Morgunblaðið - 17.01.1934, Blaðsíða 8

MORGUNBLAÐIÐ
* 8
{ Smá-auglýsingarj
Hafnfírðingar. Byrja hannyrða-
kensln næstn daga. Sigríður Arna
dóttir, Reyk.javíkurveg 8.
Draumaráðningar, dulræn bók.
framtíðin í spegli. Fæst bjó bók-
sölum í Reykjavík og Hafnar-
firði.
Svefnþörf
barna.
Saumanámskeið. Stúlkur, sem
vilja komast að í kvöldtíma frá
8—10, tali við niig fyrir 20. þ.
m. íngibjörg Sigurðardóttir, sími
4940, Austurstræti 12.
Nýkomnir liattar og fatnaðar-
vörui’. Bestar, Hafnarstræti 18. —
Karlmannahattabúðin. — Einnig
handunnar hattaviðgerðir, sama
stað.
Saltkjöt, 4 l/2 tunnur spaðsaltað
kjöt frá Blönduósi til sölu. Síini
3242.
Flóra, Vesturgötu 17, fær dag-
lega nýja Tulipana, mjög fjöl-
breytta liti. Einnig úrval af
krönsum og gervi-blómum. Flóra,
Vesturgötu 17. sími 2039.
Kjötfars og fiskfars heimatilbú-
ið, fæst daglega á Fríkirkjuvegi
3. Sími 3227. Sent heim.
,,Freia‘ , Laugaveg 22 B. Sími
4059. „Freiu“ heimabökuðu kök-
ur eru viðurkendar þær bestu og
spara húsmæðrum ómak.
,,Freia“ fiskmeti og kjötmeti
mælir með sjer sjálft. Hafið þjer
reynt það? Sími 4059-
Iðnaðarmannafjelagið
t Reykjavík.
Fnndnr
verður haldinn í Baðstofu
fjelagsins á morgun, fimtu-
daginn 18. þ. m., kl. 8y2 síðd.
Fundaref ni:
Ákvörðun um útgáfu tíma-
ritsins.
Afméelisfagnaðurinn.
Önnur mál.
STJÓRNIN.
Mjer, barst nvlega fyrirspurn
frá frxí hjer í bænum um svefn-
þörf barna og nnglinga. Var sjer-
staklega, óskað upplýsinga um það
livenær rnætti liætta við að láta
börnin sofa 'að deginum. Hafði
hún orðið vör við að sumar mæð-
ur lilífast við því að láta jafn-
vel tveggja ára börn sofna að deg-
inum eða vekja þau eftir skamma
stund, til þess að þau sofi betur
að nóttunni. Hún bað mig að birta
svarið opinberlega, því þetta
þvrftu allar mæður að vita.
Þó undarlegt sje, þá ganga
flestar fræðibækur fram hjá þessu
mikilvæga atriði eða segja fátt
um það, enda er svefnþörfin noklc
uð misjöfn, sjerstaldega hjá böm-
um eldri en eins árs. -Teg hygg
þó að eftirfarandi leiðbeiningar
sjeu nærri lagi:
Fyrstu vikurnar sefur lieilbrigt
barn mestan hluta sólarhringsins
um 18—20 klst.
Eins árs barn á að sofa 14—15
klst.. 12 klst. að nóttu, 2—3 á
daginn.
Tveggja ára barn sefur 13—14
kist.. 12 að nóttunni og 1—2 á
daginn.
Fjög’ra ára barn þarf 11—12
ldst. svefn. Það kemst af án þess
að sofa að degimun. Fram að
þessum aldri telur próf. Monrad
að börnum veiti ekki af að sofa
1—2 klst. að deginum. Þetta er
þó heldur rífiega til tekið, en
tii 3ja ára fildnrs veitir börnunum
ekki af því að fá nokkurn svefn
að deginum. TSörnin eru aldrei
kyr og eðlilegt að ]iau þreytist.
6 ára börn þurfa 10—11 klst.
svefn.
Hjer er ekki tekið tillit til þess
tíma, sem ungbörn vaka til þess
að drekka.
Þessar reglnr eru nokkur leið-
beining, en hins vegar segir harn-
ið sjálft til. Þegar það verður
þreytt, magnlítið óg amasamt
þarf það helst að fá að sofa,
jafnvel þangað til það vaknar.
nema svefninn verði því lengri.
Sjerstaklega mun það vera hyggi-
legt að lofa viðkvæmum og grönn-
um börnum að hafa sem lengstan
svefntíma.
G. H.
Lunalfarski
varð að fara úr landi
vegna þess að kona
hans er skartgjörn,
Það er nú fullvrt að Lunat-
jarski liafi orðið að segja af sjer
ráðgjafastöríum í Rússlandi og
fara úr landi vegna þess hvað
kona hans var skartgjörn. Það
þoldu konur liinna ráðgjafanna
ekki og’ sjerstaklega sveið frú
Stalin það hvað hún gekk skrant-
klædd. Er sagt, að Lunatjarski
liafi verið settir tveir kostir: Ann-
að hvort að segja skilið við kon-
una, eða segja af sjer ráðgjafa-
störfum. Iíann tók seinni kostinn
og svo fóru þau hjónin til Suður-
Frakklands. Þar veiktist Lunat-
jarski skömmu síðar og dró sú
veiki hann til dauða.
Nú er sagt að Sowjet-stjórnin
muni leyfa að lík hans verði flutt
lieim til Rússlands og grafið hjá
Kreml. en þó með því ófrávíkjan-
lega sltilyrði að frúin fylgi ekki
líkinu þangað.
Styrjöldin í Kína.
Berlin, 16. jan. 1934. FÚ.j
Enn koma fregnir af óeirðunumj
í Kína, — Meðal annars rjeðus
sjóræningjar á kínverskt kanp
sicip úti fvrir Fu Chow í nótt o
gerðu þar hin mestu spellvirki.
Stjórnarherinn liefir hafið nýja
árás á uppreisnarhersveitir í Fu
Kien.
Foringi uppreisnarhersins af-
lienti í morgun umráðin yfir
borginni í hendnr fulltrúum stjórn
arinnar og reið síðan á bnrt, und-
ir vernd 40 riddara.
íþróttafjelag Reykjavíkur held-
ur dansleik að Hótel ísland næst-
komandi laugardag.
AVEXTIR
iiýkoiiinir
APPELSÍNUR ,,JafTa“ Í44.
do. „Valcncía“ 240-30©
E P LI „Wínesaps“.
GRAPEFRUIT.
SÍTRÓNUR.
LAUKUR.
Sími I-2-3-4
Lritograferede SalgsæsKer
med udstansede Reklamelaag. Anvendes med Fordel som Emballage for Artikler,
der onskes udstillet paa Forhandlerens Disk eller i Vinduet. Koster ikke mere
end en almindelig Papæske med Etiket. Leveres flade, hurtig Opstilling, billig
Fragt. Forlang Forsí.'> og Tilbud.
Specialister i moderne Kartonnage :
Andersen &Briniis FabrifeerA/s
KÖBENHAVN F. Telegramadresse: Kapsel.
—b Aðalumboð á Islandi: Edda H.F.
Fyrirliggjandi:
Epli Winsaps.
Appelsínur Jaffa 144.
Appelsínur Walencia 240 og 300 stk.
Laukur. Kartöflur.
Eggert Kristjánsson & Co.
Grand-Hótel. 16.
Meðan Preysing var að festa á sig flibbann, leit
iífinn viðutan út á götuna, sem var horfin í morg-
unþokunni. Það var ekki langt liðið á morguninn
og því ekki nema hálfbjart; götusópsvélarnar
burstuðu bikið á götunni hreint, gulu strætisbifreið-
arnar komu slagandi fram úr myrkrinu, eins og
skip. Preysing leit niður, án þess að sjá neitt. Hann
á’tti vandasaman dag fyrir höndum — «ú var um
að gera að vera klár og hugsa allt grandgæfilega
frá upphafi. Han hringdi á þjóninn og fékk honum
sjálfur stígvél sín til burstunar — hann hafði
meira að segja tekið með sér skóáburð, bæði gul-
an og hvítan. Herbergið ilmaði, þegar af þessum
fylgjum hraðferða kaupsýslumannsins: leðri, tann-
vatni, ilmvatni, terpentínu og tóbaksreyk. Preys-
ing dró með þessum hægu og vandlegu tilburð-
um, sem honum voru lagnir, veski sitt úr vasanum
og taldi fjármuni sína. 1 innsta hólfinu var þétt
hrúga af þúsundmarkaseðlum, því það var aldrei
að vita, hvenær reiðupeninga kynni að verða þörf,
neðan samningarnir stæðu yfir. Preysing sleikti
>umal- og vísifingur og taldi peningana; og hreyf-
ngar hans voru eins og smáborgarans, sem hefir
■un»ið sig upp sjálfur. Hann stakk á sig veskinu og
esti það, óþarflega vel með lásnælu í vasann inn-
an á gráa kamgarnsjakkanum sínum. Hann gekk
tundarkorn um gólf á rauðum ilskóm og var að
eJta því fyrir sér, hvað hann ætti nú að segja við
Í essa herra frá Chemnitz Prjónavöruverksmiðju.
Hann leitaði að öskubakka en fann ekki, og hon-
um var illa við að setja öskuna á blekbyttuna.
Þarna var líka inni gamall koparörn, samskonar
og sá, sem hafði hrifið Kringelein í herbergi nr.
70. Preysing barði með fingrunum óþolinmóður
í nokkrar mínútur á útbreidda arnarvængina, þá
kom herbergisþjónninn með nýburstuð stígvélin,
og kl. 7.50 gat Preysing komist út úr herbergi sínu,
þannig að hann varð annar í röðinni hjá rakara
gistihússins.
Enda þótt Preysing hefði margar áhyggjur og
stórar, sat hann þó gildur og þéttvaxinn, nýrakað-
ur og með svip þess manns, sem er í ágætu skapi
við morgunkaffið, þegar hr. Rothenburger kom til
hans klukkan hálfníu, eins og um hafði verið tal-
að. Hr. Rothenburger var svo nauðasköllóttur, að
hann hafði hvorki augnabrúnir né augnahár, en
það gerði það að verkum, að hann var alltaf eins
og steinhissa á svipinn, og var í litlu samræmi við
efasemdir þær, er fylgdu starfi hans. Hann var mitt
á milli þess að vera kauphallarmiðlari og víxlari,
stundum var hann líka umboðsmaður, og átti auk
þess sæti í hinum og þessum félagsstjórnum; hann
vissi allt, sagði frá öllu aftur og var með fingurna
allsstaðar. Hann setti nýjustu kauphallarfyndnina
í umferð og breiddi út hrakspár, sem gerðu gengi
verðbréfa óstöðugt. í stuttu máli sagt, var hr. Rot-
henburger hlægilegur, hættulegur og þarfur mað-
ur.
„Daginn, Rothenburger“, sagði Preysing og
rétti komumanni tvo fingur, sem hann hélt vindlin-
um með.
„Daginn, Preysing,“ sagði Rothenburger, ýttÚ
hattinum aftur á hnakka og lagði skjalatösku á
borðið. „Kominn aftur?“
„Jú, jú,“ sagði Preysing. „Fallega gert af yður
að koma. Hvað viljið þér? Te, koníak, svínslæri.
og steikt egg?‘.‘
„Bara einn koníak. Hvernig líður heima? Líður
frúnni vel? Og ungfrúnni, dóttur yðar, og öllum?“
„Jú, þakka yður fyrir, ekki svo bölvanlega. —
Þakka yður fyrir, að þér voruð svo nærgætinn að
senda okkur hamingjuóskir á silfurbrúðkaupsdag-
inn okkar.“
„Nú, vitanlega — þó það væri. Hvað gerði firm-
að í tilefni dagsins?“
„No, — já, hvað er firmað? Eg lét það hafa
gamla bílijin minn og fékk nýjan í staðinn.“
„Já, o-sjá. L’état c’est moi —- firmað og eg erum
eitt — getur maður eins og Preysing sag-t. Og
hvernig líður tengdaföður yðar?“
„Þakk’ — ágætlega. Honum þykja enn góðir
vindlar.“
„Hann hefi eg þekkt lengi. Hugsa sér annars,
hvernig hann byrjaði — með sex Jaquard-vefstaði
í svolítilli bölvaðri skonsu! Og nú? Stórkostlegt!“
„Já, fyrirtækið gengur vel,“ sagði Preysing, —
af ásetningi.
„Svo segja menn. Þér kvað hafa byggt yður
dýrindis hús, eða öllu heldur höll — með heilum
skemmtigarði í kring.“
„No — jæja. það er allra vistlegasta hús. Kon~