Morgunblaðið - 06.02.1940, Blaðsíða 6

i Þriðjudagur 6. febíúar 1940»
SORGUNBLAÐIÐ
í>eir meðlimir stjórnar R. K. í., sem viðstaddir voru í Sandgerði: Fremri röð fi'á vinstri: Þorst.
Scheving Thorsteinsson lyfsali, dr. Gunnlaugur Claessen, GunnlaugUr Einarsson læknir, Hallgr. Bene-
diktsson storkaupm. Aftari r'öð frá vinstri: Guðmundur Thöroddsen læknir, 'Matthías Einarsson lækn
ir, Sigurður Thorlacius skólastjóri (form. unglingadeildar R. K. I.) óg -Pj'etur Ingimundarson slökkvi-
liðsstjóri. — Myndin til hægri: Hjálparstöð R. K. í. í Sandgerði. (Ljósm. V. Sigurgéirsson.).
Bellmanshljóm-
leíkar Karlakórs
Iðnaðarmanna
Karlakór Iðnaðarmanna hefir
mjög góðum kröftum á að
skipa, hljómurinn er blæfallegur
og samstilling raddanna góð. Helst
virðist. skorta nokkru imeiri radd-
styrk hjá tenórunum, en neðri
raddirnar, sjer í lagi 2. bassi, eru
kröftugar og hreimmiklar. Það er
auðheyrt á útkomunni, að söng-
stjórinn, Páll Halldórsson, hefir
Tækt starf sitt af alúð, öll við-
fangsefnin voru ágætlega æfð,
samtök góð og tónhæfni viss.
Það var vel til fundið af Karla-
kór Iðnaðarmanna, að heiðra 200
ára minningu Bellmans á þenna
hátt, og þarf að þessu sinni ekki
að kvarta yfir því, að söngskráin
hafi verið of erfið til þess að vera
yið alþýðuhæfi, því að mikinn
hluta Belmans-laganna þekkir
hvert imannsbarn hjer á landi. —
Var og engum. blöðum um það að
fletta, að áheyrendur skemtu sjer
ágætlega og klöppuðu kór og söng-
stjóra óspart lof í lófa. Um rit-
færslu hinna einstöku viðfangs-
efna, skal jeg ekki fjölyrða, en
ef nokkuð mætti að finna, værj
það helst, að sum af lögunum voru
óþarflega hægt sungin, og rændi
það þeim nokkru af því fjöri sem
Bellman ber.
Carl Billich ijek undir, og hafði
hann auk þess tengt lögin saraan
í smásyrpur á smekklegan hátt. A
;undan hljómleikunum hjelt aðal-
> ræðismaður Svía, hr. Otto Johans-
son, fróðlegt erindi um Bellman
,. og þátt hans í sænsku þjóðlífi og
skapgerð.
Því sem næst húsfyllir var á
hljómleikunum, og er það orðið
sjaldsjeð fyrirbrigði nú á tímum.
E. Th
„DIPLOMATISKIT
KVEF“
að er tilkynt, að Sir Robert
Craigie, sendiherra Breta í
Tokio, sje lasinn, svo að hlje verð-
ur í nokkra daga á samningum
• Breta og Japana um „Assamu
Maru“-málið (er 21 þýskur sjóliði
voru teknir úr japanska skipinu
„Assamu Maru“ um borð í bjeskt
herskip).
í sambandi við Iasleika Sir Ro-
berts er talað um „diplomatiskt
krefL
Hjálparstöð R. K. í.
í Sandgerði.
Sjúkrahús ðn læknís
-- Baðhús ðn vatns
£J jálparstöð Rauða Kross íslands
* í Sandgerði hefir nýlega ver-
ið endurbætt all-mikið og síðastl.
sunnudag bauð stjórn R. K. f.
blaðamönnum að skoða hið mynd-
arlega sjúkraskýli fjelagsins í
Sandgerði, sem hefir verið svo
nauðsynlegt á undanförnun?! árum
fyrir sjómenn í Sandgerði.
Húsið sjálft var reist fyrir þrem
árum ,en nýlega er lokið við að
mála það alt og dúkleggja. Sand-
gerðingar hafa h aí'.t mikinn áhuga
fyrir þessari hjálparstöð og gaf t.
d. Haraldur Böðvarsson lóð undir
húsið, en Haraldur Árnason gaf í
það húsgögnin.
Þá hefir verið komið fyrir finsku
baði í hjálparstöðinni og slapp
það út úr Finnlandi viku áður én
ófriðurinn hófst.
Gunnlaugur Einarsson, formað-
ur Rauða Kross íslands, skýrði frá
starfsemi fjelagsins og byggingu
hússins í Sandgerði í ræðu, sem
hann flutti á meðan gestir þáðu
veitingar í sjúkraskýlinu.
Hann gat þess meðal annars, að
venja væri, að þar sem gjúkrahús
væru þar væru einnig læknar, hjer
væri enginu læknir. I hjálparstöð-
inni væri líka baðhús, sem sjó-
menn notuðu mikið, og börn í
Sandgerði hefðu ókeypis aðgang
að, en b runnur eða lind væri eng-
in! Þessi hjálparstöð væri því reist
gegn öllum venjum sem giltu um
sjúkrahús og haðhús. En enginn
efast samt um þörfina fyrh- hvort
tveggja. —
Læknar koma þangað frá Kef'la-
vík við og við, en hjúkrunarkon-
an sjer um þá sjitku þess á milli.
Vatn fæst með því að safna
rigningarvatni, sem, geymt er í
Jveimur vatnsgeymum í húsinu,
er rúma um 30 smálestir vatns.
Tvær sjúkrastofur eru í húsinú,
og geta legið þar fjórir menn.
En ef slys ber að höndum er
hægt að taka á móti alt að 10
mönnurn nætursakir eða svo.
Hjúkrunarkona hjálparstöðvar-
innar er Sigríður Bachmann.
Rauði Krossinn hefir með starf-
rækslu hjálparstöðvarinnar í Sand-
gerði unnið þarft verk og gott.
Hin árlega barnaskemtun glímu-
fjelagsins Ármann verður í Iðnó
á öskudaginn kl. 4^2 síðd. Skemt-
un þessi hefir verið með afbrigð-
um vinsæl undanfarin ár.
Sjötugur: Þórarinn
á HjaltabakKa
Pórarinn Jónsson, bóndi á
Hjaltabakka er sjötugur
í dag.
Þórarinn er fyrir löngu þjóð-
kunnur maður. Um langt skeið
átti hann sæti á Alþingi og var
það einróma álit allra, að hann
hafi verið einn mesti skörung.
urinn úr bændastjett, sem á
þingi hafa setið. Hann var mik-
ill rseðuskörungur, harðskeyttur
ef því var að skifta, einkum ef
á hann var ráðist að fyrra-
bragði. Hann var lengi fram-
sögumaður fjárlaganna og fórst
það þannig, að menn hafa haft
orð á því síðan, að þeim fyndist
engin framsaga, eftir að Þórar-
,inn var farinn af þingi.
Oft stóð styr um Þórarinn á
Hjaltabakka, eins og títt vill
vera um menn, sem skara fram
úr, ekki síst ef vettvangurinn
cr stjórnmálin. En Þórarinn var
fastur fyrir og ljet ógjarna hlut
sinn, hverjum sem var að mæta.
Vinir og kunningjar Þórarins
árna honum heilla á þessum
tímamótum æfi hans.
RÚSSAR OG FINNAR
FRAMH. AF ANNARI SÍÐU.
örlitlu broti. Hinar fáu flug-
vjelar Finna eru auk þess af
gamalli gerð. Þegar Finnar geta
tekið hinar nýju bresku og am-
erísku flugvjelar í notkun, kann
árangurinn að verða mjöt at-
hyglisverður.
Fregnir frá Ítalíu herma, að
birst hafi hvassorð árásargrein
í garð Rússa í blaði Balbos.
Segir í greininni, að Rússar
hafi svikið Þjóðverja. Með at-
ferli sínu við Eystrasalt og inn-
rásinni í Finnland hafi þeir
gengið miklu lengra en nokk-
urt samkomulag við Þjóðverja
gf þeim tilefni til.
| [Minningarorð um frú
Marselíu Kristjánsdóttur
T dag er til moldar horin frú
T Marselía Kristjánsdóttir, sem,
dó hjer í bæ þ. 28. jan. s.l. á heim
ili dóttur sinnar, Önnu Magnús-
dóttur, Grænuborg.
Frú Marselía var fædd að Sig-
ríðarstöðum í Ljósavatnsskarði þ.
29. nóv. 1850. Voru foreldrár henn
ar Kristján Arngrímsson, óðals;
bóndi þar og k'óna háns Helga
Skúladóttir, prófasts í Múla,
Tómassonar. Er ættin merk og veí
þekt í Þingeyjarsýsíú, vegna
mannkosta og dugnaðar. Systkin
Marselíu, sem upp komust og
þekt eru hjer á landi, voru: Krist-
ján, óðalsbóndi á Sigríðarstöðum,
Margrjet, gift Hermanni á Vargá
og Þóra, síðari kona Jóns Sigfús-
sonar, óðalsbónda á Espihóli í
Eyjafirði. 20 ára gömul giftist
Marselía Magnúsi Ólafssyni, óð-
alsbónda að Möðruvöllum í Eyja-
firði og fluttist þá að Möðruvöll-
um. Þau hjón eignuðust þrjú börn
og lifir aðeins eitt þeirra, frk,
Anna Magnúsdóttir, se,m Iiin síð-
ustu ár móður sinnar annaðist
hana með hinni mestu snild. Frú
Marselía misti mann sinn eftir
15—16 ára sambúð, en giftist aft-
uhútokkru síðar Sigfúsi Jónssyni,
kaupmanni á Akureyri. Eftir lát
síðara manns síns bjuggu þær
mæðgur saman á Akureyri í mörg
ár, en fluttu síðan um nokkurra
ára skeið til Kaupmannahafnar,
þa¥ sém fósturdóttir þeirra og
frénka, Jóhanna Jóhannsdóttir
stundaði þá söngnám. Með henni
fluttu þær svo hingað til Reykja-
víkur árið 1932 og hafa dvalið
hjer síðan.
Þannig er þá hin ytri umgjörð
um líf frú Marselíu Kristjánsdótt-
ur, dregin upp með fáum línum.
En innan þessa ramma blómgaðist
eitt hið ríkasta og mannlegasta
líf, sem jeg hefi kynst. Ekki vegna
þess, að hún ljeti svo mikið til sín
taka og var hún þó skörungs hús-
freyja, bæði sem bóndakona og
kaupimannsfrú, auk þess sem hún
var óvenjulega væn kona að yfir-
litum og vallarsýn. En þegar jeg
reyni að gera mjer heildarmynd
af lífi frú Marselíu og henni
sjálfri, þá er það eitt, sem auð-
kennir það og hana öllu öðru
fremur. Það er hénúar stóra, ást-
ríka hjarta og takmarkalausa gest
risni og velvild til allra, sem ná-
lægt henni komu. Það er sagt um
eina fornkonu íslenska, að hún
hafi bygt skála. sinn yfir þjóð-
braut þvera, til þess að allir, sem
um veginn fóru, yrðu að nema
staðar og njóta gestrisni hennar.
Það er þessi mynd, sern jeg hefi
gej^mt af frú Marselíu, frá því er
jeg fyrst kom sem geStur á heim-
ili hennar á Akureyri, vegna þess
að móðir mín leitaði aðstoðar henn
ar í vandræðum okkar, — og fram
á þenna dag. Hún var gestrisin
rausnarkonan, senr öllum vildi
veita vel, en á sama hátt var
hjarta hennar opið öllum sa,m-
fylgdarmönnum hennar, hlýleiki
hennar og ástúð gerði svo hjart í
kringum hana, að þar var jafnan
gott að vera.
Það er því ekki að furða, þó
Marselía Kristjánsdóttir væri
elsknð af mörgum, enda var hún
Marselía Kristjánsdóttir.
það. Samband hennar við dóttur
og fósturdóttur var svo óvenjm:
ástríkt, að eiginlega hafa þær
aldrei getað iskilið. Á gamals aldri
tók frú Marselía sig upp frá beim
ili og æskustöðvum, til þess að
fylgja þeim til frámandi lands og
þjóðar. En þau ár, sem hún dvaldi
þar, mun hún þó hafa borið í
brjósti stöðuga þrá eftir sínu eig-
in landi Og þjóð, en þó mest eft-
ir tungu sinnar eigin þjóðar. Hjer
í Reykjavík undi hún sjer vel,
'ein'nig hjer þyrptust að hen'ni
Vi'nir, gamlir og nýir, hún mun
aldrei hafa fundið sjer ofaukið á
heimili ástvina sinna, éins og
stundum verður með gamalt fólk.
Á milli frú Marselíu og stjúpdótt-
ur hennar, frú Þóru Sigfúsdóttur,
Siglufirði var einnig hið nánasta
vináttusamband og öllu því marga.
unga fólki, sem oft dvaldi á heim-
Wi. liénúar lengri eða, skemri tíma,
reyndíst liiltt eins og umhyggju-
söm móðir. ‘Stærstur verður þó
hópur viha, nágranna og fjarskyld
ari ættingja, sem um eitthvert
skeið æfinnar hafa í einhverri
mynd notið þess kærleika, sem
altaf streymdi út frá hinu ríka
hjarta frú Marselíu Kristjánsdótt-
ur. Allir þessir munu í dag í
hljóðu þakklæti fylgja henni í
huganum á þessari hinstu göngti:
hénnar hjer á jörðinni.
Frú Marselía var trúuð kona í
þess orðs besta skilningi. Htm
treysti guði og trúði á góðleik:
tilverunnar. Þetta tvent endur-
speglaðist stöðugt í lífi hennar.
Yfir andláti frú Marselíu hvíldi
friður og fegurð, eins og öllu líri
hennar. Ilúh andaðist rjett fyrir
kl. 12 á hádégi á sunnudegi. Dótt-
ir hennar hafði skrúfað frá út-
varpinu, til þess að hlýða á messu.
Rjett er móðir hennar tók fyrsta
andvarpið var byrjað að syngja
'„Jeg heyrði Jesú himneskt orð..
Kom, hvíld jeg veiti þjer, þitt
hjai'ta er mætt og höfuð þreytt,.
því lialla að brjósti mjer“. Þreytta
barnið 89 ára gamla, lokaði aug-
unum fyrir fult og alt og hallaði
höfðinu að því 'brjósti, er það alt
af hafði treyst. Og er síðasta and-
varpið leið frá brjósti hennar,.
hljómuðu gegnum litlu stofuna
þessi orð sálmsins:
„Jeg leit til Jesú, ljós mjer skein-
það Ijós er nú mín sól,
er lýsir mjer um dauðans dal
að drottins náðarstól“.
Blessuð sje minning hennar.
Aðalbjörg Sigurðardóttir.