Morgunblaðið - 28.08.1948, Blaðsíða 10

10
........■>■■■■ ■»inm|nW.Mnm»»»»'n»
MORGTJ ISBLAÐIÐ
>i ULH.MU BPHgHgll !■■■■■■■■■■■■■■ aJH h ■
Laugardagur 28. ágúst 1948.
M E L I S S
<£ftir öaylor Catáwdt
K
i .................
,,Frú Dunham á að fá þessi
föt. Þau eru vinargjöf frá frú
Shaw. En þau eru auðvitað
ekki við hæfi. Haldið þjer að
þer getið breytt þeim, og að
minsta kosti '.einum kjólnum
áður en við borðum?“
Rakel tók upþ græna kjól-
in og virti hann fyrir sjer grand
gæfilega. Svo fór hún inn í
svefnherbergi Melissa og náði
þar í kjól sem hún átti. Svo bar
hún stærð kjólanna saman og
^var heldur súr á svipinn.
,,Ef jeg byrja núna undir
eins þá held jeg að jeg geti
breytt þessum kj’ól fyrir klukk
an sjö“, sagði hún. Svo athug
aði hún hina kjólana. „Það
verður líka hægt- að breyta
þessum — en ekki nema ein-
um á dag“.
„Það er gott og þjer skuluð
byrja á þessu nú þegar. Jeg
ætla að sitja hjá frú Dunham
á meðan. Vel á minst, biðjið
þjer getið breytt þeim, og að
James að færa mjer matarbita“.
Rakel þreif græna silkikjól-
inn og nokkuð af nærfötum og
flýtti sjer út. En Geoffrey fór
inn í herbergi Melissa. Hún
svaf enn svefni hinna rjett-
látu. Hann settist fyrir fram-
an hana og horfði lengi á hana.
20. dagur
ið leit hann upp. Melissa var þá
vöknuð og starði á hann, en
hreyfði hvorki legg nje lið.
„Jeg vona að þú hafir sofið
vel“, sagði hann. Skyldi hún
hafa horft lengi á mig þannig,
hugsaði hann, og hvað skyldi hún
hugsa um mig? Hann stóð á fæt
ur og gekk yfir gólfið og settist
í stól fyrir framan rúmið. Hún
hafði ekki augun af honum, en
breytti ekkert um svip.
Hann reyndi að gera sjer upp
hlýlegan málróm: „Þú varst
mjög þreytt, Melissa. Þú hafðir
orðið fyrir svo miklum geðshrær
ingum í dag. En jeg bið þig að
verá ekki gröm þeim systkinum
þínum. Þú verður að lofa þeim
sjálfum að leita gæfunnar, og
þú átt líka að leita þinnar gæfu“.
Hann þagnaði. Hann vissi að
Melissa mundi ekki taka neitt
mark á orðum þessum, en þó gat
seinna.
„Þú hefir líka skyldur við mig,
Melissa", sagði hann svo..
Hún rak upp stór augu, eins
og hún hefði heyrt éinhverja
dæmalausa fjarstæðu.
„Já, þú hefir skyldur við mig“,
endurtók Geoffrey alvarlega. „Þú
átt upptök að samningi okkar í
Gullið hár hennar lá eins og 'niilli, og jeg ætlast til þess að
sólargreisli á hvítum koddan- Þú haldir hann. Hugsaðu um
um. Geoffrey þreifaði á því og föður þinn, Melissa. Hvað held
hann dáðist að hvað það var urðu að hann mundi segja ef þú
silkimjúkt og fínt. Þetta hár. ætlaðir annaðhvort af ásettu
verður aldrei hrokkið, hugsaði,ra®* e®a óviljandi að rjúfa
hann. En honum fanst það vera Þennan samning? Faðir þinn
segulmagnað ag loða við fing- i vissi að jeg vildi giftast þjer,
urnar á sjer elskan mín.“ Hann þagnaði (Já,
. 'Charles, þú vissir það og þess
vegna reyndir þu að spilla Mel

að vegg svo að hann sá ekki
Vel framan í hana. Hann sá
ekki annað en vangann og fagr
an ávalan hálsinn. Hann fór
að hugsa um það að hún væri
stórt barn. Alt átti hún eftir
að læra. Hún þekti ekki lífið,
en hún gerði sjer ýmsar hug-
myndir um það, og þær voru
allar rangar.
Óafvitandi fór hann að efast hennar.
um það að það hefði verið hyggi | , Hvers vegna sagði hann þá að
legt af sjer að giftast henni.'Þú værir viðsjáll maður og þjer
Hvernig myndi hjónaband þeirra væri ekki treystandi?“
ÍSra ef hún þroskaðist aldrei?
Hún var nú orðin tuttugu og
fimm ára og hafði sínar rótgrónu
skoðanir, eða öllu heldur skoð-
anii föður síns, og í þær hjelt
hún dauðahaldi.
Jeg verð að reyna að vekja
hjá henni nýjan skilning, hugs
aði hann. Og ef jeg get aðeins
fengið hana til þess að efast um
það, sem henni hefir verið inn-
prentað, þá mun hún lagast.
★
Það var drepið ósköp ljett á
dyr og James kom inn með mat j þess að gefa út bækur sínar?
á bakka. Hann mælti lágt um Hann hefði þá átt að fara með
leið og hann setti bakkann á Þær til einhvers annars bókaút-
borð: „Jeg bið yður að afsaka, b'efanda?
en þjer voruð vant við látinn
áður — —“
Engar refjar, hugsaði Géoffrey
en hann brosti vingjarnlega,
James fór og Geoffrey byrjaði
að borða. Hann hafði þó ekki
mikla matárlyst. Hann var að
hugsa um Melissa og varð hon-
um tíðlitið þangað sem hún lá
á legubekknum.
Það var gott að eiga konu
sem hvorki var fölsk nje undir-
förul, en heiðarleg á allan hátt.
Máske hafði hann ekki gert
neina skyssu að gifta sig.
Hann borðaði nú með betri
að. En það sem þú átt að gera,
er að verða virðuleg húsmóðir
á þessu heimili, læra helstu
kurteysisreglur og skemta gest
um mínum. Þjer mun veitast
þetta auðvelt“.
Melissa ætlaði að líta undan,
en hún gat það ekki og hann
mælti enn alvarlega:
„Þú átt að treysta því að á
þessu heimili ertu alveg örugg.
Þú þarft ekki að vera hrædd
við mig. Jeg mun sýna þjer
fulla virðingu og kurteisi sem
konu minni. Og hjer ertu alveg
frjáls. Handrit föður þíns eru
hjer. Þú mátt vinna að því að
fullgera þau. En þú mátt ekki
gleyma skyldum þínum. Þú
hefir lofað því og jeg mun
krefjast þess að þú standir við
það“.
Melissa var sem skelfingin
upp máluð.
„Mr. Dun — — Geoffrey,
verið að hún hugsaði um þau jeg skal gera alt sem jeg get
til að þóknast þjer. En það er
ekki víst að mjer takist það
fimlega. Lífskjör okkar hafa
verið svo ólík. Jeg hefi ímug-
ust á fólki“.
Hún fjekk andköf og hróp
aði svo: „Jeg hefi skömm á
fólki. Jeg er hrædd við það. Jeg
veit ekkert hvað jeg á að gera
þegar jeg er með ókunnugum.
Jeg fer ekki fram á annað en
fá að lifa hjer út af fyrir mig,
þar sem jeg get unnið--------“
Geoffrey stóð á fætur. Hon-
um rann mjög til rifja upp-
burðarleysi hennar, en hann
Ijet það ekki á sjer finna.
„Þú skalt fá nógan tíma til
að vinna“, sagði hann. „En jeg
hefi sagt þjer hverjar skyldur
þú verður að rækja, og þú mátt
ekki hliðra þjer hjá því. Þú
segist hafa skömm á fólki og
verá hrædd við það. Þetta er
heimskulegt. Þú ert alt of sjer-
vitur, Melissa og það er kom-
inn tíma til þess að þú leggir
það niður“.
Hún kastaði höfðinu þótta-
lega og hvesti á hann augun.
En hún sagði blátt áfram:
„Jeg skal reyna það. Og það
skal ekki vera viljaleysi að
kenna ef mjer tekst það ekki“.
„Jeg fer ekki fram á neitt
annað“, sagði hann vingjarn-
lega. „Við borðum hjer klukk
an átta. Og nú er hjer fjöldi
gesta. Þú verður að kynnast
þeim. Þú færð kjól fyrir kvöld
ið og það hafa þegar verið gerð
ar ráðstafanir til þess að þú
fáir nógan fatnað við þitt hæfi.
Þú átt að vera með skartgripi
móður minnar í kvöld og jeg
vona að þú komið vel fram“.
Hún roðnaði og varir henn-
ar kipruðust og hún endurtók:
„Jeg skal reyna það“.
Hann laut yfir hana. Hún
hörfaði ekki undan. Hann sagði
blíðlega:
„Melissa, þú spurðir mig
einu sinni að því hvers vegna
jeg vildi giftast þjer. Jeg sagði
þjer þá að það væri vegna
þess að jeg elskaði þig, en þú
trúðir mjer ekki. En jeg sagði
satt. Hafðu það hugfast seinna
seinna meir.“
Svo gekk hann hljóðlega út
úr herberginu.
issa og espa hana gegn mjer).
Nú tók Melissa fyrst til máls
og það var undrun í röddinni:
„Faðir minn — vissi hann
það“.
Geoffrey svaraði hiklaust: „Já,
hann vissi það“.
Melissa reis upp við olnboga
og hárið hrundi niður um axlir
Nú, þannig liggur í því, hugs
aði Geoffrey. Hann þagði nokkra
hríð.
„Jeg held að þú gerir föður
þínum rangt til, eða hafir mis-
skilið hann“, sagði hann svo. „Við
vorum vinir um margra ára
skeið. Ef hann hefir kallað mig
viðsjálan, þá hefir hann átt við
það að jeg væri slyngur í við-
skiftum. En það getur ekki verið
rjett að hann hafi álitið að ekki
mætti treysta mjer. Hvers vegna
skyldi hann ella hafa treyst mjer
„Já“, sagði Melissa með sem
ingi. Hún draup höfði svo að
hárið fjell fram fyrír andlitið
og huldi það.
„Þú sjerð á þessu að faðir
þinn treysti mjer“, sagði hann.
„Og jeg æski þess að þú treyst-
ir mjer sem eiginmanni þín-
um“.
Melissa leit framan í hann.
„Hvað viltu að jeg geri, Mr.
Dunham?“ spurði hún.
Hann mælti með áherslu:
„Jeg vil alls ekki að þú kall-
ir mig Mr. Dunham framar.
Jeg heiti Geoffrey. Mundu eft-
Týndi hringurinn
Músasaga
Já, alveg rjett hjá þjer. Kanarífuglarnir eru einmitt iíkir
þeim, en þeir. hafa bara fallegra skinn, svo spegilsljett og
í mörgum litum, en þeir eru enn aumari en spörfuglarnir,
því þeir geta ekki sjálfir aflað sjer matar, heldur verða þeir
að láta mennina fæða sig. Þeir gera ekkert allan liðlangar
daginn annað en að syngja, en mennirnir halda uop á þá,
vegna þess hvað skinnið á þeim er fallegt.
— En hversvegna var það svo gott, amma, að þeir voru
þarna.
— Jú, skilurðu það ekki, þvi að þeir gera svo mikinn
hávaða með þessum eilífa söng sínum, að það heyr: t ekkert
í okkur músunum, þó við brýnum tennurnar við spýtu eða
pappír. — Og svo líka, að þeir missa svo mikið ::,iður af
korninu, sem mennirnir gefa þeim og líka sykurmola og
bráuðmola, sem kemur sjer vel fyrir okkur mýsnar. — Jæja
sem sagt, afi þinn var mjög ánægður með þessa vistarveru,
svo að við fluttum inn í húsið, og ljetum fara vel urr. okkur
í hreiðrinu undir þröskuldinum. Frá því lá meðfrem veggn
um góður gangur og op á honum undir gömlum stórum
skáp. Mjer hefur alltaf þótt gaman að því að skoða vel í
kringum mig og jeg fann þarna brátt góðan útsý; ásstað
hátt uppi á skápnum. Þar sat, jeg á gamalli bók, sem var
bundin í. skinn og gott að naga skinnið dálítið. Það var oft
gaman að sitja þarna og horfa á það, sem gerðist í her-
berginu. Gamli maðurinn var róleg sál og ekki útlit fyrir,
að hann myndi gera okkur neitt mein. Hann gaf kanarí-
fuglunum í búrinu og spörfuglunum, sem voru fyri: utan
gluggan mikið af smágrjónum. Oft stóð hann í sloponum
sínum grafkyrr fyrir framan ofninn og reykti pípu sína
og stundum var hann í svo djúpum þönkum, að hann
gleymdi sjer alveg og hlustaði ekki á söng kanarífug.anna,
nje tók eftir að við mýsnar læddumst yfir gólfið. Og ef
hurðin var opnuð og einhver kom til að tala við hanr.
arosti hann jafnan vingjarnlega.

■ -
Virginia: — Er jeg?, já, þrh
dómarar hafa neitað að veitr
mjer skilnað.
★
— Hvar hefirðu veríöTj
spurðj forstjórinn.
— Jeg var hjá rakaranum,
var að láta klippa mig.
— Hvað, klippa þig, og læt~
urðu gera það í tímanum, sem
þú átt að vera að vinna hja,
mjer?
— Já, hárið vex í tímanurr.
sem jeg vinn hjá þjer.
★
— Hvað hefur skeð? Hefirðv
lent í slysi?
— Nei, jeg veðjaði bara við
Jóa í gær að hann gæti ekki
borið mig á háhesti upp stiganm
þarna, og jeg vann.
Dómarinn: — Hvernig getið
þjer fengið af yður að svíkja
fje út úr fólki, sem treystir yð-
ur? —
Ákærður: — Ja, sko, þjer
getið ekki svikið þá, sem ekki
treysta yður.
lyst og þegar máltíðinni var lok jr því að kalla mig aldrei ann-
ER GVLLS IGILDI
AVGLf SING
Flugpóstur.
★
m ________
. Ungur maður hitti keppinaut
kinn í ástmálum eitt sinn hjá
stúlkunni, sem þeir voru báðir
.að gera hosur sínar grænar
fyrir. Keppinauturinn var orð-
inn roskinn og ætlaði ungi mað-
;,Örinn sjer að ryðja honum fyr-
irhafnarlítið úr vegi, og spurði
•hann glottandi að því, hversu
gamall hann væri.
„Jeg kæri mig ekkert um að
segja það“, svaraði sá eldri, „en
eitt get jeg gefið yður upplýs-
íngar um, að tvítugur asni er
eldri en sextugur maður“.
★
Dóttirin: — Hann segir að
jég sje besta stúlkan í allri
borginni. Á jeg að hringja til
hans og bjóða honum heim?
| Móðirin: — Nei, þú skalt láta
hann vera á þeirri skoðun.
★
Alice: — Ertu gift?
BERGUR JÓNSSON
Málflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Sími 583S. i
Heimasími 9234. K