Morgunblaðið - 13.07.1951, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 13. júlí 1951
Framhaldssagan 11

itiniiitntiitMiiitititiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiittitimitmimttiimr •
STÚLKAN 0G MUSINN
= í
Það var ómögulegt að sjá hvort
Trant þættu þetta merkilegar
upplýsingar eða ekki.
„Hvers vegna höfðuð þjer
svona mikinn áhuga á Grace
Hough?“.
Það var eitthvað gremjufullt í
rödd Trants og Marcia svaraði
með nokkrum þótta:
„Það er ekkert undarlegt við
það þó að jeg hafi tekið eftir
henni í síórum sal þar sem allt
í kring um mann er fólk, sem
maður þekkir ekki. Auk þess
undraðist jeg að hinar ungu stúlk
urnar voru ekki með henni. Jeg
U
„Jeg skil“. Trant greip fram
í fyrir henni. Hann leit í minnis-
bókina og sneri sjer síðan að
Appel, umsjónarmanni drengja-
deildarinnar við skólann. „Sáuð
þjer Grace. herra Appel?"
Rauðar kinnar Appel urðu enn-
þá rauðari.
„Nei, jeg sá ekki ungfrú Hough
í leikhúsinu“. Hann ræksti sig og
gaut augunum hikandi til Hud-
nutt. „En Hudnutt og jeg hittum
hana fyrr um daginn, undir væg-
ast sagt undarlegum kringum-
stæðum. Það er kannske betra að
Hudnutt segi frá þvi, en jeg“.
Jeg sá að Marcia Parson hreifði
sig. Hendur hennar fjellu mátt-
lausar niður með hliöunum. Jeg
tók eftir því að Trant sá það líka.
„Nú?“, sagði hann rólega.
Maður Penelope yppti öxlum
og reyndi að brosa. ,,Úr því að
Appel finnst ástæða til að minn-
ast á það, þá held jeg að það sje
best að hann segi sjálfur frá“.
„Það skal jeg gjarnan gera“.
Rödd Appels var dálitið gremju-
leg. „Við Hudnutt eigum sæti í
nefnd, sem hefur það verkefni að
sjá um byggingu nýrrar rann-
sóknarstofu fyrir skólann. Við
höfum komist að þejrri niður-
stöðu að við gætum sparað skól-
anum aukaútgjöld með því að
notfæra gamla grjótnámu, sem er
í nokkurra kílómetra fjarlægð
hjeðan á leiðinni til New York.
í gær gekk jeg þangað út eftir
eftir hádegisverðinn og rakst þar
á Hudnutt. Hann sagðist einmitt
vera að koma úr grjótnámunni
og sagðist hafa athugað ástandið
þar. Er þetta ekki rjett með farið,
Hudnutt?"
Þegar Hudnutt kinkaði kolli,
fór mjer ekki að verða um sel.
Kvöldið áður hafði hann minnst
á grjótnámuna, þegar hann tal-
aði við Grace í leikhúsinu.
Harold Appel hjelt áfram:
„Mjer fannst gott að við kæm-
umst að samkomulagi um þetta
atriði, svo jeg bað Hudnutt að
koma með mjer. Þá sáum við
ungfrú Hough. Hún sat inni í
grjótnámunni og var auðsjáan-
lega miður sín. Ef jeg á að segja
eins og er, var hún hágrátandi.
Mjer fannst að hún mundi hafa
talað við Hudnutt rjett áður....“
„Trant, lögreglufulltrúi, fær ef
til vill rjettari skýríngu á þessu,
ef jeg held áfram með söguna“,
sagði Hudnutt með óblandinni
kaldhæðni. „Appel hefur, finnst
mjer, gert úlfalda úr mýflugu,
en i öllum aðalatriðum fer hann
með rjett mál. Grace Hough sat
og grjet og að vissu leyti var
mjer um að kenna“.
„Á jeg a ðskilja það sem svo
að þjer hafið átt gteínumót með
Grace Hough í grjótnámunni?“
„Nei, hreint ekki“. Hudnutt
beit saman vörunum. „Ef jeg
þarf að tala einslega við nemend-
urna, þá geri jeg það á skrifstof-
unni, en þangað geta þeir alltaf
komið. Ungfrú Hough elti mig
niður í grjótnámuna. Jeg get ekki
fundið aðra skýringu á því, en þá
að hún hafi komist úr jafnvægi
vegna prófanna, sem nú standa
fyrir dyrum. Það, sem hún sagði
styrkti mig líka í þeirri trú“. Jeg
tók eftir því að hann horfði á
konu sína og leit ekki af henni
á meðan hann talaði. „Hún var
með bæði siðustu skriflegu verk-
Skáldsaga eftir Quentin Patrick
■iiiiiiiiititiiiiiiiii'S
ofnin, sem hún hafði fengið hjá
mjer, og sem jeg hafði neyðst til
að gefa henni frekar lága eink-
unn fyrir. í fyrstunni hafði Grace;
Hough verið mjög duglegur nem-
andi. Jeg hafði meira að segja
hvatt hana til að taka hærra próf.
En henni hafði farið mjög aftur
upp á síðkastið. Og um það vildi
hún tala við mig. Hún vildi vita
hvers vegna jeg hafði gefið henni
svo lága einkunn og hún sakaði
mig um órjettlæti í sinn garð“.
Hann strauk hendinni þreytu-
lega yfir vangann þar sem hár
hans var farið að grána lítið eitt.
„Mjer ferst aldrei vel að tala
við ungar stúlkur, sem hafa kom-
ist úr jafnvægi. Jeg reyndi að
skýra það fyrir henni að henni
hefði farið aftur og það stafaði
kannske af ofþreytu. En hún varð
þeim mun erfiðari. Jeg kenndi í
brjósti um hana, en þegar jeg sá
að gangslaust var að tala frekar
við hana, áleit jeg að best væri
að yfirgefa hana. Það var þess
vegna, sem hún grjet, þegar jeg
og Appel komum aftur“.
Næsta spurning Trants var
vægas sagt óvænt:
„Vissi Grace að þjer ætluðuð
að fara í leikhúsið um kvöidið?“
„Það getur verið að jeg hafi
minnst á það við hana. Mjer er
ómögulegt að muna það“.
„En þjer töluðuð við hana í
fyrsta hljeinú*. •
Þarna vorum við aftúr komin
að merginum málsins .... hvort
sem Trant vissi það eða ekki.
Robert Hudnutt leit á mig. Mar-
cia gekk út að glugganum. Pene-
lope kveikti á eldspýtu.
Jeg fann hvernig loftið var
þrungið eftirvæntingu og mjer!
fannst ótrúlegt að Trant yrði
ekki var við það.
„Já, jeg talaði við Grace í
fyrsta hljeinu", sagði Hudnutt
undarlega hljómlaus í röddu.
„Hjclt hún áfram þar sem hún
hafði hætt í grjótnámunni?“
Hudnutt vætti varirnar með
tungubroddinum.
„Nei. Við töluðum um leikrit-
ið, eins og ungfrú Lovering sagði.
Mig minnir að hún hafi beðið
mig að þýða fyrir sig setningu á
ensku“.
Jeg vissi að hann sagði ósatt.
Jeg mundi eftir því, sem jeg hafði
heyrt hann segja: „Mjer þykir
það mjög leitt, en þjer hafið mis-
skilið algerlega það sem jeg sagði
í grjótnámunni í dag. Þetta er
allt tómur misskilningur. Skiljið
þjer ekki að þjer getið eyðilagt
hamingju sjálfrar yðar og mína
líka“. Þó að jeg hefði ekki sjeð
„Phédre", þá hafði jeg lesið leik-
ritið. Þessa setningu hafði ekki
Racine skrifað.
„Það gæti verið gaman að vita,
hvaða setning það var sem hún
bað yður að þýða“, sagði Trant
kæruleysislega.
„Jeg .... jeg held að jeg muni
hana ekki. Jeg á erfitt með að
muna smáatriði". Hudnutt var
greinilega skelfdur á svip. Hann
leit á mig. „Jeg held að ungfrú
Lovering hafi heyrt samtal okk-
ar. Ef til vill munið þjer eftir
setningunni?"
Auðvitað skildi jeg hvers vegna
hann sneri sjer að mjer. Hann
vissi að jeg vissi að hann hafði
logið. Hann gerði örvæntingar-
fulla tilraun til að fá mig til að
hjálpa sjer. ~
Þótt undarlegt megi virðast,
kom ekki hið minnsta hik á mig.
Jeg hugsaði mig um augnablik,
þangað til jeg mundi eftir setn-
ingu frá „Phédre“. Eins og af
guðlegum innblæstir mundi jeg
eftir setningu eir.ni, þekktustu
setningunni úr leikritinu. Jeg
þekkti varla mína eigin rödd þeg-
ar jeg sagði:
„C’est Vénus tout entiere á sa
proie attachée".
Andlit Hudnutt ljómaði eins og
sól í hádegisstað.
UPPREISN I AFRÍKU
EFTIR J. BOSTOCK
14.
að vita, að Portugalarnir hefðu verið yfirbugaðir svo skyndi-
lega og auðveldlega. Þeir sáu því ekki aðra leið auðveldari í
þetta skipti en að taka til fótanna og flýja út í skógana. Upp-
íeisn Osarianna hafði verið bæld niður.
Alexander trúboði og Housa-hermennirnir voru nú komnir
yfir fljótið. Portugalarnir tveir voru handteknir og bundnir
íamgerlega á höndum og fótum.
Magambo kom nú í ljós út úr skógarþykkninu og Merrill gekk
móti honum, tók í hendina á honum og klappaði á öxlina.
— Þetta var vel og samviskusamlega gert hjá þjer Magambo.
Það leysti úr öllum vandanum, þegar þjer tókst að kveikja í
þorpinu og allt komst í uppnám með svertingjana. Jeg mun sjá
um það, að Maitland höfuðsmaður fái að vita um hetjudáð þína.
— Jæja, en svo að maður snúi sjer að efninu. Hvernig skyldi
ástandið vera meðal Osarissvertingjanna. Líklegast er öll mót-
spyrna þeirra þrotin.
Það var líka orð að sönnu. Osariarnir gátu ekki slökkt eldinn
í húsum sínum og þegar þeir urðu þess áskynja, að vjelbyssu-
skothríðinni var beint gegn þeim sjálfum, hljóp allur hópurinn
ýmist inn í skóginn eða út á fljótsbakkann, þar sem þeir tóku
að berjast innbyrðis um það að komast í báta. Eina hugsunin
rikjandi hjá þeim var að komast aðeins burt, komast sem allra
iengst frá þessum ógurlegu atburðum.
Þá rauf björt Ijóskeila myrkrið. Það var frá Ijóskastara skips,
am færðist upp eftir fljótinu. Það var vafalaust, að þarna kom
„Ljónið“ svamlandi upp fljótið. Blessuðum karlinum honum
Abikou hafði þá tekist að losa það af grunni og með komu skips-
ins hlaut þessum óeirðum að vera lokið. Þá myndi Osariarnir
ekkert frekar geta aðhafst.
Það fór líka svo. Osariarnir voru nú milli tveggja elda, á
landj var vjelbyssan og á fljótinu „Ljónið“, sem vopnað var
Ijettri fallbyssu og fleiri vopnum. Það var því ekkert annað fyrir'
þá að gera en að gefast upp. Og samtímis var Bawali settur af og
ákveðið að Osariarnir greiddu allháa sekt. Það síðasta gat von-
andi orðið tU þess að þeir skildu, ð það borgaði eig ekki að vera
njeð neinn uppsteit. SÖGULOK
PAN AMERICAN
WORLD AIRWAYS SYSTEM
NÝ ÁÆTLUN FRÁ 15. JÚLÍ:
ÞRIÐJUDAGA
Keflavík — Oslo — Stockholm — Ilelsinki
MSÐVIKUDÁGA
Keflavík — Gander — Boston — New York
AÐALUMBOÐSMENN:
(j. ^Jdelyaóon (J
Hafnarstræti 19 — Sími 80275
• *!OnVOTSreKttBanrnriraaa»BaBa«aa«a««0aaa»a ••■■■■ ■■«•■■■■
nnmikiua
DEOSAN þvotta- og
sótthreinsunarefni
á erindi til allra veitingastaða og inn á hvert heimili.
Þegar leir og borðbúnaður er þveginn, nægir einn hlut-
ur, bolli eða gaffall, til að sýkja uppþvottarvatnið. Næstu
hlutir eru því þvegnir upp úr sýktu vatni. En sýklar eru
ósýnilegir, og jafnvel alheilbrigður maður getur verið
smitberi. Þannig er algengt, ,að leir og borðbúnaður sje
þakinn þúsundum og jafnvel milljónum sýkla, og getur
lítil veitingastofa eða heimili átt þát't í útbiæiðslu um-
ferðarsjúkdóma.
Með því að nota DEOSAN þvotta- og sótthreinsun-
arefni, sem er ódýrt, auðvelt í notkun og algerlega skað-
laust, er tryggt hið fullkomlegasta hreinlæti, sem á'Verð-
ur kosið. Við gerlarannsókn, sem nýlega var gerð á
vegum borgarlæknis, kom í Ijós, að aðeins 22—32 gerlar
fundust á borðbúnaði, sem þveginn hafði verið upp úr
DEOSAN, og verður tæplega lengra komist.
Önnur tegund DEOSAN leysir á undraverðan hátt
óhreinindabletti, sem vilja setjast t. d. innan á kaffi-
könnur, á vinnuborð, gólf o. s. frv., og skemmir efnið
þó hvorki málm, gler, trje eða málningu hið minnsta.
Pantanir veitingastaða og verslana má senda neðan-
skráðum einkaumboðsmönnum eða Sambandi veitinga-
og gistihúsaeigenda, Laugavegi 10.
Skrifleg umsögn borgarlæknis um Deosan er fyrir
hendi. ,
EINK AUMBOÐSMENN:
s/ YlÁaffnl CjaÁmundóion
Laugaveg 28 — Sími 167C

Áætlunaríerðir að Jaðri
Áætlunarferðir að JAÐRI verða framvegis frá B.S.R eihs
og hjer segir:
DAGFERffHR: KVÖLDFERÐIR:
Frá Reykjavík kl. 1,30 e. h. Frá Reykjavík kl. 8,00 e. h.
Frá Jaðri kl. 2,00 e. h. Frá Jaðri kl. 8,30 e. h.
Frá Reykjavík kl. 6,15 e. h. Frá Reykjavík kl. 10,30 e. h.
Frá Jaðri kl. 7,00 e. h. Frá Jaðri kl. 11,00 e. h.
Aukaferóir eftir þörfum.
J Nánari upplýsingar í síma 80334. *i
viunUDffliiu^M>i»ii)iMiHUHiuuuuufj»»»>Mraaiu.iMn