Morgunblaðið - 02.03.1957, Blaðsíða 8

8
MORCUNBLAÐ!Ð
Laugardagur 2. marz 1957
„Við erum á æfingu hjá Hafnarfjarðarliðinu"
I SUMAR bíða knattspyrnu-
manna stór og mikil verkefni.
Mikið er undir því komið, að
þeir búi sig vel undir sum-
arið. Til þess hafa þeir verið
óspart hvattir að auka aefing-
arnar og: ná lengra í íþrótt
sinni.
Öll félögin hafa íyrir löngu
hafið æfingar, en misjafnlega
mikið æfa liðsmcnn félaganna.
Athygli manna beinisí fyrst
og fremst að 1. deildarliðun-
um, og þá ekki síst aS ný-
liðunum þar, hinum lítt
þekktu Hafnfirðingum. En það
er skemmst frá að segja, að
þeir hafa tekið hlutverk sitt
mjög alvarlega. Þeir voru
komnir í þjálfun strax um
áramót og tóku þá að reyna
að fá önnur 1. deildarlið til
ae. 'galeikja, en það tókst
ekki, því Hafnfirðingar höfðu
byrjað fyrr en aðrir.
Fyrir nær hálfum mánuði fór
ég að fylgjast með eínni æfingu
þeirra. Það var sólbjartur en
kaldur sunnudagsmorgun. Þeir
voru msettir 18 talsins kl. 10 til-
búnir í æfingagöllunum, þegar
Albert Guðmundsson þjálfari
þeirra blés flautu sína. Hann
gaf þeim fyrirskipun um að
hlaupa af stað að ákveðnu marki
sem hann sýndi þeim. Hópurinn
fjarlægðist og við horfðum á
eftir honum.
•— Ég læt þá hlaupa styttra nú
en venjulega, því þeir eiga núna
að taka erfiðari æfingar hér á
vellinum, sagði Albert.
Styttra hugsaði ég og leit til
hópsins sem nú var kominn að
minnsta kosti 1 km frá vellinum
á háls í nágrenninu og var að
snúa við í áttina að vellinum
aftur.
•— Hlaupa þeir lengra en þetta
venjulega?
— Já, þeir hiaupa oftast í þrí-
hyrning hérna eftir nýja og
gamla veginum, um þriðjungi
lengri leið en þetta. En það er
barnaleikur fyrir þú, því þeir eru
komnir í allgóða æfingu, eins og
sjá má af því að það greiðist
Þetta eru nýliðarnir í 1. deild. Það er ákveðinn hópur sem gaman verður að fylgjast með.
aldrei úr hópnum. Þeir eru allir
á svipuðu þjálfunarstigi.
armsveiflur, bolvindur o. fl. o. fl.
Nú komu drengirnir eftir
skamma stund. Samstundis tóku
við ýmsar æfingar, sprettlilaup,
Það var vel æft.
Síðan var skipt liði og leikið
á hjarninu! Það var enginn hægð-
arleikur. Það var glerhált á köfl-
um holótt og erfitt yfir ferðar.
En drengirnir léku af íullum
krafti >g oft sáust nákvæmar
sendingar, hraðar skiptingar og
góður leikur þó aðstæðurnar
væru svona erfiðar.
Kl. 11,30 blés Albert í flautu
sína og gaf merki um að æfingu
væri lokið. Þeir voru búnir að
æfa stíft án hvíldar i IV2 tíma.
En þeir báðu um leyfi til að
leika lengur og fengu það með-
an Albert sýndi mér skálann við
völlinn. Við gengum inn, en
drengirnir héldu áfram allir sem
einn á fullum hraða úti á hjarn-
inu.
SKÁLINN
Skáli knattspymumannanna er
stórglæsilegur. Þar er forstofa
og herbergi skálavarðar, sem er
Guðsveinn Þorbjörnsson. Innaf
henni er geymsla fyrir knatt-
spyrnuskó, og þangað mega þeir
ekki fara nema hreinir og vel
útlítandi. Þá eru tveir búnings-
klefar, sem hver um sig rúmar
20 manns. Þá er rúmgott bað og
klefi einn bíður ónotaður ennþá.
Þar kemur innan tíðar ofn svo
sjóðheitt gufubað bíður knatt-
spyrnupiannanna að æfingu lok-
inni. Þá er og væntanleg þvotta-
vél og þurrkari fyrir búninga
þeirra, og þá munu búningarnir
bíða knattspyrnumannanna heit
ir og þurrir.
Búningsskálinn er mesta íyrir-
myndarbygging. Þar er vel geng-
ið frá öllu og allt með miklum
snyrtibrag. Það er sómi að því
fyrir drengina að hafa unnið að
skála þessum í sjálfboðavinnu
og aflað nokkurs fé úl hans, þó
þeir hafi fengið góðan styrk hjá
Hafnarfjarðarbæ til byggingar-
innar.
FÉLAGSHEIMILIÐ
þeir eru góðir knattspyrnumenn
— en hvort sem þeir vinna eða
tapa í sumar sem nýliðar í 1.
deild, þá hafa þeir með foringja
sínum Alberti Guðmundssyni,
kveikt neista knattspyrnuáhuga
og neista félagsjífs í Hafnarfirði
sem vart mun deyja á næstu ár-
um, og getur orðið að báli, jafn-
vel fyrr en nokkurn grunar. Af
þeim sökum má búast við miklu
af þessum nýliðum í fyrstu deild.
Þessar myndir eru teknar í félagsheimili liðsins við Strandgötu.
Efri myndin er tekin inn eftir salnum, hin fram eftir honum. Félags-
heimilið er mjög snyrtilegt og smekklegt og að því unnu drengirnir
sjálfir. (Myndirnar allar tók Gunnar Rúnar).
En nýliðarnir í 1. deild hafa
af meira að státa en aðeins bún-
ingsskálanum, þó hann einn væri
glæsilegur árangur af ekki lengra
starfi en knattspyrnuflokkurinn
í Hafnarfirði á að baki. Þeir hafa
drengimir einir, undir forystu
Alberts, komið upp vísi að félags
heimili, að vísu ekki stóru um
sig, en þeim mun vistlegra og
hlýlegra er þetta annað heimili se
þeirra. Það er í húsi Jóns Matt-
híesen við Strandgötuna — saiur
36 ferm að stærð. Þar hafa þeir
sjálfir unnið að óllu, unnu á
kvöldin fyrir jólin við að sauma
gluggatjöld, mála og annað er
gera þurfti, smíða stólagrindur og
stoppa o. s. frv.
Síðan að þetta heimili var sett
á stofn hefur það verið mikið
notað. Þar sitja strákarnir við
töfl og spil, leika „bob“ og lesa
knattspyrnubækur og blöð, ræða
áhugamálin sumarið og keppni
þess o. s. frv. Þar halda þeir
fræðslu- og skemmtifundi, fá
gesti til sín er flytja fræðandi
fyrirlestra um eitt og annað, sýna
kvikmyndir o. fl.
Við þessi verkefni og við það
að njóta þeirra hefur skapasc í
Hafnarfjarðarliðinu góður og öfl-
ugur félagsandi og félagsþroski,
sem nauðsynlegur er hverju liði,
sem vill ná árangri. Það er eitt-
hvað sérstakt við það að heim-
sækja Hafnarfjarðarliðið, hitta
svo marga unga menn, svo upp-
fulla af áhuga, svo samstillta að
félagsandi þeirra og vilji er einn
megnugur til að lyfta miklu
hlassi, þó ekki kæmi annað til,
en þar við bætist að þeir hafa
tekið æfingarnar alvarlega mjög,
Ég er ánægður með drengina,
sagði Albert Guðmundsson. Þeir
eru hlýðnir og vilja taka tilsögn,
en það er fyrsta skilyrði sem
knattspyrnumaður verður að upp
fylla. Þeir hafa æft vel. Við byrj-
uðum að æfa reglulega úti í ágúst
1955 og hafa æfingar verið stöð-
ugt síðan. Við komum upp ljós-
kösturum við völlinn, sem nægði
okkur til æfinganna, sem hafa
verið á hverjum degi. Æfingum
hefir verið hagað á þann hátt,
að þær eru daglega frá kl. 6—8
e. h., þannig ef derngirnir eru
uppteknir einn daginn, þá geta
þeir komið næsta dag. —
Sumir mæta alltaf en allir
hafa að minnsta kosti fjórar
æfingar í viku. Á sunnudögum
éru aðaiæfingar vikunnar. Það
er ekki hætt við æfingar þó v—S-
ur sé vont. Það er orðið svo að
ég get ekki stöðvað strákana frá
því að fara út á völlinn þó hríð
Þeir eru harðari en ég, sem
þyki allstrangur þjálfari. Og
svona þarf það að vera.
Og þetta samtal okkar Alberts
varð ekki lengra, en ég set hér
fram sögu sem einn vegfarandi
um Keflavíkurveg sagði mér.
Hún gerðist þegar veðrið var sem
verst hér í janúar, síðdegisbylji
á hverjum degi svo að ófært varð
á öllum vegum og jafnvel göt-
um í Reykjavík og víðar. Bíla-
lest var föst í snjó á Keflavík-
urvegi rétt sunnan Hafnaríjarð-
ar. Meðal bílanna voru áætlunar-
bílar frá Keflavík. Bílstjórarnir
voru að reyna að komast áfram
en allt var fast enda iðulaus
hríð og rok. Allt í einu komu
menn hlaupandi utan úr myrkr-
inu. Þeir hlupu í röð og fóru all-
geyst. Þeir voru vel gallaðir, með
trefla Vafða um háls og höfuð.
Hvað er nú þetta hugsuðu þeir
sem í bílalestinni sátu fastir, og
spurðu mennina, hvaðan þeir
kæmu.
„Við erum á æfingu hjá Hafn-
arfjarðarliðinu“ var svarið. Þeir
Albert Guðmundsson, reyndastur
allra ísl. knattspyrnumanna er
þjálfari nýliðanna í 1. deild.
hurfu út í myrkrið og hríðina.
Þetta var einn liður æfingarinnar
að hlaupa um 3 km leið.
— A. St.
Það voru ýmsar æfingar á leikvellinum áður en liði var skipt og
leikur hafiiut. í baksýn er hinn myndarlcgi búningsskáli Hafnar-
fjarðarliðsins. Neðri myndin sýnir 3 af nýliðunum í fyrstu deild
í baði að æfingu lokinni.