Morgunblaðið - 01.02.1963, Blaðsíða 8

8
U 1 íi r ' i 7, H .
MORCUNBLAÐIB
Föstudagur 1. febrúar 1963
Magnús Einarsson
rdðunautiir
NÝBYRJAÐ ár, ungur maður í
blóma lífsins, mundi ekki það
tvennt í vitund okkar boða mik-
il fyrirheit. Víst er svo. Þó er
gangan aðeins nýhafin, hið nýja
ár aðeins nokkurra nátta, þegar
banaboði breytir öllum hinum
björtu vonum í sárustu sorg.
Fráfall Magnúsar Einarssonar,
svo skyndiiegt og hörmulegt, er
öllum, sem til hans þekktu mikið
sorgarefni. Hann hafði aðeins
nýlokið margra ára námsferli og
var að hefjast handa, þar sem
óþrjótandi verkefni biðu hins
unga og vel menntaða manns.
Það mun vera fremur fátítt, að
ungir menn, sem alizt hafa upp
í borgarþys Reykjavíkur, velji
sér búnaðarfræði sem námsgrein
og hyggist síðan gera störf í þágu
búvísinda að aðalstarfi. En þó
að ég þekkti Magnús aðeins hin
síðustu ár, virtist mér hann um
margt óvenjulegur maður.
Leiðir okkar lágu saman í
Karlakórnum Fóstbræðrum. Ég
man vel, þegar Magnús kom til
okkar og æskti inngöngu í kór-
inn, ásamt félaga sínum. Báðir
stóðust auðveldlega þær próf-
anir, sem þeir þurftu að gangast
undir. Og þaðan í frá varð
Magnús einn af kórsins beztu fé-
lögum. Glaðlyndi hans og alveg
sérstaklega prúðmanniegt og
elskulegt viðmót átti vel heima
í söngvarafélagsskap. Það er al-
veg öruggt, að vandfundinn væri
ungur maður, sem betur bæri
hina beztu eðliskosti æskumanns
ins en Magnús heitinn gerði.
Öllum leið vel 1 návist hans og
það var bjartara og betra, þar
sem hann var.
Magnús ólst upp í stórum
systkinahópi á fyrirmyndarheim-
ili, og hann bar því fagurt vitni.
Foreldrar hans eru hjónin
Jakobína Þórðardóttir og Einar
Ásmundsson forstjóri í Sindra.
Fæddxu- var Magnús 15. sept.
1938. Hann varð búfræðingur frá
bændaskólanum á Hvanneyri
1956 og lauk kandidatsprófi frá
sama skóla 1959. Að því loknu
stundaði hann framhaldsnám,
m.a. í Skotlandi við búnaðar-
háskólann í Glasgow í um það
bil tvö ár, og var sérgrein hans
þar ræktun alifugla. Að námi
loknu varð Magnús ráðunautur
Búnaðarsambands Kjalarnes-
þings. Jafnframt ráðunautsstarf-
inu hóf hann ásamt skólabróður
sínum, alifuglarækt í Krísuvík á
síðastliðnu hausti. Hann var fé-
lagi í Knattspyrnufélagi Reykja-
víkur.
Þess var áður getið, að Magn-
ús var óvenjulega heilsteyptur
ungur maður. Og mér finnst sem
val hans á lífsstarfi beri því vott.
Móðir náttúra, hið iðandi líf, sem
fara þarf um mjúkum og betr-
andi höndum, hefur áreiðanlega
verið verkefni fyrir mann með
eðliskosti Magnúsar.
Það eru hörð örlög að verða
nú að sjá þessum ágæta unga
manni á bak. Hann var vissulega
líklegur til mikilla afreka og
hefði hvarvetna ljáð góðum mál-
um lið. Bændastéttin hefur misst
menntaðan leiðbeinanda, þjóðin
gjörfulegan son. Ég votta for-
eldrum og systkinum Magnúsar
innilega samúð. Þeirra er missir-
inn mestur og sárust þeirra sorg.
Fölskvalaus og hrein sonar- og
bróðurmynd verður þeim nú
hinn dýrmæti fjársjóður.
Skáldið Matthías Jochumsson
kvað yfir moldum dóttur sinn-
ar m. a.:
„Hér þótt lífíð endi,
rís það upp í drottins dýrðar
hendi.“
Mig hafði hlakkað til að eiga
Magnús Einarsson að vini og sam
ferðamanni. En með trú sálma-
skáldsins vildi ég kveðja hann
nú, úr því forlögin hafa skilið
að leiðir og lengra verður til
endurfunda en mig áður uggði.
Sig. E. Haraldsson.
MAGNÚS Einarsson ráðunautur
var skyndilega frá okkur tekinn
hinn 24. f. m. Vegir almættisins
eru órannsakanlegir, en þetta
sýnir, hve örskammt er yfir
landamærin. f lífsblómanum ertu
brottnuminn frá okkur, vinur
minn, Ijúfur og kátur, sem þó
aldrei gleymdir alvörunni og
hlutverki þínu meðal okkar
bændanna.
Magnús heitinn hóf störf sem
ráðunautur í Kjalarnesþingi á
sl. vori, eftir að hafa menntað
sig vel til slíkra starfa. Hann
var fæddur og uppalinn Reyk-
víkingur frá skínandi góðu heim- (
ili, enda bar framgangan öll og
kurteisi þess ljósan vott. Þessi
ungi maður sór sig í ættina, hug-
djarfur og víllaus vann hann ís-
lenzkum landbúnaði trúnaðar-
eiða.
Sandill
Piltur eða stúlka óskast
hálfan eða allan daginn.
Bókaverzlun ísafoldar
GABOOIM
— fyrirliggjandi —
Stærðir: 4x8 fet. — Þykktir: 16 og 19 mm.
Sendum gegn póstkröfu um allt land.
KRISXÁN SIGGEIRSSON H.F.
Laugavegi 13. — Sími 13879.
Nýkomið
í miklu úrvali.
mjög ódýr mokkastell og mokkabollar.
Verzlun B. H. BJARNASON H.F.
Aðalstræti 7, Reykjavík
Sími 13022).
Þar var verkefnið stærst og
þörfin mest, en um leið kjörin
verst. Sá, sem hefur trú og hug-
rekki, lætur ekki slíkt sem þetta
aftra sér. Að loknu kandidats-
prófi á Hvanneyri 1959 stundaði
Magnús heitinn framhaldsnám
við háskólann í Glasgow í
grasa- og beitarrækt, en grasið
er undirstaða íslenzks landbún-
aðar. Einnig í alifuglarækt, sem
er vaxandi atvinnuvegur bænda,
en framfarir eru mjög hraðar í
þeirri grein og þörfin mikil fyr-
ir sérmenntaða leiðbeinendur.
Nú, þegar starfið hér var rétt
hafið, sá hann enn betur, hvílík
nauðsyn var að leggja alifugla-
ræktinni það lið, sem hann
mátti. í því sambandi var hann
að koma á fót alifuglabúi með
all-nýstárlegu sniði. Þar skyldi
sannprófa málstaðinn, því skoð-
un hans var, að bókin væri góð,
en ekki næg án hinnar prakt-
ísku reynslu. Þarna skyldi ekk-
ert til sparað af vinnu, vökum
og áhættu til að þetta takmark
mætti nást. Hinar nákvæmu
rekstraráætlanir voru gerðar
með félögunum og með þakk-
læti og ánægju minnist ég þeirra
stunda, er þessi mál voru á dag-
skrá í minni viðurvist og mér
boðið að dæma.
Skyndilega er öllu lokið, og
við samferðamennirnir stöndum
slegnir og höggdofa, drjúpum
höfði og þökkum samverustund-
irnar, sem því miður voru svo
fáar.
Elskulegum foreldrum og
systkinahópi votta ég djúpa
samúð. Megi minningin um góð-
an dreng vera þeim styrkur í
þessum þungbæru raunum.
J. H. G.
★
FÁMENNA stétt hjá lítilli þjóð
munar mikið um einn mann. Og
þegar sá maður er ungur að ár-
um, hefur búið sig undir göfugt
verkefni, býr yfir mikilli orku
og vinnugleði og er að hefja lífs-
starf sitt, þá verður missirinn
mjög mikill.
Magnús Einarsson var barn
sveitarinnar. Hann kynntist
landbúnaðarstörfum á myndar-
legu heimili í Borgarfirði, lauk
síðan prófi frá Bændaskólanum
á Hvanneyri og úr framhalds-
deildinni þar.
Magnús var geðþekkur og
góður nemandi. Hann var að
vísu ungur að árum þegar hann
kom fyrst til okkar að Hvann-
eyri. En þá strax kom það ber-
lega í ljós, að hann vildi helga
landbúnaðinum krafta sina alla
og mun sá áhugi hans hafa verið
foreldrum hans einkar geðþekk
ur. Magnús var vaxandi maður
í starfi. Sæti hans er því ekki
aðeins autt á heimili hans og
hjá öðrum aðstandendum, held-
ur einnig meðal íslenzkra bú-
fræðikandidata og ráðunauta
Við söknum hans allir, sem
þekktum hann. Við kveðjum
hann í blóma lífsins vitandi það,
að hefði honum enzt aldur til,
þá hefði margt gott starf verið
af hendi leyst fyrir íslenzkan
landbúnað.
Fyrir hönd Bændaskólans á
Hvanneyri og Hvanneyringa
allra votta ég samúð foreldrum
hans og aðstandendum öllum
með þökk fyrir allt það góða,
sem ávallt kom fram í námi
hans og starfi. Sem Hvanneyr-
ingur var hann skóla sínum til
sóma.
Guðm. Jónsson.
Þ A Ð er oft skammt milli lífs
og dauða, ljóss og skugga. Þetta
hefur sannazt áþreifanlega og
átakanlega við fráfall Magnúsar
Einarssonar, búfræðikandidats.
Ungur maður í blóma lífsins er
kvaddur héðan, einmitt þegar
hann hefur lokið undirbúningi
ævistarfs síns og glæsileg fram-
tíð blasir við.
Slíkir atburðir koma sem reið-
arslag yfir ástvini og ættingja.
Svo var einnig um okkur, vini
Magnúsar og Fóstbræður. Við
erum vart búnir að átta okkur
á því enn, að sætið hans í kórn-
um er nú autt og verður ekki
skipað. Þessi lífsglaði og bjarti
Fóstbróðir mun ekki framar
syngja með okkur.
Magnús heitinn kom í kórinn
haustið 1960 og starfaði með okk
ur af miklum áhuga og krafti til
dauðadags. Hann fór eina söng-
för til útlanda með kórnum til
Ráðstjórnarríkjanna síðari hluta
sumars árið 1961.
Það duldist engum, sem kynnt-
ist Magnúsi, að þar fór óvenju-
lega vel gerður ungur maður.
Stærstu hugðarefni hans voru bú
vísindin, ævistarf hans, sem
hann hafði búið sig undir af
mikilli kostgæfni, bæði hér á
landi og erlendis. Var þegar
sýnt, að búast mátti við glæsi-
legum afrekum á því sviði frá
honum, ef honum hefði enzt
aldur.
Söngurinn var honum einnig
mikið áhugaefni, og varð það til
þess, að hann gerðist félagi í
Fóstbræðrum. Þar átti Magnús
margar ánægjustundir og vann
skjótt hugi okkar allra. Hann
var hinn bezti félagi og hvers
manns hugljúfi í kórnum. Glað-
lyndur var hann og prúður og
færði með sér líf og yl, hvar
sem hann fór. Hann var mjög
félagslyndur maður og ljúfur í
umgengni, og ósjálfrátt varð
hver maður snortinn af lífsgleði
hans og þrótti.
Við söknum nú góðs vinar úr
hópnum, en eftir lifir minning-
in um góðan dreng. Við hugsum
til Magnúsar með söknuði í
huga og þakklæti í hjarta fyrir
liðnar samverustundir. Guð
blessi minningu hans.
Við sendum foreldrum og
systkinum Magnúsar innilegar
samúðarkveðjur og biðjum góð-
an Guð að hugga þau í þessari
þungu sorg.
Hjalti Guðmundsson.
ÉG kynntist fjölskyldunni á
Hverfisgötu 42 bezt þegar ég var
á svipuðu aldursskeiði og Magn-
ús Einarsson, þegar hann lézt.
Það voru ár þeirrar glaðværðar
og lífsþróttar, sem yngri synir
Jakobínu og Einars áttu eftir að
framlengja á þvi heimili, sem
mér er einna minnisstæðast frá
námsárunum. , ,
~i
Magnús hafði nú lokið námi og
í samræmi við þann anda, sem
hann ólst upp við, lagði hann ó-
trauður til fangbragða við mikil-
væg verkefni.
Framtíðin blasti við, þegar
sorgarfregnin barst. — Sumutn
er ætlað að lifa stutt. Ef til vill
koma þeir aðeins í heiminn til
að göfga lif annarra.
Magnúsi var meinað að leysa
af hendi það ætlunarverk, sem
hann hafði kjörið sér. En hið
skamma líf hans lætur eftir sig
ljúfar minningar, sem lækna
munu sorgir móður, föður, syst-
kina og svo margra annarra,
sem nógu lánsamir voru til að
kynnast Magnúsi.
Ey. Kon. Jónsson.
Kristín Hafliðadóttir
í DAG verður til moldar borin,
Kristín Hafliðadóttir, eða Æja
eins og hún var kölluð af börn-
um sem í æsku léku sér í návist
hennar. Við sem í bernsku nut-
um hjartahlýju hennar, getum
ekki kvatt hana án þess að minn
ast þessarar nafngiftar, því í
minningunni gengur hún alltaf
undir þessu heiti.
Kristín var fædd að Hrauni í
Grindavík, annan júní 1889. Fjöll
lágu að baki, blá i fjarskanum,
dökk og gróðurlaus í nálægð-
inni, en fyrir framan sleikti sjór-
inn nakta klettana. Festi gengur
þverhnípt í sjó fram, dulúðugur
forneskjugripur, ævintýrafjall,
en í hraunið verpa kríurnar
dröfnóttum eggjum á vorin. í
fjalli bjó tröllkona, en Ægir skol
aði á land fágætum munum frá
fjörrum ströndum.
Þessar voru æskustöðvar Krist
ínar, gáfu henni ímyndunarafl,
tengdu hana við náttúruna.
Hún hvarf úr föðurgarði 34
ára að aldri Og giftist þá eftir-
lifandi eiginmanni sínum, Gísla
Narfasyni.
Þegar ég man fyrst eftir þeim
hjónunum, bjuggu þau á efri
hæðinni í húsinu þar sem ég á
heima. Þá var oft stungið góð-
gæti að litlum krökkum, sem
voru á hlaupum upp og niður
stigana. Ekki taldi hún þó sjálf
að hún væri að bjóða okkur
eitthvert gómsæti, því oftast gaf
hún okkur eitthvað, sem hún
sagði að væri hálfgert óæti, þótt
okkur þætti það furðu gott á
bragðið. Aldrei fannst henni
nógu margir þiggja góðgerðir
hjá sér, þótt margir kæmu, og
færu pakksaddir af „vondu“ kaffi
og „óboðlegu“ bakkelsi. Flestir
komu oftar en einu sinni, fæstir
þó eingöngu vegna ágætra veit-
inga heldur í og með, til þess að
fá hlutdeild í léttu skapi og frá-
sagnargleði þeirra hjónanna.
í augum fjöldans verður hún
varla talin meðal þeirra s-em
unnu frægan sigur í lífsbarátt-
unni og hennar verður tæplega
.minnzt á spjöldum sögunnar.
Vinátta hennar var hljóðlát og
fyrirferðarlítil. Þannig hugsum
við til hennar, þannig viljum v'ð
muna hana.
Líf kviknar, líf sloknar, hverja
mínútu er fortjaldinu svipt til
hliðar. straumar kynslóðanna
fara um hliðið. Sumir eru á inn-
leið aðrir á útleið. Og manns-
hjörtun bifast. Sum af fögnuði,
önnur af söknuði.
Við sem þekktum Kristínu
kveðjum hana hinztu kveðju.
Hún átti sér von bak við tíma
og rúm. Við vonum að hún hafi
þegar rætzt.
Gísli Kristinn Sigurkarlsson.
Þyrilvængjur til
landhelgisgæzlu
HANNIBAL Valdimarsson hefur
lagt fram á Alþingi tillögu til
þingsályktunar um, að fest verði
kaup á tveimur þyrilvængjum
til aðstoðar við landhelgisgæzl-
una og skuli önnur þeirra stað-
sett á Vestfjörðum en hin á
Austfjörðum og annast þar far-
þegaflug, póstflutninga og sjúkra
flug, að svo miklu leyti sem það
getur samrýmzt landhelgisgæzl-
unni.