Morgunblaðið - 06.11.1964, Blaðsíða 3

í'ðstudagur 6. nóv.' 1964
MORGUNBLAÐIÐ
3
Ungliugarnir spruttu upp úr sætum sínum og þrengdu sér upp að sviðinu til að fagna hljómum. (Ljósm.: Gísli Gestsson)
Bítilæði í Háskólabídi
FYRST SEGIR frá manni
nokkrum, sem býr í vestur-
bænum. Hann var á leið heim
til sín í fyrrakvöld, þegar
honum barst til eyrna feikna-
legur hávaði og gauragang-
| ur. Manninum varð að vonum
| bilt við og datt einna helzt
| í hug uppþot við rússneska
| sendiráðið. Til þess að ganga
| úr skugga um up'ptök hljóð-
I anna, hringdi hann á lögreglu
| stöðina, skýrði varðstjóran-
| um frá hljóðunum og spurði,
| hvað væri eiginlega á seyði.
Varðstjórinn sagði við
| manninn í símanum, að hann
| hefði ekki haft spurnir af
| neinum óspetkum. Honum
I fannst tíðindasaga mannsins
I hin merkilegasta og vildi
| gjarna grafast fyrir um þetta
i mál.
— Hvar búið þér, spurði
§ varðstjórinn.
— Á Sólvallagötunni, svar-
| aði maðurinn i símanum.
Þá rann upp ljós fyrir varð
i stjóranum.
— Líklega er skýringin sú,
| að einmitt núna er að ljúka
i bítlatónleikum í Háskólabíói.
Það stóð heima.
Að tónleikunum loknum
i höfðu hundruð unglinga safn
I azt saman fyrir utan sam-
i komuhúsið. Hávaðinn, sem
i maðurinn kvartaði undan,
| stafaði frá þessari samkomu
| unglinganna, sem biðu þess,
1 að tónsnillingarnir birtust.
Tónleikarnir sjálfir voru
hinir líflegustu, sem hingað
til hafa farið fram hérlendis.
Þeir hófust skömmu fyrir
miðnætti, en aR nokkru áð-
ur höfðu hinir ungu áhorfend
ur (milli tektar og tvítugs)
byrjað að hreiðra um sig í
sætum sínum. Það kom eng
inn of seint þetta kvöld. —
Hvert sæti var skipað og eft-
irvæntingin gífurleg. Félag
vjngra jafnaðarmanna stóð
fyrir tónleikum þessum og
var nokkur viðbúnaður af
þeirra hálfu tií þess að ekk
ert gengi úr skorðum. Lög-
regluþjónar stilitu sér upp á
göngunum í fullum skrúða og
sjálfur bíóstjórinn var líka
mættur.
Á tónleikum þessum komu
fram hljómsveitir þær, sem
mestra vinsælda njóta meðal
unga fólksins. Haukur Morth
ens sagði deili á hljómsveitun
um, áður en þær komu fram.
Hver hljómsveit virðist eiga
sitt sérstaka aðdáendalið, og
það kom í ljós, að aðdáenda-
hópur þeirra hljómsveita,
sem síðastar létu í sér heyra,
var sýnu fjölmennastur. Þeg
ar síðasta hljómsveitin —
Hljómar frá Keflavík — birt
ist á pallinum, ætlaði allt vit
laust að verða. Var það nokk
uð skynsamleg ráðstöfun að
láta þá reka lestina, því að
ekki er að vita, hvernig sam-
koman hefði endað, hefðú
þeir verið fyrstir á dagskrá.
Hljómsveitirnar voru tals-
vert misjafnar að gæðum, sem
vænta mátti — og hinir ungu
áhorfendur létu ekki á sér
standa að senda þeim tóninn,
ef þeim líkaði ekki tónlistin.
Þá var sviðsframkoma þeirra
og misjöfn, en kannski hefur
taugaóstyrk, verið um að
Je, je, je!
kenna. Það þarf sannarlega
hugrekki til þess að standa
frammi fyrir eitt þúsund gól-
andi unglingum!
Sumir höfðu sýnilega reynt
að temja sér hreyfingar í takt
við tónlistina, en slíkt reynd-
ist flestum um megn. Sumir
stigu víxlspor og studdu þá
ósjálfrátt á falska nótu, aðrir
duttu út úr hlutverkinu, er
þeir sáu, að þeir gátu með
engu móti verið í takt við
hina.
Framih. á bls. 22
„Gasalega eru þeir ferlega kilárir, maður!“
Stjömur kvöldsins — Hljómar frá Keflavík. — Talið frá vinstri: Rúnar Júliusson, Erlingur
Bjömsson og Gunnar Þórðarson. Engilbert Jensen er falinn bak við trommurnar lengst til
hægri.
STAKSTEIIAR
Áhrif kosninga-
úrslitanna
Þórarinn Þórarinsson, ritstjón
Tímans, ritaði í gær grein í blað
sitt um kosningaúrslitin í Banda-
ríkjunum. Kemst hann þar m.a.
að orði á þessa leið:
„Því verður vitanlega ekki
svarað til hlítar nú, hvort áhrif
kosningaúrslitin verði meira tal-
in persónulegur ósigur fyrir
Goldwater en málefnalegur ósig-
ur þeirrar stefnu, sem hann barð-
ist fyrir. Nokkru fyrir kosning-
arnar bentu ýmsir blaðamenn á
það, að ekki væri rétt að túlka
ósigur Goldwaters sem ósigur
ihaldsstefnunnar, því að Gold-
water hefði í kosningabaráttunni
ástundað meira persónulegt níð
en málefnalegan málflutning og
auk þess hefði hann gert sig
margsaga með því að afneita
ýmsu því, er hann hafði áður
haldið fram. Þess vegna tóku
mörg blöðin sem afneituðu hon-
um það sérstaklega fram, að þau
væru sammála mörgu í stefnu
hans en þau teldu hann ekki
hæfan til að gegna forsetastörf-
um. Af hálfu íhaldsmanna verð-
ur því sennilega lögð á það meg-
ináherzla að túlka úrslitin meira
sem persónulegan en málefnaleg-
an ósigur Goldwaters.
Það mun ýta undir þennan rök
stuðning, að sá frambjóðandi
repúblikana, sem vann hvað
mestan sigur í kosningunum til
öldungadeildarinnar er mikill
íhaldsmaður, en það er Murphy í
Kaliforníu".
Léleg verkalýðs-
málabarátta
. Hannes á horninu, öðru nafni
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson, rit-
höfundur, ritar grein í Alþýðu-
blaðið í gær um síðasta prent-
araverkfall. Gagnrýnir hann
ýmislegt í sambandi við verkfall
þetta og lýkur grein sinni með
þessum orðum:
„Það er léleg verkalýðsmála-
barátta, ef stétt lætur sig engu
skipta aðstöðu iðnaðar síns. Það
er sjálfsagt að iðnaðarmaður
bæði bæti kjör sín og auki rétt-
indi sín, en því má aldrei gleyma
að það er hættulegt að blóð-
mjólka og fleira kemur til eins
og að framan er sagt. Prent-
smiðjurnar lifa á þeim sem gefa
út prentað mál. Ef útgáfumögu-
Ieikar eru eyðilagðir, þá draga
prentsmiðjurnar að sjálfsögðu
saman seglin og atvinna prent-
ara minnkar. Prentarafélagið var
lengi virðulegasta stéttarfélag
hér á landi. Það hefur sett niður
við þessa deilu. Það er ekki sök
stjórnar þess, heldur sú stað-
reynd, að nógu margir félags-
menn láta það henda sig að
hlíta fremur forsjá kommúnist-
isks illfyglis en stjórnar félags
síns. Það tókst að afstýra vand-
ræðum í fyrradag en ekki fyrr en
stjórn félagsins lýsti yfir því,
að ef samkomulagið yrði fellt,
þá yrðu þeir sem það gerðu að
taka við lausn allra mála.“
★
Kommúnistablaðið birti í gær
forystugrein, þar sem það ræðst
harðlega gegn stóriðju á íslandi.
Lýkur kommúnistablaðið for-
ystugrein sinni með þessum orð-
um:
„Leið Sósíalistaflokksins og
Alþýðubandalagsins í þessum
málum, þar sem lögð er á það
áherzla að byggja með eðlilegum
hætti og heilbrigðum á þeim at-
vinnuvegum sem fyrir eru, efla
þá og stórauka framleiðslu
þeirra, er íslandi tvímælalaust
farsælli leið til framtíðarinnar
en glæfraspilið með risavaxin
stóriðjufyrirtæki, sem íslending-
ar ættu ekki sjálfir og réðu ekki
við.“