Morgunblaðið - 09.05.1968, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. MAÍ 196«.
3

■

„BROSANDI land“, prúðbúið fólk, syngjandi, dansandi og í samræðum. Það er allt á ferð
og flugi í Þjóðleikhúsinu á æfingu á þessum vinsæla söngleik Franz Lehár. Það er
alltaf eitthvað að ske í leikhúsinu, þar sem draumur og veruleiki spannast saman í list-
inni, enda er leikhúsið erfiður skóli, sem á að hyggja upp leikara og fólkið sem situr.
Þjóðleikhúsið hefur flutt 20 óperur og óperettur, en Brosandi land er númer 21.
Mörgum er þessi óperetta kúnn af flutningi í útvarpi og einnig af hljómplötum, en sjón
er sögu ríkari og n.k. föstudag frumsýnir Þjóðleikhúsið óperettuna í fyrsta sinn. Leik-
stjóri er Sven Áge Larsen og hljómsveitar stjóri er Bohdan Wodiczko. Aðstoðarleikstjóri
er Baldvin Halldórsson. í aðalhlutverkum eru: Stina Britta Melander, Ólafur Þ. Jóns-
son, Valur Gíslason, Arnar Jónsson, Sunna Borg og Ævar Kvaran. Leikmyndir og hún-
ingateikningar gerði Lárus Ingólfsson, Fay Werner sér um dansa og Björn Franzson
þýddi verkið, sem er í þrem þáttum eftir L. Herzer.

Blóm samtiðar sinnar.
Franz Lehár fæddiist í Unig-
verjalandi ánið 1670. Lehárr var
slóði í skóla, en bætti svip fc&nn
aranna nneð laigstúf. Hann var
síðar sendiur í Tónlistaslkólainn
í Prag, þar sem hianin nau't m.a.
kennslu Dvoráks. Um itíma
stjórnaði thiann hom aflokkum og
brátt fóir hainn að senda frá sér
mairsa, pollka og valsa. Síðar
kornu svo ópeirettur, ‘ sem féllu
vel í anda þess fíma er rííkti í
Vín á þeim árum. Óperettan hafði
lifað góðu lífi í hjörtium fólksins
>i
Stina Britta Melander
(Ljósm. Mbl.: Kr. Ben.)
oig Leihár endurnýj'aði. að
nokikru efnivið og meðfierð í sin-
um verkum, sem numniu í fólkið
eins og hei'tar lummiuir. Brosandi
land var frumsýnd í Vín árið
1923.
Um 60 leikarar koma fram í
ópenettunni og búningar allir
enu mjög skirautlegir, svo og leik
myindir. Söguiþráðurinn er um
ástir evrópskrar hefðarkomu og
kínversikis pirins. Fyirsti þátturiinn
skeður í Vín en tveir s íðari í
Kin.a, og í ópenettiunni k'emur
fram brot af sið'amiismun austur
heims og vesturheims.
Evrópsk og kínversk andlit.
Við fylgdumst með æfingu á
óperettunni og sáum hve óhsmju
mikið starf liiggur á bak við
slíka sýndingu. Um hundrað
mianns vinna við sýniniguna og
það þairf góða skipulagninigu og
stjórn 'til þesis að hver maður og
hlutur sé á sínum stað. Textinn
er aililur á íslenziku og það var
mjög forvi'tnilegt að heyra 'hvern'
ig Stína Briitta leysti þann
vandia að synigja á islenzkiu. Að
vísu, sem von ér, heyrist á mæli
BROS-
ANDI
LAND
heniniar að vald yfir íslenzlku.nni
er eklki fu'llkomið, en fiurðulegia
gott.
Þatð var létt yfir ieikurunum
á æfingunni og þeir virtust
skemmta sér vel í hlutverkum
sínum. í æfingahléi var setið yf-
ir kaffibolla og jólaköku um leið
og rætt var um sviðssetningar,
málfar og dyttað að klæðum, ef
eitthvað hafð farið úr skorðum.
Sumir skiptu um andlit og fengu
kínverskt í stað evrópsks. Það
var enginn tími til hvíldar, mann
skapurinn var vart seztur niður
í kaffistofunni, þegar kallað var:
,,Allir á svið, æfing byrjar". Við
náðum þó rétt tali af Stínu Brittu
og Ólafi Þ. Ólafssyni í leikhléi.
Stína Britta er Þjóðleik'húsgest-
um kunn af hlutverkum í nokkr-
um óperum og óperettum Þjóð-
leikhússins. Má þar nefna aðal-
hlutverkið í Kátu ekkjunni, og
Gildu í Rigóletto. Stina Britta
hefur sungið víða í Evrópu, en
mest í Svíþjóð og Þýzkalandi,
þar sem hún hefur starfað und-
anfarin ár. Við röbbuðum stutt-
lega við Stínu Brittu og töluðum
auðvitað íslenzku.
„Hiti í lífinu“.
— Hvernig leggst sýningin í
þig?
— Ég er kát yfir að vera kom-
in til íslands og hef mikla ánægju
af að syngja þetta hlutverk. Það
er nú samt betra að segja ekk-
ert fyrr en eftir frumsýninguna.
— Er ekki erfitt að tala is-
lenzkuna?
— Ég geri eins og ég get og
mér finnst íslenzkan skemmtileg.
— Ertu farin að hugsa á ís-
lenzku?
— Hugsa, ég hugsa nefnilega
aldrei. Það er nefnilega það. Það
verður að vera hiti í lífinu á
meðan það er. Líkaminn erfljót-
ur að kólna eftir dauðann. Ég
er svo gömul að ég er fædd
í gær, segir Stína Britta og
brosir við. Við kveðjum þessa
söngkonu, sem gneistar af lífs-
fjöri og hressilegum blæ, og hitt
um að máli mótleikara hennar,
Ólaf Þ. Jónsson. Ólafur lauk
prófi frá leiklistarskóla Þjóðleik-
hússins. Ólafur lék síðan mörg
hlutverk hjá Þjóðleikhúsinu og
síðar í „(Horft af brúnni“.
„Skemmtilegt að syngja fyrir
landann".
— Hvað ert þú búinn að vera
lengi úti, Ólafur?
— Ég er búinn að vera utan í
8 ár. Ég var 4 ár við söngnám í
Austurríki, í Salzburg og Vín.
Eftir að námi lauk hélt ég til
Þýzkalands og þar hef ég verið
síðan. Síðustu 2 árin hef ég ver-
ið fastráðinn við óperuna í Lii-
beck.
— 'Hvar hugsarðu þér að vera
í framtíðinni?
— Maður getur ekkert sagt
um það. Ef ég kem heim verður
aðalstarf mitt að vera leikari og
söngurinn aukaatriði. Það getur
enginn söngvari ráðið sig hérna
heima.
— Ert þú á samningi erlend-
is?
Ólafur Þ. Jónsson
— Já, ég er á samningi næsta
ár við óperuna í Lúbeck.
— Hvernig er að Vinna hér
miðað við úti?
— Mjög gott og fólkið er allt |
indælisfólk. Ég var í skólanum
hér áður- og eiginlega eins og I
heimaalningur. Hér er mikið af
gömlum félögum og vinum og [
það er skemmtilegt að fá tæki-
færi til þess að syngja fyrir land
ann? á. j.
* í s 1
-■