Morgunblaðið - 27.07.1968, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. JÚLÍ 1968
Fimmtugur í dag:
Kristján Reykdal
Kristjánsson
ÞÓTT það kunni að koma held-
ur ókunnuglega fyrir sjónir
margra manna, að þú sért fimmt
ugur í dag, þá er það samt satt
og rétt. Þjóðskráin segir það af-
dráttarlaust, að þú sært fæddur
á Heiði í Sléttuhlíð, Skag. 27.
júli 1918. Þeta er því ekkert um
að villast.
Þegar þú hafði fyllt þín fyrstu
fjögur æviár, varstu búinn að
eiga fjögur heimili: Heiði, Yzta-
Hól, Laugaland og Tungu í
Stíflu. Allt voru þetta góð og
myndarlég heimili. Allt fyrir það
er hrakningur kornbarns á milli
þessara heimila, sagan af því,
þegar maður yfirgefur unga
konu sína, heilsulitla, allsvana
með ungt barn þeirra.
Er þarna vár komið þínu ævi
skeiði hitti merkiskonan og ljós
móðirin Sigríður Halldórsdóttir
á Yzta-Hóli föður minn að máli.
Hún spurði hann, hvort hann
vildi bregðast drengilega við
bón sinni, og taka þig, fjögurra
ára sveininn, í fóstur, því að sér
væri ekki sama hvernig færi fyr
ir þér í lífinu. Fyrstu bros þín,
er hún hafði hjálpað þér inn í
þessa viðsjálu veröld, og árfð
sem þú varst hjá henni, hafði
unnið svo hjarta ljósmóðurinn-
ar, að það olli henni sorgar að
hugsa til þess ef þú þyrftir að
eiga fleiri hraknings ár en kom
in voru.
Eftir eilitla ihugun svaraði fað
ir minn, að þetta skyldi hann
gera, en þó með einu skilyrði:
að þú yrðir ekki tekinn af sér
fyrr en þú værir orðinn sjálf-
rá'ða og vildir sjálfur fara. Pabbi
var framsýnn maður, og sá það
fyrir, að það mundi verða sárt
fyrir báða, að skilja, eftir að þið
væruð búnir að vinna hvors ann
ars hjarta. Þess vegna s^ti hann
þetta skilyrði. Og hver getur láð
honum það? Þessu þorði velgerð
arkona þín ekki a'ð lofa, að móð
ur þinni fjarstaddri. Málið virt-
ist því komið í strand. En þá
bregður frú Sigríður á það ráð
að leika nokkuð djarfan leik.
Hún segij við pabba: „Ef þú
veitir mér ekki þessa bón, Eirík-
ur, án allra skilyrða, þá mun
ég aldrei bjóða þig velkominn í
heimili okkar hjóna framar".
Það gerði gæfumuninn á þess-
ari stundu, að pabbi tók ekki
orð Sigríðar, hvorki sem stóryrði
né storkun, heldur sem tjáningu
sundurmarins hjarta, er kenndi
óendanlega djúpt til með móður
og bami, sem áttu fárra kosta
völ. Faðir minn svaraði henni
stundarhátt: „Sendu mér þá
strákinn". Þar með var málið af
greitt.
Vísast átir þú fjögurra ára stúf
urinn, lítinn þátt í því, að þú
komst á æskuheimili mit svo ung
ur. En nú varstu kominn og það
hafði komið eitthvað með þér.
Það var bamshlátur svo kristalls
tær að allir tóku eftir því. Heim
ili okkar var anna'ð eftir þann
dag. Ég þakka þér fyrir það,
hvað þú gafst föður mínum marg
ar gleði- og ánægjustundir og
okkur öllum. Þegar hann var að
leiða þig út um túnið, er þú
varst að venjast nýja heimilinu,
fann hann, hvað þér lét vel að
leggja litla hönd þína í hans.
Svona genguð þið báðir saman
eins og fögur táknmynd farandi
og komandi kjmslóðar. Þú viss-
ir lítið um það, að á þeim stund
Kristján Reykdal Kristjánsson.
um fannst pabba, að hann væri
búinn að fá full laun fyrir fóst
ur þitt, hve langt sem það yrði.
Víða gæti ég komið við. Þú
manst að pabbi var djarfur sjó-
sóknari jafnframt því að hann
var bóndi. Ég minnist þess, að
oft vitnaði hann í mann, sem
hann hafði verið með á sjó og
hafði verið öðrum mönnum ótta
lausari í öllum veðnun. Þetta
var móður-afi þinn, Jón Guð-
varðarson, maður mörgum kunn
ur norður þar í mínu ungdæmi.
Þegar þú varst enn óharðnaður
drenghnokki, frá 9 til 14 ára,
fannst mörgum heima að pabbi
fara óvarlega, er hann tók þig
aleinan með sér í fiskiróðra. Þeg
ar hann var varaður við þessu
margsinnis, voru rök gamla
mannsins altaf þau sömu: „Það
er ekkert að óttast með þennan
strák“, og áherzlan lá alltaf á
sama orðinu „þennan“. Seinna
skildi ég það, að gamli máður-
inn var búinn að efnagreina þig
á undan okkur öllum hinum á
heimilinu, og hafði fundið lík-
indi við það, sem hann hafði
áður þekkt hjá afa þínum.
Manstu eftir því, þegar þið
þrír á litlurn báti, lentuð í austan
veðrinu og voruð búnir að brjóta
allar árarnar nema eina, og náð
u'ð fyrir Guðs mildi upp í „Kollu
víkina"? Og þegar við sem á
landi vorum og höfðum fylgzt
með hrakningum ykkar, komum
í fjöruna, um leið og þið kom-
uð í gegnum ólgandi landbrotið,
hljópstu skellihlægjandi upp úr
bátnum og sagðir: „Þetta var nú
aldeilis ævintýri". Og gamli mað
urinn glotti þar sem hann stóð
hinum megin við bátinn t sjó-
volkinu.
Seinna sgðir þú mér, að ein-
mitt á þessu tímabili bernsku
þinnar, hefðir þú átt þér draum,
sem enginn vissi um nema hjarta
þitt. Það var draumurinn um það,
að finna lifandi samband við ei-
lífan Guð. Svo var það eitt sinn
eftir að þú hafðir lengi gengið
með þessa dreymnu hugsun, að
þú varst á ferð á hesti milli
bæja og heyrðir Guð tala til
þín þesum orðum: „Kristján, sjá,
Guðs lambið, er ber synd hekns
ins“. Þetta gaf þér alveg nýja
hugsun og nýjan skilning: „Synd
heimsins"? Þá hlýtur mín synd
að vera þar innifalin. Kristur hef
ur þá líka borið mina synd. Og
um leið og þú hugsáðir svona,
spratt gleðin upp í hjarta þínu
eins og lind. Á sama andartaki
varstu sem nýr maður, og allir
hlutir í kringum þig urðu sem
nýir. Allt varð miklu hreinna og
fegurra en áður var, jafnvel gras
ið varð grænna á jörðinni, og
fuglarnir sungu fegurra en fyrr.
Þú skildir, að þú varst endur-
fæddur. á varstu aðeins 12 ára
gamalL
Ég hef heyrt um það talað, að
þetta væri sennilega sérstæðasta
innlifun, sem þekktist á íslandi,
að 12 ára gamallt bam hefði end
urfæðzt á hestbaki, á milli bæja,
þar sem engin mannleg vera var
viðstödd. Og ekki hefur þetta
verið nein ofskynjun, því að gleð
in yfir fyrirgefningu synda
þinna, er þér gafst á sömu
stundu og þú trúðir, hefur var-
að við síðan í 38 ár. Oftsinnis
hef ég hugsað um það, að lik-
lega hafi þessi reynsla þín á
bamsárum þínum, orðið lykill-
inn að því, hvað þú hefur elsk-
áð sunnudagaskólastarfið og það
hefur látið þér vel alla tíð og
hvar sem þú hefur verið. Sá
skilur bömin bezt, sem bezt man
bernsku sína. Og hér var innlif-
un bams, sem aldrei gat gleymzt,
en gaf þér stöðugan innblástur
í líf og þjónustu.
Páll postuli sagði við sinn
kæra vin og trúbróður, Tímóteus:
„Ég rifja upp fyrir mér hina
hræsnislausu trú þína“. Þannig
hefur mér farið um sinn. Eg
hef rifjað upp trú þína frá
bernskuárum þínum. Ég hef rifj
að upp og raðað minningunuim
saman á fleti kyrmingar, sem al-
drei hefur borið neinn skugga
á. Kynning srunra minnir á gest,
sem alltaf er að fara, lengra frá
manni. En kynning við aðra er
eins og þeir séu alltaf að koma,
koma manni nær. Þeir kveðja að
vísu eins og allir aðrir menn, en
óðara en þeir hafa kvatt, fer
mann að langa til þess að þeir
komi aftur. Hvernig kvað gamla
konan að orði, hún fóstra þín,
sem gekk þér í öllu í móðurstað,
þegar þú þurftir þess mest með,
og er nú stödd einhversstaðar í
heiðarbrekku hins tíunda tugar
— jú, ég get haft orð hennar eft
ir, en ekki sagt þau eins og hún:
„Hvenær ætlar þú að koma næst,
Kristján minn“? Vfðimiðun þess
ara orða er gildur sjóður góð-
leika í atvikum og atlætum, er
varð henni alltaf svo viðkvæmt
hverju sinni, er þú kvaddir. —
Á þesum degi þakka ég þér fyr-
ir hennar hönd.
Ég vitna aftur í Pál. Hann er
að skrifa hópi manna opið bréf,
og segir: „Verið ávallt glaðir
vegna samfélagsins við Drottin“.
Þetta boðorð hefur þér ekki ver-
ið erfitt að halda, það vitum við
sem þekkjum þig. Þegar þú, vin
ur minn, í dag, gengur fram hjá
hálfrar aldar vör’ðunni, geri ég
þessi orð guðsmannsins að mín-
um og gef þér þau. Og þegar þú
Framliald á bls. 21

ÞRIGGJA DAGA ÞJOÐHATIÐIEYJUM 2r4. ágúst
Flugfélagið veitir 25% afslátt af fargjöldum til
Vestmannaeyja í tilefni af þjóðhátíðinni 2.- 4. ágúst.
ILJlGiD MEÐ FUJGFÉJIiAGINU Á
ÞUIGGJA ÐAGA ÞJÓÐHÁTIÐ Í EYJUM'!