Morgunblaðið - 04.12.1968, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. DES. 1968
drepið hana?
Hann svaraði því engu en gekk
til dyra.
— Vegna þessarar rúðu?
Hún hikaði ofurlítið á þessari
setningu.
— Hlýtur rúðan að hafa brotn
að þennan dag, sem þér sögðuð?
— Hversvegna spyrjið þér?
Langar yður að sjá þau fara í
fangelsi?
— Ekkert væri mér kærara.
En nú þegar ég hef sagt yður
allan sannleikann.. ..
Hún sá eftir þessu. Fyrir einn
túskilding, hefði hún viljað taka
allan framburð sinn aftur.
— Þér gætuð alltaf farið í járn
vörubúðina, þar sem hann keypti
rúðuna og kíttið?
— Þakka yður fyrir bending-
una.
Hann stóð stundarkorn og beið
eftir bfl, úti fyrir búðinni þarna,
bara ekki sú rétta.
— Akið til Bæjargötu.
Það var engin ástæða til að
láta Torrene og manninn frá
lögreglunni í Neuilly vera að
standa þarna lengur. Honum datt
í hug hrekkurinn, sem Ernestin
hafði gert honum í Tunglgötu
forðum og fannst hann bara ekk
ert fyndin*, en fór hinsvegar að
hugsa um hana. Því að það var
hún, sem hafði komið honum I
þetta. Og hann hafði verið kjáni
að vera nokkuð að hlusta á það.
Hann hafði bara gert sig að við-
undri í skrifstofu lögreglustjór-
ans um morguninn.
Pípan hans var súr. Hann kross
lagði fæturnar og rétti úr þeim
aftur. Rúðan milli hans og ek-
ilsins var opin.
— Akið eftir Longchamps-göt
unni. Ef járnvörubúðin þar er
enn opin, þá bíðið mín þar fyrir
utan.
Þetta var upp á von og óvon.
Og skyldi verða síðasta tenings
kastið hans. Væri búðin lokuð,
skyldi hann ekki fara þangað
aftur, hvað sem Ernestine og
Dapra Frissa liði. Og hvaða
sönnun hafði hann eiginlega fyrir
því, að Alfred hefði nokkurntíma
brotizt inn í þetta hús?
Hann hafði að vísu farið að
heiman á hjólinu sínu og í dög-
un hafði hann hringt til kon-
unnar sinnar. En enginn var kom
inn til að segja hvað þeim hefði
farið í milli.
— Hún er opin.
— Já, járnvörubúðin, auðvit-
að. Hávaxinn ungur maður í
gráum slopp birtist Margret, inn
an um b'likkfötur og bursta.
— Þið seljið rúðugler hérna?
— Og kítti?
— Já, vissulega. Hafið þér
málið?
Þetta er ekki fyrir mig.
Þekkið þér herra Swrre?
— Tannlækninn? Já, vissulega.
— Verzlar hann hérna hjá ykk
ur?
— Já, hann er í reikningi
hérna.
— Hafið þér séð hann nýlega?
- Ég hef það nú ekki, af því
að ég kom úr fríinu mínu í
fyrradag. En ég get hæglega séð
það með því að líta í bókina.
Búðarmaðurinn spurði ekki um
neina ástæðu fyrir þessu, en gekk
inn í hálfrökkrið í búðinni og
opnaði bók, sem lá þar á háu
púlti.
— Hann keypti hér rúðu í vik
unni sem leið.
— Getið þér sagt mér hvaða
dag?
— Já herra.
— Föstudag.
Þrumuveðrið hafði verið á föstu
dagsnóttina. Eugenie hafði haft
á réttu að standa og frú Serre
sömuleiðis.
— Hann keypti líka hálfpund
af kítti.
— Þakka yður fyrir.
En fyrir tilviljun og fyrir ó-
sjá’lfráða hreifingu unga manns
ins, sem mundi flýta sér að loka
búðinni, tók málið á sig annan
svip. Hann var að fletta eitt-
23
hvað meira í bókinni, líklega
aðeins fyrir siða sakir.
— Hann kom tvisvar í vikunni.
— Hvað?
— Líka á miðvikudaginn. Þá
keypti hann rúðu af sömu stærð
42x65 og líka hálfpund af kítti.
— Eruð þér viss um þetta?
— Já, og ég get meira að segja
bætt því við, að þetta var snemma
dags, því að það er fyrsta inn
færslan þann dag.
— Hvenær opnuðuð þið?
Þetta var áríðandi atriði, því
að samkvæmt framburði Eugenie
sem hóf vinnu klukkan níu voru
allar rúður í lagi, þegar hún
kom, á miðvikudagsmorgun.
— Ja, ég kem nú klukkan níu
en húsbóndinn kemur alltaf
klukkan átta til að opna búðina.
— Þakka yður fyrir. Þér eruð
greindar piltur.
Greindarpi'lturinn hlýtur að
hafa velt því fyrir sér á eftir,
að þessi maður, sem var svo fá-
látur þegar hann kom inn, var
kominn í ágætis skap þegar hann
fór.
—- Það er víst engin hætta á,
að neinn fari að eyðileggja blöð
in í þessari bók, er það?
— Til hvers ætti nokkur að
reyna það?
— Það er von að þér spyrjið.
En engu að síður ættuð þið að
gæta hennar vel. Ég ætla að
senda mann á morgun til að ljós
mynda þau.
Hann tók nafnspjald upp úr
vasa sínum og fékk unga mann-
inum, sem las, sér til mikillar
furðu:
PERSTORP-harðplastið
ávallt fyrirliggjandi í meira en 60 litum og
munstrum.
Mjög hagstætt verð
PERSTORPplastskúffur
í eldhús og fataskápa, ýmsar gerðir og stærðir.
SMIÐJUBÚÐIN
við Háteigsveg — Smi 21220.
Trygging á góðum vindli
- er hinn nýi
BIPIO
SCANDINAVIAN TOBACCO COMPANY
BY APPQINTMENT TO THE ROYAL DANISH COURT
DIPLOMT
380 A
— Ef þú ekki hættir að reka tunguna famaní hana mömmu
þína, segi ég honum pabba þínum það.
Margret, yfirfulltrúi í lögregl-
unni,
Aðallögreglustöð Parísarborgar
— Hvert nú? spurði ekillinn.
— Stanzið þér sem snöggvast
í Bæjargötu. Þér sjáið þar kaffi-
hús hægra megin. .. .
— Þetta er nægt tilefni að
fá sér einn bjór. Hann var næst-
um búinn að kalla á Torrence
og hinn lögreglumanninn og bjóða
þeim upp á einn, en sá sig uin
hönd og bauð aðeins eklinum með
sér.
— Hvað viljið þér fá?
— Þakka yður fyrir hvítvín
og sódavatn.
Sólin gyllti allt atrætið. Þeir
gátu heyrt goluna þjóta gegn um
greinarnar á stóru trjánum í
Boulongskóginum.
Þarna var svart járngrinda-
hlið ofar í götunni, með gras-
bletti fyrir innan og húsi, sem
virtist jafn ró'legt og vel haldið
og væri það klaustur.
Einhversstaðar í þessu húsi
var gömul kona sem líktist mest
abbadís og svo einskonar sól-
dánn, sem Maigret átti við ó-
uppgerða reikninga.
Það var gott að vera til.
5. KAFX.I.
Síðari hluta dagsins voru við-
burðirnir sem hér ségir: Fyrst
drakk Maigret tvö stór glös af
fcjór með bílstjóranum, sem drakk
aðeins eitt glas af hvítvíni og
sódavatn. Það var farið að verða
svalara, og þegar hann steig aft
ur upp í leigubílinn, fékk hann
þá hugdettu að aka til gistihús-
ins þar sem Maria van Aerts
hafði hafzt við í heilt ár.
Hann átti í rauninni ekkert
sérstakt erindi þangað, heldur
var hann aðeins að fylgja vana
sínum að snuðra um heimili fólks
til þess að fá réttan ski'lning á
því.
Veggirnir voru rjómagulir. Allt
var þarna rjómagult og hreinlegt
eins og í mjólkurbúð og húsmóð-
irin með mélugt andlit, leit út
eins og kaka með ofmikilli syk-
urleðju á.
— Já, hún var ágætis mann-
eskja, hr. Maigret. Og hvílík á-
gætis eiginkona hún hlýtur að
hafa verið manninum sínum. Og
hana langaði svo mikið til að
giftast.
— Þér eigið við að hún hafi
verið að svipast um eftir eigin
manni?
— Dreyma ekki allar ungar
stú’lkur um væntanlegan brúð-
guma?
— En hún var um það bil
fjörutíu og átta ára, þegar hún
var hérna, ef mér skjátlast ekki.
Hrúturinn 21. marz — 19. apríl
Haltu fast í peninginn. Blandaðu geði við aðra og kynnztu
hjálpsömu og skemmtilegu fólki. Gerðu upp við ættingjana.
Nautið 20. apríl — 20. maí
Einhverjar breytingar eru á vinnuskilyrðum, sem þú streit
izt á móti. í einkalífi reynir þú að breyta til og mætir mótþróa
Tvíburarnir 21. maí — 20. júní
Vinna þín getur lagazt, en þú átt annríkt. Þú átt eftir að meta
hið óþekkta.
Krabbinn 21. júní — 22. júlí
Dagurinn byrjar ruglingslega, en með samvizkusemi og skyn-
semi má kippa ýmsu í lag. Láttu aðra um að trana sér fram,
meðan þú vinnur.
Ljónið 23. júlí — 22. ágúst
Persónulegar þarfir þínar þvælast fyrir fólki og viðskiptum.
Vlnir þínir koma með uppástungur sem rétt er að reyna.
Meyjan 23. ágúst — 22. september
Haltu þig við viðskiptin. Þér ætti að bjóðast eitthvert tækifæri
á að bæta aðstöðu þína. Taktu mark á því.
Vogin 23. september — 22. október
Reyndu að losna úr daglegu amstri og já-bræðrum! Leitaðu
hlautlausra ráða og tæknilegra álita. Endurskoðaðu síðan skipu-
lagið og leggðu í hann.
Sporðdrekinn 23. október — 21. nóvember
Hægt er í dag að fara samningaleiðina með skatta og trygg-
ingar svo hagkvæmt sé. Sameignir má auka með varfærni.
Bogmaðurinn 22. nóvember — 21. desember
Gerðu ráð fyrir árekstrum í dag. Síðan skaltu taka upp þráð-
inn að nýju og halda áfram skemmtilegum degi.
Steingeitin 22. desember — 19. janúar
Sinntu skyldustörfum þínum með varúð og nákvæmni. Fáðu
viðurkenningu fyrir gæði og hæfni. Fáðu ráð sérfróðra um heilsu
far þ'tt.
Vatnsberinn 20. janúar — 18. febrúar
Frumlegar hugmyndir standast á. Skapandi málefni þrifast vel
einkum ef fólk í fjarska hefur áhuga. Þér reynist erfitt að
taka ákvarðanir.
Fiskarnir 19. febrúar — 20. marz.
Auktu og varðveittu varasjóði. Gaktu hreint og beint til
verks. Láttu ekki tilviljanir eða tilgátur ráða neinu. Reyndu að
ljúka störfum í fyrra lagi.