Morgunblaðið - 20.03.1969, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. MARZ 1969
3

Per Asplin horfir yfir Keykja vík. (Ljósm. Ól. K. M.)
Leikari, söngvari,
píanóleikari, trúður?
Norðmaðurinn Per Asplin skemmtir
Reykvíkingum
PER ASPLIN hefur stundum
verið kallaður Danny Kay
Norðurlanda og sumir álíta
hann bezta skemmtikraftinn á
Norðurlönduim. Og víst er að
vel var honum tekið á hátíða-
kvöldvöku Norrænu félaganna
í fyrrakvöld og vafalaust
verða margir til að taka und-
ir söng hans í Norræna hús-
inu í kvöld.
— Ég veit ekki hvort ég
á að kalla mig söngvara, leik-
ara, píanóleikara eða trúð. Ég
geri sitt lítið af hverju, seg-
ir Asplin sjálfur.
Einhverjir minnast hans
vafalaust frá því hann kom
hér fyrir 17 árum ásamt fjór-
um félögum og skemmti í Aust
urbæjarbíói.
— Ég hef sungið og leikið
frá því ég man eftir mér og
kom fyrst fram 5 ára gamall.
Eftir stúdentspróf byrjaði ég
í háskóla, nam sögu og var
einnig við tónlistarnám. En
tíminn til námsins var lítill
því að ég var alltaf einhvers
staðar að leika og svo var ég
með eigin jazzhljómsveit. Á
endanum gaf ég háskólanám-
ið upp á bátinn, en lauk tón-
listarkennaraprófi og sá ég
ekki eftir því. Síðan hef ég
verið á ferðinni, með ferða-
tösku og hattana míná, sung-
ið og grínazt, bæði heima í
Noregi og erlendis — á Norð-
urlönduim, Bandaríkjunum,
Japan og Þýzkalandi.
— Þegar ég hef komið fram
erlendis hef ég reynt að finna
út hvað hæfir bezt á hverj-
um stað. Reynsla mín er sú
að það er það sama, sem fólk
vill heyra og sjá, hvort sem
það býr í Japan eða á Islandi
og ég held að ég nái því með
þeim stíl, sem ég hef tileink-
að mér.
Per Asplin er ekki alltaf
einn á sviðinu. Hann kemur
öðru hverju fram sem gestur
í söngleikjum, t.d. lék hann
Tony í West Side Story, er
söngleikurinn var sýndur í
Osló. Einnig ferðast hann all-
mikið um á veguim SAS,
ásamt Alice Babs frá Svíþjóð
og Svend Asmussen frá Dan-
mörku. Komu þau fram á há-
tíðahöldum í sambandi við
opnun nýrra flugleiða og vill
SAS þannig sýna að Svíar,
Danir og Norðmenn starfi
ekki eingöngu saman í flug-
málum. Auk þessa hefur Asp-
lin sungið inn á fjölmargar
plötur.
— Vörumerki mitt, ef svo
má segja er lagið „En glad
calypso om vaaren“, segir Asp
lin. Platan með því lagi er
stöðugt ofarlega á vinsældar-
listanum heima og ég enda oft
á þessu lagi og taka álieyrend
ur yfirleitt undir. Viðlagið er
auðlært og textinn einnig og
á hátíðakvöldvökunni í Nor-
ræna húsinu tóku gestir hressi
lega undir hjá mér.
Per Asplin fer heim til Nor
egs á morgun. Um páskana
ætlar hann að dv.eljast á fjalla
hóteli ásamt fjölskyldu sinni,
hvíla sig og njóta fjölskyldu-
lífsins áður en hann leggur
upp í næstu ferð.
KRON reynir að kaupa sér vinsæld
ir með blekkingum
— Raunverulegt vöruverð og þjónusta við
neytendur rœður úrslitum hvar verzlað er
— segir Ssgurður Magnúss., fran kvœmda-
sfjóri Kaupmannasamfetkanna
Að undanförnu hefur aJ-
menningur mjög verið hvatt-
ur til þess að beina viðskipt-
um sínum til verzlana Kaup-
félags Reykjavíkur og ná-
grennis (KRON) á þeirri for-
sendu, að fyrirtæki þetta hafi
ákveðið að greiða aukna verð
Jagsuppbót á laun.
Mbl. sneri sér í gær til
Sigurðar Magnússonar, fram-
kvæmdastjóra Kaupmanna-
samtakanna, og innti hann
álits á þessu máli.
Sigurður Magnússon sagði, að
síðustu reikningar, sem hann
hefði undir höndum yfir rekstur
KRON væru frá árinu 1966. Það
ár hefði fyrirtæki’ð talið sér til
tekna 702 þúsund krónur vegna
sölu á fasteignum og með því
móti hefði endar náðst saman á
reikningunum þannig að þeir
sýndu 626 þúsund krónur í hagn
að það ár.
AFKOMA ANNARRA
KAUPFÉLAGA
Sigurður Magnússon kvaðst
ennfremur hafa undir höndum
skýrslu um afkomu 10 kaup-
félaga á árinu 1966, sem ein-
göngu hefðu með höndum verzl-
unarrekstur fyrir neytendur, þ.e.
tækju ekki landbúnaðarvörur til
vinnslu og hefðu þessi kaupfélög
þá rekið 64 verzlanir. Velt þess-
ara kaupfélaga nam á árinu 1966
475 milljónum króna en gjö'ld
umfram tekjur námu 11,4 milljón
um króna.
Frá þessum tíma, sagði fram-
kvæmdastjóri Kaupmannasam-
takanna, og þó sérstaklega á sl.
ári hefur þróunin í tekjumyndun
verzlunarinnar verið mjög óhag-
stæð. Er ekki fjarri lagi að ætla
að þar sem hallareikstur var
1966, sé hann allt að tvöfallt
meiri 1968.
SKOLLALEIKUR
Þess vegma kemur mér ákvörð
Sigurður Magnússon
un stjórnar KRON um vísitölu-
greiðslurnar ákaflega spánskt
fyrir sjónir og maður veltir því
fyrir sér hver tilgangurinn er.
Hann vir’ðist vera sá að afla sér
vinsælda út á eitthvað annað en
vöruverð, vörugæði og vöruúr-
val. Fyrir einu og hálfu ári var
Framhald á bls. 27
Tilboð vikunnar
>f

>f
er þetta sófasett á krónur
2 0 0 0.— úf
cg 2000.— á mánuði
Skoðið þetta fallega
og vandcða sófasett
Kaupið núna það horgar sig,

M-M

<=>í í i \rt
JLL
» I
Simi-22900 Laugaveg 26
STAKSTEIMAR
Umræður í borgar-
stjórn Reykjavíkur
Andrés Kristjánsson, ritstjóri
Tímans, skrifaði fyrir nokkru at-
hyglisverða hugleiðingu í blað
sitt um fundi borgarstjórnar
Reykjavikur. Þótt skoðanir séu
I vafalaust skiptar um þau sjónar-
mið, sem hann setur þar fram,
er enginn vafi á því, að nauð-
synlegt er að breyta starfshátt-
um borgarstjórnar. Andrés Kristj
ánsson segir m.a. í grein sinni:
„Ég hef nú hlýtt á umræður í
borgarstjórn Reykjavíkur meira
og minna í 20 ár. Á þeim tíma
hefur Reykjavík stækkað um
helming, bæði að flatarmáli og
fólksfjölda. Þar hafa orðið stór-
breytingar í félagslífi og fram-
kvæmdum, ný verkefni komið til,
önnur lagzt til svefns í sögunni.
Ný sjónarmið og félagshættir
komið til. Samt er bæjar- eða
þorgarstjórn alltaf furðulega lík
sjálfri sér. Hún hefur svo að
segja ekkert breytzt. Mér finnst <
stundum, að hún hafi staðið af
1 sér allar breytingar tímans, sé
j hið eina óforgengilega í starfs-
háttum sínum og svip í þessari
borg . . . En það sem vekur jafn-
an mesta undrun mína á borgar-
stjórnarfundum, er þessi óhagg-
anlegi ræðubragur, sem stend-
ur eins og klettur í breytinga-
straumi timans. Jafnframt er at-
hyglisvert það algera tómlæti,
sem borgarar sýna störfum borg
arstjórnar. Þar sézt svo að segja
aldrei sála á áheyrendapalli, sem
j þó er hinn þægilegasti í borgar-
stjórnarsal. Þeir einu sem þar
j sjást eru einstaka starfsmenn
! borgarinnar, eða nefndarmenn
sem telja sig verða að fylgjast
með umræðu um mál er þá snert
ir. Endrum og eins ber út af
þessu, þegar öldur risa hátt i
deilum um atvinnu- og kjara-
mál. Þá kemur fyrir, að hópur
manna kemur á pall, en hinn al-
menni borgari lætur sig engu
skipta meðferð almennra borg- ^
armála í borgarstjórn. Þessi al-
deyfa er enn meiri í Reykjavík
en í öðrum bæjarstjórnum á
landinu að ég held.“
Langar ræður
Síðan segir Andrés Kristjáns-
son: „En víkjum aftur að ræðu-
höldum og þessum furðulega
löngu ræðum borgarfulltrúanna
hvers yfir öðrum, þó að þeir
hlusti sjaldan sæmilega hver á
annan. Ég drep til að mynda á
síðasta borgarstjórnarfund. Þar
I var á dagskrá margrætt mál —
j Bæjarútgerð Reykjavíkur og ít-
j arlegt nefndarálit um rekstur
hennar — mikið mál og merkt
en engan veginn flókið. Fram-
sögumaður flutti klukkustunda »
ræðu, að miklu leyti upplestur
úr nefndarálitinu, sem lá á borði
hvers fulltrúa. Annar borgarfull
i trúi talaði einnig í fulla klukku-
! stund, aðrir skemur en voru þó
langorðir. Umræður stóðu hátt á
fjórðu klukkustund og hafði þó
fátt verið sagt sem hver áheyr-
andi vissi ekki. Slíkar langræð-
ur eru hið algilda umræðuform
i í borgarstjórn Reykjavíkur. Þar
eru nær aldrei stutt og snögg
orðaskipti, aldrei biður maður'
um að taka fram til leiðrétting-
ar.“ *
Breytt fundarsköp
í log hugleiðinga sinna segir*
Andrés Kristjánsson: „Borgar-
stjórn Reykjavíkur er ekki fjöl-
mennari en hæfilegur hringborðs
fundur. Þar þarf að breyta fund-
arsköpum í því skyni að gefa
umræðum hærri tiðni. Borgar-
fulltrúar þurfa að vera samtaka
um að leggja af langhlaupin en
iðka Wtur spretthlaupin og
stefna að því að láta borgarstjórn
arfundi fylgjast mcð almennri
þróun fundarhalda og nálgast j
h rin gborðsf ormið.“
t