Morgunblaðið - 17.10.1970, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. OKTÓBER 1970

fs

Rispa
* '
í
Skíða-
skólann
*
í
Kerl-
ingar-
fjöllum
Eftir
*
Arna
Johnsen
UAÐ var gjóh*puis á Umferðer-
m;iðt5töðiininii þegar við söfniuð-
umnsit þar saimiain sæll hépur á
leilð í Kerlki'garfjöll, náiniar til-
tekið í Sfcíðiaigkóliainin í Kerliinigtar
fjölliuim,. Fraimiuinidiain var sfcijökt
í fjórfhjóta faiaxtæfcjuim uim
urðir lanidisdmi3 aillt iinm undir
jökla við Loðimiuind og Saræfcoll.
Þetrba var fremiur sitilltur hópur
uitain á að sjá, ein þa!ð var viss
vipriinigur í a-uigum fólfcs um
óljós fyriríhieit. Síðar töluðu aug
im á fjöllium þar sem er útsýn
yfir hiálft Island.
Það var tetoið aið skyggja iþeg
ar við lögðum af stað, en fljót-
lega uipphófst hjal í rútumni og
þegiar miannalbyggð var að baki
var gítarinm þrifdnm á loft og
lagið tefcið. Svo var efcið um
holt og hæðir, út og suíður, upp
og ni'ður ... tilKerlingiarfjalla.
Á leiðimni damsaðd tunglið
gömlu dansania, óð í skýjum
eða brumiaiði um hieiðtjaimir
himiinisiinis og baillaði undir flatt,
því að það var vaxandi tunlgl.
Eftár nöktourra kiufctou-
stuinida gluð badlaðd að marki
og skálimm var í nánid. Skömmu
á!ður en við renmdium í hlað
Sfcíðasfcólams höfðum við far-
ið út úr rútummi og gemgið
spölikom á umdiam meðam ver-
ið var að mjatoa fjórhjólumum
yfir þröngia brú.
Þetta var sivöl nótt og við
gengium hratt um veginn sem
liðaðisit um melana eins og
hljóðlát á og beiggj a vegna
risu siteiniar upp úr siandflótoun-
um. Þeisisar hefðar gemgu þeir
Sölvi Helgason, Hallfreður vand
ræðlasikláld og fleári æviinitýra-
memm og frumtovöðiiar islenzkra
menmimigartilþrifia, Þedr áttu
bvorki vísan bíl eða húsaskjól
á hiedðum og höfðu etokii þytok-
botma skó númer 45, þeir voru
hluitd af lamidinu, mannestojur,
sem lifðu eims og blóm máilli
jötelia. Það ætti að vera aiuð-
veldari leiðiim að æviotýrumium
nú til dagls.
Það var einfcemndleg tilfinm-
img að komia að upplýstu svæði
Stoíðastoólamis þarma inni í
óibytggðum laust eftir tol. 2 að-
faramótt iaulgardaigsámis, eftir
að hafa liðazt svona um ó-
byggðimar. Manni faminisf eáns
og ekkiert væri eðdiletgra em að
balda áfram um bedðaimiar,
balda áfram inm milli jötola.
Það var einbver seiður siem lá
þama í ioftinu.
Rjútoaindi súpa var á boðstól-
um fyrir ferðalamigainia og var
hún aldeilis vel þegim. Sfðam
var stoipað mdður í bása og bús.
HættiuilegUBtu toarlmenmdmdr
voru seodir út í Herradóminm
þar sem toonium er stramgliega
bainmaiður aðgamigiur, að mimnsta
kosti hafa þær verið varaðar við
áður. Komum var sk ipað siveím-
pláiss á lofti aðailstoálams, en
edmmig varð að hafa þar ndtókra
toartonienin vagnia myrtofælmd
toveinmia og einmiig var skipað í
svefnpiásis í tveim öðirum úti-
húsum en Herradóminum. Höfð
imigijamir á þassu heimili og
húisráðemidiur eru noktorir, em
tveir þeirra, þeir Valdimiar
í ‘ V'
Wm> V ". 1' »: - -, - »»
í hinni frábæru skíðabrekku í Fannborg.
Ömiólflsisom og Sigurður Guð-
miumdssom voru þarma í forsivari
þetta tov'öld. Strax að lokinmi
niðumstodpum í bása var ekikert
miúðtur eða aigaleysi, fólki var
Skipað til „kojs“ og upp Skyldi
sfaðið á kristiiegum tima í
morgummat.
Þaut svo vilð rjáfur og mamma
böm gengu til hvítoi í Skála, em
tröllaiböm í kletitum umdeilis.
Hafraigraiuturi-nin kraiumaðd í
pottinum morgiuminn etftir og
adls kyns álegg og mieðlæti var
fram borið. Allir hlóðiu kjöl-
festu í miaigainm og isáðam var
haldið til Fammbargar, skíða-
iamids Kerliogarfjalla, þar sem
Skíðastoólimm bietfiur toamið fyr-
ir mjög góðri skíðalyftu. Ær-
imm vegur er frá skálanum upp
í Fammiborg em þamgað er ekið
á fjórh jólafarartæki og er þá
líka vissara að hafla kjölfestuma
eimhverjia því vegu-rimm er etoki
malbitoalður emmfþá .... siem bet
ur fer. Efcfci komist rúitam þó
alla leið að sinmi, em enginm
máttá vera að því að bíða etftir
að keðjur yrðu siettar á. Fót
við fót hélt hensiingim til Famm-
borgar ag fóru mú margdr að
miota þimdáma eftir ianigt hlé.
Jeppar fóru með skíðaibúmað
áfraim upp að Kastaiamum, en
lenigra er ekki hægt aV5 toom-
ast á fjórbjólum. Kaisfalinn er
merkileig byggámig gerð úr furu
og glerd, en enigdmm vedt nó-
kvæmieiga hvaða arteitefct teikm
aði toaisitaliamm, sem þó telst til
íslenzks arkitekturs í stflsnilld
sinmi Þar eiiga ferðalainigar að
stoilja eftir dnasi sitt og dund-
urtætod, siem etoki eiga að not-
aist í Fanmborg, em þamgað er
hægur gamigur íyrir mytfiuilla
kú ef hún er alin upp fyrir
vestam, sem sagjt niokkurTa min-
útrna hjatoto upp hól og ammam
hóL
Eórnn af þeim miömgu kostum
við Kjerlimgarfjöll er só, að tíim-
inm er aiuteaatriðd. Maður veit
ekká af tímanum fretoar en jök-
uiliimm eða ledrbverimm sem búa
'hlið víð hlið sáttár við Guð og
miemrn. Þótt edmhver reyindd er
etotoi hægt að láta sér leiðast
þarna, stoíðaaðetaðam, fjölliin,
lotftið, ailt er ævimtýri út af fyr-
ir ság oig svo hieyrir maður allt
í eimu þar sem Silgg i og Vaddi
toalia: „Alldr í súktoudaði og rnieð
því niður í Kastala".
Strumisað er í halarótfu Bíð
Kaetadiamium og tieygt úr lítoam-
ainium, sieim hiefur svo sammiar-
iega femigið að fimma að hiamm er
til. Sj'óðbeitt súktoudaðið er
sötrað og í leitoinn sláist flat-
kötour, kieinur og sittbvað
flieira.
En það er ekki til setummar
boðdð, skíðalyfltam er í ganigi og
skíðatoennianamiir glefa emgim
igrið. Þú stoalt, þú stoadt og emg-
imin midðreýkur. Mitoið storambd
datt ég oft þenmian fyrsta dag
siem éig reyndii advarliega að
stamda á sfcíðum. Ég bafðd ekki
farið á Skíðd sáðam á ÍsafirðS
forðum diaiga þegar ég spenmti
á mdig sfcíðd í fymsta sdmm og fór
-galvaistour í skáðalyftuna. Mik-
ið giekk mér illa að fyligja lyft-
umáii, braut stmax ammiam skáða
stafimm og barðáist sáðam upp á
lif og daiutða að diebta ekki í
lyftummii og þá költoiðú helv....
í stjórmstoálamiuim að það væxi
bammiað að sýna akrapatik í lyft
unni. Svo hlýðinn sem raun ber
vitni sleppti ég lyfltummá og vedk
úit í breiktouina, en þá þuirfti að
beygja og aiðeims ammiað skíðið
vildi beygja. Og eklki nóg með
það heldur hélt það sínu strikd
og bruiniaði á umidam mér níðlur
alla bretotouma. Ég settiist á edma
stoiðáð sem etftir var og brum-
aði spöl og sipöl.
í Kerlinigairfjöllum settiist ég
góðfúisiega á buisaibekk og hótf
stoíðanám, umdiarlega dettinm
'þó. Plógurinm var kemmidur og
öll umdttTtsitöðúiaitriðd að því er
mér virtist, en mér hætti allitaf
tál þesis að neyma að tatoa mdg
á lioft þegar ég var kománm á
ferð í stað þesis að hægja á og
balda stjómndmni. Það er edns
mieð luindann vin mimm, hamn á
erfitot með að ná sér á ferð,
en þegar það tekst mœr hamm
flulglimiu. Þeitta toom þó smótt og
smátt, em byltourmiar. Þó hét ég
því að renma mér otfam af Smæ-
kolld Træistoa dag og fara þá í
bruni. Hætta þessu pjatti með
beygjur og svoledðis vesem,
„Er her nioget vesen?“ spurðd
færeyská farþegámn íslenzku
fluigfreyjumia. „Næj, itoke nog-
et vesem, allt í ordem", svaraðd
Aldir í stuði. Siggi slær gítar inn og Valdi iðar í skinninu.