Morgunblaðið - 22.10.1972, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. C«CTÓBER 1972
Minning:
Hjalti Sigurjónsson
póstvarðstjóri
Hvergi á íslandi eru skipti
íólksins við sjóinn jafn náin og
á Vesturlandi. En við Isafjarð-
ardjúp eru þau tengd rammari
böndum en annars staðar. Þar
eru firðir og víkur þjóð-
Ieið fólksins við dagleg störf.
Við ögur og nes var björg til
fanga, og úr Djúpinu var sótt-
ur fengur. Það voru stórkostleg
ar gjafir fyrir fólkið. Vestfirð-
ingar eiga líka rik einkenni af
svipbrigðum landsins, rík i eðli
sinu og hrifum. Á stundum hafa
mér orðið þessi einkenni í huga,
er ég hef kynnzt Vestfirðmgum,
ekki sízt þeim, sem hafa orðið
nánir vinir mimir. En enigimn er
mér jafn hugþekkur gegnum ár-
in og Hjalti Sigurjónsson. Hann
átti rík einkenni Vestfirðinga,
brotinn af þeirra bergi, ein-
kenndur af hugsunarhætti
þeirra, festu þeirra í lífsskoðun
um og í fari hans var merggró-
in tryggð og heilindi vestfirzks
manns af ríkum vilja og mikilli
göfgi. Hans er gott að minnast
að leiðarlokum.
Hjalti Sigurjónsson var fædd
t
Systir okkar,
Sigríður Sigurðardóttir,
Háteigsvegi 15,
lézt 20. október 1972.
Sesselja Sigurðardóttir
Sigurður Sigurðsson
Gils Sigurðsson.
ur 3. febrúar 1914 í Kálfavik í
Ögurhreppi, sonur Þórdísar
Þórðardóttur og Sigurjóns Jóns
sonar þar á bæ. Hann var bónda
sonur i Kálfavík en hún aðkomu
stúlka. Þau voru bæði ættuð úr
Barðastrandarsýslu, en hún
og foreldrar hans bárust vestur
í Djúp og áttu víða heimili í Ög-
ursveit. Hjalti hafði lítið af for-
eldrum sinum að segja. Hann
fór ungur í fóstur til afa sins
og ömmu í Kálfavík, Jóns Hjalta
sonar bónda þar og konu hans,
Maríu Örnólfsdóttur. Afi hans
hans andaðist árið 1931, og
tók þá sonur hans, Guð-
röður við búinu. Eftir það átti
Hjalti heima hjá honum.
Hjalti varð snemma efnilegur
og dugmikill ungur maður.
Hann kunni góð skil á öllu er
laut að bús'kap. Manna marka-
gleggstur og kunni öðrum ung-
um mönnum við Djúp betur að
hirða sauðfé. Hann var fóður-
gæzlumaður í Ögurhreppi í þrjú
ár, og fórst það verk vel úr
hendi, þó hann ætti á stundum
að etja við reynda bændur, er
reyndir voru að öðru en hann
vildi lúta i sliku starfi. Árið
1953 fór hann í Bændaskólann
á Hvanneyri og lauk það-
an prófi vorið 1935.
Að námi loknu átti hann ekki
kost að reisa bú eins og hugur
hans stóð vafalítið til. En hann
kaus að leita á ný mið. Hann
réðst norðiur að Eyjafirði til
Stefáns á Varðgjá og var hjá
honum við margs konar störf
um skeið. Hann minntist oft með
ánægju veru sinnar þar nyrðra
og auðheyrt var, að hann
kunni vel að meta norðlenzka
sveitamenningu.
t
Útför eiginkonu minnar, móð-
ur, tengdamóður og ömmu,
Karólínu Jóhannesdóttur
fer fram frá Fossvogskirkju
þriðjudagiinn 24. þ.m. kl. 1,30
e. h.
Stefán Díómedesson,
börn, tengdaböm og
barnabörn.
t
Útför
Sigurðar Jónssonar,
Laxagötu 8,
fer fram frá Akureyrarkirkju
þriðjud. 24. okt. kl. 13,30 e. h.
Blóm afþökkuð.
Stefanía Sigurðardóttir
Sig. Bósmundsson
Guðfinna Sigurðardóttir
Óskar Steinþórsson.
t
Faðir minn
ALFRED JENSEN
húsgagnasmiður
sem andaðist í Heflsuverndarstöð Reykjavíkur 16. október sl.
verður jarðaður frá Fossvogskirkju mánudaginn 23. október kl.
1320.
Jean Jensen.
t Faðir okkar
JÓNAS RAFNAR,
fyrrv. yfirlæknir að Kristneshæli,
lézt 20. þessa mánaðar. Þróunn Rafnar, Bjarni Rafnar, Jónas Rafnar.
t
tnnilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför okkar elskulegu móður, tengdamóður og ömmu
SVANBJARGAR ARNADÓTTUR
Jóhann Antonsson, Petrea Gunnarsdóttir,
Antonia Antonsdóttir og barnaböm.
Þrátt fyrir ríka hneigð og
mikinn áhuga á margs konaar
Iandbúnaðarstörfum, fluttist
Kjalti alfarinn til Reykjavikuir
smemma á h e i m s s ty r j al darár-
unum. Fyrst í stað stund-
aði hartn alls konar vinnu, sjó-
mennsku og garðrækt. En eim-
mitt ræktunarstarfið var honum
kært, kærara en nokkur önnusr
vinna, er hann stundaði um æv-
ina. Hann stundaði alitaf garík
yrkju í tómstundum sínum og
var vakinn og sofinn yfir görð-
um sínum og bíómabeðum, svo
að á stundum keyrði úr hófi
fram.
Árið 1944 gerðist hann starfs-
maður Pósthússins í Reykjavík.
Fyrst var hann bréfberi í mörg
ár en síðar póstafgreiðslumaður.
Hann var sérstaklega vel látinn
í bréfberastarfinu. Ilann eignað
ist vini á öllum aldri í hverf-
inu sínu, jafnt börn og unglinga
og fólk á öllum aldri. Allir litu
á hann sem vin og trúnaðar-
mann. Hann átti traust og vel-
vild fólksins í rikum mæli. Eig-
inleikar hans, tryggð hans og
umhyggja fyrir þeim, sem hann
þjónaði komu greinilega fram i
starfi hans, svo ekki var hægt
að finna það fyllra.
Hjalti náði svo fastri vináttu
sums fólks í hverfinu sínu, að
með fádæmum var. Með honum
og sumum fjölskyldum tókst
innileg og heil vinátta, svo að
hann var sannur og tíður gest-
ur þar. Hian mikla atorku- og
dugnaðarkona, María Maack,
sem átti heima í hverfi hans,
hélt svo mikið upp á hann, að
hún mat hann meðal beztu og
trúustu vina sinna, en hún er
fræg fyrir hvað hún var vönd
að vinum sínum. Þetta daemi er
einmitt gott um það, hvað Hjalti
var sannur í kynnum sín-
um, sannur og hollur.
Hjalti varð póstftrTttrúi árið
1956 og síðar póstvarðstjóri.
Hann starfaði alltaf eftir að
hann hætti br éfberastarf in u I
Waðadeild pósthússins, og siðast
I UmEferðarmiiðstcðiruni. í starfinu
í blaðadeildmni komu greinilega
fram sömu kostir hans og í bréf
berastarfinu, hvað hann var
þýður i umgengni, hollur í ráð-
um og heill í starfi. Þar kom
fram eðli Vestfirðingsins, eðli,
þróað og sorfið af lífsbaráttu
kynslóðanna við róðtrr og sjó-
mennsku fyrir ögur og nes, bjóð
andi birginn hollum eða válynd
um vættum landsms — og djúps
ins, verandi vlnur alls er gef-
ur gæði til að skapa, — mann-
legra skapa í önn fyrir að lifa.
Ég kynntist Hjalta Sigurjóns-
sjnai snemma eftir að ég hóf starf
í pöstþjónustunni. Hamn varð
mér fljótt góður og tryggur vin
ur, sannur í raun og hollur fé-
lagi, skemmtilegur og glaðlynd-
t
Inmiliegar þakkir fyrir sýnda
vináttu við andlát og jarð-
arför eiginmanms míns og
sonsur,
Kristins SSlva
Sigurjónssonar,
Laufskálum 3, Hellu,
Guð blessi ykkur ÖH.
Bára Guðnadóttlr
Guðrún Sölvadóttir.
ur á góðri stund. Af kynnum
hans fékk ég tækifæri til að
þekkja marga Vestfirðinga, er
margir hafa orðið traustir og
góðir kunningjar mínir. Hjalti
þekkti margt fólk og átti ótal
marga vini. Hann var mann-
glöggur og hugþekkur fólki,
jafnt í starfi sínu í póstinum og
í sambandi við garðyrkj-
una. Fólk laðaðist að honum og
tryggð hans var óbilandi.
Hjalti unni mjög Vesturlandi
og vestfirzkum sveitum. Djúp
og firðir, ögur og nes æskusveit
ar hans voru honum vinir i
fjarska, er hann fékk ekki hitt
jafn oft og hann kaus. Vestur-
land var drýgsti hluti hugar-
heims hans, er hann þráði og
vildi njöta.. Lífsskoðun hans var
mótuð af festu og raunsæi hinna
göfgu kennda, er einar eiga ræt
ur í eðli náttúrubarnsins, er
aldrei verður rótslitið, þó langt
sé að lindunum, er það teygaði
fyrsta lifsdrykk í æsku.
Hjalti kvæntist Ingunni Böðv
arsdóttur. En þau slitu samvist-
um um stund. En síðustu mán-
uðina bjuggu þau saman, og eft-
ir því sem ég veit bezt, var
hann alltaf meira og minna hjá
henni. Hann unni sonardóttur
hennar meira en nokkru öðru í
heiminum. Þar fann hann yl hins
sanna og góða í sál barnsins.
Hann var svo barngóður
og heill í aðdáun sinni á litlu
stúlkunni, að fá eru dæmi til
slíks.
Ég gat í upphafi, að Vestfirð-
ingar eiga einkenni af landinu,
fjörðajnum, nesjunum og ögiruin-
um. 1 eggtíð á vori er hlámi
framtíðarinnar hvergi eins skír
á öllu Islandi og yfir eggver-
um við Djúp. Við fjarðarfylli af
flóa er sýn til lands, sem ekki
hefur takmörk. Ef til vill ber
slikt einkenni eilifðarinnar. En
sá er þar elst upp á sýn til henn
ar eins og þá sýn, er hann sá í
æsku, af firði við ögur og nes.
Þar er land þess korhandi, án
brigða, án þess að vera hverf-
ult. Það er land vinar
míns, Hjalta Sigurjónssonar,
þar sem hann annast á nýjan
leik blóm og fagran gróður, án
þess að tíminn grandi fegurð-
inni.
Jón Gíslason.
Fáum mönnum er það gefið,
að geta dag hvern gengið til
starfa sinina leikandi á als oddi,
glaðværir og kátir. Slíkt skap-
ferli er mikil náðargjöf, ekki að
eins þeim er það hlýtur, heldur
einnig þeim, er persónuna um-
gangast að staðaldri.
Slíkur maður var Hjalti Sig-
urjónsson, og erum við félagar
hans þakklátir fyrir að hafa not
ið samvistar hans, og að sama
skapi hryggir að sjá nú honum
á bak fyrir aldur fram. Hann
gæddi tilveruna sérstæðum létt-
leikablæ og kom öllum í gott
skap, sem í kring um hann voru,
hvort sem var í starfi eða leik.
Hjalti gekk í þjónustu
Pósthúsf/ins i Reykjavik árið
1944, fyrst sem bréfberi, síðan
póstafgreiðslumaður og síðustu
árin gegndi hann stöðu varð-
stjóra.
Pósthúsið hefur misst dugleg-
an og ósérhlífinn starfsmann og
póstmenn góðan félaga. Yfir
okkur hvílir í dag skuggi og
söknuður, en huggun harmi gegn
eru góðar minningar.
Póstmannafélag fslands.
Nokkrar greiniar aðrar um
hinn láitmia bíða birtiingar.
Minnin:
Alfreð Jensen
Fæddur 17. 7. 1904
Dáinn 16. 10. 1972
ALFREÐ Jensen verður jarðsett-
ur frá Fossvogskirkju á morgun
mánudaginn 23. október. Hann
var búinn að vera veikur í 7 ár
og síðiustiu 7 árin lá hann alveg,
þar til nú að morgni þess 16. þ.m.
að líf hans fullkomnaðist og hann
var liðinn.
Alfreð Jensen var borinn og
bámfæddur i Danmörku en fllutt-
ist ungur að árum til íslands og
ílengdist hér. 3. desember 1932
kvæntist hann íslenzkri konu oig
átti með henni einn son, Jean Jen
sen rafvirkj ameistara, sem hon-
um þótti afar vænt uim og hefur
verið han3 sólargeisli allt lífið.
Þegar hjónin svo skildu samvist-
uim varð drengurinn eftir hjá
pabba sínum og ólst alveg upp
hjá homrm, svo að Alfreð var
bæði faðir og móðir fyrir hann
og húshaldið hafði hann allt og
fórst það svo vel úr hendi, að all-
ir dáðuist að. Hann gladdist yfir
hverjiuim sigri sonar síns í námni
og starfi og þegar soniur hans
kvæntist sdðan indælli stúlku
Ingibjörgu Gunnarsdóttir Hlíðar
varð það homim mikið gleðiefni
og tók hana sem sína eigim dótt-
ur. Svo komu blessuð barnabörn-
in og það jók enn á lífshamingju
hans og gaf honum margar sól-
skinsstundir, enda mikill fjöl-
skyldiuikiæirleikur og saimfrundir
góðir á milli þeirra og reyndust
þau homium bezt, þegar hann
þurfti mest á kærleika og umönn
un að halda.
Ég ksmntist Jensen fyrst 1959
er við urðum sambýlismenn í
sama húsi Hrefnugötu 7. Hann
hafði búið, sem leigjandi í kjall-
ara hússins frá byggingu þess,
em nú var húsið allt selt, svo
hann keypti kjallarann, 2 her-
bergi og eldhús, því hann var
farinn að kunna svo vel við stað-
inn og umhverfið, og margar
hans sælustu stundir í fjölskyldiu-
lífi hans voru temgdar við þenn-
an stað. Einnig var stutt fyrir
hann að fara á vinnustað.
Jensen var maður vel vaxinn,
skarpleitur, karlmannlegiur og
kvikur á fæti og hafði prúða og
setta framkomiu og vakti eftir-
tekt sem „gentle“maður. En
hann var maður skapstór og gat
verið fljótur að skipta skapi bæði
til reiði og sátta, en þó viðkvæm-
ur tilfinningamaður og mátti
ekkert aumt sjá. Hann var vina
vandur, en traustur og tryggur
þeim, sem hann batt tryggð við.
Mun hann hafa mótazt strax
af uppeldisaga í foreldrahús'um.
Faðir hans aifar strangur og harð-
ur uppaldandi, en móðirin blíð,
mild og kærleiksrík sem bætti
alit og mildaði og gerði lífið feg-
urra og betra. Kenndi bömuim
sínium trú á Guð og treysta frelfl-
ara sínium Jesú Kristi, sem hann
hafði sem lampa fóta sinna og
leiðarljós á vegi sinuim alla tíð.
Sambýlismaður var hann ágæt-
ur. Skilvís á allar greiðslur, sam-
vinnuþýður og smekkmaður
mikill og fljótur að sjá út það,
sem betur mátti fara, enda smið-
ur góður. Hann var líka búinn
að standsetja íbúðina sína þann-