Morgunblaðið - 05.07.1978, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 5. JÚLÍ 1978
17
9 * W jl' 'i ,
* lltlll Itl llllltlt III /l SlHlÚll** ll»Wl!l III 1111111« III I* II

Sagafjord á ytri-höfninni í gær.
Um borð í skemmtiferðaskipi í Sundahöfn
„Miðnœt-
ursólin var
alveg ótrú-
lega fatteg
Rikhard og Ingegjerd Arvidson.
/ h -
Hvorki meira né minna
en þrjú skemmtiferðaskip
höfðu viðkomu í Reykjavík
í gær, og lágu tvö á
ytrihöfninni, en eitt lá við
bryggju í Sundahöfn.
Skipin á ytri-höfninni
voru sænsk og hétu Saga-
fjord og Kungsholm, en
skipið í Sundahöfn var
portúgalskt og nefndist
Funchal.
Funchal er 9,845 brúttótonn að
stærö og 153 metrar að lengd og
því ailstórt skip. Eins og fyrr sagði
er það portúgalskt, en heimahöfn
skiþsins er Lissabon og er áhöfnin
um 140 manns, öll portúgölsk. Með
skipinu komu hingað 457 farþegar
og eru þeir allir Svíar, en skipið er
leigt Svíum frá 6. júní til 22. ágúst:
Þetta er í annað sinn sem
Funchal hefur hér viðkomu, en
skipið kom hér sum^rið 1976, og
mun koma aftur seinna í sumar.
Samvinnuferðir hafa haft veg og
vanda af skipulagningu ferða fyrir
farþegana hérlendis, en Þorvaldur
Jónsson, skipamiðlari, sér um
þann þátt málanna er snertir
skipið og áhöfn þess beint. Að sögn
Þorvalds er það frekar óvanalegt
að tveir aðilar sjái um komu
skemmtiferðaskips, en hann
kvaðst teija að þetta fyrirkomulag
væri hentugra en að aðeins einn
sæi um komuna og þjónustan við
farþega væri öll önnur og betri.
Þeir voru ekki margir farþeg-
arnir um borð í Funchal, þar sem
skipið lá við Sundahöfn, er Mbl.
leit þar við í gær. Flestir farþeg-
anna höfðu farið að sjá Gullfoss og
Geysi, en aðrir voru þreyttir og
héldu kyrru fyrir í skipinu. Höfðu
þeir hinir sömu brugðið sér niður
í miðbæ Reykjavíkur fyrir hádegi
og hugðust nota það sem eftir var
dagsins sér til hvíldar. I setustof-
unni sátu miðaldra hjón og
sötruðu kaffisopa milli þess sem
þau virtu fyrir sér útsýnið. Þau
kváðust heita Rikhard og Inge-
gjerd Arvidson og vera frá Oxelö-
sund, sem er smábær rétt við
Nyköbing. „Það var draumur
manns míns að komast til Færeyja
og íslands, svo að þegar við sáum
þessa ferð auglýsta slógum við til,“
sagði Ingegjerd, og maður hennar

I. '< , #
Torsten Flodin.
Lisbeth Kajo (til vinstri) og Gonilla Lanje.
Matsalurinn í Funchal.
bendir á peysu á stólnum. Þær
gera alltaf lukku íslenzku ullar-
vörurnar.
„A leiðinni til Reykjavíkur sáum
við miðnætursólina og hún var
alveg ótrúlega falleg, svo björt og
skínandi, þar sem hún sat þarna
á sjávarfletinum. Til Reykjavíkur
komum við síðan í morgun og
förum héðan aftur í kvöld klukkan
átta áleiðis til Edinborgar í
Skotlandi.
Það er allt öðru vísi að ferðast
með skemmtiferðaskipi en að
fljúga með flugvél. Öll þjónusta er
miklu betri, eins og sést á því að
við fórum í siglingu með þessu
skipi fyrir tveimur árum og báðum
um að fá að vera í sömu káetu nú
og þá og fengum það. Þetta köllum^
við frábæra þjónustu.
Nei, þetta er vonandi ekki í
síðasta skipti, sem við ferðumst
með skemmtiferðaskipi, það ger-
um við ábyggilega seinna, — og
vonandi komum við einnig aftur til
Islands," sögðu Arvidson-hjónin
að lokum.
Um borð í Funchal eru margar
og margbreytilegar vistarverur og
víst er að þar geta allir fundið
eitthvað við sitt hæfi. Leiktæki eru
í hverju horni og margir salir,
stórir og smáir, eru í skipinu.
Sundlaug er á neðsta þilfari
skipsins eins og venja ,er á
skemmtiferðaskipum og við hana
sat léttklæddur maður og lét fara
vel um sig í sólinni.
„Ég hafði heyrt mikið talað um
Island,“ sagði Torsten Flodin, „og
dreif mig þess vegna í þessa ferð.
Það er ágætt að fara í siglingu og .
ég hef mikinn hug á að fara aftur,
en þetta er í fyrsta sinn, sem ég
hef siglt með skemmtiferðaskipi.
Það er reynt að gera allt til að
dvölin um borð verði sem ánægju-
legust, en auk þess blanda farþeg-
arnir geði hver við annan og allir
þekkja alla um borð. Þetta er
mikiu manneskjulegra en að
fljúga."
A miðþilfari Funchals er búið að
koma fyrir hvíldarstólum og þar
sitja gestir og rabba saman yfir
glasi. Heldur fáliðað var þó á
miðþilfarinu í gær, enda höfðu
flestir farþegarnir brugðið sér
austur að Gullfossi og Geysi. Þó
voru þarna vær konur og létu þær
fara vel um sig, auglýnilega
heimavanar. „Eg hef komið til
íslands einu sinni áður,“ sagði
Lisbeth Kajo, „en ■ hún Gonilla
Lanje hérna við hliðina á mér
hefur komið fjórum sinnum til
Islands, svo hún ætti að vera farin
að þekkja landið. Síðast kom ég
hingað fyrir tveimur árum og
kannski á ég eftir að koma aftur
seinna.
Þessi ferð er 12 daga löng og
hófst hún á miðvikudag í síðustu
viku. Var þá haldið frá Gautaborg
og þaðan siglt áleiðis til F'æreyja,
en þaðan lá leiðin norður fyrir
Island til Akureyrar og nú erum
við komnar hingaö,“ sagði Lisbeth.
„Mér finnst ákaflega gaman að
koma tii íslands, bæði er að fólkiö
er vingjarnlegt og hitt að landið er
fallegt og stór-brotið," sagði Gon-
illa, og bætti við að hún væri varla
að koma hingað í fimmta skiptið,
ef eftir iitlu væri að slægjast hér.
„Það rigndi síðast er ég kom til
Reykjavíkur," heldur Lisbeth
áfram “og óneitanlega breytir
bærinn um svip þegar þurrt er.
Að ferðast með þessu skemmti-
ferðaskipi er auðvitað dálítið dýrt,
en það er þó dýrara að gista á
framhald á bls. 18
bætti við að Island væri síðasta
landið af Norðurlöndunum, sem
þau hjónin ættu eftir að koma til.
„Við höfum ferðast um öll hin
Norðurlöiídin og auk þess komið
til Suður- og Mið-Evrópu, en það
var til íslands, sem okkur langaði
mest til að fara,“ sagði Rikhard.
„I fyrradag vorum við á
Akureyri og ferðuðumst þaðan til
Mývatns. Það var vel heppnuð ferð
þótt veðurguðirnir væru okkur
ekki hliðhollir. En hér er alveg
ótrúlega fallegt og loftið er
óvenjulega hreint," sögðu hjónin.
„Við vorum í einn sólarhring á
Akureyri og skoðuðum bæinn
sjálfan, verzluðum og keyptum
maðal annars lopapeysuna þarna á
stólnum," segir Ingegjerd og
Kungsholm.