Morgunblaðið - 14.02.1979, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. FEBRÚAR 1979
Útgefandi hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Ritstjórnarfulltrúi Þorbjörn Guómundsson.
Fréttastjóri Björn Jóhannsson.
Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson
Ritstjórn og afgreiðsla AAalstræti 6, sími 10100.
Auglýsingar Aðalstræti 6, sími 22480.
Áskriftargjald 2500.00 kr. á mánuðí innanlands.
í lausasölu 125 kr. eintakið.
Öðru vísi
mér áður brá
Eins og menn rekur minni til stóð kosningabaráttan sl.
vor kannski fyrst og fremst um það, hvort þjóðarbúið
gæti risið undir því verðbótakerfi á laun, sem um var
samið í sólstöðusamningunum. Bæði Alþýðuflokkur og
Alþýðubandalag höfðu að kjörorði „samningana í gildi“ og
því var á loft haldið, að breytingar á vísitölukerfinu væru
svik við verkalýðshreyfinguna. Eðvarð Sigurðsson, alþing-
ismaður og formaður Dagsbrúnar, hafði m.a. við orð, að
það allra mikilvægasta væri verðbótaákvæðið.
Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar og ný
ríkisstjórn setzt að völdum með þátttöku Alþýðuflokks og
Alþýðubandalags. A samri stundu var svikamylla vísitöl-
unnar sett í gang með stórauknum niðurgreiðslum og laun
lækkuð bótalaust með því að nema burt 5 vísitölustig.
Nú fer 1. marz að nálgast og nýjar efnahagsráðstafanir
eru óhjákvæmilegar.
Alþýðuflokkurinn hefur lýst yfir stuðningi við frumvarp
Olafs Jóhannessonar. Þar er m.a. gert ráð fyrir því að taka
út úr verðbótavísitölunni breytingar á óbeinum sköttum og
gjöldum og á niðurgreiðslu vöruverðs. Jafnframt er gert
ráð fyrir því, að versnandi viðskiptakjara gæti í verðbóta-
vísitölunni til lækkunar. Það ákvæði er sett til bráða-
birgða, að fari verðbætur 1. júní, 1. september og 1.
desember fram úr 5%, skuli sá hluti verðbótahækkunar-
innar, sem umfram er, frestast í 9 mánuði.
Alþýðubandalagið er ekki eins afgerandi í yfirlýsingum
sínum varðandi breytingar á verðbótavísitölunni. Ályktun
verkalýðsmálaráðs þess sl. sunnudag er þó athyglisverð að
þessu leyti og felur raunar í sér, að breytingar á
verðbótavísitölunni séu óhjákvæmilegar, ef jafnvægi eigi
að nást í efnahagsmálum. Þannig segir m.a. í ályktuninni:
„Meðal breytinga, sem ræddar hafa verið á vísitölukerfinu,
má nefna tengingu kaupgjaldsvísitölu við viðskiptakjör...
Taka verður til athugunar hvernig óviðráðanleg ytri
vandamál eins og skyndileg stórhækkun á olíuvörum megi
leysa á sanngjarnan hátt án þess að slík áföll raski öllu
efnahagskerfi landsins.
Verkalýðsmálaráðið telur hins vegar að samkomulag um
breytingar á kaupgreiðslureglum og verðtryggingu launa
verði að tengjast öðrum aðgerðum í efnahagsmálum og
afstaðan til slíkra breytinga hlýtur að mótast fyrst og
fremst í ljósi þeirra markmiða sem stjórnvöld vilja setja á
oddinn á öðrum sviðum, einkum atvinnumálum og
fj árfestingarmálum.“
Þessi ályktun verkalýðsmálaráðstefnu Alþýðubanda-
lagsins er alveg skýr. Hún felur í sér afdráttarlausa
viðurkenningu á því, að verðtrygging launa sé með þeim
hætti, að ekki verði við ráðið. Breyting á verðbótavísitöl-
unni sé óhjákvæmileg, ef þess eigi að vera nokkur kostur
að draga úr verðbólgunni.
Með þessum hætti hafa mestu kosningasvik í sögu
lýðveldisins afhjúpazt. Full viðurkenning er fengin fyrir
því, að sólstöðusamningarnir fengu ekki staðizt og að
slagorðið um „samningana í gildi“ var sett fram gegn betri
vitund og eingöngu til þess að rugla menn í ríminu Þannig
var verkalýðshreyfingunni misbeitt í flokkspólitísku skyni
og voru fjármunir hennar hvergi sparaðir við þessa
þokkalegu iðju. Það kemur líka fram í ályktun verkalýðs-
málaráðstefnu Alþýðubandalagsins að stuðningur þess við
breytingar á verðbótavísitölunni er háður því skilyrði, að
rétt stjórn sitji við völd, ef grannt er skoðað. Á þeim bæ
helgar tilgangurinn meðalið eins og endranær.
Fjárhagsáætlun Reykjavíkurborgar:
Fulltrúar meirihlut-
ans í ráðum mótmæla
ýmsum spamaðarlið-
um áætlunarinnar
ÝSMAR sparnaðartillögur í fjár-
hagsáætlun Reykjavíkurborgar
hafa vakið litla hrifningu í ráðum
borgarinnar og hafa sum þeirra
bókað mótmæli við þeim og að
þeim bókunum hafa staðið jafnt
fulltrúar vinstri meirihlutans og
minnihlutans.
Á fundi æskulýðsráðs á þriðju-
daginn fiuttu þrír fulltrúar meiri-
hiutans, þau Kristján Valdimars-
son, Margrét S. Björnsdóttir og
STJÓRN Félags einstæðra for-
eldra hefur nýlega sent borgar-
ráði Reykjavíkur bréf, þar sem
félagið býðst til að taka að sér
rekstur Mæðraheimilisins til
reynslu í eitt ár, sem bráða-
birgða- og neyðarhúsnæðis. Segir
svo í bréfi stjórnar FEF:
„Stjórn FEF harmar þau mála-
lok að tillögu um breyttan rekstur
Mæðraheimilisins við Sólvalla-
götu, sem var samþykkt einróma í
félagsmálaráði, skyldi hafnað í
borgarráði. Eins og flestum er
kunnugt er húsnæðisvandi og þau
margþættu vandamál, sem þeim
fylgja oft erfiðari einstæðum
foreldrum og börnum þeirra en
flestum öðrum þjóðfélagsþegnum.
Stjórn FEF hefur samþykkt að
bjóðast til þess að félagið taki að
sér rekstur Mæðraheimilisins sem
neyðar- og bráðabirgðahúsnæðis
til reynslu í eitt ár. Oskar stjórn
FEF eftir því að viðræður verði
hið fyrsta hafnar um málið, ef
borgarráð sér ástæðu til að sinna
þessu. Myndum við þá gera grein
fyrir hugmyndum okkar ef óskað
væri eftir. Húsnæði FEF í Skelja-
nesi er ekki tilbúið og vegna tafa
sem hafa orðið af ýmsum ófyrir-
sjáanlegum ástæðum er sýnt, að
nokkrir mánuðir munu líða unz
Kristinn Ág. Friðfinnsson, tillög-
ur, þar sem því var harðlega
mótmælt að svokölluð útideild yrði
lögð niður. Hlaut tillagan atkvæði
flutningsmanna og fulltrúa Sjálf-
stæðisflokksins, þeirra Davíðs
Oddssonar og Skúla Möllers. Sjöfn
Sigurbjörnsdóttir formaður ráðs-
ins sat hins vegar hjá og lét bóka
sérstaklega að þar sem 8 borgar-
fulltrúar mcirihlutans hefðu sam-
þykkt að leggja deildina niður
verki þar lýkur. Við þurfum ugg-
laust ekki að lýsa því fyrir borgar-
ráðsmönnum, hversu brýn mál
ýmissa skjólstæðinga okkar eru og
kalla á nauðsyn skjótrar úrlausnar
og á það ekki hvað sízt við um
húsnæðismál. Því teljum við að
með þessu sé hægt að bæta lítil-
lega úr þeim mikla vanda sem
fyrir er. Við leyfum okkur að
vænta jákvæðra undirtekta borg-
arráðs."
STJÓRN Félags ungra framsókn-
armanna hefur gert svofellda
samþykkt sem borizt hefur Mbl.,
en þar er mótmælt hugmyndum
um að lögð verði niður útideild
unglinga.
„Með því að leggja niður starf-
semi útideildar félagsmálastofn-
unar er verið að koma í veg fyrir
að unnið sé að fyrirbyggjandi
mannræktarstarfi, samfélagi og
einstaklingum til heilla. Ef af
ákvörðun þessari verður telur
stjórnin að verið sé að spara
teldi hún eðlilegt að málinu yrði
vísað til endanlegrar afgreiðslu á
íundi borgarstjórnar.
Sama dag var haldinn fundur í
fræðsluráði og þar var samþykkt
bókun þess efnis, að efla bæri starf
Meðferðarheimilisins en ekki lækka
framlög til heimilisins eins og gert
væri ráð fyrir í fjárhagsáætlun.
Undir þessa bókun rituðu nöfn sín
fulltrúar bæði úr meirihluta og
minnihluta, þau Hörður Bergmann,
Þór Vigfússon, Helga Kr. Möller,
Elín Pálmadóttir, Sigurjón Fjeld-
sted, Elín G. Ólafsdóttir, Sigurður
Úlfarsson og Haraldur Finnsson en
hjá sátu Kristján Benediktsson
formaður ráðsins og Ragnar Júlíus-
son.
Þá var haldinn fundur í íþrótta-
ráði í gærmorgun og þar rituðu allir
viðstaddir fulltrúar undir bókanir,
þar sem mótmælt var niðurskurði
framlaga til íþróttamannvirkja.
Þeir fulltrúar meirihlutans, sem
skrifuðu undir, voru Eiríkur Tómas-
son, formaður, Gísli Þ. Sigurðsson
og Sigurður Jónsson og fulltrúi
Sjálfstæðisflokksins, Sveinn
Björnsson.
aurinn, en kasta krónunni, því í
framtíðinni mun það sýna sig að
meiri kostnaður mun af hljótast
en fyrir vinnast. Stjórnin telur að
hægt sé að finna aðrar leiðir til
sparnaðar en ráðast á garðinn þar
sem hann er lægstur og telur í því
sambandi sé happasælast að hafa
samráð við þær stofnanir sem
málinu eru kunnugar.
Útideild hefur nú þegar sannað
giidi sitt og tilverurétt og verður
því að telja það mótsögn að leggja
starfsemina niður í stað þess að
viðhalda henni af alúð.
FEF býðst til að taka við
rekstri Mæðraheimilis
Mótmæla að útideild-
in verði lögð niður
Hæpinn spamaður að leggja Uti-
deild niður — segir Æskulýðsráð
Á FUNDI æskuiýðsráðs sl. mánu-
dag komu til umræðu mótmæli
um að starfsemi útideildar verði
lögð niður og lögðu þar fram
eftirfarandi tillögu þau Kristján
Valdimarsson, Margrét S. Björns-
dóttir og Kristinn Ág. Friðfinns-
son, fulltrúar meirihlutans.
Með vísan til áður yfirlýstrar
stefnu fulltrúa í Æskulýðsráði
Reykjavíkur mótmælir ráðið harð-
lega þeim fyrirætlunum að leggja
Útideild niður.
Vill ráðið leggja áherslu á að öll
sú starfsemi sem leitast við að
leysa þau félagslegu vandamál,
sem unglingar í borginni standa
frammi fyrir, sé það, sem síst
skyldi sparað til í fjárveitingum til
æskulýðsmála. Enda hæpinn
sparnaður fyrir samfélagið séu
málin skoðuð í víðara samhengi,
að framlengja og þar með jafnvel
auka félagsleg vandamál ung-
menna.
Beinir ráðið því þeirri eindregnu
áskorun til borgarstjórnar, að hún
tryggi við lokaafgreiðslu fjárhags-
áætlunar áframhaldandi starf-
semi Útideildar.
TiIIaga þessi hlaut samþykki
með atkvæðum flutningsmanna
auk atkvæða Davíðs Oddssonar og
Skúla Möllers úr minnihlutanum,
en Sjöfn Sigurbjörnsdóttir sat hjá
og óskaði þess að bókað yrði:
Á fundi, sem 8 borgarfulltrúar
meirihlutans héldu fyrir viku, var
samþykkt samhljóða m.a. með
atkvæðum Alþýðubandalags-
manna að leggja niður starf Úti-
deildar mestan hluta árs 1979. Tel
ég því eðlilegt að þessu máli sé
vísað til endanlegrar afgreiðslu á
fundi borgarstjórnar næstkom-
andi fimmtudag.
Þá óskuðu flutningsmenn fyrr-
greindrar tillögu þess að eftirfar-
andi yrði bókað til frekari skýring-
ar afstöðu sinni:
Með því að leggja Útideild niður
teljum; við að verið sé að koma í
veg fyrir áframhaldandi fyrir-
byggjandi starf meðal unglinga —
samfélaginu og einstaklingnum til
heilla. Ef af ákvörðun þessari
verður teljum við að verið sé að
spara aurinn en kasta krónunni,
því að í framtíðinni mun það sýna
sig að meiri kostnaður mun af
hljótast en fyrir vinnast. Við
teljum að finna megi aðrar leiðir
til sparnaðar en að ráðast á
garðinn þar sem hann er lægstur,
og að í þessu sambandi hefði verið
happasælla að hafa samráð við
þær stofnanir sem málinu eru
kunnugastar. Útideild hefur nú
þegar sannað gildi sitt og tilveru-
rétt, og verður því að telja það
mótsögn að leggja starfsemina
niður í stað þess að viðhalda henni
af alúð.