Morgunblaðið - 08.04.1979, Blaðsíða 4

36
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. APRÍL 1979
r
Börn
og
ungl-
ingar
á
barna-
ári
IUNIIl íiillordnu hnfa verid
ósparir á ai) svfíja mcininf'u
sína um barnaárii) á þcssu
yfirstandandi ári hansins.
scm svo hcitir samkvæmt
tilskipan hinna Samcinudu
þjóda. Vissulcfta cr þai) vcl
að þcir scm slitió hafa harns-
skónum lciði huftann að
kjiirum harna oft unfrfintfa.
cn cinnift ffctur vcrið fróð-
lcftt að kynnast viðhorfum
þcirra scm cnn ttantta á
harnsskónum. hvað finnst
þcim um þcssa a thytfli scm
þcim cr nú vcitt. cnr hún til
ttóðs cða ills. var þörf á að
cfna til þcssa harnaárs. hvar
krcppir skórinn hclst að. við
hvaða vandamál cru hörn ott
untflinffur (að ciitin dómi) að
ttlíma við nú um þcssar
miindir.'
Til þcss að lcita svara við
þcssum spurninttum laifði
hlaðamaður Morttunblaðsins
lcið sína i cinn ttrunnskóla
llcykjavíkur fyrir skömmu.
oft raddi þar við ncmcndur
t vctittja hck k ja rdci Ida.
fjórða hckk oft áttunda hckk.
i Lantfholtsskóla. ískólan um
cru hörn ott unttlinttar á
öllum árum skyídunámsins.
allt frá fyrsta hckk til þcss
níunda. cða hiirn ott
untflinttar á aldrinum sjö ára
til scxtán.
Arantfurinn af viðræðum
blaðamanns ott ncmcnda
I.anifholtsskóla fcr hcr á
cftir.
- ah.
Grein; r
Anders Hansen
ndir:
ilía Björnsdóttir

iiiiiiiiin
„I>að ríkir jafnrétti milli stráka og stelpna í skólanum, svo því skyldi
það ekki verða þegar við erum orðin stór?“
„Það er óréttlátt að sýna bannaðar myndir í sjónvarpinu á
og laugardagskvöldum.u
„Þeir fullorðnu eiga að
taka tiUit til krakkarma ”
— spjallað við nemendur í 4. bekk Langholtsskóla
„Okkur finnst það ekkert asna-
legt að hafa sérstakt barnaár, það
er bara ágætt," sögðu krakkarnir í
4. bekk 1.0. í Langholtsskóla þegar
blaðamaður ræddi við þau um
barnaárið. Þau eru flest tíu ára, og
virtist þeim koma saman um það
að þótt börn á Islandi hefðu það í
raun og veru ágætt, þá væri samt
ástæða til að vekja athygli á
ýmsum málum er vörðuðu börn
sérstaklega.
Foreldrarnir
vinna oí mikið úti
— En hver eru þá vandamál
íslenskra barna á því herrans ári
1979?
Börnunum kom saman um að
íslensk börn skorti ekki fæði eða
klæði, að því leyti hefðu þau það
ágætt, þó að vissulega væri efna-
hagur fjölskyldna mjög misjafn.
En alla vega vissu þau ekki til að
nein börn hefðu ekki nóg að borða
og föt til að klæðast, svo mikið
væri víst.
Þau sögðu hins vegar að til væru
mörg heimili sem ekki væru eins
góð og skyldi, vegna of mikillar
vinnu foreldranna. Pabbi og
mamma vinna of mikið, og það er
slæmt sögðu þau, þó sá varnagli
væri jafnan sleginn að það væri
ekki heima hjá þeim, heldur hjá
„strák eða steípu sem ég þekki".
En afleiðingu þessarar miklu
vinnu sögðu þau vera að börnin
væru óánægð, þau vildu vera
meira með pabba og mömmu, og
heimilislífið væri verra á þeim
heimilum þar sem foreldrarnir
þyrftu að vinna mikið.
Sundurleitar
óskir barnanna
— Talið barst að því hvaða
breytingar krakkarnir viídu gera á
þjóðfélaginu ef þau fengju ein-
hverju að ráða, og var ekki laust
við að þar kenndi margra grasa, og
flestar voru óskirnar talsvert
ævintýrakenndar, eins og senni-
lega tilheyrir tíu ára aldrinum.
Þau nánast hrópuðu hvert í
kapp við annað: sirkus, tívolí,
hestaleigu, mótorhjól og fleira og
fleira.
Eftir þessi köll varð dálítið
skrýtin þögn, og síðan fóru þau að
tala um að bæta þyrfti sjónvarpið
og útvarpið. Sérstaklega fannst
þeim það óréttlátt að hafa „bann-
aðar“ myndir á laugardags- og
föstudagskvöldum, því að þá væri
fjölskyldan öll heima og ætti að
geta setið saman við sjónvarpið og
horft á mynd fyrir alla fjölskyld-
una. Af góðu sjónvarpsefni nefndu
þau sérstaklega framhaldsmynda-
flokkinn „Húsið á sléttunni",
„Rætur" og svo þáttinn „Skon-
rok(k)“, og barnatímann sem oft
væri ágætur.
Travolta og
Olivia eru æði!
Ahugamálin reyndust mjög fjöl-
breytileg, skíðaiðkun, fótbolti (öll
héldu þau að sjálfsögðu með
Þrótti), dans, fimleikar og hesta-
mennska svo að eitthvað sé nefnt.
Mikið gleðiöskur brauzt út þegar
bíómyndir voru nefndar: „Grease,
Grease, John Travolta og Olivia
eru algjört æði, þau eru langsæt-
ustu og skemmtilegustu leikararn-
ir!“ Aðra söngvara eða kvik-
myndaleikara bar ekki á góma.
— En hvað ætla þau að verða
þegar þau verða stór?
Algengustu svörin voru hár-
greiðsludömur, knapar og tamn-
ingamenn og ein ætlaði að verða
vísindamaður. Stelpurnar sögðust
ekki hafa áhuga á flugfreyjustarf-
inu, það væri of hættulegt og svo
væri fólk þá líka of mikið að
heiman. Strákarnir fussuðu og
sveiuðu þegar minnst var á störf
eins og lögregluþjóns, strætis-
vagnabílstjóra eða slökkviliðs-
manns sem margir fullorðnir virð-
ast halda að sé draumastarf
flestra barna.
Þá voru margar stúlknanna sem
sögðust gjarna vilja verða hús-
mæður, og sögðu það síður en svo
vera lítilsvirðandi að vera „bara“
húsmóðir.
Jafnrétti
Ekki var annað að heyra en
þeim þætti jafnrétti kynjanna
sjálfsagt, og þyrfti lítið að ræða
það mál. Þó að það væri ekki núna
hjá fullorðnu fólki, þá yrði það
áreiðanlega komið þegar þær yrðu
fullorðnar sögðu stúlkurnar, enda
væri ekkert misrétti hjá börnum,
og því skyldi það þá verða þegar
þau stækkuðu? — Hér er þó rétt
að skjóta því að, að nokkrir strák-
anna sögðust eiga að hafa meiri
rétt en stelpurnar, því að þeir
væru sterkari. — Þessu var svarað
með miklum mótmælahrópum, og
jafnvel var þessum herramönnum
bent á að ein stelpan í bekknum
væri sterkari en allir strákarnir,
en það væri bara ekki það sem
gilti, það kæmu til allt aðrir
hæfileikar en kraftar í kögglum.
En þegar rætt var um jafnrétti,
þá fannst þeim flestum sem full-
orðna fólkið væri oft frekt og
dónalegt, og tæki ekkert tillit til
barna, þeir fullorðnu troða sér
framfyrir í verslunum og í biðröð-
um og svo framvegis. — Slíkt
fannst þeim greinilega mjög for-
kastanleg framkoma, og ættu þeir
fullorðnu að virða rétt barna alveg
eins og annarra.
Skemmtanir
— Hvernig skemmta krakkar í
4. bekk sér?
I þessum umrædda bekk sögðu
þau vera haldin partý svona tvisv-
ar í mánuði, heima hjá einhverjum
í bekknum til skiptis. Þau byrjuðu
svona um áttaleytið og væru fram
til klukkan ellefu. Þar væri dans-
að, farið í leiki og drukkið kók og
borðaðar kökur eða eitthvað
gotterí hjá foreldrunum.
Þá nefndu þau áhugagreinar
sínar að framan, bíóferðir og eitt
og annað.
Trúa á guð og
ætla að fermast
Talið barst einnig að trúmálum,
og öll virtust börnin trúa á Guð, og
sögðust staðráðin í því að láta
ferma sig þegar þar að kæmi, til
þess að staðfesta skírnina eins og
þau sögðu. Sögðust þau varla
þekkja neitt fólk sem ekki tryði á
Guð, og alla vega væri enginn vafi
í þeirra huga.
En rétt í byrjun þessara um-
ræðna gall bjallan við og gaf til
kynna að kennslustundinni væri
lokið, og þar með þeim tíma sem
blaðamaðurinn hafði til umráða,
svo að slá varð botninn í þessar
líflegu hópumræður.
Var þó margt órætt sem brydd-
að hafði verið á, svo sem kvartanir
um of mikinn heimalærdóm, frekj-
an í krökkunum í eldri bekkjunum,
uppáhaldsnámsgreinarnar, sam-
skipti kennara og nemenda sem að
þeirra dómi á að byggjast á gagn-
kvæmu trausti og tillitssemi og
margt fleira sem verður að bíða
betri tíma.
— „En barnaárið er ágætt, —
hvenær koma myndirnar í blað-
inu?“
- AH
„Ég ætla að verða knapi og ég ætla að verða knapi líka og ég ætia að „John Travolta og Olivia eru algjört æði!“
verða . . .“