Morgunblaðið - 11.05.1979, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. MAÍ1979

Gætuð þér ekki hugsað yður að koma hingað yfir til mín
og kæra hávaðann frá þessum gleðskap?
Ég fór að rökræða við hann!
Ég ætla ekki að tala meira um
skemmdirnar á frambrettinu
hjá þér um daginn!
„Hræsni, eða hvað?”
í 1. maí ávarpi Fulltrúaráðs
verkalýðsfélaganna í Reykjavík,
B.S.R.B og Iðnnemasambandsins
er mótmælt harðlega áformum
stjórnvalda um að ganga á gerða
samninga um Vísitölukerfið og
skerða almenn vinnulaun á sama
tíma og tekjuhæstu einstaklingar
þjóðfélagsins fá meira en mánað-
arlaun verkamanns í kauphækk-
un. Lýst er yfir að gegn þessum
áformum muni alþýða manna
berjast af fullum þunga, þvílík
hræsni. Eru þetta ekki sömu
mennirnir sem lagt hafa blessun
sína yfir hvers konar aðgerðir
hinnar vinsælu vinstri stjórnar
launþegans? Þetta kalla ég að
hafa tungur tvær og tala sitt með
hvorri, því ef hugur fylgdi máli þá
stæðu í deilu í dag ekki eingöngu
farmenn heldur og öll launþegafé-
lög í landinu og reyndu að knýja
fram réttlátar launabætur þar
sem forsendan fyrir eftirgjöf
þeirra lægstlaunuðu eru runnar út
í sandinn. Allar ríkisstjórnir aðr-
ar en sú sem nú situr, myndu
segja af sér nú þegar þar sem
augljóst er að hún er ekki vandan-
um vaxin. Auk þess sem hátekju-
menn hafa fengið enn hærri laun
og vísitöluþakið er fokið þá dynja
daglega á okkur hvers konar
hækkanir, t.d. hækkun bensín-
verðs í 256 krónur lítrinn. Það er
kannski skiljanlegt þegar þess er
gætt að ríkiskassinn fær rúmar
140 krónur af hverjum lítra (því
ekki veitir af spilapeningum í
þeim herbúðum).
Þá hefur rafmagn einnig hækk-
að um 30%, heita vatnið um
20—30%. Kalt vatn þyrfti og að
skattleggja því það hlýtur að vera
óþarfa munaður fyrir þá lægst-
launuðu að geta fengið ókeypis
vatn á vatnsgrautinn sinn sem
þeir verða að neyta annað slagið
til þess að endar nái saman af því
háa kaupi sem þeir hafa sam-
kvæmt áliti ríkisstjórnarinnar og
öllum þeim eftirgjöfum sem ríkis-
stjórnin veitir þeim lægstlaunuðu.
Þá má og nefna að sement
hækkar um 23%, strætisvagna-
gjöld um 25%, dagheimili um
27%, leikskólar um 14,3% og
póstur og sími um 20%. Á sama
tíma eru laun ýmissa stétta lækk-
uð um 3%. Er þetta það sem heitir
að breyta eftir hagsmunum þess
lægst launaða? Er nokkur furða
þó að mönnum sárni þegar þannig
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Mjög skemmtilegt keppnisform,
útsláttarkeppni í rúbertubridge í
heimahúsum, er nýlega fram kom-
ið í Englandi og er iðkað þar af
miklum áhuga. Á skipulegan hátt
eru pörum útvegaðir andstæðing-
ar. Síðan ráða pörin sjálf hvenær
þau heyja viðureign sína, fimm
rúbertur eða þrjá klukkustundir.
Spilamennska, sem mörgum þykir
einmitt mátuleg spilamennska á
einu kvöldi.
Spilið eða frásögnin hér á eftir
er um lok slíkrar kvöldstundar.
Hvert spil gat ráðið úrslitum. í lok
fimmtu rúbertunnar áttu báðir
gameið sitt en andstæðingarnir
100 í saldo og sögumaðurinn fékk
þessi spil:
S. ÁGÍ08743
H. D754
T -
L 53
Andstæðingur á hægri hönd gaf
og sagði pass. Okkar maður var
nokkuð viss um að ekki stæði
slemma í spilinu nema makker
hans gæti opnað. Og í von um, að
tímans vegna væri hægt að spila
annað spil sagði hann pass. En þá
sagði annar andstæðinganna
tímann vera búinn svo þetta yrði
síðasta spilið. Næsti sagði pass en
makker opnaði á einu hjarta og
eftir einn spaða í svar sagði hann
tvö lauf.
Þetta var afskaplegá hagstætt
upphaf sagna hjá makker og þó
svo, að gameið og rúbertan væru
nokkuð örugg var ekki um annað
að ræða fyrir sögumann okkar en
að segja slemmuna til að saldóin
lenti réttu metin.
Eftir vafasama ásaspurningu
sagði hann sex hjörtu, sem auðvit-
að voru dobluð. Út kom tígull og
makker átti:
S. 62
H. ÁK983
T. 75
L. ÁDG6
Báðir hálitirnir skiptust 2—2
svo að vinningurinn var öruggur
og okkar maður komst áfram í
næstu umferð keppninnar.
Hverfi skelfingarinnar
40
— sömu megin á gangstéttinni
og ég og stefndi í átt til skógar.
Ég reiknaði með því að þetta
væri Rasmussen en í sömu
mund heyrði ég að hann kom
hlaupandi neðan frá íkorna-
vegi.
— Hvað sagði Rasmussen við
yður þegar hann kom til yðar?
— Hann var í hinu mesta
uppnámi — móður og másandi
— og fór að tala um Caju og Bo
Eimer.
— Hvað sagði hann orðrétt?
Reynið að fara sem nákvæmast
með.
Torp hikaði við og hristi
höfuðið.
— Nei, orðrétt get ég ekki
endurtekið það, en ég fékk
sterklega á tilfinninguna að
eitthvað afdrifarfkt hefði gerzt.
Eitthvað sem stóð í sambandi
við Eimer og Caju.
— Af hverju báðuð þér ekki
Rasmussen að skýra nánar
hvað...
— Hver sekúnda var dýr-
mæt. kæri* herra iögreglufor-
ingi. Þér hljótið að kannast við
það úr yðar eigin störfum. Þau
augnablik renna upp þegar
ekki gefst tími tii málaleng-
inga. Ég hafði komið auga á
Elmer á leið inn í skóginn
og...
— Það sögðuð þér ekki áðan,
greip lögregiumaðurinn fram í.
Þá voruð þér að tala um ein-
hvcrja veru.
— Já. ég veit það. sagði Torp
fýldur, — en það þuríti ekki
ýkja mikið hugmyndafiug til
þcss að reikna út að þar væri
Elmer á ferðinni.
— Og hvað gerðuð þér svo?
— Hrópaði til hans. Og hann
tók tii fótanna. Rasmussen og
ég hófum eítirförina umsvifa-
laust en ég tapa sem sagt af
honum inni f skóginum.
— Hversu iengi voruð þér á
hiaupum þar?
— í hæsta iagi fimm mínút-
ur. Þá urðum við sammála um
að kveðja Viliumsen og hund
hans okkur til liðs.
— Og á ný skildu leiðir
ykkar Rasmussens?
— Já, við komum okkur sam-
an um að ég hlypi rakleitt til
heimilis Villumsens ef hann
væri kominn heim. Rasmussen
hljóp eftir Beykivegi niður til
heimilis míns. Og það kom í Ijós
að Villumsen sat þar enn.
— Hvað gerðuð þér þegar
þér höfðuð gengið úr skugga
um það að Villumsen var enn
ekki kominn til síns heima?
— Þá gekk ég út og beið í
nokkrar minútur og þegar eng-
inn birtist gekk ég aftur í átt til
skógar.
— Og rákust þá á hina?
— Já, en þegar hér var
komið sögu höfðum við eigin-
lega gefið eftirförina upp á
bátinn. Við fórum þess í stað og
börðum upp á hjá frú Elmer.
— Og þar tókuð þið ykkur
bessaleyfi að framkvæma hús-
rannsókn í blóra við allt sem
löglegt er, sagði Jacobsen
illskulega — það gæti haft
Eftir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á íslenzku.
óþægilegar afleiðingar fyrir
ykkur, ef hún heldur fast við að
kæra ykkur.
— Þér getið bókað að það
gerir hún ekki, sagði Torp
sigurviss.
10. kaíli
Klukkan var orðin háif þrjú
um nóttina þegar kaupmanns-
dóttirin var loksins leidd inn tii
lögreglustjórans til yfirheyrslu.
Paaske og Villumsen höíðu
verið málgíaðir í meira lagi og
virtust aldrei ætla að ljúka
lýsingum sínum og á meðan
sátu Caja og faðir hennar og
biðu ásamt með Lesbesystrun-
um. Rannsóknarmenn voru á
hverju strái og unnu hratt og
hljóðlítið og án margra orða.
Vitnin fjögur sem biðu sögðu
fátt. David Petersen hafði lagt
stafinn yfir hnén og sat og
sneri honum hægt hring eftir
hring. Augnaráð hans var eins
og slokknað og hann hafði poka
undir augunum og hann var
allur að þynnast upp með
ferlegum tilheyrandi óþægind-