Morgunblaðið - 26.05.1979, Page 36

Morgunblaðið - 26.05.1979, Page 36
36 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. MAÍ1979 Þjónn, gerðu eitthvað! Komdu með kóralrif og handklæði! Það var hroðalegt að sjá fullorðinn manninn gráta. BRIDGE Umsjón: Páll Bergsson Stöku sinnum, en því miður leiðinlega sjaldan, lendir einhver heppinn maður í því að taka upp jafn sterk spil og suður í spili dagsins. Hann gaf sjálfur, var á hættu og varð að velja opnun? Norður S. D1083 H. 6543 T. D6 L. 974 Vestur S. 54 H. DG1098 T. 972 L. Ð62 Austur S. G972 H. 2 T. 10853 L. G1085 Suður S. ÁK6 H. ÁK7 T. ÁKG4 L. ÁK3 COSPER Þetta er meiri vítahringurinn, sem þessi öldrykkja þín öll er orðin? Bensín, bílar og brennivín íslenska ríkið hefur nú mikinn hluta sinna tekna af innflutningi bensíns og brennivíns. Líklega tekur ekki nokkurt ríki heims jafn mikinn hluta tekna sinna af þessum vörutegundum. Það er engu líkara en að stór hluti almennings geri sér alls ekki grein fyrir því, bara vilji ekki horfast í augu við þá staðreynd, að þrátt fyrir gífurlega skattpíningu á öllum hugsanlegum sviðum verður íslenska ríkið stöðugt að hafa í gangi erlendar lántökur sem tald- ar eru jafngilda því að teknar væru 10 milljónir á klukkutíma allt árið og svo er ekki hikað við að Ijúga því að þjóðinni að gjald- eyrisstaðan sé nú mun betri en áður. Ég held að það sé eins víst eins og dagur fylgir nóttu, og það fyrr en seinna, að ef ekki breytist til batnaðar í gjaldeyrismálum og óhófseyðslu í hina óbotnandi ríkishít segi erlendir lánardrottn- ar við okkur: „Síðasti biti í háls“, og hvar stöndum við þá? Ég er löngu orðinn mjög undrandi á að íslensk stjórnvöld virðast ekki þurfa annað en „hringja bara og þá kemur það“. Ekkert er við því að segja þótt erlend lán séu tekin til nauðsyn- legra gjaldeyris- og vinnuskap- andi framkvæmda. En það er nú öðru nær. Mest af erlendu lánsfé, ásamt hinni svimháu skattheimtu, sem nú er dembt yfir þjóðina, fer í hina gífurlegu aukningu ríkis- báknsins sem ríkisstjórnin vinnur nú að af miklu kappi og fullu samkomulagi stjórnarflokkanna og þeir virðast nú hugsa um það eitt að sitja meðan sætt er eða þar til hin heilbrigðu framfaraöfl þjóðarinnar birta þeim stefnuna eins og gerðist í hinum frægu Fróðárundrum. • Félagsmála- pakkinn. Ríkisstjórnin reynir nú að klóra í bakkann með því að þykj- ast vera önnum kafin á Alþingi við að ganga sem best frá þeim margnefnda pakka áður en hann Ekki var hann í vandræðum. Opnaði bara á fjórum gröndum, einfaldlega af því að hann var með of góð spil til að þrjú nægðu. Norður, með sínar tvær drottn- ingar, hækkaði í fimm grönd og suður skellti sér í slemmuna, sagði sex grönd. Út kom hjartadrottning og suð- ur sá, að fengjust ekki fjórir slagir á spaða yrði tólfti slagurinn að fást með kastþröng. Eins gott var, að undirbúa hana strax og gefa fyrsta slaginn. Hverju átti vestur að spila þá? Hann spilaði aftur hjarta eins og flestir hefðu gert í hans spor- um. Suður tók þá báða hjartaslag- ina og síðan á tíglana. Austur varð að gæta spaðans, lét því tvö lauf og vestur lét hjarta í fjórða tigulinn en frá borðinu lét sagn- hafi tvö lauf. Þá fylgdu ás, kóngur og drottning í spaða og vestur varð að finna eitt afkast. Ekki mátti láta annað hjarta, þá yrði fjórða hjartað í borði tólfti slagur- inn svo lauf varð að fara. Vissu- lega blóðugt, þar sem þá höfðu báðir varnarspilararnir misst vald sitt á litnum og laufin á hendi suðurs sáu um þrjá síðustu slag- ina. Ertu búinn að sjá hvaða spili vestur hefði betur spilað eftir hjartadrottninguna? Aðeins lágt lauf hnekkir þá spilinu. Hér látum við nægja þessa fullyrðingu, sem lesendur gætu sannreynt sjálfir. Hverfi skelfingarinnar Eftir Ellen og Bent Hendel Jóhanna Kristjónsdóttir snéri á islenzku. 52 Caja vætti varir sínar og var hugsi. — Það var vasaklútur. naglaþjöl. sígarettuveski úr leðri og einn pakki aí Prins- sígarettum, eldspýtur, eintak af Ástarsögublaðinu og nokkrar kvittanir. Ég man ekki eftir fleiru. — Einhverjir lyklar? spurði Mortensen. — Já, þrír lyklar f iftilli keðju með plastskrauti — fíl eða einhverju svoleiðis. — Peningar? — Já, smápeningar í kringl- óttri pyngju. — Munið þér ekki eftir fleiru. — Nei, í fljótu bragði man ég það ekki. — Hvað þá með þennan hérna? Mortensen hafði opnað efstu skrifborðsskúffuna og með snöggri handarhreyfingu dró hann langan beittan hnff með rauðu skafti upp úr skúffunni. Caja veik undan og starði uppglenntum augum á hnffinn. — Þér kannist við hann, er það ekki? Mortensen hafði ekki augun af andliti hennar. Hún hristi höfuðfð ofsalega. — Hann var í töskunni yðar þegar frú Frederiksen íann hana, upplýsti hann. — Það var þess vegna sem hún taldi að vissara væri aö afhenda lögregl- unni töskuna. Gangið þér venjulega með svona gripi á yður? Varir Caju titruðu. — Ég hef aldrci séð þennan hníf, hvfslaði hún hálfkæfðri röddu. — Það er að segja, auðvitað getur verið að ég hafi séð svona hnff, en ég hcí vitan- lega aldrei borið hann f vcskinu mfnu. — Eigið þér svona hníf? - Nei. — Hvað eigið þér við þá — með þvf að segja að kannski hafið þér séð hann áður? Er svona hnffur til heima hjá yð- ur? — Nei í búðinni. Við höfum hnffa þar á boðstólum. Caja hafði sýnilega náð valdi á sér á ný. — Þeir eru mjög beittir, bætti hún við. — Já, mér er nær að halda það, sagði Mortensen þurrlega. — Þessi hnffur er verulcga hættulegur gripur. Hreinasta morðtól. — Já, sagði hún hljóðlega. — En þér fullyrðið að þér eigið hann ekki og hafið aldrei borið hann í töskunni yðar. Hvernig viljið þér þá reyna að skýra að hann fannst þar? — Einhver hlýtur að hafa sett hann í töskuna. — Kannski til að reyna að gera mig tor- tryggilega. sagði hún varfærn- islega. — Ég verð nú samt að leyfa mér að biðja um fingraför yðar, sagði lögreglumaðurinn og reis úr sæti. 14. kafli Meðal viðskiptavinanna f verzlun Davids Petersens var hár og digur og andfúll maður. Það var kannski fullmikið sagt að taia um hann sem viðskipta- vin því að hann kcypti ekkert. Hann gekk bara um og lét forvitnislegt augnaráð við- staddra ekki á sig fá. Allir vissu hver hann var þar sem flestir fbúar hverfisins höfðu einhvern tfma setið andspænis honum og svarað spurningum hans. Jacobsen nam staðar við hilluna þar sem eldhúsdót var geymt og hvarflaði augum yfir saltstauka, cggjahikara, plast- skálar og korktrekkjara og sfðan rétti hann fram höndina og tók kassann með hnffunum f — hnffum með rauðu skafti. Hugsi skoðaði hann þá og þreif- aði á bitinu og kom hnffunum svo fyrir aftur. Svo sneri hann sér frá og gaf kaupmanninum bendingu. Hann hafði staðið við tóhaksvörudeildina og horft á hann. — Hvað hafið þér haft þessa hnffa til sölu iengi? spurði

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.