Morgunblaðið - 08.07.1980, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. JÚLÍ 1980
5
Rætt við Guðrúnu Snorradóttur, sem er 100 ára í dag
Hefði viljað læra meira
- en litlir möguleikar
voru á þeim árum
„Unga fólkið nú til dags mundi segja mann
skrökva, ef maður segði frá lífinu eins og það var í
mínu ungdæmi, svo mikið hefur breyst að hreint
ótrúlegt er,“ sagöi Guðrún Snorradóttir, er Morgun-
blaðið heimsótti hana, en hún er 100 ára í dag.
„Ekki man ég hversu gömul ég var, þegar ég var
fyrst látin vinna en við krakkarnir vorum ekki há í
loftinu, þegar byrjað var að nota okkur til ýmissa
snúninga. Lífið var eintóm vinna. Enga skólagöngu
var að fá, nema það, sem kennt var á heimilunum og
vegna fermingarundirbúnings. Þess vegna byggðist
menntunin mest á því, sem maöur gat numið sjálfur
af bókum. Ég hafði gaman af að lesa en á þeim
tímum var erfitt að ná í bækur, bæöi voru þær
fágætar og dýrar og lítið var um peninga í mínu
ungdæmi. Mesti munurinn frá því sem var, er að nú
á unga fólkið góða möguleika á að afla sér
menntunar. Unga fólkið á yfirleitt mikla peninga, en
hefur oft lítið aö gera finnst mér. Þó að vinnan hafi oft
verið erfiö, þá er slæmt að ganga iðjulaus.“
Lítið um
skemmtanir
Guðrún er fædd að Sanddals-
tungu í Norðurárdal, en flutti
fljótlega með foreldrum sínum
að Háafelli í Miðdölum og seinna
að Erpsstöðum. „Mest alla ævi
hef ég unnið við sveitastörf og
kunnað vel við það. Það var
gaman að vera í heyskap í góðu
veðri og finna ilminn úr ný-
slegnu heyi. Vinnutíminn var
langur, því að afköstin voru ekki
mikil með þeim verkfærum, sem
þá þekktust. Nú er þetta gjör-
breytt."
En hvað var hægt að gera sér
til skemmtunar?
„Félagslífið var heldur
fábreytt og lítill tími fyrir
skemmtanir. Einstaka sinnum
yfir sumarið gátum við tekið
okkur frí og skroppið á hestbak.
Ekkert félagsheimili var í sveit-
inni og á Nesodda, þar sem
félagsheimili reis seinna höfðum
við haga fyrir kýrnar. Lítið var
um ferðalög á þessum árum, þó
man ég eftir að hafa komið í
Stykkishólm. Eftir aldamótin,
þegar verzlun kom til Búðardals
fór ég stundum þangað, en áður
hafði verzlun verið sótt til Borg-
arness, Stykkishólms og Borð-
eyrar. Þá var farið yfir Hauka-
dalsskarð til Borðeyrar, ýmist á
hestum eða fótgangandi, svo fór
ég á Alþingishátíðina 1930. Þá
var ég flutt hingað suður og við
komum okkur til Reykjavíkur og
fórum í kassabíl þaðan til Þing-
valla. Það var hin skemmtileg-
asta ferð, mikið sungið og trall-
að. Ég man vel eftir frostavetr-
inum 1918. Þá var svo kalt að
skór manna frusu, þegar gengið
var á milli bæja. Oft sat ég við
kolaeldavélina og þíddi margan
skóinn af ferðalöngum, sem
komu í bæinn. Þá vorum við búin
að fá kolaeldavél og þótti það
mikill munur frá hlóðunum, sem
áður voru notaðar.
Ég bjó í Dölum fram yfir
fertugt og flutti þá til Reykja-
víkur og dvaldist þar einn vetur.
Viðbrigðin voru mikil að koma
úr fámenninu í margmennið. Ég
fór fljótt aftur í sveitina og hef
verið hér í Mosfellssveit.
Prjónar allan
daginn
Guðrún er nú vistmaður á
Reykjalundi og kveðst hafa búið
Guðrún prjónar mikið, þó að árin séu orðin hundrað.
hér síðustu átta ár. „Hér er gott
að vera og vel að okkur búið. Nú
orðið geri ég lítið annað en að
prjóna, en þó get ég enn þrætt
nál. Hér áður fyrr gat ég nú
stungið niður nál, þá þurfti oft
að staga og bæta. Ég hef alltaf
haft góða sjón og lesið mikið.
Það var fyrst núna í vetur, sem
ég hætti að geta lesið, en ég
hlusta töluvert mikið á útvarp.
Að sjálfsögðu er margt, sem ég
hef lítinn áhuga á, en þá slekk ég
bara. Hlusta helzt á erindi og
frásagnir. Nú orðið fer ég lítíð.
Þó fór ég um daginn upp í
Borgarfjörð og heimsótti fæð-
ingarheimili mitt, en það er nú
komið í eyði.“
Á ekki að gera sér dagamun á
afmælisdaginn?
„Ég verð ekki heima," segir
Guðrún og hlær við „ég ætla að
bregða mér í bæinn og vera hjá
bróðurbörnunum mínum.“
Þessir eftirsóttu
þægilegu jakkar eru
fóöraöir meö „frotte“
efni og ytrabyröiö 35%
bómull og 65% poly-
ester er siliconboriö og
hrindir frá sér vatni.
Fyrsta flokks
framleiðsla.
Verd kr. 38.900.-
Laugavegi 20. Simi trá ikiptiborði 85055.