Morgunblaðið - 23.07.1980, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. JÚLÍ 1980
27
Dagrún Kristjánsdóttir:
Frelsissvifting, kúgun,
morð og andleg ánauð
Það land, sem fremst er í flokki
að beita þegna sína og þær þjóðir
heims sem orðið hafa fórnardýr
þess — þeim hroðalegu örlögum,
sem lýsa sér í yfirskrift greinar
þessarar — heldur nú þá brösug-
legustu og ömurlegustu Olympíu-
leika, sem haldnir hafa verið.
Brösuglegir eru þeir vegna þess
karps sem orðið hefur um þátt-
töku í þeim og ekki að ástæðu-
lausu, — en ömurlegir vegna
þýlyndis fjölda þjóða, sem hafa
látið teyma sig á asnaeyrunum
austur til Moskvu, annaðhvort af
hræðslu til að styggja ekki höfð-
ingjana þar, eða af hégómlegri
frama- og frægðargirni, sem er
dýrara verði keypt en íslendingar
a.m.k. hafa ráð á. Allir sannir
Islendingar hljóta að skammast
sín fyrir það, að nokkrir úr þeirra
hópi skuli láta sjá sig viðriðinn
þennan skrípaleik. Það er blindur
maður, sem sér ekki í gegn um
lævísina og sigri hrósandi glottið í
Kreml yfir því að geta í ró og næði
sölsað undir sig hvert landið af
öðru með ofbeldi og manndrápum
án þess að nokkur depli auga, hvað
þá meir og ekki nóg með það, svo
þyrpist fólk í löngum bunum
austur þangað til að heiðra þessa
þjóð með nærveru sinni á Ólymp-
íuleikunum. Því fleiri, því skálka-
legra verður brosið og ánægjan
undirförulli yfir því að geta haft
þjóðir heims að fullkomnum fífl-
um. Og „aumir vér“ að fylla þann
hóp. „Innrás í eitt land er ekki nóg
til að hætta þátttöku", mælti
fyrrv. forseti íþróttahreyfingar-
innar. Ég spyr: Hve mörg lönd
þurfa að hverfa undir rússneska
hramminn til að mark verði tekið
á því? Er eitt land svo lítið, og öll
mannslífin sem fórnað er til
einskis annars en að þjóna yfir-
gangi og valdagræðgi, sem aldrei
tekur enda? Þarf ef til vill mörg
búnt af herteknum löndum, þar
sem íbúarnir hafa verið brytjaðir í
spað eða gerðir örkumla og alls-
lausir og að andlegum vesalingum,
til þess að fólk fái opin augun
fyrir þessari ófreskju í austri?
Ég veit ekki betur en að þegar
sé búið að safna í vænt knippi, eða
eru menn þegar búnir að gleyma
þeim Evrópulöndum, sem hafa
fengið „vernd" frá Rússum?
Fregnir hefðu þeir gleypt Finn-
land, hefðu þeir getað, og enginn
efast um að þeir hafa ágirnd á
allri Evrópu, Asíu og Afríku. Litli
fingur er nálægur Bandaríkjun-
um. Er þetta ekki næg ástæða til
að afþakka heimboð til Moskvu?
Þarf hrammurinn að kremja
okkar eigið land áður en við
skiljum hvað er að gerast? Þurf-
um við að standa sjálf andspænis
byssukjöftum þessara „verndara“
til að átta okkur í alvörunni?
Þurfum við að sjá þá drepa
nágranna, vini og vandamenn til
þess að kvikni á sálartýrunni og
eitthvað fari að rofa til á efstu
hæðinni? Þurfum við að verða
vitni að pyndingum og fangelsun-
um fyrir að tala mælt mál og hafa
skoðanir, — til þess að eitthvað
fari að bærast með okkur sem
nefnist samúð, réttlæti, sannleik-
ur? Þurfum við að búa sjálf við
heft ferðafrelsi, — sækja árang-
urslaust hvað eftir annað um leyfi
til Bessastaða eða í stjórnarráðið
til að mega skreppa út fyrir
landsteinana, eða að hætta lífinu
°g flýja, eins og gerist títt þar
austur frá — til þess að kunna að
meta frelsið og lífið og þar með
sett okkur í spor þeirra þjóða, sem
verða að búa við frelsisskerðingu,
utan fangelsis sem innan ásamt
öllu öðru ofbeldi? Margir virðast
ekki skilja neitt þó að skelli í
tönnunum. Það hefur aldrei þótt
auðvelt að stjórna íslendingum og
sést það ljósast á því að þeir eru
hættir að virða lög og rétt,
sannleika, réttlæti, almennings-
eignir, og jafnvel æran er föl fyrir
auð og völd. En væri ekki betra að
gá að hvar stigið er niður fæti
áður en hann lendir í gini bjarnar-
ins því að öruggt er að það verður
fleira en fóturinn sem fer, við
eigum á hættu að kalla yfir okkur
allt það sem áður er nefnt og
fjölmargar þjóðir hafa og eru að
ganga í gegnum. Það er frelsið og
lífið sjálft, sem um er að tefla.
Viljum við verða andlega og lík-
amlega örkumla þjóð, — það sem
eftir lifði af henni, ef kommún-
isminn teygði sínar blóðugu lopp-
ur hingað úr austrinu? Viljum við
lata frelsið af hendi og kalla yfir
okkur þær ógnir sem fjölmargar
þjóðir verða að þola nauðugar?
Viljum við láta lífið fyrir hendi
böðla, sem virða hvorki mannslíf-
in né þjáningu annarra? Nei, ég
veit að þeir sem ótt og títt eru á
laumulegu rölti um Túngötuna og
Garðastrætið vilja hvorki missa
lífið né að ferða- og málfrelsi
þeirra sé heft, en eru þeir öruggari
en aðrir, ef illa vildi til og
Íslendingar glopruðu varnarliðinu
úr landi?
Það ku hlakka í sumum yfir
Dagrún Kristjánsdóttir.
gangi þjóðmála og því að heldur
hafi „roðinn í austrinu" aukist
síðan í júnílok, en þó að það sé
þeim gleðiefni sem blindir eru á
öll sjálfsögð mannréttindi, trú og
frelsi, þá vekur það skelfingu hjá
þeim sem sjá að hverju stefnir að
ölluúóbreyttu og skilja þá ógn, sem
hlotist getur af verði ekki breytt
um snarlega. Kommúnisminn,
eins og hann er í framkvæmd, er
skrímsli, sem verður að útrýma og
það verður ekki gert með hang-
andi hendi, því eins og allt annað
sem illt er læsir hann klónum í
allt, laumulega og lævíslega, en
með ákveðinni frekju og yfirgangi
öðrum þræði. Hugsjónin var upp-
haflega; jafnrétti, bræðralag,
frelsi. Falleg stefna, en algerlega
óframkvæmanleg eins og reynslan
hefur sýnt og meiri afskræmingu
hefur engin göfug hugsjón hlotið
en þessi. Jafnrétti, bræðralag,
frelsi, — hefur breyst í valda-
græðgi og geysilegan launa- og
stéttamismun, — bræðralagið
breyttist í morð á nánum vinum
og samstarfsmönnum (hreinsanir,
heitir það víst á fágaðra máli),
líflát, ef orðinu var hallað, eða
grunur um að einhver fylgdi ekki
„hallelúja“-klíkunni, hernaðar-
innrás, dráp og ofbeldi gegn sak-
lausum þjóðum, ásamt ómældum
hörmungum sem þær urðu að þola
og verða enn, þar sem ekki er enn
búið að koma „bræðralags-hug-
sjóninni" á allsstaðar. Frelsið var
og er útfært á nýstárlegan máta
austur þar, eða með því að fang-
elsa eða úrskurða geðveika alla þá
er dirfast að láta í ljós skoðanir
sínar falli þær ekki að „kerfinu“
eða hugnist þær ráðamönnum.
Banna eða takmarka ferðir út úr
landinu, hvað mikið sem liggur
við, — en hversvegna sk.vldi það
vera gert? Er það nokkur sem
getur dregið ályktanir af því? Eða
er það góð auglýsing fyrir landið
og fagur vitnisburður um mannlíf
þar, að fólk vilji heldur leggja líf
sitt í hættu við að flýja en að vera
kyrrt í sæluríkinu? Og ferðalang-
urinn, fær hann að fara frjáls
ferða sinna, skoða það sem hann
vill, tala við hvern sem hann vill,
ljósmynda hvað sem er, skrifa það
sem honum sýnist? Svari þeir sem
reynt hafa, en ég hef aldrei heyrt
þess getið að neinum væri „sleppt
þar lausum" án eftirlits og
strangrar gæslu.
Að öllu þessu athuguðu, er ekki
nema von að íslenska ólympíu-
nefndin léti glepjast af Ijómanum,
sem stafar frá allri þessari dýrð,
og vildi njóta einhvers af honum!
En hve lengi fá þeir notið hans,
sem verða að gjalda með frelsi
sínu eða lífi, hafi ógætilegt orð
hrotið þeim af munni, eða að þeir
hafa dirfst að hafa sína eigin
skoðun og hugsað sjálfstætt? En
hvað varðar okkúr um það hér á
okkar litla landi? Við lokum bara
augunum og heiðrum skálkinn
eins og ekkert sé sjálfsagðara og
bíðum þess að hann rétti út
hramminn, kyngi bitanum og
sleiki út um báðum megin. Þannig
lýkur sögu okkar, ef ekkert er
aðhafst til varnar. Vill nokkur
ærlegur íslendingur stuðla að því?
Dagrún Kristjánsdóttir.
Nú geta
#>e«r allra
jafnvei
smurþjónustu
SheW
1SO
Eftir gagngera endurnýjun og breytingará innréttingum
getum viö nú boöiö viöskiptavinum okkar aukna
þjónustu i björtu og þægilegu umhverfi
Helsta breytingin gerir Smurstoöinni kleift aö taka á móti
stórum vöruflutningabilum jafnt sem venjulegum fólks-
bílum.
Flestar geróir af loftsium. oliusium og eldsneytissium
fyrirliggjandi.
Þægileg setustofa fyrir viöskiptavim okkar a meöan viö
smyrjum bilinn

Smuroliur Uá SheW
Smurstööin Laugaveqx ABO