Morgunblaðið - 19.06.1985, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, MIDVIKUDAGUR 19. JÚNÍ 1985
t Systir mln, móöir okkar, tengdamóöir og amma, GUNNJÓNA VALDÍS JÓNSDÓTTIR, andaöist í Landspítalanum þann 16. þ.m. Rósamunda G. Jónsdóttir, Halldóra Karlsdóttir, Viöar Gestsson, Rósa Karladóttir, Helgi Hallsson, Katrín Karlsdóttir, Jón Óttarr Ólafsson, Eymar Karlsson, Sigríöur Guömundsdóttir, Guórún Karlsdóttir Watt, Óttar Karlsson, Ingibjörg Sæmundsdóttir og fjölskyldur.

t Maöurinn minn og faöir okkar, FRIÐRIK A. DIEGO, fyrrum deildarstjórí hjé Flugmélastjórn, varö bráökvaddur aö heimili sinu laugardaginn 15. júní. Útför hans veröur gerö frá Bústaöakirkju mánudaginn 24. júni ki. 13.30. Svanfrid Diego, Sonja, Sverrir Gauti, Erla og Dóra Diego.

t Móöir okkar, ÓLÖF GUÐMUNDSDÓTTIR, Austurvegi 8, Selfossi, andaöist 12. júní í Sjúkrahúsi Suöurlands. Einar Hansson, Þorbjörg Hansdóttir, Guörún Hansdóttir, Ólafía Hansdóttir.

t HERTHA SCHENK-LEOSSON, fsafiröi, andaöist i Fjóröungssjúkrahúsinu á ísafiröi aö kvöldi 16. júnl. Hans W. Haraldsson, Þóra Gestsdóttir, Haraldur Hansson, Katrin Jónsdóttir, Heiödls N. Hansdóttir, Vilberg Viggósson, Heimir G. Hansson, og barnabarnabörn.

t Eiginkona mín, móöir, dóttir og systir, BIRNA BJÖRNSDÓTTIR, Hjallalandi 26, Reykjavik, lést 15. júni. Jaröarförin fer fram frá Bústaöakirkju föstudaginn 21. júni kl. 15.00. Heimir Hanneason, Hannes Heimisson, Björn Þóröarson, Sigríður Heimisdóttir, Erla Björnsdóttir, Magnús Heimisson, Guörún Björnsdóttir.

t Faöir okkar, GAROAR ÓLASON, Héaleitisbraut 155, éóur Múla v/Suöurlandsbraut, lést í Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 14. þ.m. Jaröarförin fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 20. júni kl. 15.00. Fyrir hönd tengdabarna, barnabarna og annarra ættingja, börn hins létna.

t Bróöir minn og mágur, JÓHANN G. Gl’SLASON, Höföa, Dýrafirói, andaöist i Sjúkraskýlinu Þingeyri 14. júní sl. Jaröarförin fer fram frá Mýrakirkju í dag, miövikudaginn 19. júní kl. 14.00. Fyrir hönd systkina og annarra vandamanna, Guömundur Gislason, Jóhanna Guömundsdóttir,

t Ástkær eiginmaöur minn, JÓNAS GUÐMUNDSSON, rithöfundur, veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni miövikudaginn 19. júní nk. kl. 13.30. Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlegast bent á Slysavarnafé- lag íslands. Jónína H. Jónsdóttir.
Jón Gunnar Kríst-
insson (Bílly) - Minning
Fsddur 12. mars 1932
Dáinn 3. júní 1985
Ég vil ekki, þó í seinna lagi sé,
láta undir höfuð leggjast að minn-
ast Jóns Gunnars Kristinssonar,
Billýs, sem árum saman var nán-
asti félagi minn, en hann lést 3.
júní sl. og var kvaddur hinstu
kveðju hinn 11. júní af alúðarvini
sínum, séra Árelíusi Níelssyni,
með yndislegri ræðu sem kom frá
hjartanu fullu af hlýju og séra Ár-
elíus flutti af þeim saknaðarfulla
innileika, að hún gleymist aldrei
þeim er á hana hlýddu.
Ætli Billý hafi ekki verið fjögra
ára gamall, ég fimm árum eldri,
þegar móðir hans fékk mig til að
kenna honum á þríhjól. Það var
upphafið að tuttugu ára svo til
daglegum samskiptum.
Kornungur missti Billý föður
sinn, Kristin Helgason, svo móðir
hans, Einara Jónsdóttir, meistari í
kvenfatasaumi, sá ein um uppeldi
hans. Og einsog nærri má geta;
hann var augasteinninn hennar.
Mörgum árum síðar giftist Einara
aftur. Seinni maður hennar var
Hjörtur sálugi Kristmundsson
skólastjóri. Með þeim fósturfeðg-
um, Billý og Hirti, tókst í upphafi
hin besta vinátta, sem sífellt hlýn-
aði þar til yfir lauk fyrir Hirti.
Engan mann virti Billý meir en
fóstra sinn, Hjört Kristmundsson.
Fram eftir árum var Billý slíkur
að það ljómaði af honum hvar sem
hann birtist. Og bar margt til.
Hann var óvenju glæsilegur,
beinlínis fallegur. Hann hafði ein-
staklega aðiaðandi framkomu,
bæði prúður og einlægt glaður.
Hann átti allra manna auðveldast
með að koma fyrir sig orði. Og
móðir hans sá um að hann var
alltaf sérdeilis vel klæddur og að
aidrei sæist á honum blettur né
hrukka. Þær voru margar meyj-
arnar er litu heitum augum á vin
minn Billý á árunum þeim.
Billý átti mörg áhugamál, þau
helstu voru skáldskapur og tóniist.
Hann var óvenju glaðsinna og
skyldunni við gieðina gegndi hann
svo ekki varð undan kvartað. Það
var sama hvort um var að ræða
lífsins alvöru eða iífsins grín. Þar
sem Billý var, þar var hann allur.
Hálfvelgju átti hann ekki til. Og
hvernig hann var að innri gerð
sýndi hann svo ekki varð um villst
síðustu vikurnar sem hann lifði.
Og nú stórlega örkumla. Og hann
vissi það sjáifur allra manna best
og taiaði um það af algjöru hisp-
ursleysi, að dauðinn stóð í gætt-
inni.
Það var í einni heimsókn minni
tii hans á Landspítalann að hann
trúði mér fyrir þeirri ætlun sinni,
að láta flytja sig heim í íbúð móð-
ur sinnar við Þórsgötuna, skyldi
þar haldin erfisdrykkja hans, sem
hann fyrir aila muni kvaðst vilja
stjórna sjálfur. Ég tók þetta sem
spaug. En viti menn. Eitt kvöld,
örfáum vikum síðar, sat ég ásamt
fáeinum völdum körlum og kon-
um, erfishóf Billýs í íbúð móður
hans. Sjálfur sat Billý prúðbúinn í
hjóiastól sínum og var allra
manna glaðastur og reifastur.
Ég átti ótölulega margar bráð-
skemmtilegar stundir í félagsskap
Billýs. Ekki síst undum við okkur
tveir einir, hlustuðum á tónlist,
ræddum skáldskap, eða glímdum
við hinn ýmsa vanda sem sífelit
steðjaði að þjóð okkar sem og
mannkyninu einsog það iagði sig.
Og við Billý létum ekkert standa
uppá okkur. Ég man ekki til að við
Billý stæðum nokkurn tíma uppi
úrræðalausir. Ég man ekki eftir
nokkru alþjóðlegu vandamáli svo
strembnu að við Billý fyndum ekki
ráð við þvi á fimm mínútum eða
svo. Við létum okkur ekkert muna
um að bjarga heiminum hvað eftir
annað á einni kvöldstund.
Þá var Billý ekki síður skemmti-
legur þegar ungt og glaðvært fólk
kom saman. Það brást varla: hann
hirti athygli allra: hann stal sen-
unni og drottnaði einn á sviðinu,
við hin vorum bara til uppfyll-
ingar. Það var með eindæmum
hvað hann gat hrifið fólk. Og mitt
í öllum gaisanum þegar kátínan
var í hámarki, þá gerðist hann
grafalvarlegur og tók að vitna í
skáldin okkar. Ekki síst var
skáidskapur víkingsins á Borg,
Egils Skallagrímssonar, honum
hugleikinn á slíkum stundum.
Billý var prýðilega hagmæltur.
Það mun hafa veri ættarfyigja úr
móðurætt og má víst rekja til for-
föðurins, Einars Andréssonar í
Bólu. Eða þegar Biilý komst í ham
og sagði frá. Ég vil meina að hann
hafi tekið gyðju skáldskaparins
sérdeilis hressilegum tökum
margan sunnudagsmorguninn hér
fyrr á árum þegar hann var sestur
á koll við legubekkinn minn, hvar
ég hvíldi undir sæng, strax upp úr
klukkan níu og nú fór hann að
segja mér sögur, af mér sjálfum,
sem áttu að hafa gerst kvöldið á
undan. Ef þar var ekki skáldlegt
hugarflug á ferð væri fróðlegt að
vita með hvaða hætti fyrirbærið
birtist.
En örlög þessa góða gáfaða vin-
ar míns, Billýs, urðu hin dapurleg-
ustu. Þegar leið á ævi hans skullu
á honum sjúkdómstilfellin hvert
öðru alvarlegra. Og þau léku hann
svo illa að það stórsá á honum lík-
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
JÓN R. ÞÓRÐARSON,
bifreiöaratjóri,
Tunguvegi 92, Reykjavlk,
lést i Landspitalanum laugardaginn 15. júní sl.
Jaröarförin fer fram fimmtudaginn 20. júní, kl. 13:30, frá Bústaöa-
kírkju.
Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlegast bent á Krabbameins-
félag íslands.
Arnfinnur Jónsson,
Herdís Jónsdóttir,
Jón Ragnar Jónsson,
Ingólfur Þ. Jónsson,
Friðrik Jónsson,
Kathinka Klausen,
Jón Hallgrímsson,
Birna Þorvaldsdóttir,
Dagný Guömundsdóttir,
Gréta Guömundsdóttir,
og barnabörn.
t
Móöir okkar og tengdamóöir,
SIGRÍOUR FRIDRIK A KRISTJÁNSDÓTTIR,
frá Végeirsstööum,
Fnjóskadal,
sem andaöist þriöjudaginn 11. þ.m., veröur jarösungin frá Akur-
eyrarkirkju fimmtudaginn 20. þ.m. kl. 13:30.
Börn og tengdabörn.
amlega. En stálsleginn andi hans
varð aldrei bugaður.
Mikið er ég forsjóninni þakklát-
ur fyrir að eitt kvöld, örfáum dög-
um fyrir andlát Billýs, brá ég mér
til hans. Ég ætlaði að standa stutt
við. En það teygðist nú heldur bet-
ur úr heimsókninni. Það var kom-
ið undir morgun þegar ég kvaddi.
Og þarna um nóttina, eftir lang-
varandi sárar þjáningr og líka
stórlega örkumla, var Billý nálega
einsog hann var bestur á sínum
yngri árum. Hann rifjaði upp
gamlar minningar af þeirri orð-
gnótt og frásagnarsnilld að þær
fengu nýtt líf. Þess á milli lék hon-
um glaðvært spaug á vörum. Og
síðast en ekki síst. Hann las fyrir
mig fáein kvæði sem Hjörtur sál-
ugi Kristmundsson hafði ort til
konu sinnar, Einuru Jónsdóttur.
Þaö væri mikill skaði ef þau ljóð
kæmust aldrei á prent.
Árla morguns þegar ég loksins
hélt heim til mín varð mér hugsað
til þess, að þeim manni væri ekki
lítið gefið, sem tæki fyrirfram vit-
uðum bráðnálægum dauða sínum
af svona kjarkmikilli víllausri
karlmennsku eins og ég hafði nú
séð vin minn Billý gera.
Ég sá hann aldrei meir.
Ég óska ástvinum Billýs allrar
blessunar. Ég vona að afkomendur
hans eignist sem mest af þeim
mannkostum sem hann var svo
ríkulega búinn. En ekki Sist verð-
ur mér hugsað til móður hans,
Einuru Jónsdóttur, sem aldin að
árum og farin að líkamskröftum
hefur langtímum saman háð sína
hörðu baráttu á sjúkrahúsi og af
sama óbifandi æðruleysinu og
sonurinn háði sína baráttu. Hví-
líkt er ekki á þessa konu lagt. í
sínu þungbæra veikindastríði
missir hún bæði eiginmanninn og
einkasoninn. Megi sá sem öllu
ræður hugga Einuru og styrkja
hana og styðja í hennar sáru
raunum.
Már Kristjónsson
Janus Guð-
mundsson vél-
stjóri — Minning
\
í BLAÐINU á sunnudaginn birtist
minningargrein um Janus Guð-
mundsson, vélstjóra. Urðu þau
mistök að nafn hans misritaðist í
fyrirsögnini. Er beðist velvirð-
ingar á mistökunum um leið og
þau eru leiðrétt.