Morgunblaðið - 23.01.1986, Blaðsíða 43

43
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. JANÚAR1986
Minning:
ÓlafurA. Pálsson
fv. borgarfógeti
Skarð hefur verið höggvið í hóp
stúdenta frá MR 1930, þar sem á
síðustu fímm mánuðum hafa þrír
horfíð úr hópnum, Ami Tryggva-
son, Börge Sörensen og nú síðast
Ólafur A. Pálsson, sem andaðist 13.
þ.m. og verður jarðsunginn í dag
frá Dómkirkjunni. Langar mig til
að kveðja hann með nokkrum orð-
um.
Ólafur fæddist í Reykjavík 13.
marz 1910. Faðir hans, Páll Magn-
ússon, múrari, var af hinni kunnu
Bergsætt, en móðir hans var Jónína
María Ebenezerdóttir, gullsmiðs á
Eyrarbakka Guðmundssonar.
Ólafur var snemma námfús og
eftir bamaskóla tók hann próf inn
í MR 1924. Reyndist hann þar
ágætur námsmaður og stúdents-
prófí lauk hann vorið 1930. Ólafur
innritaðist í lagadeild um haustið
og lauk prófí í lögum 1935.
Eftir að námi lauk stundaði Ólafur
lögfræðistörf í Vestmannaeyjum og
hjá tollstjóranum i Reykjavík, þar
til hann var ráðinn fulltrúi hjá lög-
manni (síðar borgarfógeta) í
Reykjavík í desember 1942. Eftir
að embætti yfírborgarfógeta var
stofnað 1963, varð Ölafur borgar-
fógeti það ár og gegndi því emb-
ætti, þar til hann fékk lausn frá
því í janúar 1975.
Störf sín sem fulltrúi og síðar
borgarfógeti leysti hann af hendi
af mikilli skyldurækni og samvisku-
semi og má segja að hann hafí
verið vakinn og sofínn í að sinna
þeim. Var oft unnið langt fram á
kvöld og ekki mikið hugsað um laun
fyrir þá vinnu. Var Ólafur sæmdur
riddarakrossi fálkaorðunnar fyrir
embættisstörf og var hann áreiðan-
lega vel að þeim heiðri kominn.
Þó Ólafíir veldi lögfræðina til
háskólaprófs, þá hygg ég að upplag
hans og áhugi hafí frekar legið á
sviði sagnfræði og ættfræði. Hann
hafði mikið yndi af ættfræði og
mannfræði og las ættfræðibækur
blaðsíðu eftir blaðsíðu eins og aðrir
lesa sagnfræðibækur og skáldsög-
ur. Þótti mér, sem þessar línur
skrifar og kaupi ættfræðibækur
sem uppflettirit til að leita að
ákveðnum nöfnum, næsta ótrúlegt
þegar Ólafur sagði mér að hann
væri að lesa ættfræðibók og væri
kominn á blaðsíðu þetta og hitt, sem
hann tiltók. Fannst mér þá andlit
hans ljóma af ánægju yfír lestrin-
um.
Ólafur kvæntist 2. okóber 1948
Jóhönnu Maríu Jóhannesdóttur og
bjuggu þau á Miklubraut 76 meðan
sambúð þeirra stóð. Var heimili
þeirra með myndarbrag. Voru þau
hjón gestrisin og gott að heimsækja
þau. Fannst mér Ólafur una þar
hag sínum vel. Var gott samband
á milli Magnúsar, sonar Jóhönnu,
sem hélst eftir að þau hjón slitu
samvistir. Hafði Ólafíir alltaf sam-
band við böm Magnúsar og var
þeim mjöggóður. Hann hafði einnig
góð samskipti við Jóhönnu, en þau
skildu 1959.
Á skólaárum sínum átti Ólafur
heima á Framnesvegi 26b og kom
ég oft til hans þangað. Var gaman
að heimsækja hann, því þó hann
væri alvörumaður, gat hann verið
launkíminn og gerði oft skemmti-
legar athuganir í sambandi við
menn og málefni. Þegar ég heim-
sótti hann á þeim árum, gengum
við oft út í Örfirisey eftir granda-
garðinum, en það var á meðan eyjan
var unaðsreitur Reykvíkinga og
andans menn eins og dr. Helgi Pét-
urss og Þórbergur Þórðarson vöndu
komur sínar þangað og böðuðu sig
í sjónum þar. Var Olafur mikill
vesturbæingur og hefði sjálfsagt
getað tekið undir þessar línur úr
ljóði Tómasar Guðmundssonar.
Eftir að þau hjón slitu samvistir,
fór Ólafur aftur heim á Framnesveg
26b, en þar voru þá fyrir systir
hans Anna og bróðir hans Guð-
mundur Ebenezer. Bjuggu þau
saman systkinin þijú á meðan Anna
lifði, en síðan þeir tveir bræðumir.
Reyndist Ólafur systkinum sínum
mjög vel og eins bömum Magnúsar
bróður síns.
Þegar Ólafur lét af embætti 1975
var heilsu hans byrjað að hraka og
fór versnandi eftir því sem árin liðu.
Hann hugsaði þó um heimilið og
matreiddi í þá bræður. Fór hann í
innkaupaferðir og var að koma úr
einni slíkri, þegar hann hné niður
í forstofunni heima hjá sér.
Með Ólafí er hnigið í valinn mikið
valmenni. Ég hygg að öllum, sem
kynntust honum, hafí þótt vænt um
hann. Samstúdentar eiga á bak að
sjá félaga, sem aldrei lét sig vanta,
þegar þeir komu saman til að gleðj-
ast og rifja upp gamlar minningar.
Ég vil að lokum þakka ÓJafí fyrir
góð kynni fyrr og síðar. Ég sendi
bróður hans og bróðurbömum og
öðmm ættingjum innilegar samúð-
arkveðjur.
Jón J. Símonarson
„... Ráðhollurogréttsýnnvar,
reynduraðtrúlyndi;"
Svo kvað síra Ólafur Einarsson,
Kirkjubæ í Hróarstungu, um síra
Einar Sigurðsson, prest í Eydölum,
en fáum hygg ég betur lýst með
þessum ljóðlínum en hinum látna
vini mínum, Ólafí A. Pálssyni, er ég
nú vil minnast nokkmm orðum.
Ólafur Albert Pálsson, fyrrver-
andi borgarfógeti í Reykjavík, lézt
að heimili sínu hinn 13. þ.m. Ólafur
var fæddur 13. marz 1910 og var
því á 76. aldursári er lát hans bar
að höndum. Foreldrar hans vom
Páll Magnússon, sjómaður og múr-
ari, og kona hans Jóhanna María
Ebenezersdóttir. Eigi þekki ég vel
til ættar hans, en ömgglega hafa
traustir og göfugir stofnar staðið
að uppmna hans. Ólafur lauk stúd-
entsprófi frá Menntaskólanum í
Reykjavík 1930 og embættisprófí í
lögfræði við lagadeiid Háskóla ís-
lands 1935, hvort tveggja með
miklum dugnaði og sóma. Næstu
árin eftir embættispróf stundaði
Ólafur ýms lögfræðistörf, bæði í
Vestmannaeyjum og Reykjavík, en
varð síðar fulltrúi lögmanns (síðar
borgarfógeta) í Reykjavík, settur
borgarfógeti 19. marz 1963 og
skipaður til þess embættis 20. maí
1963. Starfaði Ólafur lengst af við
embætti lögmanns, síðar borgar-
fógeta í Reykjavík, unz honum var
veitt lausn frá embætti 10. janúar
1975 frá 1. apríl s.á. Lauk þar með
löngum og merkum starfsferli þessa
mikilhæfa og vandaða manns.
Um langt árabil annaðist Ólafur
þinglýsingarstörf við fyrrgreind
embætti í Reykjavík, og eru emb-
ættisstörf hans á þessu sviði í
minnum höfð af öllum þeim sem til
þekktu. Bar þar margt til, frábær
þekking á þessu vandasama sviði
lögfræði, einstök samvizkusemi,
vandvirkni og nákvæmni í öllum
efnum. Veit ég, að þeir eru margir,
sem minnast með virðingu og hlý-
hug erinda sinna við Ólaf um þessi
mikilvægu efni. Það er og sann-
færing mín, að Ólafur hafí átt stór-
an hlut að þeim trausta grunni, sem
lagður hefur verið í sambandi við
framkvæmd þinglýsinga með emb-
ættisfærslu sinni.
Segir það víða til sín í samskipt-
um manna og stofnana. Ætla ég
og, að hin mikla þekking hans og
reynsla á þessu sviði hafi komið að
góðum notum er hann ásamt próf.
Ármanni Snævarr, síðar hæstarétt-
ardómara, var kvaddur til þess af
stjómvöldum að endurskoða réttar-
reglur um þinglýsingar og semja
nýtt lagafrumvarp um það efni á
ámnum 1956—1959.
Kynni okkar Ólafs hófust er ég
sem laganemi réðst til námsvistar
hjá borgarfógetaembættinu í
Reykjavík á árinu 1957 að mig
minnir. Naut ég þá leiðsagnar hjá
því ágæta starfsliði, er þá starfaði
þar undir góðri stjóm Kristjáns
Kristjánssonar, borgarfógeta, sem
þá var húsbóndi á þeim bæ. En
einkum naut ég þó handleiðslu og
tilsagnar Ólafs um þinglýsingar-
störfín. Er ég hafði lokið lagaprófi
réðst ég svo til starfa sem fulltrúi
við embætti borgarfógeta og starf-
aði þar á ámnum 1958—1961,
lengst af við hlið Ólafs og á starfs-
sviði hans. Kynni mín af Ólafi og
leiðsögn hans í námi og starfí verða
mér ávallt minnisstæð. Varð mér
fljótlega ljóstj að þekking, dugnaður
og eljusemi Ólafs var með afbrigð-
um. Vinnudagurinn varð oft langur,
og hræddur er ég um, að oft hafí
verið langliðið nóttu er starfstíma
Ólafs lauk, enda var þá almennt
skemmri tími til stefnu en nú er.
Löngu síðar lágu starfsleiðir okkar
Ólafs saman að nýju og þá í ríkis-
skattanefnd, þar sem við störfuðum
saman um nokkurt árabil. Nutu þar
sín einnig vel hinir miklu og góðu
hæfíleikar hans og staðgóðjiekking
í skattarétti. Áhugamál Ólafs og
þekking lágu og víðar, þ. á m. í
sögu, ættfræði og bókmenntum, og
nokkurt hugboð hef ég um, að tón-
listin hafí átt rík ítök í huga hans
þó hljótt færi.
Okkur Ólafi varð all vel til vina,
og mun ég ávallt minnast hans með
virðingu og þökk. Geymi ég margar
góðar minningar um Ólaf. Ein af
þeim síðustu er tengd jgóðn stund
á nýársdag 1985 er Olafur hafði
verið sæmdur riddarakrossi Fálka-
orðunnar, en kær kveðja frá honum
um sl. jól varð hans hinzta kveðja.
Ólafur kvæntist Jóhönnu Maríu
Jóhannesdóttur 1948, en þau slitu
samvistir 1959.
Ættingjum Ólafs og vandamönn-
um sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Einkum leitar
hugurinn til Guðmundar, bróður
Ólafs, sem sannarlega sér á bak
góðum bróður.
Hallvarður Einvarðsson
Hinn 13.janúarsl. andaðist Ólaf-
ur A. Pálsson, borgarfógeti, tæpra
76 ára að aldri. Hann hafði átt við
vanheilsu að stríða um alllangt
skeið.
Ólafur starfaði við Borgarfógeta-
embættið (áður Lögmannsembætt-
ið) í Reykjavík i meir en 3 áratugi,
fyrst og fremst við þinglýsingar.
Hann lét af störfum vorið 1975, en
þá var heilsan farin að bila. Sá er
þetta ritar starfaði þar með honum
á annan áratug.
Ekki verður hér rakin ætt hans
né ævisaga, þetta verða aðeins örfá
orð til minningar um óvenju heil-
steyptan persónuleika og góðan
dreng.
Ólafur var frábær starfsmaður
og bar margt til þess. Hann var
ágætum gáfum gæddur, gerhugull
og tók hvert mál föstum tökum,
enda varð hann brátt ákaflega fróð-
ur á sínu sviði. Til hans leituðu
óspart ráða bæði embættismenn,
lögmenn og aðrir. Hann hafði og
stálminni, sem oft kom sér vel. Starf
sitt stundaði hann af fádæma elju
og fómfysi.
Þótt Ölafur væri yfírleitt aivöru-
gefínn maður, átti hann þó góða
kímnigáfu og var ágætur starfs-
félagi. Og þótt hann helgaði starfí
sínu svo mikinn tíma, átti hann ýmis
önnur áhugamál. Hann hafði mikið
yndi af tónlist, hann hafði áhuga á
íþróttum og fylgdist mjög vel með
sumum greinum þeirra.
Honum þótti gaman að vita deili
á fólki og ætt þess og var mjög
fróður á því sviði. Ef einhver maður
barst í tal, þar sem Ólafur var
viðstaddur, brást það varla, að hann
þekkti þar til.
En minnisverðastur er Ólafur
fyrir það hve vandaður maður hann
var. Um hann má með sanni segja,
að hann mátti ekki vamm sitt vita.
Réttlætiskennd hans var afar rík,
og henni fylgdi hann í öllu lífemi
sínu, og hann var manna hjálpsam-
astur og greiðviknastur.
Blessuð sé minning hans.
Sigurður Sveinsson
EINN
ÆÐISLEOUR
. ^haBoeb2'2

tU
isu stra* e 2
3fðre CHajð6 árg.
stK- D“ f?an'dr,fe ,«K‘r,a
4 cy>- ‘r petta ej aUna'
úatta frá sP°r , 0a ai*1.
hiutuu1 ^ótlúð11 ^eKK*
** ‘"n 1 -11í ^‘^t^ssurU'
afhann k'f aðein*
UpP i,“
par a
afS'íttarVKr
erÖ’779.5°1''
© CHRYSLER

!sS”
Enernokkuðyndislegra
- veit auga þitt nokkuð fegurra—
en vorkvöld í vesturbænum.