Morgunblaðið - 06.02.1986, Blaðsíða 39

39
MORGUNBLAPIÐ, FIMMTUDAGUR 6. FEBRÚAR1986
vann fyrst með jarðýtu og síðan
skurðgröfu, sem hann skilaði fyrst
af sér nokkrum dögum fyrir áttatíu
ára afmæli sitt.
Mikið jafnræði var með þeim
hjónum hvað dugnað og verklagni
snerti, gilti þar einu hvort um var
að ræða inni- eða útistörf.
Þetta er hinn ytri rammi um líf
Elínbjargar Sigurðardóttur. Eftir
er að meta hitt: erfðaeiginleika og
manngildi, þar er vandinn meiri að
skrásetja án tilfinningasemi og
væmni.
Hinir sterku vestfirsku stofnar
brugðu sér ekki við smámuni. Þetta
fólk varð fullkomlega að treysta á
mátt sinn og megin, náttúruöflin
voru því iðulega fjandsamleg, það
eitt að halda lífi í þessum krumma-
víkum við návist hinna ókleifu
bjarga, sem þó gátu veitt ótrúlega
lífsbjörg, það er saga kraftaverka,
framkvæmd af hinum nafnlausa
múg.
A hina hliðina sjórinn með sína
lífsbjörg, fisk og sel, en hann seldi
ekkert ókeypis fremur en fugla-
björgin. Að sækja þau föng á örlitl-
um, opnum bátskænum var enginn
bamaleikur. Þar gat tapast meira
í einum róðri en 18 önglar eins og
hjá Ingjaldi forðum. Lífið var ósjald-
an lagt að veði, og kom fyrir að
það glataðist og gamli Ægir krafð-
ist sinnar fómar. Um þá kynslóð,
sem óx upp við þessi skilyrði, má
segja eins og Öm Amarson um
Stjána bláa: Kjörin settu á manninn
mark.
Þessari kynslóð tilheyrði Elín-
björg og hún bar þess merki. Hún
hélt reisn sinni og virðuleik í fasi
til hins síðasta, hafði opið hús fyrir
vini og venslamenn til síðustu daga,
en gleymdi kannski stundum að
spara krafta sína.
Því er mikið skarð fyrir skildi
hjá eftirlifandi eiginmanni hennar,
afkomendum og venslamönnum.
Hún féll eins og sú vestfirska
kjarnakona Kristrún í Hamravík,
skuldaði ekki neinum neitt, en
miðlaði vinum og vandamönnum
umhyggjusemi og ástúð til hins síð-
asta.
Hreinskiptin, djörf, laus við fag-
urgala, eðlisgreind f besta lagi,
glaðvær, frábærlega verki farin,
félagsljmd. Samandregnir eiginleik-
ar hennar í hnotskum.
Þetta er mitt mat á mágkonu
minni, sem ég hafði þá ánægju að
kynnast allnáið, m.a. sem húskarl
á heimili hennar tvö sumur.
Ég veit að minning hennar mun
lifa björt og fögur í hugum vina
hennar og venslamanna.
Þökk fyrir samfylgdina.
Sigurbjöm Ketilsson
Það er sunnudagsmorgunn seint
í júní 1940, ég er nýkominn sem
snúningastrákur, á öðm sumrinu, á
Fjalli á Skeiðum, hjá góðu fólki á
miklu myndarheimili. Hestakveikj-
an hafði búið um sig í bijóstinu,
samt var ég dapur í bragði og
horfði út um vesturglugga á efsta
loftinu og virti fyrir mér kafsprottið
vesturtúnið, þar sem alltaf var fyrst
borið niður sumar hvert. Nú rigndi
mikið og svo hafði verið síðustu
daga, en þegar þomaði til ætluðu
bræðumir að vinda sér í sláttinn,
þá fengjum við í nógu að snúast,
kaupafólkið stórt og smátt. Ekki
veit ég hver átti hugmynd dagsins
um útreiðar í næstu sveit en gmnar
að með henni hafi átt að hressa
mig. Einhver kom upp stigann og
sagði að nú ætti að reka hrossin í
traðimar og ríða upp í Hrepp, og
ég hjamaði við. Fólkið lét rigning-
una ekki aftra sér og bjó sig af
stað, enda var besta veður mestan
hluta dagsins. Ég tók Stjömu, fimm
vetra rauðstjömótta hryssu, og
lagði á. Við riðum Stóm-Laxá á
Langholtsvaði hjá Ósabakka og var
hún vel á kvið. Brátt vomm við
komin heim í hlað á Bjargi, sem
hafði til skamms tíma heitið Bola-
fótur. Bærinn stendur sunnan í
hinum fríðu og hlýlegu Hreppafjöll-
um. Á Bjargi átti Fjallsfólkið vinum
að mæta, þar bjuggu ung hjón, sem
nýverið höfðu flust úr austurbænum
í Fjalli á þessa jörð. Bóndinn, Brynj-
ólfur Ketilsson, var Skeiðamaður
en eiginkonan af Ströndum, er hafði
komið sem ráðskona til hans að
Fjalli. Við fengum rausnarlegar
móttökur á Bjargi, hitt renndi ég
ekki minnsta gmn í að húsmóðirin
á Bjargi yrði síðar tengdamóðir mín,
þama var að heldur engin stelpa
en strákur var þar, að sjá um það
biljafnaldramér.
Með þessum línum langar mig
að minnast Elínbjargar Sigurðar-
dóttur og reyna að votta henni
þakklæti mitt og Qölskyldunnar.
Elínbjörg er komin af miklu elju-
og dugnaðarfólki, sem ég hefi að
nokkm kynnst, en ætt Elínbjargar
þarf ég ekki að rekja, en hugurinn
reikar norður. Fyrir nokkmm ámm
tókum við hjónin okkur ferð á
hendur norður í Strandasýslu og
buðum Elínbjörgu með að líta yfir
heimaslóðimar með henni. Fæðing-
arstaðurinn er á Brúará við Bjam-
arfjörð og Grímsey blasir þar við.
Það var áhrifaríkt að skoða gamlar
bæjarrústir, löngu fallin hús, á svo
sérkennilegu bæjarstæði. Undir-
lendi er ekkert niður af Höfðanum
og á brekkurótum myndast kletta-
kví af björgum og stórgrýti sem
náttúran hefur skorið út úr berginu.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jaröarför móöur okkar, ODDNÝJAR EIRÍKSDÓTTUR,
Björg Jónasdóttir, Eirfkur Jónasson, Ásta Jónasdóttir, Ólafur Jónasson, Stefán Jónasson, Anna M. Magnúsdóttir, Guðbrandur Þorláksson, Fríöa Ingvarsdóttir, Hulda Lárusdóttir, börn og barnabörn.
t
Þökkum öllum nœr og fjær samúö og hlýjan hug við andlát og
jaröarför sonar míns, fóstursonar og bróöur okkar,
ÞORVALDAR EMILS VALDIMARSSONAR
vélstjóra.
Grfma Thoroddson, Sumarliöi Gunnarsson
og sy&tkini hins látna.
t
Þökkum innilega vináttu og hlýhug við andlát og útför móöur okkar,
HELGU EGGERTSDÓTTUR KAABER.
Edda Kaaber,
Sigrún Kaaber, Björn Magnússon,
Edwin Kaaber, Guðrún E. Kaaber.
Þar er skammt að sjávarmáli og
grunnum vogi en vestan við drang-
ana er hægt að leggja frá landi ef
ekki brimar, þar sem Brúará rennur
í sjó og er kallað Lendingin. Kletta-
kvíin, sem bærinn stóð í, er þröng
og erfitt þar til athafna. Óvíða er
hægt að bera ljá í gras í nágrenn-
inu, heyskapur sóttur mest upp á
hálsa. Hvemig tókst að koma upp
þessum bamahópi við slíkar að-
stæður skil ég nú ekki. Rétt norðan
við bæjarstæðið er Kvíavík, þar var
fært frá um langan aldur. Sjórinn
var þó lífgjafínn, úr honum fékkst
sú björg, sem fleytti heimilunum
áfram. Nýmetið á útmánuðum var
mikil blessun bömunum eftir
geymslumatinn í langan tíma. En
þrengslin em nú ekki allsráðandi í
landslaginu. Rétt ofan við bæjar-
stæðið er víðfeðmt og fagurt útsýni
til hinna tignu fjalla Strandasýsl-
unnar og víðáttu Húnaflóans. Unga
stúlkan hafði mótast í samræmi við
það, því hjá henni gætti síðar meir
mikillar víðsýni og kjarks í öllum
viðfangsefnum, sem lífið færði
henni í fang, sum létt en mörg
erfið, sumu var hægt að hafna,
öðm ekki, þannig koma örlögin,
sem öllum em búin. Eins' og fyrr
getur giftist Elínbjörg 1934 Brynj-
ólfi Ketilssyni frá Alfsstöðum á
Skeiðum. Þau bjuggu á nokkmm
jörðum í Ámessýslu um skeið, m.a.
á Útey í Laugardal. Ég minnist eins
atviks frá þeim ámm er móðir mfn
var að safna fatnaði meðal sveit-
unganna, gömlu og nýju, til að
senda fátækum og allslausum böm-
um á stríðsámnum, mig minnir til
Finnlands. Man ég vel hrifningu og
þakklæti, sem það gaf mömmu, er
hún var að pakka niður gjöfum og
meðal þeirra var tekið eftir fallegu
handbragði á pqóni á ullarfötum
margskonar frá Elínbjörgu í Útey.
Það kom líka á daginn að hér var
á ferðinni mikil og flink hannyrða-
kona, sem allt lék í höndunum á
og ekki lét eftir sig aðra hluti en
fallega og vel unna. Má nefna að
seinna er Elínbjörg bjó í Reylq'avík
saumaði hún kápur og kjóla á frúm-
ar heima og vann einnig á sauma-
stofu. Ekki hafði hún þó neina
skólagöngu í faginu, nema tveggja
daga sníðanámskeið. Svona ganga
nú hlutimir fyrir sig, þegar gjafír
Guðs til orðs og æðis em vel og
ríkulega gefnar, ásamt áræði og
kjarki til að fylgja hæfileikunum
eftir. Það pund ávaxtaði Elínbjörg
af kostgæftii.
Brynjólfur og Elínbjörg vom
mjög samhent hjón og hjónaband
þeirra traust og til fyrirmyndar í
alla staði. Brynjóflur enda mann-
kostamaður og fór hann snemma
að stunda vinnu hjá öðmm og vann
alla ævi fullan dag til 80 ár aldurs,
síðast hjá Reykjavíkurborg. Ég veit
að vinur minn, sem nú hefur misst
konuna sína, vill ekki láta sín hér
að miklu getið. Hins vegar verður
erfítt að minnast hennar án hans,
svo traust og vandað sem samband
þeirra var. Hún var fríð og kvik,
full áhuga og driftar, aldrei í vafa
um vandasöm úrlausnarefni, bæði
vel greind, hann hægur, (hugull,
traustur sem klettur og vandaður
í hvivetna, hraustmenni til líkama
og sálar.
Er þau fluttust til Reykjavíkur
byggði Brynjólfur þeim vandað hús
með eigin höndum og þurfti ekki
að biðja um hjálp, hver sem fag-
greinin var. Slflc er verklagni hans.
Góð samvinna þeirra hjóna sýndi
sig hvað best í rausnarskapnum,
og gilti þar einu hvort höfðingslund
og hjálpsemi var sýnd skyldum eða
vandalausum. Þegar hugsað er til
baka, blasir við sú staðreynd að
meira var þessum hjónum virði að
gleðja aðra og styrkja á einhvem
hátt en láta safnast upp pijál og
steinrunninn hégómaskap f eigin
ranni. Ekki varð þeim hjónum bama
auðið en Elínbjörg hafði fyrr eign-
ast tvö böm, Ragnheiði Ester
Guðmundsdóttur og Inga Karl Jó-
hannesson.
Við kveðjum ástkæra móður með
bljúgum og þakklátum huga fyrir
það, sem hún var okkur og biðjum
henni Guðs blessunar. Megi .Brynj-
ólfur halda góðri heilsu sinni og við
vonum að tíminn mildi söknuð hans.
Þorkell Bjamason
SPORTVÖRU
m
APSLATTUR
DÚNÚLPUR 2.990
STREDSSKÍÐABUXUR 990
GÖNGUSKÍDASKÓR 1.490
VATTHÚFUR290
l‘M ATHLETTIC GALLAR 990
VATTBUXUR750
SKÍÐAGALLAR BARNA 1.990
SKÍÐAGALLAR .......2.790
SKÍDASAMFESTINGAR 1.490
ROCKY-JAKKAR 1.290
PÓSTSENDUM
KREDITKORTAÞJÓMJSTA
»hummél^P
SPORTBÚÐIN
ÁRMÚLA38 REYKJAVIK S(MI 83555 .