Morgunblaðið - 25.02.1986, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. FEBRÚAR 1986
17
SVIPMYNDIR ÚR BORGINNI / knOóiafur o,msso„
„Þú bjargar deginum“
Það hefur verið umhleypinga-
samt tíðarfar undanfamar vikur
hér á höfuðborgarsvæðinu, ýmist
frost, snjókoma, skafrenningur
eða hláka, rigning og rok. í jan-
úarmánuði er allra veðra von og
í umhleypingum eins og þeim sem
verið hafa síðari hluta mánaðarins
má búast við að sitthvað angri
fólk, t.d. eru götur og gangstéttir
eitt samfellt klakabelti þegar
þetta er ritað síðasta dag janúar-
mánaðar. Svo eru skattframtölin
að berast í hús og gjaldheimtuseð-
illinn, fyrirframgreiðsla skatta,
fram á sumar, þar til kemur að
sjálfum gjaldheimtu- og álagning-
arseðlinum fyrir árið 1986. Menn
reyna að fá einhvem botn í fram-
talið og ekki víst að allt sé fært
fram af samviskusemi og dreng-
skap.
Kunningi minn, maður um
fímmtugt, sem býr í einu elsta
hverfí borgarinnar, í nýrri tveggja
herbergja íbúð, í nýlegu steinhúsi,
var ekkert alltof ánægður með
tilveruna þegar ég leit við hjá
honum um daginn í miðjum frétta-
tíma í sjónvarpinu. Hann var í
eldhúsinu þegar ég kom inn í íbúð-
ina og hann tók ekki undir þegar
ég heilsaði. Hann stóð þama á
miðju eldhúsgólfinu með nýjan
gjaldheimtuseðil í hægri hendi og
viðhafði orð sem ekki eru hafandi
eftir um gjaldheimtuna. Hann á
að greiða tuttugu og tvö þúsund
krónur mánaðarlega í opinber
gjöld og er ákaflega ósáttur við
þá ráðstöfun. Hann er bygginga-
verkamaður og með þvf að vinna
þetta tíu til tólf tíma á dag, fímm
daga vikunnar, er hann með fjöru-
tíu til fímmtíu þúsund krónur í
mánaðarlaur. og þykir víst ekki
mikið. Hann telur samviskusam-
lega fram til skatts og hefur alltaf
gert enda hefur hann ekkert að
fela. Þama á eldhúsgólfínu flutti
hann þmmuræðu og ég hef sjald-
an séð þennan dagfarsprúða
mann jafn herskáan, hann titraði.
Hann taldi vafamál að honum
tækist að borga greiðslur af íbúð-
inni sem hann er að reyna að
eignast, hann er einhleypur og
fráskilinn sex bama faðir sem
greiðir svimandi háar upphæðir í
bamsmeðlög og missti næstum
aleiguna þegar konan fór frá
honum og allt búið, meira eða
minna á hennar nafni. Mitt í öllum
látunum, þegar hann hafði talað
sig hásan, lamdi hann með kreppt-
um hnefa á eldhúsborðið og undir-
skálar, diskar og nokkur vatns-
glös voru á fleygiferð á eldhús-
borðinu.
— Eg fer niður á Tryggvagötu
og kæri þessa álagningu. Þeir
komast ekki upp með þetta, sagði
hann og brýndi röddina. Hann
róaðist þegar ég fór að segja
honum frá bréfasamskiptum sem
góður vinur minn á við stúlkur á
Filippseyjum. í höfuðborginni
Manilla er starfandi hjónabands-
miðlun sem er með á skrá hjá sér
mikinn hóp af glæsilegum stúlk-
um á aldrinum frá átján ára og
allt upp í áttrætt og allar bíða þær
eftir draumaprinsinum, að hann
komi og flyti þær yfír hafið, annað
hvort til Bandaríkjanna eða til
Evrópulanda. Kunningi minn sem
var svo æstur út af fyrirfram-
greiðslu skatta hefur lengi haft
ekki lítinn áhuga á kvenfólki.
Hann beinlínis dýrkar ljóshærðar
konur og ekki síður konur frá
framandi löndum. Hann má ekki
sjá myndarlegar konur, þá er
hann allur á iði. Hann kveikti í
einni Lucky Strike-sígarettu og
bað mig endilega að reyna að
koma sér í samband við stúlkum-
ar á hjónabandsmiðluninni í
Manilla. Eg tók það skýrt fram
að ég hefði ekkert með þetta mál
að gera. Mínar upplýsingar væru
fengnar hjá vini mínum, manni
sem er rétt rúmlega þrítugur og
fýrrverandi skrifari hjá skipafé-
lagi hér í borginni. Sá maður hefur
einmitt um nokkurt skeið skrifast
á við stúlkur frá Filippseyjum með
þeim árangri að hann er búinn
að fá nokkur bónorðsbréf.
— Hvar er skrifarinn? spurði
þá kunningi minn og drap um
leið í Lucky Strike-sígarettunni.
— Hvar? Ja, ætli hann sé ekki
heima hjá sér, svaraði ég.
— Er hann með síma? spurði
þá kunningi minn.
— Já, en síðast þegar ég vissi
þá var síminn lokaður vegna
vanskila.
— Ég er með bfl. Eigum við
ekki að heimsækja manninn?
spurði þá kunningi minn.
— Liggur eitthvað á? spurði ég.
— Það má bíða, svaraði hann
þá og slakaði svolítið á. Rétt áður
en ég yfirgaf þennan kunningja
minn ítrekaði hann enn að ég
hefði endilega samband við skrif-
arann og hefði uppá heimilisfangi
hjónabandsmiðlunarinnar í Man-
illa á Filippseyjum. Þó svo að ég
benti honum á að samkvæmt ný-
legu manntali væru konur um
þrjú þúsund fleiri í Reykjavík en
karlar og þess vegna engin nauð-
syn að leita út fyrir landsteinana
í konuleit, þá lét hann samt ekki
segjast og heimtaði að fá að sjá
heimilisfangið hjá hjónabands-
miðluninni í Manilla. Ég kvaðst
að lokum ætla að hafa orð á þessu
við skrifarann.
Það er sjálfsagt misjafnt hvem-
ig verslunin gengur hér í borginni
í upphafí árs. Stórmarkaðir virð-
ast blómstra og þar er alltaf ein-
hver hópur af fólki í innkaupum
frá morgni til kvölds. Þannig er
það varla hjá kaupmanninum á
hominu sem einn ber ábyrgð á
sinni verslun. Hann hefur trausta
og velviljaða viðskiptavini sem
halda við hann tryggð vegna þess
að myndast hefur persónulegt og
oft vinsamlegt samband. Einn
slíkur verslar hér í Norðurmýrinni
og hefur gert í tæpa tvo áratugi
og er lipur og vinsamlegur. Föstu-
dagsmorgun, rétt fyrir hádegi, um
miðjan janúarmánuð síðastliðinn,
var óvenjudauft yfir versluninni
en kaupmaðurinn var í góðu skapi
og var ekkert á því að gefast
upp. Viðskiptavini, sem höfðu
komið fyrir hádegi, taldi hann á
fíngmm annarrar handar og
enginn þeirra gerði svo sem stór
innkaup. Það var kannski ein
mjólkurfema, ein dolla af blá-
beijaskyri og sex egg. Þá kom
einn viðskiptavinur rétt upp úr
klukkan tólf á hádegi og hann
verslaði svo um munaði. Hann
keypti fyrir níu hundmð og tvær
krónur og fímmtíu aura og þegar
kaupmaðurinn gaf til baka af
þúsundkrónaseðli sagði hann
brosandi:
— Þú bjargar deginum. Nú get
ég farið á Sögu í kvöld.
— Ég tók eftir því þegar leið
á daginn, þennan föstudag um
miðjan janúarmánuð síðastliðinn,
að þá var ös í versluninni, og lét
svo hátt í peningaskápnum að
heyrðist út á götu . . .
3ja dyra Hatchbach
Árgerð 1986
Eigum fyrirliggjandi
nokkra
HONDA ^líWii
á óvenju hagstæðu verði
frá kr. 461.000,--
hondk ayic
hefurhlotið lof
gagnrýnenda fyrirfrábært
útlit, sparneytni, kraft og
einstaka
aksturseiginleika.
Kynnist verðlaunabílnum
HOM DA HONDA Á ÍSLANDI, VATN AGÖRÐUM 24, S. 38772,82086.