Morgunblaðið - 26.08.1986, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. ÁGÚST 1986
39
Bessi, komust í nám hjá Jens Ey-
jólfssyni, sem þá var að byggja
Eimskipafélagshúsið. Luku þeir
báðir námi í húsasmfði. Harmsög-
unni með berklana var ekki lokið,
Bessi lenti á Vífilsstöðum og lést
21. maí 1929. Zófi (eins og hann
var alltaf kallaður) sagði einhvem
tímann við mig þegar ég spurði um
þessa atburði, „það var sárt, en ég
varð að halda áfram að lifa“ og það
gerði hann svo sannarlega. Zófi var
ekki stór maður, en þéttur á velli
og kvikur í hreyfingum og ákaflega
kappsfullur. Hann var gleðimaður,
hafði góða frásagnargáfu og var
söngelskur.
Hann söng við vinnu og lét
hvorutveggja ganga. Hann spilaði
lipurlega á harmonikku og vann sér
aukapening með því að spila á böll-
um. Á námsámnum kepptu þeir
bræðurnir ásamt mörgum fleimm
í hjólreiðum. Þeir léku sér að því
að hjóla til Þingvalla og til baka
eftir vinnu á kvöldin, og var þó
vinnudagurinn langur og í keppni
urðu þeir alltaf 1., 2. og 3. Þegar
Zófi var um fertugt fór hann að
stunda skíðaíþrótt af sama kappi
og annað sem hann gerði. Zófí hef-
ur varla verið búinn að vera lengi
hjá Jens Eyjólfssyni þegar að hann
vissi hvað hann sjálfur ætlaði sér
að gera. Hann fór vel með þá litlu
peninga sem hann vann sér inn.
Það var árið 1923 sem hann fékk
sína fyrstu lóð að Ásvallagötu 5 og
fór að byggja sjálfur, til að selja
og það var bara sú fyrsta, því marg-
ar lóðir og mörg hús komu á eftir,
bæði á Melunum og inn f Norður-
mýri. Félagi hans í mörg ár í
byggingum var Guðmundur Gísla-
son, múrarameistari. Þeir tóku líka
að sér mörg stórverk fyrir aðra.
Zófi tók nokkra lærlinga og var ég
sá síðasti á ámnum 1941—1945. A
þeim ámm var mikið að gera og
miklir peningar í gangi. Stærstu
verkin á mínum námsámm vom
hafi komið kona, sem lýst hafi látn-
um félaga okkar fyrir sér, og hafl
hún talið, að sá vildi beina saman
okkar tilraunum og hennar. Þessi
kona var Sigurrós, og varð úr þessu
samstarf. Má heita að það hafí
haldizt óslitið síðan, allt framundir
ævilok hennar, sem kölluð em, og
nú em nýafstaðin.
Mörg dæmi mætti segja úr hug-
læknisævi Sigurrósar, sem athygl-
isverð em, á einn eða annan hátt,
en þó var það eitt dæmi öðmm
fremur sem vissu jók mér um getu
hennar, eða þess máttar sem að
henni stóð, og var það dæmi ekki
lítilsvert. Og svo var líka þetta, sem
gerði það að verkum, að ég þurfti
aldrei að láta á moti mér í samstarf-
inu við hana: Sigurrós talaði
íslenzku. Lærð var hún ekki, á
málfræði eða bókmenntir, en þegar
hún talaði um eitthvað sem mikils-
vert var að hennar dómi, varð málið
eins og það á að vera, augun skýrð-
ust og hugaraflið streymdi fram.
Það var eins og öll uppgerð, tilgerð
og „tilfinningasemi" væri óhugs-
andi, þegar skömngurinn Sigurrós
tók til orða og sagði sitt álit. En
tilfinningar átti hún í ríkum mæli,
gagnvart þeim sem hjálpar þurftu.
A veggnum hjá Sigurrósu vom
myndir af páfanum, Hafsteini
Bjömssyni, móður Theresú og
Helga Pjeturss. En þessi metorð
hlutu þau hjá henni af því að hún
skynjaði persónuleika þeirra, skynj-
aði að viðleitnin til hins góða var
þama ríkjandi, og því fór hún eftir.
Hún lagði sitt mat á hlutina og
mennina, og þess vegna var þessi
fylling í öllu sem hún sagði, og
persónukraftur.
Aldrei held ég að ég þreytist á
samvinnubústaðirnir sunnan Guð-
rúnargötu, nýi stúdentagarðurinn
og Fálkinn við Laugaveg 24, auk
nokkurra íbúðarhúsa. Hann var við
að byggja Heilusverndarstöðina við
Barónstíg, en 1955 gerist hann
starfsmaður borgarinnar sem eftir-
litsmaður með byggingafram-
kvæmdum á vegum hennar. Mest
var hann við Borgarsjúkrahúsið.
Hann hættir störfum 1973. Hann
er enn ungur þegar hann byggir
húsin nr. 21 og 23 á Leifsgötu með
tíu íbúðum. A Leifsgötu 23 bjó
hann. Fyrst í einu herbergi á meðan
hann var ógiftur. Þangað var gam-
an að koma. Þar var allt svo fínt,
fannst okkur systurbörnunum hans
og þar útbjó hann handa okkur gjaf-
ir sem hann færði okkur á jólunum
og þá var hátíð. I hugum okkar er
Zófí frændi stórt orð sem við nefnd-
um með lotningu. Zófí giftir sig 24.
júní 1941 þeirri yndislegu konu
Oddnýju Einarsdóttur fædd 24. maí
1907, dáin 22. nóvember 1983, frá
Hleinargarði í Eiðahreppi, N-Múl.
Þau byija sinn búskap í einni
íbúðinni á Leifsgötunni en síðan
byggði hann húsið Blönduhlíð 20,
þar sem heimilið þeirra stóð æ
síðan. Þau voru alveg sérstök heim
að sækja, tóku öllum opnum örmum
eins og verið væri að gera þeim
mikinn greiða. Oddný svo mikil
húsmóðir og elskuleg, hann gaman-
samur og gleðigjafí. Þau voru svo
samtaka að gera heimilið fallegt
og elskulegt. Þar voru jólaboðin og
ekki af lakara taginu, veitingar
miklar og músík. Zófi var sérlega
frændrækinn maður. Böm þeirra
eru: Sigþrúður, fædd 14. júní 1944,
kennaramenntuð, gift Bimi Bjöms-
syni, flugvélvirkja, þau eiga þijú
böm. Snorri, fæddur 9. desember
1949, jarðfræðingur.
Nú eru þessi kæru hjón bæði
farin og hafí þau þakkir fyrir allt.
Blessuð veri minning þeirra.
Snorri Bjarnason
að segja söguna af því, þegar Sigur-
rós sá „geislana" á Álfhólsvegi 121,
að afloknum fundi hjá Sveini Har-
aldssyni. Hún ætlaðist til þess af
mér, að ég sæi einnig þessa undur-
fögru geisla, sem léku um austur-
vegginn, og taldi hún þetta húsinu
til tekna. Hún var gagntekin af
þessu og mátti láta sér detta í hug
til samanburðar það sem í biblíunni
er kallað að „komast við í anda“.
En ég brá upp lófanum fyrir augum
hennar, í um 50—60 sm ijarlægð,
og hélt hún þá áfram að lýsa geisl-
unum „en nú eru þeir á lófanum",
sagði hún. Þessi einkenni á reynslu
Sigurrósar eru mér ein af mörgum
sönnunum þess, að slík reynsla
stafar af sambandi við annan stað,
þegar hinar undursamlegu sýnir ber
fyrir augu einhvers annars, en er
ekki hluti af raunverulegu um-
hverfí okkar hér, þó að því hafí
lengi verið trúað.
Um störf Sigurrósar sem hug-
læknis dró Þórarinn S. Jónsson á
Kjaransstöðum saman efni, og kom
það út í bókarformi með tilstyrk
Hörpuútgáfunnar árið 1984. Það
gladdi Sigurrósu mjög, að sú bók
skyldi koma út, og þótti henni sem
aðstreymi krafta til sín ykist mjög
við tilkomu hennar. Nokkur blaða-
viðtöl voru tekin við Sigurrósu
síðustu ár hennar og vöktu þau
verulega athygli.
Nú er ferli Sigurrósar lokið á
þessari jörð, en þó sízt af öllu full-
lokið, því að framhaldið er eins vist
og að tvisvar tveir eru §órir. Hún
er nú komin á annan hnött, og sjálf-
sagt farin að stíga þar í fætuma.
Fólk þarf á þeim að halda þar eins
og annarsstaðar.
Þorsteinn Guðjónsson
t
Móðir okkar, tengdamóöir og amma,
JENSÍNA ÓLÖF SÓLMUNDSDÓTTIR,
lést í Sjúkrahúsi Bolungarvíkur 23. ágúst sl. Jarðsett verður frá
Hólskirkju laugardaginn 30 ágúst kl. 14.00.
Sævar Guðmundsson, Bjarney Kristjánsdóttir,
Geir Guðmundsson, Una H. Halldórsdóttir,
Gunnar Guðmundsson, Ingibjörg Pétursdóttir,
Rögvaldur K. Guðmundsson, Erla Sigurgeirsdóttir,
barnabörn og aðrlr aðstandendur.
TILKYNNING
TRYGGINGASTOFNUN
RÍKISINS
Vegna yfustandandi deilu Tknnlæknafélags íslands og Tiyggingastofhunar
ríkisins um gjaldskrá tannlækna skal þeim aðilum, sem rétt eiga til endur-
greiðslu á tannkostnaði frá sjúkrasamlagi eða tryggingastoínun skv. lögum um
aimannatryggingar bent á eftirfarandi:
Þar til samningar hafa tekist mllli 'Iknniæknafélags fslands og
Tryggingastofnunar ríkisins um gjaldskrá fyrir tannlæknaþjón-
ustu eru skilyrði fyrir endurgreiðslu skv. 44. gr. almannatrygg-
inga þessi:
1) að reikningur sé skv. gjaldskrá heilbrlgðisráðherra frá 8.
ágúst sl.
2) að reikningur sé sundurliðaður á eyðublöðum Trygginga-
stofnunar ríkisins, smbr. mynd.
Tii að tryggja sér endurgreiðslu skal sjúklingum tannlækna ein-
dregið bent á að ganga úr skugga um að tannlæknir gefl út
reikning sinn á þennan hátt.