Morgunblaðið - 30.12.1986, Síða 25

er aaaMasa
<
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. DESEMBER 1986
25
Unnið að undirbúningi fyrir
fyrstu leiksýningu hússins. A
myndinni sjást þeir Stefán
Oskarsson og Þorlákur
Þórðarson að störfum.
með Lewis hnefaleikamanninum
snjalla, að vega 97 kfló. Ég æfði
hnefaleika um nokkurn tíma og
æfingarnar fóru fram hér í þessu
húsi. Eitt sinn sem oftar kom ég
á æfingu hér og þá vildi þannig
til að Hrafn Jónsson var að æfa
sig. Ég var spurður hvort hann
mætti ekki æfa sig á mér og lemja
mig svolítið og ég var til í tuskið.
Þessi æfing mín endaði með þeim
ósköpum að Hrafn sendi mér vænt
hægri handar högg og rotaði mig.
Þegar ég rankaði við mér sá ég
ekkert nema stjömur. Ég vissi
ekki þá að ég ætti eftir að sjá
fleiri stjömur í þessu húsi og vinna
með þeim,“ segir Þorlákur og hlær
innilega. „Eftir þetta rothögg
hætti mér að lítast á að verða
hnefaleikakappi og tók að æfa
handknattleik. Ég keppti fyrir
Víking í þessu húsi um þriggja ára
skeið. Seinna gerðist ég dómari í
knattspymu en það er nú önnur
saga.“
Þorlákur er augljóslega afar
stoltur af því að vinna hjá Þjóðleik-
húsinu og vera yfírmaður hins
nýja leikhús. Hann segist hafa
gaman af starfinu og hann hlakki
alltaf til að mæta til vinnu að
morgni. „Auðvitað er þetta stund-
um erfitt, en ánægjan sem fylgir
starfinu verður ekki frá mér tek-
in,“ segir hann ákveðinn. „í Kjall-
aranum var ég eini fastráðni
starfsmaðurinn svo ég hljóp í öll
störf sem til féllu. Ég var sýninga-
stjóri og að auki sá ég um leik-
myndir og leikmuni fyrir og eftir
sýningar. Oft á tíðum sá ég um
hljóðið og ef þannig stóð á var ég
einnig í fatahenginu og dyravörslu.
Ég hefði viljað fá þetta leikhús
fyrir 15 ámm. Eða þá vera 15
árum yngri en ég er,“ segir hann
og glottir. „Þegar ég sé að lang-
þráður draumur er að rætast,
langar mig að gera svo stóra hluti.
Mér finnst gaman að vinna innan
um ungt fólk. Mig langar ekki að
hætta að vinna og mér býður í
gmn að ég verði viðloðandi leik-
húsið þó ég hætti störfum opin-
berlega. Leikhúsbakterían er eins
og víms. Þú losnar ekki við hana
með nokkmm ráðum.
Vona að hér verði fyrst
og fremst íslensk verk
Ég er mjög ánægður yfir því
að leikrit Þómnnar Sigurðardóttur
skuli vera fyrsta verk hússins. Ég
vona að það verði stefna hússins
að hafa fyrst og fremst íslenskar
sýningar í þessu húsi. Ég vona
innilega að vagga íslenskrar leik-
listar fái að þróast hér. Við hjá
Þjóðleikhúsinu vomm lengi búin
að hafa augastað á þessu húsi og
ég minntist stundum á það við Jón
heitinn Þorsteinsson, sem byggði
húsið. Hann var mjög jákvæður
gagnvart þessari hugmynd og vildi
að Þjóðleikhúsið nyti hússins eftir
hans dag. Ég hugsa þess vegna
að hann fyrirgefi okkur alla þessa
röskun og þær breytingar sem em
nauðsynlegar til að breyta leik-
fimihúsi í leikhús."
Þórhallur Sigurðsson leikstjóri:
„Ég er afar ánægður með að
fyrsta verk hússins skuli vera
leikrit Þórunnar."
,/smásjá“frumsýnt ínýja leikhúsinu við Lindargötu 2
Uppgjör við líf og starf
Rœtt við höfund og leikstjóra leikritsins

urnar em ijórar og með hlutverk
þeirra fara þau Anna Kristin
Arngrímsdóttir, Amar Jónsson,
Ragnheiður Steindórsdóttir og Sig-
urður Skúlason.
„{ leikritinu em sögupersónum-
ar tvenn hjón. Þrjú þeirra em
starfandi læknar og leikritið hefst
á því að einn þeirra fær alþjóðlega
viðurkenningu," sagði Þómnn Sig-
urðardóttir. „Þau þurfa að endur-
meta líf sitt og starf þegar óvæntir
hlutir gerast,“ bætti Þórhallur við.
Að öðm leyti vildu þau sem minnst
tjá sig um innihald leikritsins, „við
viljum ekki eyðileggja ánægjuna
sem fylgir forvitninni," sagði Þór-
hallur.
í leikritinu er notast við mynd-
bandatækni sem hefur lítið sem
ekkert verið notuð í leikhúsum hér
á landi til þessa. Þá er ieikin tón-
list eftir Mozart í ákveðnum
köflum leikritsins. „Það má segja
að hugmyndin að þessu leikriti
hafi kviknað út frá því að ég hiust-
aði á píanókonsert eftir Mozart,“
sagði Þórunn. „Þessi tónlist teng-
ist síðan verkinu á ýmsan hátt.“
Þau Þómnn og Þórhallur sögðu
að uppbygging leikritsins væri
klassísk. Þetta væri saga um
nútímafólk sem gerðist á nokkmm
mánuðum. Þau sögðu einnig að
mikið og gott samstarf hefði rikt
milli þeirra og leikaranna.„Við
höfum farið í gegnum verkið í sam-
eingingu og reynt sníða af því
hugsanlega vankanta, þannig að
hvergi sé neitt ofsagt.
Þau Þórunn og Þórhallur kváð-
ust ákaflega ánægð með hið nýja
leikhús. „Smærri verk hafa hingað
til verið flutt á litla sviðinu í Þjóð-
leikhúskjallaranum, en það var
eingöngu til bráðabirgða. Kjallar-
inn er skemmtilegur og getur
hentað vel í ákveðnar sýningar, til
dæmis kabaretta, en hann er ekki
nægilega fuilkominn hvað varðar
tækniatriði og ýmislegt fleira. Ég
sé núna fram á að langþráður
draumur ieikara sé að rætast,“
sagði Þórhalur og bætti því við að
hann væri afar ánægður með að
fyrsta verk hússins skyldi vera
þetta leikrit Þómnnar.
Þómnn sagði að hún hefði byij-
að að fást við leikritið fyrir þremur
ámm og fljótlega hafi söguþráður-
inn legið fyrir. „Það tekur sinn
tíma að vinna formið og stílinn í
verkinu og gefa persónunum sjálf-
stætt líf. Það fór mikill tími í þetta
síðastnefnda atriði hjá mér,“ sagði
Þómnn. Hún bætti því síðan við
að hún hefði þurft að byija alveg
frá gmnni. „það er allt öðmvísi
að skrifa leikrit en leikstýra því
eða leika í því. Að sjálfsögðu kom
reynslan sem ég hef öðlast í leik-
húsinu gegnum tíðina sér vel, þó
hún sé í öðm fólgin. Annars finnst
mér ég alltaf vera að sjá það betur
og betur hversu nauðsynleg góð
samvinna í leikhúsi er. Persónu-
lega finnst mér það forréttindi að
fá að taka þátt í henni," sagði
Þómnn.
Þórhallur sagði að leikritið væri
mjög krefjandi fyrir leikarana.
„Það er farið inn í persónumar og
hugarheim þeirra og þess vegna
skiptir nálægð þeirra við áhorfend-
ur töluverðu máli. Á stóm sviði
hefði þetta verið illmögulegt. Það
er viss ögmn við okkur að setja á
svið leikrit sem krefst annars af
okkur en þau leikrit sem sett em
upp á stóra sviðinu. ,“ sagði Þór-
hallur Sigurðsson að lokum.
Nytt leikhús á vegum
Þjóðieikhússins verð-
ur formlega tekið í
notkun í kvöld, sunnu-
dag, er leikrit Þómnn-
ar Sigurðardóttur, „í smásjá"
verður frumflutt. Að undanfömu
hefur verið unnið að því að full-
gera hið nýja leikhús sem er í
íþróttahúsi Jóns Þorsteinssonar við
Lindargötu (gegnt Þjóðleikhús-
inu). Ætlunin er að hafa eingöngu
íslensk verk á dagskrá hússins
fyrsta starfsárið.
Fyrsta leikritið sem flutt verður
á hinu nýja leiksviði Þjóðleikhúss-
ins er „I smásjá“ eftir Þómnni
Sigurðardóttur. Morgunblaðsmenn
litu inn á æfingu á verkinu nú
fyrir skömmu og ræddu við höf-
undinn og Þórhall Sigurðsson
leikstjóra.
„í smásjá" er annað leikrit Þór-
unnar Sigurðardóttur, en fyrsta
leikrit hennar, „Guðrún“ var sýnt
á fjölum Leikfélags Reykjvíkur
fyrir þremur ámm. Þórhallur Sig-
urðsson leikstjóri sagði að leikritið
gerðist í nútímanum og aðspurður
um efni þess sagði hann: „Verkið
fjallar um hvorki meira né minna
en iífið og dauðann." Sögupersón-
Þessi mynd var tekin er
undirbúningsvinna fyrir fyrstu
sýningu hússins stóð sem hæst.
Hér sjást þau Þórhallur
Sigurðsson leikstjóri og Gerla
við leikmyndina sem var
næstum því fullgerð þegar
Morgunblaðsmenn litu inn á
æfingu.
Morgunblaðið/Þorkell
Þórunn Sigurðardóttir, höfundur „í
smásjá“, sem er fyrsta leikritið sem flutt
er í hinu nýja leikhúsi.
Leikritið verður, sem fyrr segir,
frumflutt í kvöld og fer miðasala
fram í miðasölu Þjóðleikhússins.
Gerla gerði leikmyndir og búninga,
Árni Harðarson sér um tónlist og
leikhljóð, en lýsingu annast Bjöm
Guðmundsson.
-Btom