Morgunblaðið - 08.03.1987, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. MARZ 1987
35
Séra Svavar A. Jónsson
*
Ur umræðu presta og
safnaðarfólks um ferm-
inguna og fjölskylduna
Hér birtum við ykkur, kæru
lesendur, nokkur atriði úr um-
ræðu fermingarstarfanefndar
með prestum og söfnuðum:
# Fermingin þarf að vera mál
allrar fjölskyldunnar en ekki að-
eins viðfangsefni prestsins og
fermingarbarnsins. Það skiptir
bamið öllu hvort heimafólk fylgist
með verkefnunum og fer með
fermingarbaminu í guðsþjón-
ustur.
• Við upphaf fermingamndir-
búnings er hægt að bjóða foreldr-
um sérstaklega til guðsþjónustu
með fermingarbömunum og
þangað er líka hægt að bjóða
skímarvottum fermingarbamsins
ef þeir búa í grenndinni.
• Einu sinni eða tvisvar að vetr-
inum er hægt að efna til samveru
með foreldmm fermingarbam-
anna, ræða um starfið og hvetja
til þátttöku í guðsþjónustum. A
Fermingarnám-
skeið með foreldr-
um minna sótt en
safnaðarnámskeið
— segir dómprófastur,
séra Olaf ur Skúlason vígslubiskup
Reykjavíkurprófastsdæmi
hélt í fyrra námskeið fyrir
foreldra nýskírðra barna.
Námskeiðin stóðu í nokkur
kvöld, þar voru haldnir fyrir-
iestrar og rabbað um málin
yfir kaffibolla. Erindin voru
afar góð, sagði dómprófastur,
séra Ólafur Skúlason vígslu-
biskup, og vel á málum haldið.
Umræðurnar voru líka góðar.
í framhaldi af þessu nám-
skeiði vom haldnir fundir með
foreldmm fermingarbarna, sem
gengu þá til spuminga. Þangað
vom boðnir foreldrar bamanna,
sem ætluðu að fermast þá um
vorið. Þar var líka efnt til um-
ræðu eftir erindi, sem flutt vom.
Samveran á báðum þessum
námskeiðum var góð. En það
kom okkur á óvart, sagði séra
Ólafur, hvað þátttakan var lítil.
Við höfðum veturinn áður, 1984,
haldið námskeið fyrir starfsfólk
í söfnuðum prófastsdæmisins og
annað áhugafólk. Þar var fjallað
um ýmis störf safnaðanna, t.d.
öldrunarmál. I framhaldi af
þessu námskeiði gaf Reykjavík-
urprófastsdæmi út bók dr.
Sigurbjamar Einarssonar bisk-
ups, Lifandi von. Þar em tvö
erindi um kristna trú og dauð-
ann.
annan fundinn er hægt að bjóða
fyrirlesara til að tala um eitthvað,
sem sérlega snertir samband for-
eldra og unglinganna.
• Foreldrar fermingarbarna
geta boðið öðmm foreldmm heim
til sín ásamt prestinum til umræðu
um fermingarstörfin.
• I stað þess að efna til sam-
vemstunda með foreldmm getur
presturinn heimsótt heimili ferm-
ingarbamanna og rætt við for-
eldrana þar.
• Á haustin og kannski oftar
um veturinn getur presturinn
skrifað foreldmnum bréf um
fermingarstörfin.
• Tengslin við heimilin geta ver-
ið þau að fermingarstarfatímarnir
séu stundum haldnir á heimilum
fermingarbamanna.
• Hægt er að hafa fræðslufund
um altarissakramentið fyrir for-
eldra og fermingarböm og heimila
fermingarbömunum að koma til
altaris eftir það. Líka er hægt að
gefa foreldrum ritað efni um alt-
arissakramentið áður en bömin
koma fyrst til altaris. Sumir prest-
ar óska eftir því að altarisgangan
sé þáttur í fermingarundirbún-
ingnum.
• Um hátíðahöld við ferminguna
komu þær skoðanir fram að kirkj-
unni bæri að hvetja til að stilla
þeim í hóf og reyna einkum að
stemma stigu við óhemju dýmm
gjöfum. Þó fannst fólki nauðsyn-
legt að halda hátíðir í fjölskyld-
unni, því fjölskyldur hittast varla
án tilefnis. Þótt mælt væri með
einföldu veisluhaldi kom líka fram
sú skoðun að það væri móðgun
við fermingarbörnin að vera að
reikna út kostnaðinn af hátíða-
höldum vegna fermingarinnar
enda sæust aldrei birtar tölur af
kostnaði annarra hátíðahalda í
fjölskyldum, t.d. af stórafmælum.
Fermingarstörfin
og
fjölskyldan
Þegar prestar og annað
áhugafólk um safnaðarstarf
talar saman um fermingar-
störfin á það alltaf þá ósk og
von að betur verði hægt að
tengja þau við foreldrana og
heimilin. Það liggur í augum
uppi í þeirri umræðu að þetta
samband er bráðnauðsynlegt,
skiptir fermingarbarnið öllu og
þá líka fjölskylduna sjálfa. Það
skiptir prestinn og annað fólk,
sem sinnir fermingarstörfun-
um líka öllu. Það þarf nefnilega
að slá skjaldborg um ferming-
arbarnið á þessum mikilvæga
vetri, sem býður svo gullið
tækifæri til samvistar þess og
kirkjunnar. Sum fermingar-
börnin hafa gengið í sunnu-
dagaskóla, tekið þátt í
æskulýðsfélagi safnaðarins,
fengið hvatningu heima til að
sækja kirkjuna og meta hana.
Sum hafa enga slíka hvatningu
fengið. En nú er tækifærið fyr-
ir þau öll og kirkjuna til að
tala reglulega saman í einn
vetur. Því oftast fara ferming-
arstörfin fram á einum vetri
þótt möguleikarnir séu fleiri.
Á svona samtalsfundum með
áhugasömu kirkjufólki uppörv-
umst við prestar og kirkjufólk og
eflumst til dáða. Hugmyndirnar
streyma milli manna og bjartsýnin
ríkir. En þegar hvert okkar er
komið heim til sín og við blasir
hefðin um lítið samband heimila
og fermingarstarfa, þessar hefðir,
sem við vissum svo vel um og
allir þekkja, verður oft lítið úr
dáðunum, því vonbrigðin vega að
góðum áformum og starfsgleði.
Það kemur í ljós að það þarf
ekki bara að slá skjaldborg um
fermingarbörnin. Það þarf líka að
slá skjaldborg um fjölskyldumar.
Margar þeirra hafa lítið sótt kirkj-
una og þekkja lítið til starfa
hennar og boðskapar. Það kemur
þess vegna ekki alltaf og alls stað-
ar af sjálfu sér að foreldrar og
prestar og annað kirkjustarfsfólk
tali af innileika saman um ferm-
ingarstörfin. Umræðumar geta
orðið góðar. En þær geta líka
orðið vandræðalegar. Þótt fólk í
söfnuðinum þekkist dálítið,
kannski náið, er það venjulegast
óvant því að tala saman um trú
sína. Það er auðveldara að tala
um kirkjuna yfirleitt. Og það er
miklu auðveldara að tala um að
draga úr fermingarveislum og
gjöfum en að tala um markmið
og innihald fermingarstarfanna
og fermingarinnar. Sumir kæra
sig ekki um það. Aðrir em fegnir
tækifærinu til að tala við prestinn
og hin í kirkjunni. Og svo emm
við líka háð þeim erfiðleikum, sem
ævinlega hafa áhrif á umræðu,
sumir tala mikið, aðrir lítið, sumir
særast, öðmm leiðist. En við
skyldum sameinast um að sigrast
á þessum erfiðleikum. Það er
nefnilega áreiðanlegt að kirkjan
er hin bezta til að slá skjaldborg
um okkur öll. Hún getur í raun-
inni leiðbeint okkur á lífsins vegi,
ungum og fullorðnum. Þess vegna
bemm við bömin litlu til skímar,
höldum sunnudagaskóla og köll-
um fermingarbömin til starfa. Og
það er öldungis áreiðanlegt að
vetur fermingarstarfanna er okk-
ur öllum gullið tækifæri til að
eflast í lífsgleði. Við þurfum bara
að bera okkur eftir þeirri eflingu.
Ályktun Bandalagskvenna í
Reylgavík um fermingarstörf
Fyrir tveimur árum sendi
Bandalag kvenna í Reykjavík
ályktanir frá aðalfundi sinum
um fermingarstörf og fleira
í æskulýðsstarfi kirkjunnar:
„Aðalfundurinn hvetur til efl-
ingar funda með foreldmm
fermingarbama og virkari þátt-
töku í fermingarundirbúningn-
um, t.d. með því að tala við
bömin um það sem þau em að
læra hjá prestinum og fylgja
þeim sem oftast til guðsþjón-
ustu á undirbúningstímanum."
„Aðalfundurinn beinir þeim
tilmælum til presta, að fjöl-
skylduguðsþjónustur eða
samkomur, verði haldnar í
kirkjum, t.d. haust, miðsvetrar
og vor, eða oftar ef aðstæður
em fyrir hendi. Efla meiri þátt-
töku foreldra, barna og ungl-
inga, heldur en verið hefur.
Skrifað verði um þetta í dag-
blöðin og því komið að í útvarpi
og sjónvarpi."
„Aðalfundurinri ítrekar fyrri
tillögur sínar um það, að bama-
samkomur eða sunnudagaskól-
ar á vegum kirkjunnar verði
haldnar í sjálfri kirkjunni en
ekki eingöngu í safnaðarheimil-
inu, þar sem því verður við
komið.“