Morgunblaðið - 16.12.1988, Blaðsíða 60

60
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. DESEMBER 1988
Minning:
Stefán M.
Stefánsson
Fæddur 14. mars 1965
Dáinn U.desember 1988
Erfítt getur reynst
að varpa frá sér
vægðarlausum skuggum
Ekki verða þeir umflúnir.
En meðan það tekst þá ertu
sóiin sjálf.
(Nátthrafnar 1975,
Gylfí Gröndal)
Hann Diddi okkar er allur. Hver
skilur þetta? Hann sem var eins og
stormsveipur, það var sama hvar
eða í hverju hann var, allsstaðar
sópaði af honum, enda kraftmikill
og afgerandi. Ákveðnar skoðanir
voru hafðar á öilu og sjaldan logn
ef hann var nærri því glaðværðin
hefur smitandi áhrif.
Hann fæddist 14. mars 1965 og
var sonur hjónanna Estherar Ás-
geirsdóttur og Stefás Sigursælsson-
ar, Diddi, eða Stefán Magnús eins
og hann var skírður, ólst upp við
mikið ástríki foreldra sinna og
systra, þeirra Ástu, f. 4. október
1961 og Olgu Jóhönnu, f. 19. des-
ember 1966.
Á unglingsárum urðu straum-
hvörf er inn í líf hans kom stjúp-
faðirinn Jóhann Einarsson eftir að
Esther og Stefán slitum samvistum.
Samband þeirra Jóhanns og Didda
var gott og virtu báðir skoðanir
hvors annars.
Diddi lagði fyrir sig húsasmíði
og þar naut sín sköpunargleði hans
og óhemju dugnaður. Hann var afar
greiðvikinn, þó vinnan væri erfið
var alltaf afgangs kraftur til að
hjálpa þeim er til hans leituðu.
Diddi lætur eftir sig unnustu,
Sigríði Matthildi Guðjohnsen, og
lítinn son, Ásgeir Amór, f. 3. októ-
ber 1986, sem hefur erft dugnað
og kraft pabba sírts og mun bera
merki hans.
Ég og fjölskylda mín sendum
þeim mæðginum, elsku vinkonu
minni Esther og fjölskyldu, föður
Didda og öðrum ættingjum dýpstu
samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing þessa unga manns.
Auður Bessadóttir
Hann Diddi er dáinn, þessi ungi
og efnilegi maður. Það er eitt af
þessu óskiljanlega, en við skiljum
ekki alltaf vegi Guðs.
Við Esther mamma hans höfum
verið nánar vinkonur frá því við
vorum sex ára, oftar sem systur,
enda bömin okkar eins og frænd-
systkin. Mín böm töluðu um afa
Geira, afa Sæla, ömmu Olgu, ömmu
stuttu, ömmu löngu eins og þau
ættu tilka.ll til þeirra líka.
Ég hef þekkt Stefán frá fæðingu
og heillaðist strax af honum. Hann
var kraftmesta bam sem ég hef
kynnst. Ef hann hjólaði á vegg, þá
var það af því að veggurinn var
fyrir honum, enda dugði ekki eitt
hjól. Við fjölskyldumar áttum góða
daga í sumarbústað ömmu Olgu og
afa Sæla við Þingvallavatn. Þar
nutu þeir sín vel, feðgamir, á bátn-
um úti á vatni. Samband þeirra var
náið og áhugamál mörg þau sömu.
Það var gaman að fá Stefán í
heimsókn frá afa og ömmu í
Drápuhlíð, því þar fóru saman hug-
ur og hönd, amma Olga leiðbeindi
honum við að búa til ýmislegt, og
er mér minnisstæðust myndin sem
hann málaði aðeins fimm ára og
gaf mömmu sinni.
Ekki megum við gleyma stund-
unum hjá ömmu stuttu og ömmu
löngu, og með afa Geira.
Svo leið tíminn og Stefán gerðist
smiður, „þúsundþjalasmiður", það
sést best í húsinu herinar mömmu
hans, þar sem hann átti mörg hand-
tök.
Það var gaman kvöldið sem Ás-
geir Amór fæddist, þá vorum við
mamma hans að undirbúa skímar-
veislu hjá Ástu systur Stefáns. Þá
var gleði í bæ og hann stoltur og
hamingjusamur faðir, enda eignað-
ist hann myndarlegan son með ynd-
islegri Siggu Möttu.
Við eigum öll eftir að sakna glaða
og glettna andlitsins og hnyttinna
tilsvara Stefáns.
Þú ljós sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gepum bárur brim og voðasker.
Nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fógru dyr
og engla þá, sem bam ég þekkti fyr.
(Matth. Jochumsson)
Kæri Stefán,_ Olga, Sigursæll,
amma Ásta, afi Ásgeir, Bragi, Olga,
Ásta, Jóhann og elsku Esther mín,
við eigum yndislegar minningar um
Didda og þær verða okkur dýrmæt-
ur sjóður.
Ámý Þ. Hallvarðsdóttir
Sunnudagurinn 11. desember
rann upp. Fullur eftirvæntingar
hélt ég heim á leið að utan frá að
hitta unnustu og vini. Jólaundirbún-
ingurinn var í algleymingi vissi ég.
Afmæli góðs vinar, þar sem við
gömlu félagamir hittumst helst í
seinni tíð, var um garð gengið.
Þessi árvissa afmælisveisla er okk-
ur krökkunum í Ölduselsskóla mjög
kær. Við hittumst ekki mjög oft
nú orðið, en þarna treystum við
vináttuböndin sem hnýtt vom þegar
í bemsku. En við heimkomuna bíða
mín í senn hörmulegar og dapurleg-
ar fréttir. Einn af gömlu bemsku-
vinunum, Stefán Magnús Stefáns-
son, hafði látist þá um morguninn.
Sorgin er sár og minningamar
bijótast fram ein af annarri.
Leiðir okkar Stefáns lágu fyrst
saman haustið 1977 í Öldusels-
skóla. Tveir baldnir strákar sem
urðu góðir vinir, enda þótt aðalá-
hugamálin lægju ekki saman á
þessum ámm, því að ég var með
ólæknandi boltadellu en Stefán var
gripinn skammtíma bfladellu. Hann
hélt skrá yfir alla fínustu bfla bæjar-
ins og mér þótti mikið til koma.
Seinna eignuðumst við vininn Krist-
in Tómasson. Það var þusað og
þrætt eins og stráka er siður, en
við stóðum allir sem einn ef á ein-
hvem okkar var deilt eða ráðist.
Með okkur þremenningunum tókst
góð vinátta. Við hittumst á hveijum
degi í skólanum sem utan hans,
spiluðum fótbolta eða lékum aðra
strákaleiki. Við vomm heimalning-
ar hver hjá öðmm, þekktum for-
eldra og systkini hver annars, en
ættfræðin kom okkur ekki við.
Stefán var í sambúð með unn-
ustu sinni, Sigríði M. Guðjohnsen,
og áttu_ þau saman tveggja ára
dreng, Ásgeir Amór.
Okkur þótti Stefán ótrúlega dug-
legur og drífandi við hvað eina sem
hann tók sér fyrir hendur. Hann
var athafnamaður mikill til orðs og
t
Ástkær eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÚLFARJACOBSEN,
Sóleyjargötu 13,
andaöist í Landspítalanum aö morgni 15. desember.
Bára Jacobsen,
Sofffa Jacobsen,
AuðurJacobsen,
Hilmar Jacobsen,
Egill Jacobsen,
Jóhanna Guðjónsdóttir
og barnabörn.
t
Útför eiginkonu minnar,
ELÍNBORGAR JÓNASDÓTTUR,
Lækjarseli 7,
fer fram frá Seljakirkju föstudaginn 16. desember kl. 13.30.
Fyrir hönd aöstandenda,
Steinbjörn Jónsson.
t
Elskulegur sonur okkar, faðir og unnusti,
STEFÁN MAGNÚS STEFÁNSSON,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju í dag föstudaginn 16. des-
ember kl, 13.30.
Esther Ásgeirsdóttir,
Stefán Sigursælsson,
Ásgeir Arnór Stefánsson,
Sigrfður Matthildur Guðjónsen.
t
Fóstursonur minn, sonur minn, bróöir okkar og fósturbróöir,
ÞORSTEINN BRYNJÓLFUR PÉTURSSON
bóndi,
Ytra-Felli, Dalasýslu,
verður jarðsunginn frá Staöarfellskirkju laugardaginn 17. desember
kl. 13.30. Bílferð verður frá Umferðarmiöstööinrii kl. 8.00 árdegis.
Halldóra Ingirfður Ólafsdóttir,
Pótur Ólafsson, Jóhann G. Pótursson,
Ólafur Pótursson, Einar G. Pótursson,
Agnes Pótursdóttir, Björgvin H. Kristinsson.
t
Útför
HJÁLMS ÞORSTEINSSONAR
fyrrum bónda, Skarði, Lundarreykjadal,
fer fram frá Lundarkirkju mánudaginn 19. desember kl. 14.00.
Edda Guðnadóttir,
Þorvaldur Guðnason.
t
Útför eiginmanns míns,
BJÖRGVINS ÞORSTEINSSONAR,
Kirkjuvegi 11,
Keflavfk, r
fer fram frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 17. desember kl. 14.00.
Jarösett verður í Kirkjuvogskirkjugaröi í Höfnum. Blóm afbeðin
en þeim sem vildu minnast hans er vinsamlegast bent á D-álmu
sjúkrahúss Keflavíkur.
Guðrún Ólafsdóttir.
t
Útför móöur okkar,
MARGRÉTAR GUÐJÓNSDÓTTUR,
Hvftárdal,
Hrunamannahreppi,
fer fram frá Hrunakirkju laugardaginn 17. desember kl. 14.00.
Blóm og kransar afbeðin en þeir sem vildu minnast hennar, eru
beönir að láta Krabbameinsfélagið njóta þess.
Rútuferð verður frá BSÍ kl. 11.30 sama dag.
Fyrir hönd vandamanna.
Börnin.
t
Útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
MAGNÚSAR JÓNSSONAR,
Eyjahrauni 7,
Vestmannaeyjum,
sem lést í sjúkrahúsi Vestmannaeyja mánudaginn 12. desember
fer fram frá Landakirkju laugardaginn 17. desember kl. 14.00.
Lflja Sigurðardóttir,
Arngrfmur Magnússon, Þóra H. Egilsdóttir,
Sigrfður Magnúsdóttir, Bragi Steingrfmsson,
Guðný Steinsdóttir, Richard Sighvatsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
æðis og neitaði að hætta hálfklár-
uðu verki. Stefán lærði til smiðs
og þótti bæði duglegur og góður
sem slíkur.
Stefán vinur okkar lést langt um
aldur fram og við erum mörg sem
söknum hans sárt, þó söknuður og
missir lítils drengs hljóti að vera
sárari en orð fá lýst. Við vinimir
sendum litla Ásgeiri Amóri og öll-
um aðstandendum öðmm okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Valdlmar Grímsson
Kristinn Tómasson
I dag kveðjum við vin okkar og
vinnufélaga Stefán Magnús Stef-
ánsson. Við minnumst hans fyrst
15 ára er afí hans birtist með stutt-
an og snaggaralegan strák. Stefán
hafði þá ákveðið að læra húsa-
smíði. Hann var ekki lengi búinn
að vera með okkur þegar við sáum
að þama var einstakt smiðsefni á
ferð. Hann var ákveðinn og traust-
ur félagi sem ætíð var tilbúinn að
rétta hjálparhönd og lét þá oft
einkamál sín sitja á hakanum. Úti-
vem kynntist Stefán á unga aldri
og má með sanni segja að hér var
á ferð mikið náttúmbam sem kleif
kletta, óð ár og hafði prófað flestall-
ar íþróttir svo sem fallhlífarstökk
og sjóskíði. En hug hans allan átti
veiðimennska og er óhætt að segja
að hann hafi verið þar öðmm
fremri.
Það vom harmi slegnir félagar
er sátu í kaffiskúmum á mánudags-
morgni eftir að fréttist um fráfall
Stebba.
Við vottum Siggu, syni þeirra,
foreldmm og aðstandendum okkar
dýpstu samúð.
Vinnufélagamir
Þegar síminn hringdi að afliðnu
hádegi sunnudaginn 11. desember,
og mér tilkynnt að nemi minn og
fyrrverandi starfsmaður, Stefán
M. Stefánsson, hefði látist af slys-
fömm þá um morguninn, varð ég
sem felmtri sleginn.
Gat það virkilega verið, maður í
blóma lífsins? Slík fregn heggur svo
nærri tilfínningalífí manns að hugs-
un lamast, orð fá ekki útrás því þau
megna svo lítils. Það sem fyrst
kemst að er að biðja til Guðs, um
náð og miskunn 'hinum látna og
styrk í þrautum og sorg syrgjenda.
Stefán fæddist í Reykjavík, for-
eldrar hans vom Ester Ásgeirs-
dóttir og Stefán Sigursælsson. Unn-
usta Stefáns M. Stefánssonar var
Sigríður Guðjohnsen og áttu þau
einn son, 2 ára, Ásgeir Amór.
Það var á vordögum 1982, að til
mín kom 17 ára unglingur hressi-
legur og bjartur yfírlitum, með
kveðju til mín frá afa sínum, Sigur-
sæli Magnússyni veitingamanni, og
án frekari vífílengna hvort það
stæði ekki er ég hefði lofað honum,
og sagði svo án þess að hika: „Ég
hef áhuga á að læra hjá þér.“ Ég
var þá að byggja fyrir Blindrafélag-
ið við Hamrahlíð. Það varð svo að
samkomulagi að hann hóf vinnu
daginn eftir og nám í húsasmíði litlu
síðar.
Stefán hafði ekki verið lengi í
vinnu þegar honum hafði tekist að
heilla svo smiðina er með honum
unnu með leiftrandi fjöri, áhuga-
semi og dugnaði, að hann var eftir
skamman tíma kominn í þeirra hóp,
því allt það, er hann var beðinn að
gera og tilheyrði smíði, vann hann
af stakri samviskusemi og ná-
kvæmni.
Það duldist ekki við fyrstu kynni,
er Stefán hóf starfsferil sinn að þar
fór mikið mannsefni, vel kostum
búinn til hugar og handar, til þess
starfs er hann hafði helgað sér.
Starfsævi Stefáns varð ekki löng,
aðeins sex ár eftir að fundum okk-
ar bar fyrst saman. Nú á kveðju-
stund, sem bar að svo miklu fyrr
en nokkurn gat órað fyrir, þakka
ég honum allar okkar samveru-
stundir, sem aldrei bar skugga á,
um leið bið ég honum velfamaðar
á æðri brautum tilverunnar.
Ástvinum Stefáns öllum bið ég
guðsblessunar, að þau megi í sorg
sinni og söknuði finna styrk í minn-
ingunni um góðan dreng, og í bæn-
um sínum, sjálfum sér og honum
til styrktar. „
Friður sé með sálu hans. Frið-
helg veri minning hans.
Þórður Kristjánsson