Morgunblaðið - 01.10.1989, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. OKTÓBER 1989
C 5
.T I , .

■
n C>' /

. >
laga brautum. Yfirleitt eru norður-
ljósin í um 100 km hæð yfir jörðu
en geta verið í allt að 1100 krn
hæð. Það var ekki að undra að við
sæjum ríkulega af þeim í Land-
mannalaugum, því mest er af þeim
í spetember og síðan marz og apríl.
Og í heitu kvíslinni orti Þórður:
/A fjöllum margir fóru í bað /fimir
sperrtu stélin. /Á réttan hátt upp
rifja það, /RAX og myndavélin.
Sá stjörnu hrapa í
Jökulgilið og aðra á Fitjar
í kvöldspjallinu höfðu menn á orði
að þeir hefðu séð hvorki meira né
niinna en sjö stjörnuhröp. Þá sagði
Olgeir: „Það er nefnilega það, ja, ég
sá tvö, önnur fór niður í Jökulgilið
og hin niður á Fitjar.“ Hvað eru
menn svo að tala um smámuni. Krist-
inn íjallkóngur, Skarði, gekk að
mönnum þegar þeir voru að ljúka
við hafragrautinn í morgunsárið og
setti þeirn fyrir verkefni fyrir daginn,
raðaði þeim á fjöllin og dalina, ýmist
einum eða fleirum saman. Fjallmenn
á Landmannaafrétti fara leiðir sem
engir aðrir menn fara á þessu svæði,
en á þessum leiðum skynjar maður
vel leyndardóma útilegumanna-
byggðar í skjóli fjailanna. Eins og
einn hugur og ein hönd unnu leitar-
menn saman, það var ekkert hik,
ekkert mögl eða mas, fjallkóngur
ræður ferð. Á kvöldin tóku nienn upp
léttara hjal um stund, kveðskap, sög-
ur, söng og spjall, og ekkert gefið
eftir. /Hér er gott um vín og víf
/vex því fjörið dáldið. /Fara mun að
færast líf /í fyrribotnaskáldið, sagði
Þórður og beindi orðum sínum að
Engilbert Olgeirssyni, í daglegu tali
Gilla. En Gilli svaraði um hæl og
sagði: /Koma hér nú konumar /kætist
skáldið mjúka, og Þórður svaraði
á augabragði: /Vaxa taka
vonirnar /er vanga lít ég mjúka.
/Sigrún okkar sækir í, /sína koju að
vonum, sagði Gilli og Þórður botn-
aði: /Fer á lappir fersk og ný, /frísk
í lærleggjonum. En nú var Þórður
kominn á flug: /Ykkur það ég segi
satt, /sýður fjör í blóði. /Núna syng-
ur nett og glatt, /nærbuxnadúettinn
góði. Við blaðamenn höfðum einn
daginn skutlað leitarmönnum áleiðis
upp á Heklu og í bröttustu sand-
brekkunni gekk okkur betur að
bakka bílnurn upp, en aka áfram.
Var það kölluð franska aðferðin og
Þórður orti: /Af koníaki á kappinn
sjóð, /hvergi trúi ég linni. /Beitir
jafnt á fjöll og fljóð, /frönsku að-
ferðinni.
/Gítarinn okkar góðkunni, /gladdi
okkur marga. /Árni sá hinn alkunni,
/er á hann að sarga. Og alit í einu
kveður Þórður Grænlandsvísu Sig-
urðar Breiðfjörð: Komir þú á Græn-
iandsgrund /gjörir ferð svo langa.
/Þér vil ég kenna að þekkja sprund
/sem þar á buxum ganga. Þá flaut
vísa eftir ókunnan höfund: /Síðan
þetta, Siggi kvað, /svo er breitt með
sprundum. /Þær eru á buxum
auðvitað /en illa girtar stundum.
Síðan hélt Þórður óhikað áfram:
/Kankvís er sú kvennamergð, /kapp-
inn var ei hálfur. /Árni
—
. , /

t \r:

Lagt á ráðin.
Gilli, Þórður og Kristinn í
léttri lotu.
tók sér fyrstu ferð /og fór
til Grænlands sjálfur.
/Grænland er víst gott í bland, /þar
gott að vera í náðum. /Gott að vita
um það gósenland, /við Gilli föruni
bráðum. Talið barst að íþróttum og
anda þeirra og Þórður orti: /Eltum
við á fjöllum féð /með fögru yfirsk-
ini, /en best er að halda bara með
/Bjarna Felixsyni.
Svo slitu vegurinn og
bifreiðin samvistum
Einar í Götu kom nú í hús á miðri
kvöldvöku íbygginn en með glettu í
auga. Þórður brá hart' við og sagði
sögu af Einari: Einar í Götu var að
keyra búslóð fyrir hana Hönnu og
Steina á gamla góða rússanum, nýb-
öðuðum úr polli, Einarspolli, en það
er nú allt önnur ella. í Kömbum, sem
voru alþaktir ísingu, skeði allt í senn
að kúplingin hætti að slíta, inngjöfin
festist í botni og ádr-eparinn virkaði
ekki. Ogetið er þess að bifreiðin var
eingöngu búin flatjárnum og drif
voru eingöngu að aftan. Svo slitu
þau samvistum, bifreiðin og vegur-
inn, með þeim afleiðingum að Einar
hafnaði ásamt bifreiðinni á þver-
hníptri gilbrún á djúpu gili. Stjórn-
tæki bifreiðarinnar virkuðu ekki,
ekkert í bifreiðinni virkaði utan tal-
færi Einars og FR maskínan ógur-
lega með tólum og tækjum til loft-
skeyta. Einar þreif til þessarar marg-
umtöluðu FR maskínu og ávai-paði
Olgeir vin sinn, sem að sjálfsögðu
var á vakt, og lýsti fyrir honum at-
burðum, lauslega. „Það er nefnilega
það,“ svaraði Olgeir, „ég verð líklega
að koma og hjálpa þér.“ Olgeir fór
á viponinum út eftir og stoppaði á
vegarkantinum á móts við útaf-
keyrslu Einars. Þar var Einar þá að
gera sínar alkunnu líkamsæfingar
Tungllandslag.
Það er ævintýralegt að
reka féð á Landmannaaf-
rétti, slíkar eru andstæð-
urnar í iitum og línubygg-
ingum iandsins.
Hnakkaflug.
Ágústa í Raftholti sveiflar hnakknum upp á viponinn.
Ari.
Ari G. Björnsson var í
leitarferðinni kallaður
Ari Eastwood í höfuðið
á bróður sínum Clint,
enda ekki að furða.