Morgunblaðið - 10.12.1989, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ
MINIMIIMGAR sunnudagur 10.
DESEMBER 1989
+
Faðir okkar, tengdafaðir og afi
SVANUR STEINDÓRSSON
prentarl
Ásvallagötu 29,
Reykjavfk,
lést í Vífilsstaðaspítala fimmtudaginn 7. desember.
Þórir Svansson, Matthildur Þórarinsdóttir,
Svanhildur Svansdóttir, Svanur Þorsteinsson
og barnabörn.
t
'Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
FINNUR RICHTER
fyrrverandi brunavörður,
Bústaðavegi 79,
sem lést 2. desember verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðju-
daginn 12. desember kl. 13.30. Þeim sem vildu minnast hans
er bent á líknarfélög.
Ragnhildur Richter,
Kristján Richter, Ingunn Þorvaldsdóttir,
Þórdís Richter, Valdimar Einarsson,
Ingibjörg Richter, Júlíus Hafsteinsson,
Ragnhildur Richter,
Maria Richter, Jón Yngvi Björnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við fráfall eigin-
manns míns,
ÁSGRÍMS SIGURÐSSONAR,
Selási 7,
Egilsstöðum.
Guð blessi ykkur öll.
Steinvör Þórarinsdóttir.
+
Hugheilar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur sam-
úð við andlát og útför
HALLDÓRU GUÐNADÓTTUR
frá Eskifirði.
Fyrir hönd œttingja hinnar látnu,
. Erna Aðalheiður Guðjónsdóttir.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu hlýhug og samúð við
’ fráfall og útför
INGIBJARGAR INGIMUNDARDÓTTUR,
Gullteigi 12.
Sigurður Sveinbjörnsson,
Sveinbjörg Sigurðardóttir,
Guðmundur Sigurðsson,
Karl F. Sigurðsson,
+
Ég vil færa öllum ferðafélögum mínum, svo og starfsfólki Sam-
vinnuferða - Landsýnar fyrir alveg sérstaka hjálpsemi og hlýhug
við fráfall eiginmanns míns,
ÞÓRARINS ANDRÉSSONAR,
þann 14. október sl.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Hinriksdóttir,
Skólavörðusti'g 22A.
+
Innilégar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinóttu við andlát og
jarðarför
ODDGEIRS PÉTURSSONAR,
Grýtubakka 28,
Anna Árnadóttir,
Gígja Friðgeirsdóttir, Örn Erlendsson,
Árni Hrafn Árnason, Hlín P. Wium,
Örlygur Oddgeirsson, Jóhanna Kr. Hauksdóttir,
Þorbjörg Á. Oddgeirsdóttir, Óttar Geirsson,
Auður Oddgeirsdóttir, Árni V. Árnason,
Pótur Oddgelrsson, Krlstrún Tómasdóttir,
Sigurgeir Oddgeirsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Anna B. Böðvarsdótt-
ir frá Laugarvatni
Þegar það varð ljóst á liðnu
hausti, að Anna Böðvarsdóttir væri
alvarlega veik og að vart mundi
vera um bata að ræða, setti alla
hljóða hér á Laugarvatni.
Anna hafði þar til fyrir tveimur
árum verið símstjóri hér og afar
vel látin af öllum. Hún var glaðvær
og alúðleg í framkomu, án þess að
því fylgdi nokkurt smjaður. Það
átti hún ekki til. Kynni mín af
Önnu hafa staðið um 30 ára skeið,
og milli okkar myndaðist afar nota-
leg vinátta, sem auðvitað — eins
og öll sönn vinátta — stendur af
sér storma og hríðir og er mest um
vert, þegar mest á reynir. Þannig
reyndist hún mér sannur vinur í
djúpri sorg sem ég varð fyrir. Fyrir
slíkt er aldrei hægt að þakka með
orðum, en ég hefði viljað geta sagt
henni, hve mikið hún hjálpaði mér.
Anna hafði alltaf málefni að tala
um, ekki bara fólk. Hún var kona
með lifandi áhuga, og hún hafði
hugrekki til þess að sinna áhuga-
málum sínum. Þar á ég við, að hún
var t.d. óháð því, hvort einhver vildi
ferðast með henni, hún fór B'ara
ein, og ég naut þess alltaf að hlusta
á ferðasögur Önnu, þegar heim var
komið. Hún stundaði íþróttir fram
til þess er hún veiktist, t.d. synti
hún flesta morgna allt árið. „Yndis-
legasti vetur sem ég hef lifað, ég
fór á skíði á hverjum degi og suma
daga tvisvar,“ voru hennar orð við
mig um síðastliðinn snjóavetur,
þegar ég heimsótti hana sjúka nú
í haust.
Anna var mikil hannyrðakona,
og allt varð fallegt í höndum henn-
ar, t.d. hosur á börnin skyld og
vandalaus, heklaðir dúkar o.fl.
Þetta og ýmsa fleiri muni gaf hún
út og suður. Og nú er hún allt í
einu horfin. Ekkert er skrítið við
að deyja, en það er skrítið að vera
búin að missa hana héðan. Hennar
er saknað, en eitt sinn sagði prest-
ur í líkræðu: „Sá einn er fátækur
sem einskis manns saknar.“
Því þakka ég samfylgdina og
þann auð að hafa átt Önnu Böðvars-
dóttur fyrir vin.
Adda Geirsdóttir
Okkur langar til að minnast með
nokkrum orðum elsk'u ömmu okkar
sem í dag verður borin til grafar í
grafreitnum við Laugarvatn, í
brekkunni fyrir ofan heimili hennar.
Hún hét fullu nafni Anna Berg-
ljót Böðvarsdóttir og fæddist 19.
júní 1917 á Laugarvatni.
Frá því að ég kom á Laugarvatn
og systkini mín fæddust höfum við
notið nærveru hennar við leik og
störf í gegnum líf okkar og æsku.
Amma okkar var mikill náttúru-
unnandi og heilluð af fæðingarstað
sínum, Laugarvatni, sem hún
kenndi okkur að meta að verðleik-
um og fegurð. Okkur eru ákaflega
minnisstæðir óteljandi göngutúrar
í kringum Laugarvatn eins og út á
Velli, upp í Helgadal og út á Langa-
mel. Þegar voraði eftir langan vetur
hringdi amma ávallt til okkar og
bauð einhveijum okkar með sér í
göngutúra sem færðu okkur yl sum-
arsins eftir kulda veturarins Á ferð-
um þessum sagði hún okkur marg-
ar sögur af því þegar hún var að
vaxa úr grasi og var send á staði
til að sitja yfír kindum og sækja
Jiésta.
Inn í sögur þessar spunnust ör-
nefni staðanna í kring og kennileiti
þeirra. Svo heilluð var ég af þessum
fróðleiksmolum að ég notaði þá
seinna meir við ritgerðarsmíð í
námi.
Á heimleið eftir gönguferðirnar,
þegar séð var til Laugarvatns, var
stoppað á Hálsinum og við spurð
hvort við kynnum vísuna sem hún
kenndi okkur öllum:
Af Hálsinum starði ég hugfanginn
á hverareykinn sig teygja
hátt yfir vatnið í himininn
hverfa, týnast og - deyja.
Þó að Benjamin Berg næði ekki
að fara í göngutúrana löngu var
hann ávallt með þegar við sóttum
ömmu heim og þáðum „bakkelsið"
hennar góða. Amma bakaði nefni-
lega bestu kleinur í heimi og hvera-
bakaða brauðið hennar var
víðfrægt.
Amma var alltaf íþróttakona í
sér, stundaði sund eins lengi og hún
gat enda kenndi hún okkur öllum
fyrstu sundtökin. Síðastliðinn vetur
var mörgum þungur í skauti, en
ekki ömmu, því ekkert fannst henni
eins gott og að komast sem oftast
á gönguskíði. Við fengum oft að
vera með í för, þó sérstaklega Sab-
ína, sem ömmu þótti svo gaman
að kalla Skrækju (Erika) Hess í
þessum ferðum. Amma var með
mikla og góða kímnigáfu.
Hér er stiklað á stóru um það
sem okkur er minnisstæðast um
elsku ömmu okkar sem var okkur
ætíð svo ljúf og góð og kenndi okk-
ur svo margt, Ömmu sem veiktist
svo skyndilega og þurfti að beijast
af öllum þrótti við sjúkjeika sinn.
En amma var hvíldar þurfi.
Elsku góði guð! Varðveittu ömmu
okkar, minningu hennar og hjart-
kæra eftirlifandi afa okkar um
ókomna framtíð.
Fyrir mína hönd, Mikaels, Sabínu
og Benjamíns.
Guðný Þorbjörg Ólafsdóttir
í dag fer fram frá Skálholts-
kirkju útför Önnu Böðvarsdóttur,
fyrrverandi stöðvarstjóra Pósts og
ÚTFAR ARÞIÓNU5TA
OG LIKKISTUSMÍÐI í
L^KKLSTiííVliMNLIS
E YVINDA R
ARHA&Q'UAM
I.SYÍ:&’ 51, » V'K.
Stm-AR. Í3.4.EÍ, '3?T23
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
INGIBERGS J. JÓNSSONAR
frá Drangsnesi,
Jóni'na S. Pálmadóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
síma á Laugarvatni. Hún lést, eftir
stutta sjúkdómslegu, laugardaginn
2. desember sl.
Með Önnu er gengin mikil mann-
kosta kona. Mér auðnaðist að kynn-
ast henni nokkuð, vegna samstarfs
okkar í félagi stöðvarstjóra Pósts
og síma, en þar var Anna mjög
virkur félagi og sinnti þar stjórnar-
störfum um árabil. Hun var mjög
heilsteypt kona, tillögugóð, greind,
ákveðin í skoðunum og alltaf reiðu-
búin að vinna að málefnum stéttar-
félags síns. Hún mætti vel á fundum
í stpðvarstjórafélaginu og skipti
ekki máli þótt fara þyrfti langan
veg til fundanna en reynt var að
hafa þá til skiþtis víðsvegar um
landið. Það sýndi vel áhuga hennar
fyrir þessu félagsstarfi og úrbótum
á launakjörum stöðvarstjóra. Það
voru ekki margir fundir haldnir án
þess að Anna væri með í röðum
viðstaddra.
Þegar landsfundur Félags
íslenskra símamanna var haldinn í
Hveragerði 16. og 17. nóvember sl.
fréttum við að Anna lægi á sjúkra-
húsinu á Selfossi. Fórum við þá
nokkur með blómvönd til hennar
og kveðjur frá gömlum félögum,
sem fundinn sátu og hún þekkti
flesta svo vel. Ég held að henni
hafi þótt vænt um að fá þessar
kveðjur. En við áttum öll von á að
sjá hana aftur með glöðu yfirbragði
eftir unninn sigur á sjúkdómnum,
sem hún barðist við. En það fór á
annan veg. Hún lést á sjúkrahúsinu
aðfaranótt laugardagsins 2. desem-
ber. Við kveðjum hana með þakk-
læti og virðingu. Blessuð sé minning
hennar.
Fyrir mína hönd og félagsmanna
í stöðvarstjórafélaginu votta ég eft-
irlifandi eiginmanni og afkomend-
um hennar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hermann Guðmundsson,
Akranesi.
Þú, bláfylla geimur með heiðjöklahring,
um hásumar flý ég þér að hjarta.
0, tak mig í faðm. Minn söknuð burt ég syng
Um sumarkvöld við álftavatnið bjarta.
(Stgr. Thorst.)
I dag kveðjum við konu sem gaf
okkur öllum svo mikið. Ég er viss
108 Reykjavík. Sími 31099
Opiðöllkvöld
tíl kl. 22,- eirtnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.