Morgunblaðið - 15.12.1991, Page 11

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. DESEMBER 1991
C 11
vorum við í aðra röndina fegnir að
vera lausir við þennan sköllótta
drykkjubolta sem æpti og gargaði
og dró að okkur óþarfa athygli.
Við héldum til skips um kvöldið
eftir að hafa innbyrt ósköpin öll af
bjór sem þótti mikil munaðarvara
og íslendingar sem komust í bjór
erlendis töldu það skyldu sína að
þamba hann í lítravís eins og til
að birgja sig upp fyrir bjórleysið
heima, rétt eins og úlfaldar drekka
vatn í stríðum straumum áður en
þeir leggja upp í eyðimerkurgöngu.
Þegar við komum um borð var
Reynir náttúrlega ókominn svo að
við fengum dálítið samviskubit af
því að hafa ekki gætt hans betur.
En það reyndist vera óþarfi.
Næsta morgun skilaði Reynir sér
og var ofurlítið rykaður og ruglaður
og sveif strax á Stebba og þakkaði
honum innilega fyrir að hafa bjarg-
að sér.
Stebbi skildi hvorki upp né niður
í því sem Reynir var að tala um
og ekki við hinir heldur, því að við
vissum vel að Stebbi hafði ekki
hugmynd um það frekar en við
hvar Reynir hefði alið manninn um
nóttina.
Þá sagði Reynir okkur sögu sem
líður mér aldrei úr minni, hvorki
sagan né frásagnarmátinn, en sag-
an var eitthvað á þessa leið:
„Ég er bara staddur í bænum
að labba og skoða mig um þegar
ég sé að það stoppar bíll nálægt
mér og út stíga ellefu leður-
jakkagæjar og einn þeirra með hníf
já lofti — þennan líka rosalega hníf!
Þeir taka stefnuna á mig — með
hnífinn á lofti — og ég hörfa undan
og fer að hlaupa og hleyp og hleyp
og þeir á eftir — með hnífinn! Ég
stekk yfir grindverk og inn í garð
og þeir á eftir — með hnífmn!
Og ég hleyp áfram og inn í húsa-
sund og þeir á eftir — með hnífinn!
Þá dett ég og þegar ég lít upp stend-
ur einn þeirra yfir mér — með hníf-
inn — og ég veit ekki hvað ég á
að gera þegar hann segir:
„Átt þú ekki þennan hníf, Reynir
minn?!
Og ég vissi ekkert hvað ég átti
að gera og þá komst þú, Stebbi
minn og kýldir þá — þakka þér
ofsalega vel fyrir.”
Það var ekki mikil glóra í þess-
ari sögu, en Reynir margsagði okk-
ur hana og þreyttist aldrei á því
að þakka Stebba fyrir að hafa
bjargað sér.
Ég hef aldrei getað gleymt Reyni,
þessum seinheppna ketilsmið, sem
hafði svo sérstakan talanda og frá-
sagnarmáta og hann hefur verið
með mér alla tíð síðan og komið
fram á skemmtunum undir nafninu
Leifur óheppni. -
Leifur óheppni, það er Reynir,
og Leifur hefur þá sérstöðu meðal
allra karakteranna minna að hann
er sá eini sem á sér eina alveg
ákveðna fyrirmynd — að Bjarna
Fel. náttúrlega undanskildum.
Við stoppuðum ekki lengi í Cux-
haven og síðan var stímt heim þar
sem við fórum af skipinu.
Valgarður bróðir minn hafði sjó-
ast mjög í þessari ferð, hafði staðið
við stýrið á Gylfa gegnum Pen-
tilinn, þar sem himinhárar öldur
risu og togarinn kastaðist til svo
að maður varð að ríghalda sér í
kojunni.
Ég gleymi aldrei þessum bless-
uðu togarajöxlum. Þetta voru fínir
karlar upp til hópa, hjálpsamir og
vinsamlegir, en létu mann afskipta-
lausan þar fyrir utan. Þetta voru
alls konar menn. Þarna var til dæm-
is einn sem hafði verið efnaður
maður í viðskiptaheiminum. Þá
komst hann að því að konan hans
hélt fram hjá honum.
„Þá fór ég að heiman,” sagði
hann. „Sagði henni að hirða fyrir-
tækið og allt draslið. Fór í Ríkið
og keypti mér flösku og hef ekki
verið ófullur á þurru landi síðan.”
Ég sá þennan mann ekki alls
fyrir löngu og hann er fullur enn.
Én alltaf jafnsnyrtilegur í klæða-
burði, hreinn og strokinn.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið tækifæri til að kynnast lífinu
á togara á þessum árum. Núna er
þetta gerbreytt eins og fleira.
Þótt ég sé ekki fæddur fyrr en
árið 1947 hef ég náð því að lifa
miklar breytingatíma. Ég hef staðið
berfættur á moldargólfi í kjallara í
Miðey og ég hef séð dráttarklárana
taka á rás þegar fyrsti traktorinn
á bænum var settur í gang í fyrsta
sinn.
Mér finnst ég hafa náð því að
standa á mörkum tveggja tíma.
Togarasaga mín varð ekki miklu
lengri, að vísu réðum við okkur á
togarann Jón forseta sem var að
fara sinn síðasta túr.
Aldrei botnaði ég í því hvemig
hann hélst á floti.
Við fórum á veiðar og fengum
ekki kvikindi úr sjó. Við vorum við
Vestmannaeyjar þegar Surtseyjar-
gosið hófst, haustið ’63. Það var
stórkostleg sjón. En veiðin var eng-
in.
Þá var brugðið á það ráð að sigla
inn í Vestmannaeyjum og kaupa
þar farm í skipið til að sigla með.
Þá vorum við strákarnir reknir í
land og reyndar öll áhöfnin nema
þeir sem þurfti til að standa stím-
vakt. Og síðan hef ég ekki lagt
stund á togarasjómennsku.
Við réðum okkur í fiskvinnu í
Eyjum í stað þess að fara beint
heim, kannski í þeirri von að döm-
urnar í Eyjum vildu líta við okkur.
Þær vildu það auðvitað ekki.
Og þá Iá leiðin heim aftur. Til
Hafnarfjarðar enn um sinn.

S- SÓLARLJÓÐ
Umsjón:
Njöröur P.Njarðvík
Sólarljóö eru kaþólskt
helgikvæöi eftir
ókunnan höfund á
13. öld, og eru eitt
stórkostlegasta trúar-
Ijóð, ort á íslensku.
Það birtir í senn ka-
þólska heimsmynd
og leiðsögn um þann
heim. Njörður P.
Njarðvík skýrir kvæð-
ið og túlkar með
ýtarlegri hætti en
áður hefur verið gert.
Sólarljóð eru gefin út
í samvinnu við Bók-
menntafræðistofnun
Háskólans og eru 10.
bindi í ritröðinni ís-
lensk rit.
lón Ormur Halldórsson
ISLAM
Saga pólitískra trúarbragða
ISLAM.
SAGA PÓLITÍSKRA
TRÚARBRAGÐA
Jón Ormur
Halldórsson
Rit um Islam, rætur
og sögu Múhameðs-
trúar og þeirra sam-
félaga múslima, sem
þessi trúarbrögð hafa
mótað. Grundvallarrit
til skilnings á fjöl-
mörgum deiluefnum í
heimi nútímans, s.s.
Pe.rsaflóastríði, átök-
um um Palestínu,
stríðinu í Líbanon,
átökum á Indlands-
skaga, byltingunni í
íran, olíustjórnmálum
í Miðausturlöndum o.fl.
Bókaúfgáfa
/MENNING4RSJÓÐSI
SKALHOLTSSTlG 7 • REYKJAVlK
SÍMI 6218 22