Morgunblaðið - 07.07.1993, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. JÚLÍ 1993
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. JÚLÍ 1993
23
+

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Árvakur h.f., Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Björn Vignir Sigurpálsson.
Kringlan 1, 103 Reykjavík. Símar: Skiptiborð 691100. Auglýsingar:
691111. Áskriftir 691122. Áskriftargjald 1368 kr. með vsk. á mánuði
innanlands. í-lausasölu 125 kr. með vsk. eintakið.
Útihátíðir o g sjálfs-
virðing ung,s fólks
F'réttir af útihátíðahaldi í
Þjórsárdal um síðustu
helgi hljóta að ofbjóða flestum
íslendingum. Aðkoman að
mótssvæðinu, þar sem um þrjú
þúsund ungmenni höfðu hlust-
að á tónlistarflutning þijátíu
hljómsveita, var ömurleg eins
og myndin á baksíðu Morgun-
blaðsins í gær sýndi greini-
lega. Flöskur, pappírs- og
plastrusl og einstaka tjald og
svefnpoki inn á milli lá þar
eins o g hráviði í þessari fallegu
náttúruvin. Virðing mótsgesta
fyrir náttúrunni virðist því
ekki hafa verið upp á marga
fiska, og ekki heldur fyrir
eignum sínum — eða kannski
annarra — því að sumir höfðu
ekki fyrir því að pakka saman
tjöldum og öðrum viðlegubún-
aði, heldur kveiktu í þeim áður
en mótsstaðurinn var yfirgef-
inn.
Mikil og almenn ölvun var
á hátíðinni að sögn lögreglu.
Af fréttum að dæma varð
skemmtunin vettvangur ýmiss
konar afbrota, svo sem brugg-
og eiturlyfjasölu. Fimm ungar
stúlkur, á aldrinum 14 til 19
ára, skýrðu frá því að þeim
hefði verið nauðgað.
Því miður er ástandið í
Þjórsárdal um helgina ekkert
einsdæmi. Útihátíðir, sem
einkum hafa verið haldnar um
verzlunarmannahelgi, hafa
um árabil orðið vettvangur
lágkúrulegra óláta og
drykkjuæðis, undir því yfir-
skini að um tónleika eða
skemmtun sé að ræða. Þetta
er þó ekki algilt. Það eru mörg
dæmi um útihátíðir, sem hafa
farið vel fram, en það eru of
mörg dæmi um útihátíðir, sem
framangreind lýsing á við.
Hátíðir þessar eru einkum
sóttar af ungu fólki. Menn
hljóta að spyrja hvort íslenzk
æska kunni ekki einhveijar
aðferðir til að skemmta sér,
aðrar en að safnast saman í
mörg þúsund manna kös úti í
íslenzkri náttúru til þess að
drekka ótæpilega af áfengi og
fleygja rusli út um allar jarð-
ir. Reyndar eru skrílslæti af
þessu tagi ekki bundin við
skemmtanir utan þéttbýlis,
eins og ástandið í miðbæ
Reykjavíkur um velflestar
helgar sýnir mætavel. Mið-
borgin ber marga laugardags-
og sunnudagsmorgna sama
svip af sorphaug og Hallslaut
í Þjórsárdal gerði síðastliðinn
mánudag.
Eru það hugmyndir ung-
linga um útilegu í íslenzkri
náttúru að markmið slíkrar
útivistar sé að drekka frá sér
vitið, skilja ruslið eftir handa
öðrum að tína upp og kveikja
í tjaldinu þegar farið er heim?
Sumir kunna að segja sem svo
að hér sé verið að alhæfa út
frá nokkrum svörtum sauðum
í hjörðinni, en alltént var meira
rusl í Þjórsárdal eftir helgina
en svo að halda megi að að-
eins fáeinir tónleikagestir hafi
gleymt að taka með sér rusla-
poka.
Abyrgð þeirra, sem skipu-
leggja útisamkomur, er mikil.
í Þjórsárdal var eftirliti og
aðbúnaði augljóslega ábóta-
vant. Salernisaðstaða var til
að mynda með þeim hætti, að
fæstir mótsgesta gátu nýtt sér
hana. Það blasir líka við að
áfengisleit getur ekki hafa
verið upp á marga fiska og
gestum undir lögaldri hefur
verið hleypt inn á svæðið.
Fyrir tveimur árum gaf dóms-
málaráðuneytið út reglugerð,
þar sem blátt bann er lagt við
áfengisneyzlu á útihátíðum,
kveðið er á um að börnum
innan sextán ára aldurs sé
bannaður aðgangur nema í
fýlgd með foreldrum, að fram-
kvæma skuli áfengisleit,
leggja lögreglu til aðstoð við
gæzlu og auglýsa að skipulag
hátíðarinnar sé með framan-
greindum hætti. Þessi skilyrði
eiga menn, samkvæmt bókstaf
reglugerðarinnar, að uppfylla
áður en þeir fá skemmtana-
leyfi. Það er hins vegar degin-
um ljósara að reglugerð þessi
er þverbrotin og lögregluyfir-
völd virðast ekki ganga eftir
því að henni sé framfylgt.
Hvernig getur staðið á þessu?
Verzlunarmannahelgin fer
brátt í hönd, væntanlega með
hefðbundnu útihátíðahaldi.
Það er full ástæða til að hvetja
löggæzluyfirvöld til að sjá til
þess að áðurnefndri reglugerð
verði fylgt eftir þegar veitt
verða skemmtanaleyfi um
verzlunarmannahelgina. Það
er líka ástæða til að beina
þeirri hvatningu til íslenzkra
unglinga að þeir sniðgangi
samkomur á borð við þá, sem
haldin var í Þjórsárdal. Heil-
brigt, ungt fólk hlýtur að hafa
meiri sjálfsvirðingu en svo að
það ofbjóði þannig náttúru
lands síns. Það eru til margar
betri leiðir til að njóta íslenzkr-
ar náttúru.
■ . .

Feiknastór björg féllu úr Ingólfsfjalli skammt frá sumarbústað
Var í senn stórfeng-
legt og óhugnanlegt
.
Sfcgpip8*
Jk-.ii.•'5.*
- sagði Ómar Mortenz sem sá björgin faJla
Selfossi.
„ÞETTA var bæði stórfenglegt og óhugnanlegt í senn,“ sagði Ómar
Mortenz sem sá feiknastór björg falla úr fjallinu er skriða féll úr
Ingólfsfjalli í gær. Hann var ásamt konu sinni og fleirum í sumarbú-
stað sínum, Lindinni, undir fjallinu í um 600-800 metra fjarlægð.
........ '• -
■ .-"-tíir. y,
Morgunblaðið/Sigurður Jónsson
Kom í loftköstum
STÆRRA bjargið, sem kom í loftköstum niður hlíðina, er gríðar-
stórt. Fyrir neðan það standa tveir 8 ára strákar.
Björgin féllu úr Brennudalseggj-
um austan við Brennudalsgil,
skammt vestan við Fjallslæk. Þau
fóru í loftköstum niður hlíðina og
stöðvuðust neðst í skriðunni þar sem
mýkra er undir. Á þessu svæði er
mikið af björgum sem hrunið hafa
úr fjallinu. Stærra bjargið sem féll
á mánudag er langstærst á svæðinu.
Skammt vestan við björgin, niður
undir vegi, eru friðlýstar tóftir af
eyðibýlinu Fjalli sem fór í eyði vegna
gijóthruns. Nokkru austar á Ómar
Mortenz og fjölskylda sumarbústað
í svonefndum Fjallsklettum.
„Við vorum inni, ég, konan mín
og systir hennar, og heyrðum mikil
læti, eins og eitthvað rynni niður
eftir þakinu á bústaðnum. Við héld-
um að þetta væru krakkarnir að
renna sér á þakinu, hlupum út og
þegar ég kom út á pallinn sá ég
stærra bjargið koma niður úr þok-
unni efst í fjallinu. Á undan því
þeyttist smágijót en síðan kom það
veltandi niður, það var ekki mikil
ferð á því stóra en það var aftur
svakaleg ferð á minna bjarginu. Ég
held að þetta sé stærsta gijótið sem
er hér í skriðunum,“ sagði Ómar
Mortenz.
Hann og kona hans keyptu sum-
arbústaðinn Lindina í Fjallsklettum
í fyrra og segist Ómar vera alveg
rólegur innan um stóru björgin sem
eru allt í kringum bústaðinn, nokkuð
sem margur vegfarandinn furðar sig
á. „Hérna á hver einasti steinn sína
sögu og ég er alveg viss um að það
koma ekki fleiri steinar hér á þessu
svæði, í hvilftina þar sem bústaður-
inn er. Það hefur ekki hrunið steinn
hér í hvilftina í 214 ár og ég sofna
alveg rólegur. Hins vegar hafa hrun-
ið steinar hérna sitt hvoru megin
við. Ég er búinn að semja við góðar
vættir um að vera hér,“ sagði Ömar
Mortenz.
Greinilega má sjá í fjallinu hvar
hrunið varð. Björgin virðast ekki
stór að sjá frá veginum en þegar
komið er að þeim verður maðurinn
smár. Þau hafa skilið eftir djúp för
í fjallið þar sem þau hafa farið í
loftköstum og það minna hefúr
hreinlega klesstst niður í mýrina,
neðst í skriðunni eftir feikna flug í
lokin.
Sig. Jóns.
J * • «•' --. ^ ■
" ^ ’ ' ííál
í % >"
- v: ■■

.,,>':.+ ■■■■' v"
0- .
Hrikalegt umhverfi
SÉÐ heim að sumarbústaðnum
Lindinni sem stendur innan um
stór björg sem fallið hafa úr
Ingólfsfjalli.
Hvergi banginn
ÓMAR Mortenz framan við
sumarbústaðinn Lindina í
Fjallsklettum.
Veríð að ganga frá stofnun íslensks hlutafélags um veiðar í Barentshafi
Stefnt að stofnun fyrirtækis
með Rússum um veiðamar
NOKKUR íslensk fyrirtæki og fjárfestar eru að ganga frá stofnun
fyrirtækis um veiðar í Barentshafi. Fiskafurðir hf. hafa haft forgöngu
um stofnunina en auk Fiskafurða verða hluthafar m.a. Þróunarfélag
íslands og Eignarhaldsfélag Alþýðubanka en nöfn annarra fyrirtækja
hafa ekki fengist uppgefin þar sem enn á eftir að ganga frá ýmsum
formsatriðum. Hafin er samvinna við tvö rússnesk fyrirtæki um veið-
arnar í Barentshafi og gert ráð fyrir því að íslenskt dragnótaskip
verði sent þangað til tilraunaveiða á næstunni.
Skipið, sem verður áfram í ís- markaði, bæði þar í landi og annars
lenskri eigu, verður leigt til rússn-
esku fyrirtækjanna með Ijórum ís-
lenskum skipveijum og sex Rússum.
Skipið verður undir rússneskum fána
en Islendingar stýra veiðum í sam-
vinnu við rússnesku samstarfsaðil-
ana. íslenska fyrirtækið fær þann
fisk sem veiðist en á móti fá Rússar
þekkingu og reynslu sem ætlunin er
að nýta í sameiginlegu fyrirtæki ís-
lendinga og Rússa sem áformað er
að stofna innan árs.
I viðtali við Morgunblaðið sagði
Jón Sigurðarson, framkvæmdastjóri
Fiskafurða og einn af aðstandendum
hins nýja fyrirtækis, að þegar væri
búið að ganga frá öllum samningum
á milli fyrirtækjanna og þeir hefðu
verið gerðir með aðstoð rússneska
sjávarútvegsráðsins. Beðið er eftir
formlegri staðfestingu þess sama
ráðs á veiðileyfum.
Óyóst með magn
Reiknað er með að tilraunaveið-
arnar standi yfir í a.m.k. þijá mán-
uði en gangi þær sæmilega er gert
ráð fyrir að veiðunum verði haldið
úti í allt að einu ári.
Fiskurinn verður ísaður um borð
og þannig verður honum landað í
Noregi. Þar verður hann seldur á
staðar í Evrópu. Seinna verður hug-
að að vinnslu í Rússlandi.
Aðspurður um hversu mikið magn
af fiski íslenska dragnótaskipið hefði
heimild til að veiða sagði Jón að flat-
fiskurinn væri ekki kvótabundinn,
því væri hægt að veiða eins og gæf-
ist af honum.
Hann sagðist þó ekki vilja segja
til um hversu miklar veiðarnar gætu
orðið. „Það voru verulegar veiðar
þarna af flatfiski sem jöfnuðust á
við það sem Bretar voru að fá við
ísland á sínum tíma. Það er vitað
að stofninn af t.d. skarkola er talinn
vera 40 þúsund tonn en það er nú
þannig að fiskifræðilegar upplýs-
ingar um flatfiskstofna þarna eru
ekki miklar. Vitað er að þorsk- og
ýsustofninn er í mjög góðu horfí og
veiði mjög góð.“
Sameiginlegt fyrirtæki?
Rússnesku fyrirtækin sem að
þessu standa eru stórfyrirtækið
BBGL í Múrmansk og Arkangelsk
Rybprom. BBGL er íslendingum ekki
að öllu leyti ókunnugt þar sem fyrir-
tækið hefur fýrir tilstuðlan Fiskaf-
urða m.a. látið endurbyggja togara
í Stálsmiðjunni, en BBGL á 39 tog-
ara.
Ef tilraunin gengur vel er gert ráð
fyrir áframhaldandi veiðum í formi
sameiginlegs fyrirtækis, íslendinga
og Rússa. I staðinn fyrir fiskaflann
fá rússnesku fyrirtækin þekkingu og
reynslu sem hægt er að nýta í hinu
sameiginlega fyrirtæki. „Ef allt
gengur upp á að vera hægt að stofna
það fýrirtæki innan árs,“ sagði Jón.
Aðspurður um hvort einhveijar
hugmyndir lægju fyrir um hver um-
svif hins sameiginlega fyrirtækis
gætu orðið sagðist hann ekki gera
sér fulla grein fýrir því. „Ef þetta
gengur vel getur orðið um einhvern
fjölda báta að ræða. Maður horfir
þá líka til þess að lögum hér á landi
verði breytt þannig að íslenskir bátar
geti farið tímabundið í verkefni í
öðrum löndum en þannig er það ekki
núna. Okkar áform eru þau að vera
með allmörg skip í þessu fyrirtæki
ef allt gengur upp fjárhagslega."
Aðsókn í Barentshaf
Aðdragandinn að stofnun fyrir-
tækisins er sá að ýmsir aðilar hafa
verið að velta fyrir sér hvernig hægt
er að komast á veiðar í Barentshaf-
inu. „Afli í Barentshafi er mjög góð-
ur núna en Rússar hafa nægan tog-
araflota til að sinna sínum veiðum.
Þeir hafa aftur á móti viljað sam-
starf við útlendinga um nýjungar.“
Islendingar hafa séð möguleikann á
dragnótaveiðum í Rússlandi og
ástæðurnar fyrir því eru tvær:
Sú fyrri er að Rússar hafa ekki
stundað dragnótaveiðar eftir seinna
stríð, þekking hefur giatast og hin
síðari er sú að þeir hafa ekki stimd-
að veiðar á flatfíski í neinum mæli
síðustu 50 árin. „Aftur á móti höfð-
um við upplýsingar um að Englend-
ingar veiddu töluvert mikið að flat-
fiski við Kólaskaga fram til ársins
1978 en þá voru þeir gerðir burtræk-
ir úr landhelginni. Það virðist tvennt
fara þarna saman; annars vegar
hefur dragnótin ekki verið notuð
þarna en hún er mjög brúkleg bæði
til þorskveiða og flatfiskveiða og
hins vegar eru þarna fiskistofnar
sem ekki er verið að nýta.“
Veruleg áhætta
Jón segir að tækifærið hafi gefist
þegar sjávarútvegsráðherra Rúss-
lands, Vladímír Korelskíj, var hér á
landi í desember sl. Upp á því var
stungið að farið yrði af stað með
dragnótaveiðar við Rússland. Auk
þess sem hugmyndin var kynnt sjáv-
arútvegsráðherra Rússlands var rætt
við sendiherra Rússlands á íslanai,
Júríj Reshetov, og var hugmyndinni
vel tekið. „Ástæðan fyrir þessum
áhuga okkar nú er nokkuð marg-
þætt. Við teljum að þeir, sem nú
fara í samstarf við Rússland á þessu
mikla breytingarskeiði þar og reyna
að hjálpa þeim við að nýta sínar
auðlindir, eiga möguleika á að þróa
áframhaldandi viðskipti.
Önnur ástæða er sú að við viljum
finna verkefni fyrir íslensk skip, en
það þarf ekki að fjölyrða um hve
verkefnalítil mörg þeirra eru nú.
Þriðja ástæðan er að sjálfsögðu
sú að við vonumst til að hagnast en
gerum okkur grein fyrir því að í
þessu er veruleg áhætta, óvissan er
töluverð,“ sagði Jón Sigurðarson.
Undanþága vegna tilraunaveiða
Um nokkurt skeið hefur verið Ijall-
að um möguleika á veiðum íslenskra
fyrírtækja í Barentshafi en þær regl-
ur hafa gilt að útlendingar fá ekki
veiðiheimildir þar nema að um sé
að ræða eignaraðild að rússnesku
útgerðarfyrirtæki. í þessu sambandi
má nefna að fyrir nokkru lagði út-
gerðarfýrirtækið Samheiji hf. til
hliðar áform um að afla veiðheimilda
í rússneskri fiskveiðilögsögu. Jón
Sigurðarson lét þess_ getið að Ólafur
Egilsson sendiherra íslands í Moskvu
hefði unnið málinu mikið gagn.
Morgunblaðið hafði samband við
Ólaf Egilsson sendiherra í Moskvu
og vísaði hann til viðræðna Þorsteins
Pálssonar sjávarútvegsráðherra við
Korelskíj sjávarútvegsráðherra
Rússlands í desember síðastliðnum.
í viðræðum þeirra kom fram að
Rússar væru ekki reiðubúnir að veita
heimildir fyrir erlend skip í sinni lög-
sögu nema gegn samskonar réttind-
um í lögsögu annarra.
Ólafur sagði gegna öðru máli þeg-
ar um væri að ræða tilraunaveiðar
og veiðar sameiginlegra fyrirtækja
sem væru skrásett í Rússlandi en
sjávarútvegsráðherrar beggja land-
anna hafa heitið stuðningi við slíkt
samstarf.
Þetta opinbera samstarf hefur
greitt götu þeirra aðila sem nú
hyggja á veiðarnar en það hefur
m.a. gengið upp þar sem um tilraun-
arveiðar er að ræða og Rússar öðl-
ast með þeim ákveðna þekkingu og
reynslu.
Jón sagði það hafa verið skilyrði
að báturinn yrði leigður til rússnesku
fyrirtækjanna til að hann gæti siglt
undir rússneskum fána. „Þetta er
þekkt fyrirkomulag, Norðmenn hafa
verið að gera svipaða hluti þarna
með línuveiðar."
Jón kvað töluverða vinnu liggja
að baki verkefninu í Rússlandi. „Aft-
ur á móti hefur samstarfið við Rúss-
ana verið afar gott og allt sem þeir
hafa sagt hefur staðist eins og staf-
ur á bók.
Síðan hefur verið mikið verk að
ná saman fjárfestum á íslandi til að
koma með þá fjármuni sem þarf í
þetta. Það eru engir sjóðir eða slíkt
hannað fyrir svona verkefni."
Bíða eftir árangri
Um það hvort fleiri íslenskir aðilar
ættu nú möguleika á svipuðum veið-
um í Barentshafi sagðist Jón telja
nóg að einn aðili riði á vaðið og
kannaði hvort þetta væri hægt og
hvernig gengi. „Það er alls ekki
ástæða til að allir fari út í þetta í
einu. Áhættan er veruleg. Aftur á
móti held ég að það sé gott að þessi
tilraun sé gerð. Hún er ómaksins
verð en ég vil ekkert fullyrða um
árangurinn, við verðum að bíða eftir
honum áður en hástemmdar yfirlýs-
ingar eru gefnar út.“
Tækifæri til að nýta þekkingu
„Ein ástæðan fyrir því að við erum
spenntir fyrir þessu er að afleiddu
áhrifín fýrir ísland eru ýmisleg. Þetta
er hafsvæði sem býr yfir gífurlegum
möguleikum. Þarna er að skapa^t
markaður fyrir vélar og tæki, þekk-
ingu og að hluta til íslenskt vinnu-
afl. Þarna er tækifæri til að nýta
það sem er vannýtt á íslandi vegna
stöðunnar í fiskveiðum okkar,“ sagði
Jón Sigurðarson í viðtali við Morgun-
blaðið.
Morgunblaðið/Bjami
Fyrsta talklukkan
FYRSTA talklukkan sem tekin var í notkun árið 1937 vakti óskipta
athygli á sínum tima. Hún þótti mikil völundarsmið og þjónaði símnot-
endum allt til ársins 1963.
Póstur og- sími tekur í notkun nýja talklukku
Nákvæm og örugg
og rödd ungfrú
klukku er blíðleg
NÝ fullkomin talklukka verður tekin í notkun hjá 04 í staf-
rænu símstöðinni í Landssímahúsinu um miðjan þennan
mánuð. Hún er mjög nákvæm og öryggi felst í því að klukk-
an er tvöföld. Notendur klukkunnar mega eiga von á að
heyra í nýrri rödd en síðustu þrjátíu ár hefur Sigríður Hagal-
ín leikkona sagt fólki hvað klukkan slær. Ingibjörg Björns-
dóttir ljær nýju talklukkunni rödd sína sem er hin þriðja í
röð talklukkna á íslandi. Hin fyrsta var keypt frá Svíþjóð
og vakti mikla athygli þegar hún var tekin í notkun árið
1937 en þá var ung námsstúlka, Halldóra Briem, fengin til
að tala inn á klukkuna.
Hrefna Ingólfsdóttir, blaðafull-
trúi Pósts og síma, segir að þessar
þijár klukkur,. sem notaðar hafa
verið síðustu 55 ár endurspegli
glögglega þá hröðu þróun fram-
fara, sem átt hefur sér stað í raf-
eindatækni á þessari öld. Hin fyrsta
var að sögn hennar keypt frá L.M.
Ericson í Svíþjóð og var allt tal
hljóðritað á sérstakar fílmuplötur.
Hljóðið fékkst með því að lýsa í
gegnum plöturnar með þartilgerð-
um lömpum en styrkur ljóssins var
numinn með ljósnemum eða fótó-
sellum og breytt í hljóðmerki.
Framfaraskref var stigið fyrir
réttum þijátíu árum árið 1963 þeg-
ar Sigríður Hagalín leikkona las
tímann inn á sérstakar hljómplöt-
ur. Þær hafa síðan aðstoðað marga
tímavillta menn en Hrefna segir
að hátt í fimm þúsund manns hringi
daglega í klukkuþjónustu 04.
Nákvæm og örugg
Annað framfaraskref verður
stigið í þessum mánuði. Hin nýja
talklukka er að sögn Hrefnu mjög
nákvæm og miðar tíma sinn við
fjóra senda úr Omega-staðsetning-
arkerfinu víða um heim. Klukkan
geymir talið á stafrænu formi í
innbyggðum smárásum líkt og gert
er á geisladiskum. Kostir hennar
felast meðal annars í því að engir
hreyfanlegir hlutir sem gætu slitn-
að eru í henni. Klukkan er ennfrem-
ur mjög örugg í rekstri því hún er
í raun tvöföld; ef önnur klukkan
bilar það tekur hin við.
Ég vona að rödd mín sé blíð
Ingibjörg Björnsdóttir leikkona
er hin nýja „ungfrú klukka“ en svo
var talklukkan nefnd á fjórða ára-
tugnum. „Ég er afskaplega stolt
yfír því að fá að feta í fótspor Sig-
ríðar og Halldóru,“ sagði Ingibjörg
í samtali við Morgunblaðið. Hún
er lærður leikari og hefur að eigin
sögn komið víða við í leiklistinni.
Ný „ungfrú klukka“
INGIBJÖRG Björnsdóttir Ijáði
hinni nýju talklukku rödd sína en
í þrjátíu ár hafa notendur 04
hlustað á Sigríði Hagalín þylja
upp 11-59-50, 12-00-00...
J
„Það mætti segja að ég hafi verið
viðloðandi leikhús alla ævi.“
En hvernig vildi það til að rödd
hennar var valin i talklukkuna?
„Það var hringt í mig eftir ábend-
ingu eins leikstjóra í bænum og
ég boðuð í raddprófun. Ég veit
ekki hvort fleiri hafa verið prófaðar
en ég hlaut aftur á móti náð fyrir
augum Póst- og símamálayfír-
valda.“ Hún segir að upptökur hafi
farið fram í aprílmánuði en að
unnið hafí verið úr þeim erlendis.
En hvemig stóð Ingibjörg sig? „Ég
held og mér var sagt það að rödd
mín hafí verið afskaplega blíð. Ég
vona bara að ég hafí staðið mig í
stykkinu," sagði ungfrú klukka að
lokum.