Morgunblaðið - 16.01.1994, Blaðsíða 31

Eftir að við fluttum af Hrísa-
teignum var ætíð mikill samgangur
á milli systkinanna, þannig að
tengsl mín við Geira rofnuðu aldrei.
17 ára gömul kynntist ég eigin-
manni mínum, Guðjóni Jónssyni,
og ári seinna flytjum við til Geira
frænda á Freyjugötuna þar sem
hann og Sverrir bróðir hans höfðu
keypt hvor sína hæðina'þegar þeir
fluttu af Hrísateignum. Þar bjó
hann ásamt Rúnu systur sinni sem
hafði fylgt honum.
Á þessum tíma var Geiri að vinna
hjá Vegagerðinni en þar vann hann
þar til hann lét af störfum vegna
aldurs í júlí síðastliðnum.
Var þetta yndislegur staður fyrir
okkur Guðjón til að hefja búskap
á. Alltaf gat ég leitað ráða hjá
Sverri og Björgheiði, enda var sam-
gangur milli hæða mikill, þetta var
ein stór fjölskylda. Á Freyjugötunni
bjuggum við í tíu ár og á þeim tíma
eignuðumst við hjónin tvær dætur,
Guðríði og Hafdísi Ebbu. Geiri var
einstaklega barngóður og hændust
dætur okkar mjög að honum eins
og öll systkinabörnin. Hjá Vega-
gerðinni var hann á veghefli og
vann hann oft langan vinnudag.
Stundum kom það fyrir að við sáum
ekki Geira svo dögum skipti. Kom
hann þá heim þegar allir voru sofn-
aðir og var farinn áður en við vökn-
uðum. Um helgar þegar Geiri ætl-
aði að hvíla sig, skruppu dætur
okkar oft inn til hans og var þá
alltaf sama viðkvæðið hjá Geíra:
„Leyfðu þeim bara að vera, það fer
ekkert fyrir þeim.“ Þetta lýsir Geira
best, hann hafði alltaf tíma fyrir
alla, sérstaklega börnin.
Árið 1971 flytjum við í Urðar-
bakkann þar sem við búum í dag
og þökkum við Geira að hafa hjálp-
að okkur að eignast okkar eigið
heimili með því að leyfa okkur að
búa með sér öll þessi ár.
Geiri hélt áfram að vera einn af
okkur þó að við flyttum af Freyju-
götunni, því oft lá leið hans í Urðar-
bakkann.
Var það mér mikils virði að ég
og dóttir mín, Guðríður, skyldum
fá að vera hjá honum þegar hann
kvaddi þetta líf.
Elsku Geiri okkar, þú munt alltaf
eiga stað í hjörtum okkar, minning
þín mun ætíð lifa í hjörtum okkar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guð sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stn'ð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sigríður og Guðjón.
, ÚTFARARSÁLMAR ,
T ÞAKKARKORT T
Gott verö, stuttur afgreiðslutími
PERSÓNULEG PRENTÞJÓNUSTA
LETURprent
i Síðumúla 22 - Sími 30 6 30 j
Blómastofa
Friöfinm
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sfmi 31099
Opið öil kvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.
m
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 16. JANÚAR 1994
31
Minning
Svanlaug Jónsdóttir
frá Möðruvöllum
Svana föðursystir okkar er dáin.
Hún hefur lokið lífshlaupi sínu í
þessari jarðvist þótt tiltölulega ung
væri að árum. Við biðjum Guð að
vera með sál hennar þar sem hún
nú dvelur. Hún bjó í Reykjavík
ásamt móður sinni, Margréti Jóns-
dóttur, og systur, Ólöfu, lengst af
í húsi á lóð Hrafnistu en síðar á
Langholtsveginum.
Hugurinn reikar til bernskunnar
þótt mikið vatn sé runnið til sjávar
frá þeim tíma. Þá kemur upp í hug-
ann hver myndin á eftir annarri.
Okkar fyrstu minningar eru frá öll-
um þeim sumrum er Svana dvaldi
hjá okkur á Möðruvöllum í sumar-
fríunum sínum. Það var hlakkað til
þess að hún kæmi strax að vori og
þótti okkur krökkunum tómlegt
þegar hún var aftur farin til vinnu
sinnar í Reykjavík.
Þegar við hugsum til baka sjáum
við hvað hún átti gott með að aðlag-
ast börnum og hvað hún tók virkan
þátt í leikjum og athöfnum okkar.
Hún var mjög hláturmild og sleppti
af sér öllum hömlum í leikjum sínum
með okkur. Má þar til nefna felu-
leiki, fótbolta, kúluvarp og kapp-
hlaup.- Þótti okkur ætið leikurinn
hálf bágborinn ef hún hafði ekki
tíma til að vera með okkur. Leikur-
inn glæddist lífi með tilvist hennar.
Önnur minning er mér hugleikin,
jólin 1955. Þá dvaldi hún hjá okkur
en móðir okkar lá þá sænguriegu
í Reykjavík. Höfðum við vonast eft-
ir því að hafa mömmu heima yfir
jólin en svo varð ekki, okkur til
mikilla vonbrigða. Á aðfangadags-
kvöldið klæddíst Svana kjól af
mömmu og gleymi ég ekki þeiri til-
finningu og hvernig ég sætti mig
betur við fjarveru mömmu því þarna
sameinuðust þær tvær í kjólnum
og sagði ég við hana: „Nú ertu
bara orðin hálfmamma mín.“
Minntist hún oft á þetta síðan.
Hér í Reykjavík man ég fyrst
eftir þeim í litla húsinu sínu á lóð
Hrafnistu og þar svaf ég mína
fyrstu nótt í Reykjavík, alein án
foreldra minna. Höfðu þær boðið
mér að vera eftir í nokkra daga.
Með þeim systrum leit ég borgarlíf-
ið fyrst augum og minnist ég þess
þá sérstaklega þegar Svana sýndi
mér Tjörnina og allar endurnar er
borðuðu brauð úr lófa manns. Þetta
varð ógleymanlegt fyrir fimm ára
sveitastúlku sem aldrei hafði kynnst
þessari hlið dýralífsins. Einnig fór-
um við í kirkju, sem líka var
ógleymanlegt, vegna stærðar og
fegurðar á móti litlu kirkjunni
heima. Þannig væri lengi hægt að
telja og eigum við systkinin öll hvert
sína söguna eins og gefur að skilja.
Ekki get ég látið hjá líða að minn-
ast allra jóla-sendinganna frá þeim
mæðgum sem var svo spennandi
að fá.
Þær mæðgur fluttu frá Möðru-
völlum til Reykjavíkur sex árum
eftir að afí dó og bjuggu saman
alla tíð. Móðir þeirra var styrkur
stólpi fyrir þær systur að halla sér
að. Var því mikill missir fyrir Svönu
þegar hún missti systur sína og síð-
an móður með árs millibili og náði
hún sér aldrei eftir það. Þá hvarf
barnslega gleðiblikið úr augunum
og tæri hláturinn sem var svo ríkj-
andi hjá henni. Við eldri systurnar
dvöldum tvo vetur hjá Svönu eftir
að móðir hennar iést. Eflaust gerð-
um við okkur enga grein fyrir því
hvað Svana átti erfitt þá og höfum
eflaust verið tillitslausar við hana
á margan hátt. Hún reyndist okkur
vel og vildi ganga okkur í móður-
stað hér í Reykjavík, fæða okkur
og vernda frá ýmsum freistingum
og hættum borgarinnar. Þetta hefur
vafalaust verið mikil ábyrgð og erf-
itt fyrir konu sem hafði nýverið í
raun misst allt undan fótum sér og
var sem strá í vindi. Hefur tilgang-
urinn trúlega verið þveröfugar þeg-
ar þótti ráð að við systur dveldum
hjá Svönu til að brúa einmanaleik-
ann og missinn.
Um árabil auðnaðist okkur og
fjölskyldum okkar ekki sú gæfa að
njóta neinna samvista við Svönu,
voru það sárir og erfiðir tímar sem
erfitt var að sætta sig við.
Svana átti við mikil veikindi að
stríða til margra ára sem orsakaði
bæði tal- og hreyfihömlun. Þessi
tími var henni þungur. Átti hún því
láni að fagna að í kringum hana
var yndislegt fólk sem hún treysti
og bar hennar hag fyrir brjósti í
blíðu og stríðu. Okkur langar sér-
staklega að þakka þessu góða fólki
og biðja Guð að fýlgja því.
Leiðir okkar Svönu lágu saman
aftur fyrir fjórum árum. Var hún
þá farin að dvelja alfarið á stofnun-
um. Lömunin var það mikil. Urðum
við systkinin þess aðnjótandi að
geta rifjað upp gamla daga og sam-
fagnað góðum liðnum stundum. Á
þessum tíma sýndi hún glögglega
áhuga ef við sögðum henni fréttir
frá átthögunum og af skyldmenn-
unum þótt talmál hennar væri nær
þrotið.
Með þessum fáu orðum viljum
við minnast Svönu með þakklæti
og virðingu fyrir þá hluti sem hún
kenndi og miðlaði okkur systkinun-
um.
Fyrir hönd systkinanna,
Eygló Þorgeirsdóttir.
Svanlaug Jónsdóttir frá Möðru-
völlum lést 10. janúar sl. og verður
jarðsett á morgun, hinn 17. janúar,
frá Langholtskirkju kl. 13.30. Hún
var dóttir Jóns Bergþórs Guð-
mundssonar og Margrétar Jóns-
dóttur. Jón var sonur Guðmundar
Sigurðssonar bónda á Möðruvöllum,
Sigurðar Tómassonar í Þerney í
Kollafirði. Margrét, móður Svönu,
var dóttir Jóns Eyjólfssonar bónda
á írafelli í Kjós og móðir hennar
var Guðríður Steinadóttir frá
Valdastöðum í Kjós, Halldórssonar.
Guðríður og Jón, afi og amma
Svönu í móðurætt, bjuggu víða í
Kjósinni, m.a. í Káranesi, Hvamms-
vík og í Litlabæ. Á efri árum fluttu
þau til Reykjavíkur og voru þar til
æviloka. Þau eignuðust tvær dæt-
ur, Onnu, sem lést 14 ára gömul,
og Margréti. Hjónin í Litlabæ voru
mjög fátæk og fór Margrét snemma
að vinna fyrir sér.
Jón Bergþór, faðir Svönu, tók við
ÚTSALAN
, HEFST
A MORGUN
DIMMALIMM M&,
Bankastrœti 4, 101 Reykjavík,
búi á Möðruvöllum að hálfu á móti
Sigurði bróður sínum. Hann giftist
Ólöfu Jónsdóttur og átti með henni
eftirlifandi bræður Svönu, Jónmund
og Þorgeir. Ólöf, móðir þeirra, lést
1922, átta mánuðum eftir fæðingu
Þorgeirs. Fljótlega eftir það ræðst
Margrét frá Litlabæ, móður Svönu,
til Jóns sem ráðskona. Þau giftust
ekki en áttu þrjár dætur saman,
Ólöfu, f. 1924, Önnu Kristínu, f.
1927, látin sama ár, og Svönu.
Margrét gekk Jónmundi og Þor-
geiri í móður stað. Þær mæðgur
voru á Möðruvöllum í sex ár eftir
andlát Jóns en hann lést 1939. Þá
fluttu þær til Reykjavíkur og
bjuggu þar síðan. Heima á Möðru-
völlum bjuggu tvær fjölskyldur í
sama húsinu. í barnæsku okkar
vorum við börnin sjö að tölu. Við
þrjár systurnar hjá pabba og fjögur
hjá Jóni. Við lékum okkur öll alltaf
eins og systkini. Svana var yngst
af okkur, hún var alltaf eins og
fiðrildi og í miklu uppáhaldi. í leikj-
um okkar var hún alltaf höfð sem
litla barnið. Við systurnar fluttum
allnokkru fyrr að heiman. Munum
við alltaf eftir því hvað gaman var
að koma heim því Svana fagnaði
okkur svo mikið, hún var alltaf svo
kát og hress við okkur, þrátt fyrir
að hún væri mjög hlédræg í æsku
og feimin út á við. Árin liðu og leið-
ir skildust þegar við urðum fullorðn-
ar.
Meðan ég bjó á Grettisgötunni
kíkti samt Svana oft í heimsókn.
Eftir að ég flutti úr Reykjavík hitt-
umst við ekki nema endrum og eins
í gegnum árin en ég hafði alltaf
spurnir af henni. Það var mjög
gaman að grínast við Svönu hér
áður fyrr og tók hún því alltaf mjög
létt, alveg sama hvers konar grín
það var. Svana var hörkudugleg og
vinnuþjarkur frá barnæsku, eins og
sjá má er hún réðst í það þrekvirki
að kaupa íbúð fyrir sig, móður sína
og systur.
Margrét, móðir Svönu, var fríð
kona og einstaklega söngelsk. Var
tekið til þess hvað hún var fljót að
læra lög. Lóa, systir Svönu, var
alla tíð heilsuveil en þær systurnar
voru einnig báðar mjög söngelskar
og höfðu laglegar söngraddir.
Lengst af vann Svana í Sauma-
stofunni Gefjunni og aflaði heimil-
inu tekna. Hún vann mikið heiman
og heima, m.a. í íbúð sinni við upp-
byggingu og endurbætur.
Svana hlaut mikla lífsreynslu
þegar hún missti Lóu, systur sína,
eftir erfið og kvalarfull veikindi.
Ári síðar missti hún móður sína
snögglega. Það var henni mikið
áfall að koma að móður sinni lát-
inni í rúminu, hún náði sér aldrei
eftir það. Eftir að Svana veiktist
lokaði hún á sambandið við alla sína
ættingja, kunningja og vini. Stafaði
það af veikindum hennar. Nú seinni
árin heimsótti ég Svönu nokkrum
sinnum á Langholtsveginn. Þá fann
ég að hún var ekki sú sama og
áður, hún var orðin veik. Þrauta-
ganga lífsins hafði markað sín spor.
Eftir þetta heimsótti hún mig í
Kópavoginn og var ég svo undrandi
þegar hún kom og hafði gengið upp
alla stigana eins og hún var slæm
í fótunum.
Við þökkum góðum Guði þá sam-
leið sem við áttum á lífsleiðinni.
Hvíl í friði, Svana mín.
Sigríður og Guðný.
Mig langar með nokkrum orðum
að kveðja Svönu vinkonu mína.
Kynni okkar hafa varað í 35 ár og
ungengumst við daglega síðastliðin
15 ár en þá flutti ég í nágrenni við
hana.
Svana var ekki allra og það voru
sérstök forréttindi að eignast vin-
áttu hennar. Þeir sem voru svo lán-
samir að vera í fámunnum vinahópi
Svönu nutu ómælds trausts, tryggð-
ar og kærleika af hennar hálfu.
Við áttum margar og góðar
stundir með vinum okkar á Lang-
holtsveginum og fyrir það vil ég
þakka.
Nú veit ég að Svönu minni líður
vel og ég bið góðan guð að varð-
veita hana.
Með kærri þökk.
Sigurbjörg.
Birting af-
mælis- og
minningar-
greina
MORGUNBLAÐIÐ tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins Kringlunni 1,
Reykjavík, og á skrifstofu
biaðsins í Hafnarstræti 85,
SKIPTINEMADVÖL í ÁSMÍU 06 S-AMERÍKU
Ef þú ert á aldrinum 16-18 ára, átt þú möguleika á að
gerast skiptinemi á vegum AFS. Þú dvelur 11 mánuði í
viðkomandi landi, eykur þekkingu þína á umheiminum,
lærir nýtt og spennandi tungumál og kynnist skóla- og
fjölskyldulífi í viðkomandi landi. í janúar og febrúar 1995
fara íslenskir skiptinemar til Ástralíu og nokurra landa
S-Ameríku.
Athygli er vakin á því að enn eru nokkur sæti laus með
brottför í júlí, ágúst 1994.
Upplýsingar og umsóknareyðublöð fást á skrifstofu AFS,
Laugavegi 59, 3. hæð, milli kl. 10 og 16 virka daga.
Sími 91-25450.
ÁFS Á ÍSL4NPI
Alþjóöleg fræösla og samskipti