Morgunblaðið - 28.06.1996, Side 39

Morgunblaðið - 28.06.1996, Side 39
MORGUNBLAÐIÐ MINIMIIMGAR FÖSTUDAGUR 28. JÚNÍ 1996 3.9 SIGTRYGGUR SNORRI ÁSTVALDSSON Sigtryggur Snorri Ast- vaJdsson fæddist að Vaigarði I Garðahreppi 20. ágúst 1945. Hann lést af slysförum 20. júni siðastlið- inn. Foreldrar hans voru Krist- björg Lúthersdótt- ir, f. 31.3. 1918 á Ingunnarstöðum Kjós, og Ástvaldur Þorkelsson, f. 11.2. 1902 á Þor- bjarnarstöðum í Garðahreppi, d. 20.4. 1966. Börn þeirra auk Sigtryggs eru Guðrún, f. 1940, Haukur Sva- var, f. 1941, Ingunn, f. 1943, llafsleinn Lúther, f. 1944 og Steinunn, f. 1951. Tveggja ára að aidri flutlist Sigtryggur ásamt íjölskyidu sinni að Þrándarstöðum í Kjós og ólst þar upp. Sigtryggur giftist Birnu Jónu Sigmundsdóttur árið 1972. Dætur þeirra eru: 1) Guð- lún, f. 1.1. 1972, hennar maður er Þröstar Rikharðsson, f. 16.4. 1966, dóttir hennar er Kolbrún Yr Harð- ardóttir, f. 9.8.1990. 2) Anna María, f. 27.12. 1973, hennar maður er Bjarki Guðlaugsson, f. 18.10. 1969 og börn þeirra eru Bima Karen, f. 2.4. 1993 og Benedikt Almar, f. 14.6. 1995. Sig- tryggur og Bima slitu samvistum árið 1982. Hinn 21. maí 1988 giftist Sigtryggur eftirlifandi eiginkonu sinni Sig- ríði Esther Birgisdóttur, f. 18.6. 1962. Foreldrar hennar eru l'ilin Pétursdóttir og Birgir Sig- urðsson. Börn Sigtryggs og Sigríðar eru Snorri, f. 9.12. 1983, Kristhjörg, f. 18.1. 1986, Eyþór, f. 12.4. 1988 og Karl, f. 30.4. 1993. Sigtryggur var húsasmiður og starfaði lengst af við smíðar. Útför Sigtryggs fer fram frá Filadelfíukirkjunni Hátúni 2 i dag og hefst athöfnin klukkan 15.00. Elsku pabbi minn. Af hveiju? var það fyrsta sem mér datt í hug þegar mér bárust fréttim- ar um andiát þitt. En svarið er erfítt að fá. Hún Kolbrún Ýr sagði að sum- ir þyrftu að deyja því að Guð þyrfti svo marga engla til sín og kannski er það svarið. Að hann þyrfti einn þúsund þjala smið eins og þú varst. Mig langaði að þakka þér fyrir svo margt og hefði viljað segja þér svo margt áður en þú fórst en tíminn gafst okkur ekki. En ég man hvað þú varst glaður fyrirtíu vikum þegar ég sagði þér að fjórða bamabamið þitt myndi fæðast seinna á þessu ári því bamgóður varst þú og öll böm hændust að þér. Þegar við bjuggum á Laugarbakka þótti mér rosalega gaman að fara með þér í mjólkurferð en það var svolítið erfitt að vakna svona snemma en það var þess virði. Við fórum á marga bæi og hittum mildð af fólki og oft græddi ég á þessum ferðum. Einu sinni eignaðist ég kettling og einu sinni þurfti ég að fara í sveit sem mig langaði ekki og mér leiddist alveg rosalega en ég vissi að þú kæmir eftir nokkra daga til að ná í mjólkina. Svo komstu og ég var svo glöð að sjá þig, ég hljóp inn í bíl og sat þar sem fastast og ég fór ekki út úr bílnum fyrr en heim var komið. Því eitt áttum við sameiginlegt og það var Þrándar- staðaþráin en næst var ég send lengra í sveit þar sem þú komst ekki. Elsku pabbi minn, mér þykir svo ofsalega vænt um þig og ég á eftir að sakna þín svo mikið. Ég sakna striðninnar, hlátursins og hjálpsem- innar. Þú bjargaðir svo mörgum hiut- um fyrir mig í sambandi við flutning- ana og bílana. Mig langar til að kveðja þig með bæninni sem þú kenndir okkur Önnu Maríu systur þegar við vorum litlar stelpur á Laug- arbakka og stendur í Matteusarguð- spjalii 6: 9-13: Faðir vor, þú sem ert á himnum. Helgist þitt nafn, til komi þitt riki. Verði þinn vilji svo á jörðu sem á himni. Gef oss í dag vort daglegt brauð og fyrirgef oss vorar skuldir, svo sem vér og fyrirgefum vorum skuldunautum. Eigi leið þú oss í freistni heldur frelsa oss frá illu. Því að þitt er ríkið, mátturinn og dýrðin, að eilífu, amen. Þín elskandi dóttir, Guðrún. Ég sest héma niður og ætla að skrifa nokkrar línur um hann pabba minn, sem var svo snögglega tekinn frá okkur. Það var fimmtudagurinn 20. júní að ég var í vinnu minni þegar mað- urinn minn Bjarki kom og _bað mig að koma með sér heim. Ég sá á honum að eitthvað hafði komið fyrir og bað hann um að segja mér hvað væri að. Þá tilkynnti hann mér að hann pabbi væri dáinn. Þessu átti ég bágt með að trúa. Ég var llka á leiðinni þessa helgi að fara að hitta pabba, Siný og bömin. Við fjölskyld- an ætluðum öll saman í útilegu með þeim og fleirum í ættinni og ég var farin að hlakka svo mikið til að hitta þau öll og eiga góða stund með þeim. Elsku pabbi, það er svo margs að minnast. Þegar við áttum heima á Laugarbakka og þegar þú keyrðir mjólkurbílinn var svo gaman að fara í ferðir með þér um sveitimar, alls staðar sem við komum var alltaf svo vel tekið á móti okkur og ég var svo montin af að fá að silja í framsæt- inu hjá þér, pabbi minn. Sérstaklega af því að hinir krakkamir öfunduðu mig, af að eiga pabba sem keyrði mjólkurbílinn, en oft fengu vinkon- umar mínar að koma með líka, það var svo gaman. Það skemmdi heldur ekki fyrir hvað hann pabbi var strlð- inn og fyndinn, við gátum endalaust hlegið að uppátækjum hans, þess vegna var þetta allt svona spenn- andi. Ung byijaði ég að fara I sveit á sumrin en svo óheppilega vildi til að ég var aldrei á sveitabæ þar sem mjólkurbílinn kom, svo aldrei gat ég laumað mér inn I bílinn til pabba og farið með honum heim, en systir mín Guðrún var aftur svo heppin að geta það. Ég minnist þess að eitt sumarið þegar ég var I sveit I ná- gremunu og búin að vera meira og minna aiH. sumarið, kom ferðafólk að bænum og spurði jim sundlaug og því var bent á Laugarbakka og ég vildi ólm fá að komast með, þá fengi ég að komast heim. Ég fékk ósk mlna uppfyllta. Ég gleymi því aldrei þegar að við keyrðum I hlaðið heima. Þar stóð pabbi á stéttinni og ég byijaði að gráta af gleði og ég hljóp út úr bílnum beint I fangið á honum og grét og hló til skiptis, aldrei hef ég upplifað eins góða til- finningu að hitta einhvern mann, en þetta var hann pabbi. Elsku besti pabbi. Árið 1982 fluttumst við svo til Reykjavíkur, mér fannst svo erfitt að fara úr húsinu sem pabbi og mamma höfðu byggt. A þeim tíma misstum við pabbi svolítið samband og ég saknaði þess mikið. Upp frá því kynntist pabbi núverandi eigin- konu sinni, henni Sirrý. Mér fannst skiýtið þá hvað pabbi náði sér í unga konu. Auðvitað var það ekkert skrýtið, hann var svo ungur I anda og þar að auki bráðmyndarlegur maður. Svo eígnuðust pabbi og Sirrý fjögur böm, ég gleymi því aldrei þegar hann Snorri bróðir fæddist, ég var svo stolt af að eiga svona fallegan bróður eins og öll mín systk- ini eru. Þetta var svo spennandi að eiga svona mörg systldni og vera stóra systir og geta passað þau. Pabbi var svo ríkur að eiga okkur ölL Þegar ég var 18 ára fluttum við Bjarki til pabba og Siriýar. Það var alveg yndislegur timi og það var svo gaman að búa I svona stórri fjöl- skyldu og alltaf fékk maður allt sem maður bað hann pabba um. Svo sama árið fluttumst við Bjarki til Hólmavlkur. Mér fannst erfitt að yfirgefa alla ijölskylduna en við héldum svo- góðu símasambnadi og alltaf sagði pabbi mér fréttimar ef eitthvað var að gerast. Það þurfti meira að segja ekkert að gerast. Pabbi hafði alltaf nóg að segja við mig. Arið 1993 eignaðist ég dóttur mlna, Bimu Karen, og hann elsku pabbi var svo glaður og hún var eins og ein af hans. Eins og öil böm, hann var svo mikíll bamamaður. Hann átti það til að fara I einhvers konar bamaheim. Þess vegna hænd- ust öll böm að honum, hann var svo yndislega bamgóður. í fyrrasumar komu pabbi, Sirrý og krakkamir í heimsókn heim á Hólmavík til okk- ar. Það var svo gaman að geta haft þau og verið gestgjafinn hans. Hann sem alltaf hafði verið gestgjafinn minn. Við fórum I smá ferðaiag sam- an og alltaf fannst pabba gaman að skoða eitthvað nýtt, hann hafði svo glöggt auga fyrri öllu og það var ýmislegt sem maður hafði aldrei tekið eftir en maður tók eftir öliu nýjn með honum. Ég var farin að hlakka svo til að fá þau I heimsókn til mín I sumar. Elsku pabbi, þú varst svo góður maður. ADtaf var pabbi tilbúinn að gera alit fyrir okk- ur þegar okkur vantaði aðstoð, bara að nefna það, þá gerði hann það. Hann var alltaf reiðubúinn til að hjálpa öllum. Ort þegar ég hringdi suður var hann ekki heima, þá var hann alltaf að hjálpa öðrum. Pabbi var líka einstaklega laginn. Hann var húsasmiður og það var alveg sama hvað hann gerði, hann gat gert allt og gerði það svo vel. Hann var líka alltaf ángæður I vinnunni Hann hlakkaði til að fara I vinmma sína. Elsku besti pabbi minn, það er svo margs að minnast. Ég á eftir að sakna þín svo mikið, elsku pabbi minn. Ég veit að þú ert núna hjá Guði og ég hlakka svo til að hitta þig aftur I himnaríki. Vertu, Guð faðir, faðir rahrn I Msarans Jesú nafni, hönd þín leiði mig út og inn, svo allri synd ég hafni. (Hallgr. Pét) Þín elskandi dóttir, AnnaMaria. Elsku pabbi, við þökkum þér fyrir allt sem þú hefur kennt okkur og gefið okkur, en mest af öllu fyrir að vera þú sjálfur. Við eigum svo marg- ar góðar minningar um þig eins og ferðimar með þér I sveitina, fjall- göngumar, beijamóinn og fjöruferð- imar. Það hvemig þú kenndir okkur að elska alla náttúruna og bera virð- ingu fyrir lífinu. Það var svo gaman að fá að snúast í kringum þig þegar þú varst að vinna úti I bílskúr, því að þú gast allt. Þú varst svo sterk- ur, svo stór og svo vitur. Þú varst alltaf hetjan okkar, þú varst aðalgæ- inn í vatnsslag og þér fannst alltaf mest gaman I krakkaleikjum. Það er svo gott að muna að þú kvaddir okkur alltaf með kossi áður en þú fórst I vinnuna á morgnana og það var alltaf jafn gott að fá þig heim á kvöldin. Þú verður alltaf hluti af okkur, elsku pabbi, og við gleymum aldrei að þú hafðir alltaf tíma fyrir okkur. Þó þú hefðir engan tíma, þá bjóstu hann bara til. Elsku pabbi, takk fyr- ir að leyfa okkur að prófa sjálf, og hjálpa okkur ef við gátum ekki. Við verðum alltaf stolt af þér og við hlökkum til að hitta þig aftur heima hjá Jesú. Snorri, Kristbjörg, Eyþór og Karl. Gft er vegurinn milli gleði og sorgar alltof stuttur. Llfið getur leikið við mann og framtiðin verið björt, jafnvel bjartari en nokkru sinni þegar hörmungar knýja dyra án nokkurs fyrirvara og ekkert er hægt að gera til að afstýra eða koma I veg fyrir þær. Fimmtudag- inn 20. júní sL ríkti gleði á heimili og I huga Sirrýjar og Sigbyggs þegar þau skrifuðu undir kauptilboð að nýju húsnæði fyrir ijölskylduna. Aðdragandi þess hafði verið langur og loks virtist sem hiilti undir að allt gengi upp. Já, það var gleði- legt. Engan gat órað fyrir að jafn skjótt gætu skipast veður I lofti og raunin varð. Tveimur túnum síðar var Sigtryggur látinn. Okkur verður svarafátt þegar við spyijum hvers vegna. Svarið er ekki til og Guð eínn veiti Sársaukinn er fyrir hendi og söknuðurinn er mikill. Huggunin sem stendur upp úr er sú að hann átti trúna á Jesú Krist og þess vegna vitum við að eilífðin á himn- um varð hans hlutskipti og þar fáum við að hitta hann aftur. Það sem ber hæst af kynnum okkar af Sigtryggi eða Digga eins og við kölluðum hann er trú- mennska og heiðarleiki, þar stóð hann með hælana sem flestir hafa tæmar. Hann var greiðvikinn og fljótur að hlaupa til ef einhver þurfti á aðstoð að halda. Bamgóður var hann og er því söknuður margra af yngri kynslóðinni mikill og tárin þörf. Mörg orð mætti hafa um alla mannkosti Sigtiyggs en eins og einhver sagði: „Gull í gegn" segir allt sem segja þarf. Elsku Sirrý og öll bömin, Guð er með ykkur á þessum erfiðu tím- um eins og segir I orði Hans: „Eins og hirðir mun hann halda hjörð sinni til haga, taka unglömbin I faðm sér og bera þau í fangi sínu, en leiða mæðumar." Við biðjum góðan Guð um að blessa, gæta og annast aðra eftirlifandi ættingja og viní og vott- um þeim okkar dýpstu samúð. Erling, Erla og stelpurnar. Að kveðja I hinsta sinn ástkæran bróður er erfið raun. Raun sem mað- ur reiknar ekki með að mæti manni nokkum timann, og allra síst svona snögglega. Elsku Diggi minn, ég kveð þig nú I síðasta sinn, með harmþmngnum huga. Þakka þér fyrir allar þær ómetanlegu stundir sem við áttum saman í gegnum tíðina. Ég þakka þér lika alla þá aðstoð, sem þú hefur veitt mér og fjölskyldu minni I gegn- um árin. Þú sem varst boðinn og búinn að rétta fram hjálparhönd, hvenær sem á þurti að halda. Gfá em þau handtök sem þú lætur eftir þig á heimiii okkar. Ég votta ölium þeim sem eiga um sárt að binda samúð mina. Diggi minn, ég kveð þig með orð- um Valdimars Briem, því að mér er orða vant, Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinimir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fjrir iiðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hijóta skalt. (V. Briem.) Þln systir, Inga. Dýpsta sæla og sorgin þunga svífa hijóðlaust yfir storð. Þeirra mál ei talar tunga, tárin eru beggja orð. Ósjálfrátt kemur þessi vísa Ólafar Sigurðardóttur frá Hlöðum, upp í hugann þegar við manni blasir eitt- hvað óskiljanlegt, sárt og erfitti Hversu smár er ekki maðurinn, þeg- ar dauðinn kallar góðan vin og fé- laga á brott Við sem þurfum að horfa á eftir elskulegum móður- og föðurbróður okkar finnum svo gjörla hversu lítils við erum megnug frammi fyrir því valdi sem ræður lífí og dauða. Við getum einungis þakkað fyrir allar þær góðu stundir sem við áttum með þessum kæra frænda okkar, honum Digga, sem var allt í senn frændL vinur, félagi og ekki hvað síst okkar besti ieikfélagi á stundum. Hann sem varðveitti svo vel bamið i hjarta slnu, að hann var lifið og sálin í hópnum þö að við værum svo míklu yngri. Elsku DiggL þakka þér fyrir jjlt það sem þú gafst af sjálíum þér okkur til gleði og ánægju í gegnum árin. Við munum minnast þín með kátinu og gleði þegar við lítum tíl baka og hugsum til stundanna með þér, en söknuður og sorg taka vöid- in þegar við nú verðum að kveðja þig hinstu kveðju, svo alltof, alltof fljótt „Skoðaðu hug þinn vél þegar þú ert glaður, og þú munt sjá, að að- eins það, sem valdið hefur hiyggð þinni gerir þig glaðan. Þegar þú ert sorgmæddur skoðaður þá aftur hug þinn og þú munt sjá, að þú grætur vegna þess sem var gleði þín.“ (Kal- hil Gibran.) Elsku Sirrý, Guðrúu, Þröstur,, Anna María, Bjarki, Snorri, Krist- björg, Eyþór, Karl og bamabörnin, við vottum ykkur dýpstu samúð okk- ar við þann mikla missi sem þið nú þurfið að mæta. Því miður er það svo lítið og fátt sem við getum lagt af mörkum, ykkur til stuðnings, við sem erum svo smá og magnþrota gagnvart svo óvæntum harmí. Elsku amma og foreldrar okkar, og allir þeir sem nú eiga um svo sárt að binda, við biðjum algóðan Guð að styrkja ykkur og alla þá sem finna til sorgar með okkur á þessari erfiðu stundu. Þó að fátækleg sé sú huggun, þá verðum við að trúa því að allt það sem á okkur er lagt verði okkur til góðs, muni þroska okkur, efla og styrkja í lífsbaráttunnL þó að við sjáum ekki tilganginn sem að baki býr á stundum sem þessari. Megi sú vissa að öll él birti upp um síðir, ieiða okkur í gegnum þá erfiðu daga sem framundan eru. Við biðjum þess af beilum hug að nú líði þér vel elsku Diggi okkar og að við hittum þig síðar, þegar okkar tímí er kominn. Við kveðjum þig með sorg í hjarta, elsku frændi okk- ar, með þakklæti fyrir aht. Þín sysikinaböm og fjöiskyldur okkar. í dag er til moldar borinn vinur minn og vinnufélagi Sigtryggur Snorri Ástvaldsson er lést af slysför- um þann 20. júní síðastliðinn. Það var mikil harmafregn þegar mér var sagt að hann Sigtryggur væri dáinn. Þessi orð hafa hljómað í huga mér síðan. Þó að dauðinn sé eitt það vís- asta sem við eigum í lífinu þá kemur það manni alltaf jafn mikið á óvart þegar hann knýr dyra, sérstaklega þegar aðdragandinn er enginn eins og nú. Sigtiyggur var hraustur og tók vel til vinnu sinnar enda sam- viskusamur nákvæmur og stundrfs svo af bar. Hann var yfirieitt fyrstur tii vinnu að morgni og gerði klárt fyrir hina. Einnig fór hann síðastur að kvöldi til að líta yfir og ganga frá. Ég kynntist Sigtryggi fyrir rétt- um fimm árum er ég hóf störf hjá sama fyrirtæki og hann vann hjá. Með okkur tókst ágætur vinskapur jafnt við vinnu sem utan. En nú hef- ur sá er öllu ræður lekið Sigtrygg til sín í annan og eflaust betri heim. Ég þakka fyrir að hafa fengið að kynnast þessum góða dreng og kveð hann með sorg í hjarta. Elsku Sirrý og fjölskylda, ég bið guð að vera með ykkur, styrkja ykk- ur og hugga og einnig alla þá sem eiga um sárt að binda við fráfall Sigtiyggs. Þórarinn. • Flciri mirwing-argrcinar uin Sigtrygg Snorra Ástvaklsson bíða birtíngar ogmunu birtast í blad- inu næstu daga.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.