Morgunblaðið - 02.02.1997, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 2. FEBRÚAR 1997 B 5
en töluvert langt er síðan ég gerði mér grein
fyrir því að það þjónar engum tilgangi að
agnúast út í fólk. Það bitnar aðeins á manni
sjálfum og því hef ég reynt að fyrirgefa fólki
sem hefur farið með rangt mál um mig. Lífið
er svo stutt að það tekur því ekki að ergja sig
þó að maður heyri hitt og þetta um sig. Ævin
endist ekki til að vera vondur út í aðra og því
er mikið og stórt atriði að kunna að fyrirgefa
verði mönnum á. Það er nú einu sinni svo að
öllum verður okkur einhvern tíma á og þá
eiga menn að fá að biðjast afsökunar og fá að
byrja upp á nýtt. Eg þekki engan sem hefur
ekki gert eitthvað af sér og ég er einn af
þeim.“
Fjölskyldan traustur hlekkur
BIKARSIGUR
HAUSTIÐ 1978 fögnuðu George Kirby og Gunnar fyrsta sigri ÍA í bikarkeppninni en Skagamenn
höfðu áður leikið átta sinnum til úrslita án sigurs.
kunningja var sterk og ég stóðst hana ekki.
Sigurður Lárusson hafði verið með liðið og
gert góða hluti. Hann er einn mesti dreng-
skaparmaður sem ég hef kynnst og góður
vinur minn, en þá var tekin ákvörðun um að
fá Kirby aftur. Við vorum með marga unga
og efnilega leikmenn, valinn mann í hverju
rúmi, og eg taldi að ég væri að gera rétt með
því að ráða Kirby, að hann gæti kennt þeim
mest, en sennilega voru þetta mestu mistök-
in sem ég hef gert. Fall var óumflýjanlegt og
Kirby var leystur frá störfum áður en tíma-
bilið var úti. Eg hef heyrt að þá hafi mörgum
fundist að ég ætti að segja af mér en enginn
hafði kjark til að segja það við mig og ég var
ákveðinn í að halda áfram. Eg sá hvað bjó í
liðinu og þótt það hljómi sem mont tel ég að
liðið hefði átt skilið að vera um miðja deild.
Þetta er ekki einsdæmi því oft virðist sem
það liggi fyrir liðum að tapa eða falla.
Annars hef ég oft spurt mig hvað ég sé að
fórna mér i þetta, sérstaklega eftir ljótar
greinar um mig eða þegar ég hef lent í
ágreiningi við leikmenn vegna félagaskipta
til útlanda og þegar hlutirnir hafa verið per-
sónugerðir. Þá hefur viðkvæðið verið að ég
væri að gera þetta og hitt en ekki félagið.
Mér hefur verið kennt um hlutina,
„Gunnar yæður öllu“ hefur verið
tónninn. A slíkum stundum hef ég
spurt sjálfan mig: „Hvað ertu að
gera? Af hverju ertu ekki heima og
slappar af í stað þess að standa í
þessu“? En svo koma dagar eins og
þegar bikarmeistaratitill er í höfn
eða leikur eins og við KR í haust og
þeim íýlgir svo mikið súrefni að
maður lifir á því í marga mánuði.
Þetta er eins og að landa góðum
laxi.“
Nýtt líf
Fallið í 2. deild haustið 1990 gerði
það að verkum að Skagamenn gátu
hlaðið rafhlöðurnar á ný með þeim
árangri að þeir hafa nánast verið
ósigrandi á knattspyrnuvellinum
síðan auk þess sem komið hefur ver-
ið upp glæsilegustu aðstöðu landsins
fyrir knattspyrnumenn.
„Enn einu sinni settumst við niður
og hugsuðum til framtíðar og í kjöl-
farið hófst uppbygging vallanna og
bygging félagsmiðstöðvarinnar en
þetta leiddi meðal annai-s til stofn-
unar stuðningsmannafélagsins í
Reykjavík. Allir voru tilbúnir að leg-
gja hönd á plóginn og í raun er lygi-
legt hvað ýmsir verktakar lögðu á
sig, jafnvel þótt þeir hefðu aldrei
spilað fótbolta. Þórður Þórðarson
var drýgstur en eins má nefna fyrir-
tækið Skófluna, Helga Þorsteinsson
og fleiri. Menn hrifust af ákafanum
og allir vildu vera með, jafnt ein-
staklingar sem fyrirtæki. Við Har-
aldur tókum að okkur að ljúka við
félagsmiðstöðina, sem var þá fokheld, og
gerðum það á 30 dögum en í raun gerðum við
ekki annað en sópa og taka til á kvöldin.
Magnús Ólafsson arkitekt hannaði þetta fyr-
ir okkur en síðan kom hver iðnaðarmaðurinn
á fætur öðrum, menn eins og Ríkharður
Jónsson og Þórður Árnason, og gerði það
sem gera þurfti, leggja í gólf, innrétta og
mála en allt var þetta unnið í sjálfboða-
vinnu.“
Þessi tímamót eru ofarlega í huga Gunn-
ars. „Endalok samstarfsins við Kirby voru
mikið áfall fyrir mig. Eg gekkst í það að fá
hann en þegar svona fór velti ég því fyrir
mér hvort ég ætti að hætta en ákvað að gef-
ast ekki upp. Þrátt fyrir allt fannst mér við
vera á réttri braut og tíminn hefur leitt í ljós
að við höfðum gott af því að falla. Framganga
liðsins skipti öllu og áður en tímabilinu lauk
hafði ég samband við Guðjón Þórðarson og
færði í tal við hann að hann tæki við liðinu.
Síðan hittumst við, áttum fjögurra tíma
kvöldverðarfund hérna niðri á hóteli, þar
sem við skipulögðum nánustu framtíð, bund-
umst fastmælum um að við ætluðum að vinna
saman og ákváðum hvernig við ætluðum að
gera það. Þarna lögðum við grunninn að því
sem kom í kjölfarið og ekki sér fyrir endann
á.“
Fyrirgefning mikilvæg
kki hefur beint verið
lognmolla í kringum
Gunnar og oft hefur
hann verið hvassyrtur,
jafnvel óréttlátur, en
hann sagðist hafa lært
af mistökunum. „Eg hef
gert marga vitleysuna í
einkalífinu og í sambandi við fótboltann og
oft verið óvæginn, einkum í garð dómai'a, en
þetta er framkoma sem ég hef séð mjög mik-
ið eftir og hefði betur sleppt. Þessa hluti hef
ég reynt að bæta upp með því að vinna betur.
Sjálfur hef ég líka orðið fyrir mjög óvæginni
gagnrýni manna á meðal og í fjölmiðlum,
gagnrýni sem hefur oftast byggst á rangind-
um, en ég hef lært að reyna að leiða slíkt hjá
mér því ég veit að ég reyni alltaf að gera
hlutina eins vel og ég get. Margir eru hissa á
því að ég skuli tala við eða heilsa fréttamönn-
um og öðrum sem hafa reynt að sverta mig
Trommari í Dúmbó og Steina
GUNNI bakari tekur stundum lag-
ið þegar sá gállinn er á honum en
tónlist var helsta áhugamál hans á
árum áður.
„Eg var töluvert í tónlistinni á
yngri árum og var í hljómsveit í
barnaskólanum þegar ég var átta
ára sem leiddi til þess að ég fór að
spila í skólalúðrasveitinni og var
einn af stofnendum hljómsveitar-
innar Dúmbó og Steina en með
henni lék ég á trommur í um átta
ár. Við vorum upp á okkar besta
þegar Bítlarnir byrjuðu og nutum
mikilla vinsælda. Þetta var ofboðs-
lega skemmtilegur tími, en við fór-
um meðal annars í hringferð um
landið og spiluðum sérstaklega
mikið í Borgarfirði. Ég eignaðist
fína vini sem ég á enn og sú vinátta
hefur verið mér mikils virði.“
Hljómsveitin Dúmbó og Steini frá
Akranesi naut vinsælda um árabil
og hér eru liðsmenn hennar í góð-
um gír. Frá vinstri: Sigursteinn
Hákonarson, Trausti Finnsson, Jón
Trausti Hervarsson, Finnbogi
Gunnlaugsson, Sigurður Guð-
mundsson, Gunnar Sigurðsson og
Ásgeir Guðmundsson.
ar til á liðnu ári var Gunnar
kvæntur Asrúnu Baldvins-
dóttur og eiga þau tvö
börn, Örn, sem er lögfræð-
ingur á Akranesi, og Ellu
Maríu, sem er í viðskipta-
fræði við Háskóla íslands.
Gunnar sagði að án þemra
hefði hann aldrei getað sinnt félagsmála-
starfinu.
„Þetta starf hefði aldrei gengið upp án
þein-a enda eru þau öll mjög tengd knatt-
spyrnunni sem sést best á því að Örn er orð-
inn varaformaður Knattspyi'nufélags IA,
Ella María var í boltanum og Asrún hefur
mjög mikinn áhuga á velgengni knattspyrnu-
liðs okkar. Heimilið hefur alla tíð verið hálf-
gert gistiheimili fyrir þjálfara og leikmenn,
sem við höfum fengið annars staðar frá.
Þetta hafa oft verið einskonar heimalningar
hjá okkur."
Framtíðin björt
Það hefur sýnt sig á Akranesi sem annars
staðar að maður kemur í manns stað og
Gunnar er bjaitsýnn á framhaldið hjá í A.
,úHcranes verður eitt af þremur bestu lið-
um landsins í nánustu framtíð og ég sé ekk-
ert sem getur komið í veg fyrir það en þótt
við verðum í fremstu röð er ekki hægt að
krefjast þess að liðið verði ávallt Islands-
meistari. Hins vegar hef ég vissar áhyggjur
af íslenskri knattspyrnu. Eg var landshluta-
fulltrúi hjá KSI og síðan í 14 ár í fram-
kvæmdastjórninni en síðan finnst mér lítið
sem ekkert hafa breyst hjá landsliðinu þótt
við hefðum ekki fundið upp hjólið. Það þarf
að taka upp breytt vinnubrögð og ég held að
viku til 10 daga æfingabúðir að Laugarvatni
eða öðrum góðum stað á ákyeðnum tíma á
vorin séu það sem koma skal. I svona æfinga-
búðum er tilvalið að stilla saman strengina í
afslöppuðu umhverfi, ná upp stemmningu, og
mikilvægt er að fjölskyldur leikmanna séu
með. Leikmenn eru almennt í mjög góðri æf-
ingu og þurfa ekki að æfa reitabolta í marga
daga fyrir leik. Þess vegna er nóg að
koma saman daginn fyrir heimaleik
og mæta á leikstað erlendis daginn
fyrir leik eins og flest landslið Evr-
ópu eru farin að gera. Rétt eins og
meistaraflokkur IA er flaggskip fé-
lagsins stendur KSÍ og fellur með
A-landsliði kai'la. Því á að gera allt
sem hægt er fyrir landsliðið og ef
með þarf verður að skera niður hjá
öðrum liðum. Það má hvergi spara
þar sem landsliðið á í hlut.“
Ekkert tómarúm
Mikill erill hefur fylgt starfinu hjá
ÍA og sjálfsagt hafa fáir kynnst því
að tala við Gunnar í einrúmi í ein-
hvern tíma án utanaðkomandi trufl-
unar. Þetta kemur upp í hugann eft-
ir samverustundir okkar að þessu
sinni í algjöru næði á heimili hans.
„Þetta er vissulega breyting því í
raun höfum við verið að rifja upp
sögu knattspyrnunnar á Akranesi
og hlutdeild allra sem koma að máli
en vissulega hefur mikið gengið á á
umræddu tímabili. Eg tel mig hepp-
inn að hafa fengið að vera með í
þessari sögu en þessum kafla er lok-
ið og það er ekkert tómarúm hjá
mér, enginn kvíði. Ég sit í bæjarráði
sem er mjög skemmtilegur hópur
með Gísla bæjarstjóra Gíslason í
broddi fylkingar og þar er mikil
vinna unnin en ég vona að þrennt
gerist: Að ég geti gefið Olís meiri
tíma, pólitíkinni meiri tíma og sjálf-
um mér meiri tíma, sem er aðalat-
riðið. Ég held að ég hafi gott af öllu
þessu þrennu."