Morgunblaðið - 26.10.1997, Blaðsíða 16

16 B SUNNUDAGUR 26. OKTÓBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
DÆGURTONLIST
ILIÐINNI viku kom út breiðskífa Bubba Morthens sem
hann kallar Trúir þú á engla?
Bubbi segir að fjölmargir séu að yrkja á plötunni fleiri en hann
og á þá við hljóðfæraleikarana Eyþór Gunnarsson og Guðmund
Pétursson, en fjölmargir fleiri koma að plötunni. Aðspurður
segir Bubbi svo frá plötunni:
„Upphafslag plötunnar og titillag er í raun um syndafyrir-
gefninguna. Englar finnst mér vera flott concept, ég trúi á
engla, en kannski ekki á þá engla sem mér var innrætt í æsku.
Ástandið í veröldinni er reyndar þannig að það virðist mikill
skortur á englum. í textanum er meðal annars sagt frá gömlu
fólki og börðum konum á bar sem lifa í þeirri von að það sé ein-
hverskonar syndaaflausn og betra líf til, bíða eftir englum sem
ekki koma.
Við vatnið er lag sem hefði getað farið á Lífið er Ijúft, stingur
kannski eilítiðí stúf
á plötunni. í því
eru foreldrar mínir
og bræður, ég, kon-
an mín og bömin,
Tolli og börnin
hans, Arthúr, bróð-
ir minn og barnið
hans, Allan og
bamið hans, Beggi
og börnin hans;
sumarbústaðurinn
við vatnið í
Kjósinni og myndir
frá þeim stað og
ákveðnum stað fyr-
ir ofan hann. Þetta er mjög persónuleg mynd, en þó ekki
þannig að aðrir geti ekki nálgast hana.
Leiðin liggur ekki heim er dauðastund ákveðinnar manneskju sem
mér þótti vænt um. Þar koma englar aftur fyrir; ég segi „Við sjónar-
hringinn bácur bíður“, það er fljótið og ferjumaðurinn Karon og síðan
ertu tilbúinn að fara um borð, en þar koma heldur ekki englar til að lið-
sinna manneskju sem er að deyja. í textanum togast á
í mér trúin og efinn.
Syndir feðranna varð til vegna æskuvinar míns sem
situr inni fyrir þá ógæfu að hafa orðið tveimur mönn-
um að bana. Um leið er lagið trúarlegs eðlis líka, því
það er einhverskonar fyrirgefning í gangi. Það var
mjög erfitt að gera þetta lag, en mér fannst ég þurfa
að segja þetta og var afskaplega ánægður þegar ég
e^t'r Inw var búinn með það. Ég hef séð þess getið að einhverj-
Matthiasson um fannst lagið væmið, en það er vísast vegna þess að
textinn er erfiður og fjallar um erfiðar tilfinningar.
Einn dag í einu fjallar um að lifa bara í deginum í dag. Lagið segir frá
pari sem farið hefur í gegnum einhverjar hörmungar og komist yfir þær,
sérstaklega karlinn. Heiti lagsins er frasi sem þekkist í ákveðnum hópi í
þjóðfélaginu og þúsundir manna á Islandi þekkja, einn dag í einu, og í og
með er ég að fjalla um sjálfan mig. Ég geri það oft í lögum að syngja um
sjálfan mig í þriðju persónu eða ég er að ávarpa sjálfan mig og það er ég
að gera í þessu lagi, sem mér finnst reyndar mjög vel heppnað.
a
Hulduþulan er ástartexti saminn í apríllok, fyrstu sólardag-
ana; ég vaknaði og fór út á altan og það var ekta vor, gróður-
angan í lofti og sjávarlykt; mér fannst eins og Brynja hefði far-
ið út að ganga í morgunsárið og komið með vorið með sér úr
göngunni. Hulda er minn uppáhalds þuluhöfundur og ég vitna
óbeint til hennar í heiti lagsins og í textanum sjálfum.
Svo er það Barnablúsinn; þar segir frá ákveðnum strák sem
ég þekkti í æsku sem aldrei bauð heim til sín. Ég fattaði það
ekki fyrr en löngu síðar að það var vegna þess að foreldrar
hans voru drykkjumanneskjur. Þetta lag finnst mér kynngi-
magnað fyrir það hvemig Guðmundur Pétursson leikur á gítar-
inn. Það er klisja að kalla þennan og hinn snilling, en um fáa á
það eins vel við og Guðmund; ég held því fram að önnur eins
spilamennska hafi ekki heyrst á íslenskri plötu. Ég fæ gæsahúð
í hvert skipti sem ég heyri lagið.
Böm Guðs varð
til þegar ég las
minningargrein um
stúlku sem hafði
haldið mikið upp á
mig og um leið
ímyndaði ég mér
hvemig mér myndi
líða ef ég missti eitt
af mínum börnum.
Lag og texti varð
til á fáeinum mínút-
um og þeir Eyþór
og Guðmundur áttu
mikinn þátt í því
hvemig það varð,
Eyþór hægði á því og Guðmundur bætti Bítlaáhrifum við, enda
höldum við báðir mikið upp á Bítlana. Þetta er kannsi sterkasta
lagið, en ég hef verið hræddur við að syngja það á tónleikum, því ég hef
verið hræddur um að ýfa upp sár einhvers meðal áheyrenda. Ég spilaði
lagið fyrir foreldra stúlkunnar í Grafarvogskirkju og þau tóku því svo vel
að ég ákvað að setja það á plötuna.
Með þér er svar mitt við þeim sem hafa gagnrýnt mig fyrir að syngja
um lífið og ástina. Ég skil þær raddir að vissu leyti, því þegar þú ert tví-
tugur hugsar þú ekki út í það að þú eigir eftir að verða þrítugur, hvað þá
fertugur. Eins og ég segi í textanum: „ég syng um það sem skiptir máli
aðeins fyrir mig“ og það er það sem ég hef gert alla tíð. Stóra ástina í líf-
inu er hægt að mæra endalaust, eins og þessir ungu popparar og rokkar-
ar eiga eftir að skilja síðar.
Bóndinn í blokkinni er þula, fyrsta þulan til margra ára á plötu,
kannski sú fyrsta framsamda í íslensku poppi. Þula þarf ekki endilega
að vera saga frá upphafi til enda, hún getur byggst á stuttum myndum
eða sögum sem tengjast hver annarri. Oft er í þulunni tregi eða von, en
ég hugsaði með mér að ég gæti sýnt fram á að þuluformið sé ferskt, en
mér finnst það eitt magnaðasta form sem við eigum og býður meðal
annars upp á góða möguleika til að rappa. I þulunni segi ég frá mann-
eskju sem flosnar upp og flytur í blokk. Þar eru engir álfar heldur er
þetta ógæfumaður með börn á framfæri, drykkjusjúkur maður. Það var
ekki hægt að hafa neitt nema þjóðlegan gítar í laginu og því varð það
þannig."
FÁAR breiðskífur eru eins rómaðar í íslenskri rokksögu og tvöföld
tónleikaplata Magnúsar Þórs Jónssonar, Megasar. Bæði var að tón-
leikamir sem á plötunni em þóttu óvenju vel heppnaðir, með val-
inn mann í hverju rúmi, og svo hitt að eftir útkomu plötunnar dró Megas
sig í hlé um hríð.
rög að sjálfsmorði var hljóðrituð á tvennum tónleikum í hátíðarsal
Menntaskólans við Hamrahlíð í nóvember 1978 og kom út á vegum Ið-
unnar 1979. Upplagið seldist upp á næstu mánuðum og hefur platan ver-
ið ófáanleg með öllu þar til nú.
Stuðningssveit Megasar, sem hann kallaði Sjálfsmorðssveitina, skipuðu
valinkunnir tónlistarmenn. Þar lék Guðmundur Ingólfsson á harmonikku
og hljómborð, Björgvin Gíslason á gítar, Láms Grímsson á hyómborð og
g að s iálf smorði
flautu, Sigurður Karlsson á trommur og Pálmi Gunnarsson á bassa. Upp-
töku stýrði Anthony Cook, en Magnús Kjartansson var við takkana.
Eins og getið er víir platan tvöföld og er gefin út sem tvöfaldur diskur,
og á diskunum er að finna sum þekktustu laga Megasar í bland við lög
sem ekki hafa heyrst siðan upplagið þvarr, þar á meðal Ef þú smælar
framan í heiminn, Grísalappalísa og Odysseifur snýr aftur, Um ástir og
örlög Eyjólfs bónda, Heim, Frægur sigur, Hvellgeiri og Formsatriði var
ekki fúllnægt. Skífan gefur plötuna út.
H
HARALDUR Reynisson hef-
ur lengi iðjað sem trúbádúr
og sent frá sér plötur. Þær
hafa verið upp fullar með lífs-
gleði og skemmtan, en fyrir
stuttu kom út með honum
breiðskífa þar sem kveður
nokkuð við annan tón.
HARALDUR segist frá-
leitt vera í einhveiju
þunglyndi þó meiri alvara sé
yfir plötunni nýju en síðustu
plötum. „Textarnir eru ekki
þungir, en þeir eru vissulega
dýpri en áður enda er ég að
tala um alvarleg mál. Undan-
farið hef ég samið mikið af
lögum og textum sem hafa
hentað best fyrir kassagítar
og rödd og þau röðuðust
þannig inn á þessa plötu,
meðal annars til þess að gera
hana heilsteyptari.
Ég hef verið þannig alla
tíð, ef ég sé eitthvað fyrir
mér finnst mér ég verða að
skrifa um það texta; byrjaði
að semja texta fimmtán ára
og hef gert það upp frá því.
Oftast verður lagið til um
leið, en þegar textinn verður
til fýrst er lagið í honum þeg-
ar ég fer að skoða hann.“
Haraldur segir að hann hafi
ekki ætlað sér að gefa út plötu
á árinu, hann hafi farið í hljóð-
ver til að taka upp iyrir sjálf-
an sig, en þegar hann heyrði
afraksturinn ákvað hann að
gefa hana út. „Ég var búinn
að ákveða það að gefa næst út
rólega plötu og kannski er al-
vörublærinn þannig til kom-
inn. Mér finnst sérstaklega
gaman að spila þessi lög, því á
bak við hvert þeirra er saga.“
Haraldur segist gera sér
grein fyrir því að plötuútgáfa
sé ekki vænlegur gróðavegur,
en hann gefí plötuna út vegna
þess að hann þurfi að segja
sitthvað. „Ég stefni vissulega
af því að ná inn fyrir kostn-
aði, en það er ekki aðalatrið-
ið; ég er sáttur við þessa
plötu, tónlistina og textana og
það hvemig ég er búinn að
opna mig; það er ekki hægt
að fela sig einn með gítar.“
Ljósmynd/Björg Sveinsdóttir