Morgunblaðið - 21.07.1998, Page 35

Morgunblaðið - 21.07.1998, Page 35
MINNINGAR ÞRIÐJUDAGUR 21. JÚLÍ 1998 35 f MORGUNBLAÐIÐ ,J I Það veit enginn fyrr en reynir, hve erfítt það er fyrir listakokk og mat- gæðing eins og Össa að glíma við sykursýki, æðakölkun og nýrnabil- un. Enda þótt Bakkus hafí verið löngu gersigraður, voru þetta Akk- illesarhælar Össa. Undanfarin ár varð hann æ veikari. Hvert áfallið á fætur öðru dundi yfir og ný mein hrönnuðust upp. Hver vonbrigðin á fætur öðrum. Samt hafði baráttu- andinn, lífslöngunin og bjartsýnin yfirhöndina til æviloka, þrátt fyrir ótnilega ei'fiðar og fjölþættar sjúk- dómsmyndir, er gerðu kröfur til flókinnar og erfiðrar fjöllyfjameð- ferðar. Öllu þessu andstreymi tók Össi þó með óbilandi kjarki og jafn- aðargeði. Að lokum hlaut þó eitt- hvað að bresta, og þar með lauk áratugalangri og erfiðri þrauta- göngu. Kallið kom á heimili þeirra Össa og Maríu, er hjarta hans stöðvaðist og ekki varð aftur snúið. Við þykjumst vita að Össi hlýðir nú hanagali morguns í nýrri veröld, þar sem hinstu lækningu er að finna. Ég hef oft sagt, að auk góðra for- eldra hafi fátt orðið mér gæfuríkara en góðir tengdaforeldrar, bæði fyrr og síðar. Það fæst seint fullþakkað. En í dag er stundin runnin upp að þakka Óssa fyrir samfylgd hans og ástúð. Ég kveð kæran vin og tengdaföður með þakklæti og sökn- uði. Megi hann njóta Guðs friðar á nýrri strönd í nýju landi. Þess óskar elskandi vinur og tengdasonur, Sigurður Örn Hektorsson. Deyr fé, deyja frændur, deyr sjálfur ið samæ- En orðstír deyr aldregi hveim er sér góðan getur. (ÚrHávamálum) Mig langar, með nokkrum orðum, að minnast Arnar Ingólfssonar, sem látinn er langt fyrir aldur fram, að- eins 59 ára gamall. Ég á margar góðar minningar tengdar Emi. Margar þeirra tengj- ast heimsóknum mínum niður á Ingólfsbilljard til hans og Gúggu, móðursystur minnar. Þegar ég var yngri voru heimsóknirnar þangað stórar stundir í lífi mínu og þeim fylgdi mikil tilhlökkun og eftir- vænting. Ég taldi sjálfri mér trú um að ég gerði mikið gagn með hjálpsemi minni, en líklega hef ég bara þvælst fyrir. Þegar ég varð eldri varð ég þess fljótt áskynja að margir af strákunum sem voru fastagestir á billjardstofunni báru mikla virðingu fyrir Erni, þeir litu á hann sem vin sinn og félaga, þó svo að mörg ár og jafnvel áratugir hafi skilið þá að í aldri. Enda varð það svo að margir þeirra litu stundum aðeins við á stofunni bara til að spjalla við Örn, en ekkert endilega til þess að spila billjard og ef þeir komu ekki auga á Örn um leið og þeir komu inn á stofuna, þá sögðu þeir gjarnan: „Jæja, hvar er karl- inn?“ Öm var skemmtilegur maður og það var gaman að spjalla við hann. Hann fylgdist vel með því sem var að gerast hjá manni og sýndi því áhuga, hvort sem það var skólinn, vinnan eða eitthvað annað sem var efst á baugi hjá manni í það og það skiptið. Mér er minnisstætt eitt at- vik frá því í vetur, skömmu eftir andlát Herfríðai', móðm- Amar, þá sagðist hann vilja verðlauna mig fyrir ákveðinn áfanga sem ég hafði þá nýlega náð, með því að gefa mér lítið ker sem móðir hans hafði átt. Þessu litla keri fylgdu hlý orð frá Erni sem mér þótti mjög vænt um. Þetta fannst mér sýna glöggt hversu góður og hlýr Örn var og núna er þetta litla ker mér mjög mikils virði og ég mun alltaf geyma það til minningar um hann. Síðustu ár voru Erni erfið vegna alvarlegra veikinda, þar sem bilið milli lífs og dauða var oft stutt, og þó að sjúkrahúsið hafi undir það síð- asta verið orðið hans annað heimili, þá var aldrei langt í góða skapið hjá honum og alltaf var hann jákvæður og bjartsýnn þrátt fyrir að vera fár- veikur. Nú þegar Örn hefur kvatt þetta líf er mér efst í huga þakklæti fyrir að hafa fengið að kynnast honum og ég bið Guð um að blessa og varð- veita minningu hans og að gefa Gúggu og bömum hans styrk til að takast á við sorgina. „Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga þinn, og þú munt sjá, a<5 þú grætur vegna þess, sem var gleði þín.“ (Kahlil Gibran, Ör Spámanninum). Björg Kristjana. Eftir allt sem gerðist, hélt ég samt að hann myndi lifa þetta af, hann gerði það í þessi síðustu tvö skipti. Ég er enn að jafna mig eftir þetta mikla áfall. Tilhugsunin um að afi sé dáinn er enn svo skrýtin. Ég er ekki alveg búin að átta mig á þessu. Ég á eftir að sakna hans svo mikið. Nú á enginn eftir að stinga upp á því að elda beikon eða bjúgu handa okkur tveimur á daginn. Hann var svo mikill sælkeri, þess vegna var svo leiðinlegt að hann mátti ekki borða það sem honum fannst svo gott. Maður á líka eftir að sakna neftóbaksins sem var úti um allt og lyktarinnar af tóbakinu sem einkenndi hann. Ég á aldrei eftir að gleyma hvað það var gott að leggjast í heita afaholu þegar hann gat ekki sofið lengur á morgn- ana. Afi var alltaf svo góður við mig og það er amma líka. Þau hafa alltaf verið eins og aðrir foreldrar mínir. Einu sinni þegar ég fór í þrjár vikur til útlanda bað ég afa um að passa gullfiskana mína. Afa fannst það nú alveg sjálfsagt. Jæja, þrjár vikur voru liðnar og ég kom heim. Afi hafði hugsað svo vel um fiskana, réttara sagt einum of vel að einn fiskur var dáinn og hinir frekar slappir. Þá hafði afi alltaf verið að gefa þeim því hann hélt að þeim fyndist svo gott að borða eins og honum. Afa fannst þetta svo leiðinlegt, hann reyndi að hugsa svo vel um þá. Ég man einu sinni þegar afi fór til útlanda fyrir Billiardsam- bandið, þá bað ég afa um að tína fyrir mig laufblöð af því ég ætlaði að þurrka þau og safna þeim í bók. Afi kom með svo falleg laufblöð sem ég hafði ekki séð fyrr, því auð- vitað hafði hann munað eftir að gera eins og ég bað hann um. Það eiga allir sem hafa þekkt afa eftir að sakna hans, hann var þannig persóna, sérstaklega einn lítill sem býr heima, litla barnið hans, hann Tryggur. Afi var alltaf svo góður við hann. Ég á eftir að sakna afa mjög mik- ið, og á ekki eftir að eiga neitt nema góðar minningar um hann. Guð geymi þig, elsku afi minn. Ég elska þig alltaf. Þín María Örn Ingólfsson er látinn. Við sem sóttum Ingólfsbilljarð minnumst góðs drengs og félaga. Á föðurarfleifð sinni Ingólfsbillj- arð stóð Öm vaktina frá tólf til tólf, alla daga vikunnar, ár, eftir ár. Þar gat maður gengið að traustum borð- um, nýstraujuðum dúkum og góðu rennsli vísu, því að Örn Ingólfsson hélt sínum borðum við uppá 147. Öm upplifði þróun íþróttarinnar frá því að hafa á sér þann stimpil að vera „skálkaskjól" gæfusnauðra óreglumanna er féflettu hver annan í það að verða ein vinsælasta sjón- varpsíþrótt í heimi, leikin af af- burðamönnum í kjól og hvítu. Ekki upp á hálfflösku af brennivíni held- ur milljónatugi. Örn tók virkan þátt í að efla íþróttina og átti þátt í þeim um- skiptum sem urðu í íþróttinni hin síðari ár. Með andláti Amar Ing- ólfssonar lýkur kafla í sögu knatt- borðsleiks á íslandi. Ef spakir menn skrifa íþróttasögu aldarinnar þá verður þar að finna nöfnin Örn Ingólfsson og Ingólfsbilljarð. María, þú átt samúð okkar og við þökkum þér og Erni fyrir hlýtt við- mót og skemmtileg kynni í gegnum tíðina. Minnumst hinna gömlu sann- inda að „glaður og reifur skyli gumna hver“ - uns svarta kúlan fellur og leik lýkur. Sverrir Björasson, Halldór Guðmundsson. GUÐRÚN BRYNJÓLFSDÓTTIR + Guðrún Brynj- ólfsdóttir var fædd í Ólafsfirði 23. janúar 1948. Hún lést á Landsspítal- anum 14. júlí síðast- liðinn. Hún lætur eftir sig einn son, Brynjólf Svein Birg- isson, (f. 1983). For- eldrar hennar voru Bryiyólfur Sveins- son póstmeistari í Ólafsfirði (f. 1914, d. 1981) og kona hans Sigurbjörg Helgadóttir (f. 1919), sem nú dvelur á Horn- brekku í Ólafsfirði. Guðrún var elst íjögurra systkina. Hin eru: 1) Ragnheiður, tölvukennari í Reykjavík, f. 1949. Börn hennar eru: Björn Brynjar Gíslason (f. 1968, d. 1987), Silja Bára Ómarsdóttir (f. 1971) og Brynjólfur Ómarsson (f. 1974). 2) Helga Pálína (f. 1953) textíl- hönnuður og aðstoðarskóla- stjóri MHI. Maki hennar er Jón Gauti Jónsson, landfræðingur (f. 1952). 3) Sveinn Ragnar (f. 1955), skipulags- arkitekt á Akur- eyri, en hann lést 1994. Ekkja hans er Sigrún H. Guðjóns- dóttir, hjúkrunar- fræðingur á Akur- eyri (f. 1955). Börn þeirrar eru: Brynjólfur (f. 1975), Sandra Hrönn (f. 1979) og Birkir Guðjón (f. 1989). Guðrún Brynj- ólfsdóttir lauk stúd- entsprófi frá Menntaskólanum á Akureyri 1968 og kennaraprófi frá Kennaraskóla íslands ári síðar. Hún stundaði framhalds- nám við Kennaraháskóla ís- lands 1994-1995. Guðrún starfaði mest við kennslu og uppeldisstörf á veg- um ríkis og Reykjavíkurborgar og síðustu árin var hún for- stöðukona skólasels Háteigs- skóla. Útför Guðrúnar fer frain frá Háteigskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 15. Stikurnar varða veginn sem þú gengur ogveriðhefurþér vegurinn heim. í brjósti þínu brestur veikur strengur. Þú veist að bráðum verðurðu horfrnn þeim og þessi vegur varðar þig ekki lengur. (Erlingur Sig. frá Grænavatni) Gunna Binna hefur lagt að baki sinn varðaða veg. Komin á leiðar- enda. Heim. Vegurinn hennar varð of stuttur. AHtof stuttur. Hún átti svo margt ógert en það mest þó að leiða soninn Brynjólf frá tánings- aldri til fullorðinsára. Það tók hana sárast að geta ekki þegar hún fann að hverju dró. Síminn hringdi að kvöldi hins 5. nóvember 1996. Það var Gunna. Hafði verið slöpp upp á síðkastið og farið til læknis 18. októ- ber og þá lögð inn á spítala tafar- laust, greind með bráðahvítblæði og einungis þrjár vikur eftir ólifaðar ef ekki yrði að gert. Mig undraði hversu róleg og yfirveguð hún var. Vissi að hún gat stundum komist úr jafnvægi af litlu tilefni. Hér var hins vegar tilefnið ærið en tekið með ótrúlegu jafnaðargeði. Hún sagðist vera á námskeiði og læra mikið, ekki sjálfviljug þó. Gunna hafði ekki það sem kalla má létta lund en kímnigáfu og hugkvæmni átti hún í ríkum mæli og dugði henni vel í erf- iðri meðferð sem virtist vinna á sjúkdómnum og færði henni meira að segja vinnuþrek á ný. Það var henni ákaflega mikils virði. Stolt hennar var að líta yfir Iiðinn dag og sjá að hún hafði skilað góðu dags- verki. Hinn 9. mars 1997 sæmdi hún okkur „Bakkaorðunni“ fyrir „trygga vináttu og hlustun". Skrif- leg fyrirmæli fylgdu þess efnis að orðuna skyldi setja á bakka þegar stjanað væri við einhvern í fjöl- skyldu orðuþega. Þá bauð „Græni nálapúðinn ehf‘ til 50. árshátíðar sinnar föstudaginn 23. janúar 1998. Því miður gátum við ekld þegið boðið og fengið að sjá allar stung- umar, en vissum að þær voru býsna margar orðnar og ekki sárs- aukalausar þó slegið væri á létta strengi. Gunna hringdi síðast til okkar 8. júní. Sjúkdómurinn hafði tekið sig upp. Það varð þó ekki aðalumræðu- efnið heldur hitt að hún var nýkom- in frá því að hitta samstúdenta frá MA austur á Klaustri. Hún hafði skemmt sér vel, dansað og spjallað við skólafélagana. Þrátt fyrir allt var hún glöð. Eftir að Gunna fluttist frá Ólafs- firði til Reykjavíkur urðu heimsókn- ir færri en vináttan söm. Fyrir löngu gaf hún okkur hvítan, hjarta- laga teljósastjaka með rauðum hjörtum á hliðum. Hér á heimilinu hefur hann alltaf verið kallaður „hjartað hennar Gunnu“. Núna stendur hann undir fjóluvendi á borðinu. Kyrr loginn brennur í minningu góðs vinar. Við vottum aldraðri móður, ungum syni og öðr- um ættingjum innilega samúð. Þórir og Aðalbjörg. MINNINGAR- OG TÆKIFÆRISKORT Segðu hug þinn um leið og þú lætur gott af þér g 5614400 lc,6a HiÁlMISTOmUN \QTj KIRKiUNNJUt LEGSTEINAR Guðmundur JL Jónsson fj F. 14.11.1807 i D. 21.3.1865 ^, í tSP7 r =4 1 SÍMI: gp Qraníí T HELLUHRAUN 14 1 220 HAFNARFJÖRÐUR 565 2707 FAX: 565 2629 Persónuteg, alhliða útfararþjónusta. Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson, útfararstjóri útfararstjóri Útfararstofa íslands Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300 Allan sólarhringinn. Elsku Gunna mín, þetta er bara allt of fijótt fyrir okkur öll. Eftir erf- ið veikindi síðustu daga birti til og allt virtist á uppleið en þá varstu skyndilega tekin í burtu frá okkur. Mér finnst ótrúlegt að hugsa til þess'Kf að ég muni ekki framar líta inn hjá þér og fá rótsterkt kaffi og kíkja í nýjustu dönsku blöðin, að við mun- um ekki framar hlæja saman í sept- ember yfir yfirfullum skápum hjá þér af jólagjöfum sem þú varst búin að kaupa, enda þótt þú segðist nú aldrei gefa jólagjafir, þetta væri nú bara meira svona tækifærisgjafir - og að við munum ekki framar undir- búa kalkúnaveislu á aðfangadag fyr- ir litlu aristókratana okkar. Við full- orðna fólkið erum líklega aldrei und- irbúin fyrir það að einhver okkur ná- v kominn deyi, hvað þá börnin okkar. Þetta eru búnir að vera erfiðir dagar og vikur fyrir Binna þinn, en eins og venjulega er hann búinn að standa sig alveg ótrúlega vel, ábyrg- ur og duglegur. Við sem eftir erum munum gera það sem í okkar valdi stendur til að aðstoða og hjálpa hon- um á þessari erfiðu stund í lífi hans. Elsku Gunna mín, ég veit að Denni og Oddný munu taka á móti þér í nýjum heimkynnum. Hvíldu í friði, elsku vinkona. Ég vil að lokum senda Binna, Helgu Pálínu, Röggu og fjölskyldum þeirra mínar inni- legustu samúðarkveðjur. Elsku Binni minn, megi guð og gæfa fylgja þér um ókomna tíð. Þín Díana. Margar minningar komu fram í hugann er ég frétti lát þitt. Þegar ég kvaddi þig kvöldið áður hélt ég að ég myndi hitta þig aftur. í janúar þegar þú bauðst til veislu í tilefni af 50 ára afmæli þínu og varst hrókur alls fagnaðar vonuðum við að þú værir komin yfir veikindi þín. í ágúst 1994 var skóladagheimili sem við höfum starfað saman á og átt^ margar stundir saman í góðum hópi lagt niður. Þá lést þú þig ekki muna um að takast á við krefjandi verk- efni og fórst í framhaldsnám í Kennaraháskóla íslands. Þar varst þú á réttum vettvangi, vel lesin, skapandi og áttir gott með að koma hugmyndum þínum í framkvæmd. I vinnu þinni með börnum áttir þú auðvelt með að hrífa þau í skemmtileg og um leið lærdómsrík verkefni. Elsku Binni, missir þinn er mikill, megi Guð styrkja þig til að takast á við þennan erfiða tíma. Við sem störfuðum með Guðrúnu á skóladagheimilinu Mánahlíð kveðj- um hana hinstu kveðju með þakklæti fyrir samfylgdina. Og sendum okkar innilegustu samúðarkveðjur til Brynjólfs og fjölskyldunnar. Anna María. • Fleiri minningargreinur um Guðrúnu Brynjólfsdóttur bfða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga. ZT v/Nýbýlaveg SÓLSTEINAR 564 4566 Legsteinar Lundi

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.