Morgunblaðið - 29.07.1999, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 29. JÚLÍ 1999 51
*
+ Guðlaug Matthí-
asdóttir fæddist
í Skarði í Gnúp-
verjahreppi 17. ágúst
1910. Hin lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands 22. júlí síðast-
liðinn. Hún var
dóttir hjónanna Jó-
hönnu Bjarnadótt-
ur, f. 3. sept. 1878 í
Glóru í Gnúpverja-
hreppi, d. 28. ágúst
1955, og Matthíasar
Jónssonar, f. 7. nóv.
1875 í Skarði, d. 17.
des. 1952. Systkini Guðlaugar
voru: 1) Jóhanna, f. 26. apríl
1905, d. 20. júní 1906. 2) Bjarni,
f. 10. apríl 1907, d. 21. apríl
1983. 3) Haraldur, f. 16. mars
1908. 4) Steinunn, f. 8. okt.
1912, d. 6. febrúar 1990. 5)
Kristrún, f. 22. sept. 1923. Upp-
eldisbróðir þeirra systkina var
Jóhann Snjólfsson, f. 31. des.
Sagt hefur verið að það sé ekki
sorgarefni þegar gamalt og las-
i burða fólk deyr. Vissulega á það við
um Laugu. Henni var hvíldin kær.
Hún vissi fullvel að hún var að hefja
nýja ferð og óvíst hvenær næst yrði
staldrað við, hellt upp á könnuna,
spjallað og allt gert sem var svo
gaman þegar Lauga var nærri. Við
sem eftir stöndum finnum bæði fyr-
ir söknuði og trega. En eftir langa
ferð er gott að hvflast.
Lauga ólst upp í Gnúpverja-
hreppi og Hrepparnh- voru hennar
heimkynni alla tíð. Frá 1948 til 1990
var hún húsfreyja á Bjargi í Hruna-
mannahreppi. Hún unni öllum
sveitastörfum og vann ekki síður
karlmannsstörf en kvenna. Þá var
verkaskipting karla og kvenna
meiri og annar hugsunarháttur en
nú er. En Lauga var jafnréttissinni.
Til dæmis sló hún með hestasláttu-
vél og ók dráttarvél eftir að hún
kom að Bjargi. Hún var á sínum
bestu árum hestakona, kunni vel að
vinna með hestum og fór til fjalls í
smalamennsku sem karlmaður
væri. Margt hefur breyst í þjóðfé-
lagi okkar síðan 1910 og ef Lauga
væri ung núna stæðu þessari dug-
legu og gáfuðu konu, sem hún var,
margar dyr opnar.
Við sem þetta skrifum vorum
samferða Laugu nær alla tíð en hún
var gift afabróður okkar, Guðjóni
bónda á Bjargi. Foreldrar okkai-
bjuggu þar einnig og um tíu ára
skeið bjó allt heimilisfólkið í sama
íbúðarhúsinu. Þröngt var oft á þingi
en hjartarúmið stórt og þar átti
Lauga ekki sístan þátt. Þótt sístarf-
andi væri átti hún alltaf tíma, var
bæði fræðandi og skemmtileg. Flest
börn og unglingar, sem dvöldu hjá
henni, eignuðust í henni trúnaðar-
vin og bundust henni böndum sem
: héldu allt til loka.
Ef sú kenning er rétt að við eig-
um það sem við gefum þá var Lauga
rík kona. Ótal myndir liðins tíma
vaka í hugskotinu. Lambféð á vorin,
nýfædd folöld, fuglahreiður í mýr-
inni, leikur óðinshana á vatnsfleti;
allt þetta veitti fögnuð sem hún gaf
öðrum hlutdeild í. Hún unni bókum
og fróðleik og var fróðleiksfús fram
á síðustu ár. Var mjög gaman að
ræða við hana um margt því tengt
og á því sviði var áhuginn óþrjót-
andi.
Á jólakorti frá síðustu árum segir
hún m.a.: Mikil þökk fyrir allt liðið.
Þessi orð gerum við að okkar loka-
orðum. Hafi Lauga mikla þökk fyr-
ir allt liðið.
Lát mig iðja, lát mig biðja,
lífsins faðir, drottinn hár. -
Lát mig þreytta, þjáða styðja,
þerra tár og græða sár,
gleðja og fóma öll min ár.
(Oterdahl.)
Blessuð sé minning hennar.
Kristmundur, Guðmundur
og Elín frá Bjargi.
1927, d. 22. sept.
1985.
Hinn 25. maí 1945
giftist Guðlaug Guð-
jóni Kristni Guð-
brandssyni frá Kald-
bak í Hrunamanna-
hreppi, f. 4. mars
1900, d. 22. apríl
1994. Þau hófu bú-
skap í Hörgsholti í
sömu sveit og flutt-
ust 1948 að Bjargi
þar sein þau bjuggu
allt til ársins 1990.
Bróðursonur Guð-
jóns, Guðbrandur og kona hans
Sigrún fluttu til þeirra að Bjargi
1957 og tóku þau alfarið við bú-
inu af Guðjóni og Guðlaugu árið
1971. Síðustu ár ævi sinnar bjó
Guðlaug í íbúð aldraðra á Flúð-
um.
Útför Guðlaugar fer fram frá
Hrunakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Hún var ferðbúin út í lífið litla
stúlkan, léttstíg og glöð í bragði því
að hún átti að sitja yfir ánum, en
það gerði hún löngum ásamt systk-
inum sínum í Skarði. Ekki síst hún,
sem varð strax mikið fyrir skepnur
og sérstaklega sauðféð og svo hélst
alla ævi. I banalegunni talaði hún
um það að hressast það vel að kom-
ast í réttirnar í haust.
Lauga var starfsöm alla ævi enda
þurfti hún þess oft með og vann
langan vinnudag, fyrst á fætur og
síðust í rúmið. Henni féll betur að
vinna útiverkin en þai’ var hún jafn-
víg á flest, hvort sem það var t.d. við
skepnuhirðingu eða heyskap. En
innanbæjarverk fórust henni líka
vel úr hendi og alveg sérstaklega
tóvinnan sem hún hafði mikla
ánægju af og miðlaði öðrum af
kunnáttu sinni þar.
Hún fór ásamt Steinunni systur
sinni einn vetur í Kvennaskólann á
Blönduósi og hún minntist þess
vetrar oft. I farskóla gekk hún í
Gnúpverjahreppi, heimavistarskól-
inn í Ásum kom síðar.
Lauga var sérlega minnug og
fróð og las mjög mikið alla ævi og
var gaman að ræða við hana um það
sem hún las.
Við þökkum henni langa sam-
fylgd og margar góðar stundir og
ekki síst hvað hún gaf bömum okk-
ar gott veganesti út í lífið sem þau
búa alla tíð að.
Þau voru orðin nærri 89 árin og
ferðbúin var hún, tilbúin að fara í
sína hinstu för.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning Guðlaugar
Matthíasdóttur.
Sigrún og Guðbrandur.
Ég hafði ekki búið lengi á Flúðum
þegar ég kynntist Laugu, enda vor-
um við nágrannar og höfðum báðar
gaman af að vinna úr ull. Hún sat oft
og spann eða prjónaði, ýmist sokka
eða vettlinga sem hún gaf einhverj-
um sem hafði not fyrir þá.
Hún var vön að koma við hjá mér
þegar hún kom úr búðinni eða bóka-
safninu og drekka með mér kaffi-
bolla. Þá kom hún stikandi með staf-
inn sinn og klofdjúpir skaflar voi-u
henni ekki nein fyrirstaða.
Eftir að ég fluttist í Flóann hitt-
umst við ekki eins oft en þó kom hún
og gisti nokkrum sinnum og ekki fór
ég í gegnum Flúðahlaðið án þess að
koma við hjá Laugu. í fyrra fór hún
með mér í Húsið á Eyrarbakka að
sýna spuna eina helgi. Það var gam-
an að vera með henni þar, hún hafði
svar við öllu sem gestir safnsins
spurðu um og var fljót að reka þá á
gat sem allt þóttust vita.
Ekki var hún síður vinkona Heið-
mars en þau gátu talað um íslenskt
mál, bókmenntir, vísur og fólk.
Heiðmar átti líka gamla Tvist, sem
kominn var út af Nasa frá Skarði s.vo
hann þóttist vera venslaður henni.
Alltaf var stutt í spaugið hjá
Laugu. Hún taldi t.d. að það væri
allra meina bót að lesa krassandi
glæpasögu fyrir svefninn, en veik-
indafréttir úr sveitinni var hún fljót
að afgreiða og vildi tala um eitthvað
annað. Lífið er einkennilegt eða
maður sjálfur. Mér hefur alltaf fund-
ist að það hlyti að vera óralangt
þangað til Lauga kveddi okkur, en á
sama tíma hefur mér fundist ég
verða að fara að hitta hana þar sem
hver stund er svo dýrmæt. Já, hver
stund er mér dýrmæt í minningunni.
Harpa í Þingborg.
Það var alltaf gott að vera samvist-
um við Laugu. Hún hafði sérstaklega
notalega og gefandi næiveru.
Lítið barn orðaði eitt sinn þá vissu
sína að Lauga væri algóð. Vissan var
byggð á reynslu þess. Glaðværð
vakti óvenju hlýtt blik í augum henn-
ar og kæmi fyrir að barn væri leitt
eða í örgu skapi kunni hún að bregð-
ast við með mjúkri stroku um kinn
eða spaugilegri sögu.
Barnið orðaði hlutina á sína vísu,
fullorðnir með öðrum hætti en þeir
sem stigu velkomnir skref yfir
þröskuldinn hjá Guðlaugu fundu að
þar bjó kona óvenju rík af gáfum og
gjöfulli lund.
Lauga nefndi oft að hún gæti seint
þakkað hversu mikið eftirlæti hún og
þau systkinin ólust upp við hjá for-
eldrum sínum í Skai’ði. Þar voru sög-
ur, vísur og gátur jafnsjálfsagður
þáttur heimilislífsins og dagleg störf.
Hversdagsleg atvik og setningar
urðu iðulega tilefni upprifjana og
auk glettni eða alvöru mátti draga af
frásögnunum lærdóm og víðari sýn.
Lauga var ólöt að deila með okkur
þessum gamla fróðleik og segja okk-
ur á sinn hreinskipta hátt frá liðinni
tíð. Við hjónin nutum þess að koma
við hjá Laugu og spjalla við hana um
daginn og veginn. Hún fyldist vel
með því sem var að gerast á hverjum
tíma og gáfur hennar og skarp-
skyggni veittu oft nýja sýn á atburði
líðandi stundar. Til mai’ks um þetta
má til dæmis nefna að hún spáði rétt
fyrir um niðurstöður síðustu forseta-
kosninga löngu áður en núverandi
forseti var umtalaður í því samhengi.
Ekki var síður fróðlegt að rifja upp
gamla tíma með henni enda hafði
hún einstaklega gott minni. Jafn-
framt var Lauga ávallt tilbúin til að
takast á um menn og málefni.
Glettni, gáski og vígfimi birtist þá í
mörgum myndum.
Jafnræðin og hún var og lét sér
annt fólkið sitt og velferð þeirra þá
sagði hún færra af sjálfri sér. Hún
var eftirlát um margt við aðra en
ætlaðist til lítils fyrir sjálfa sig. Hún
lét frekar sinn hlut en að gera kröfur
sem hún síðar sæi eftir. Því réð
hennar gjafmilda hjartalag. Guðlaug
lifði lífinu og kvaddi með æðruleysi.
Við kveðjum Laugu með virðingu
og þökk fyrir allar samvei-ustundirn-
ar og trúnað hennar.
Þrúður G. Haraldsdóttir,
Þórður Friðjónsson.
Aðeins nokkur orð í minningu
gamallar konu, Guðlaugar Matthí-
asdóttur, sem ég þekkti aðeins í þau
níu ár sem við bjuggum í sama húsi.
Ég var svo heppin að eignast í
henni góða vinkonu. Hún hefði ekki
vfljað að ég skrifaði eftir hana langa
minningargrein. Hún sagði sjálf sitt
álit í fáum orðum og var lítið fyrir
mælgi og orðskrúð. Þeim mun betur
lét henni að láta manni finna að hún
kynni að meta návist manns og það
sem gert var fyrir hana. Hún var
ekki allra, en þeim sem hún tók, var
svo sannarlega borgið í návist henn-
ar. Ég sakna hennar, þótt ég viti að
hvfldin var orðin henni kærkomin
og ég mun geyma í minningunni
mynd af skapríkri konu, sem hafði
lifað tímana tvenna og var hafsjór af
fróðleik og minni sem hún fékk að
halda fram á síðustu mánuði. Okkur
varð aldrei sundurorða, þó að við
hefðum ólíkar skoðanir og ég mun
aldrei gleyma því hversu vel hún
tók á móti mér, þegar ég kom heim
úr „flakki“, eins og hún nefndi hin
ýmsu ferðalög sem ég fór í.
Blessuð sé minning hennar.
Sigurbjörg Hreiðarsdóttir.
GUÐLAUG
MA TTHÍASDÓTTIR
+
Elskuleg móðir mín,
RAGNHEIÐUR JÓHANNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Laugarnesvegi 40,
Reykjavík,
áður Þórsmörk, Grindavík,
andaðist mánudaginn 19. júlí.
Útför hennar fer fram frá kapellunni í Fossvogi föstudaginn 30. júlí
kl. 13.30.
Jóhanna Sigurðardóttir.
+
Systir okkar,
GUÐNÝ ÞORKELSDÓTTIR
frá Arnórsstöðum
á Jökuldal,
verður jarðsungin frá Grensáskirkju þriðju-
daginn 3. ágúst kl. 13.30.
Systkini hinnar látnu.
+
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Halldórsstöðum
í Reykjadal,
verður jarðsungin frá Árbæjarkirkju föstudaginn
30. júlíkl. 13.30.
Steinunn Aðólfsdóttir, Páll Hafliðason,
Emil Aðólfsson, Margrét Árnadóttir,
Pálfna H. Aðólfsdóttir, Jakob Ólafsson,
Jóna A. Aðólfsdóttir, Reynir Karlsson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu við andlát eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
KRISTJÁNS THORLACIUS
fyrrverandi formanns BSRB,
Bólstaðarhlíð 16.
Aðalheiður Thorlacius,
Gylfi Thorlacius, Svala Thorlacius,
Sigríður Thorlacius, Árni Kolbeinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
V
tT

+
Hugheilar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa
JÓNS HALLDÓRS ÞÓRARINSSONAR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu,
Hafnarfirði.
Ingiberg Þ. Halldórsson, Jórunn Hadda Egilsdóttir,
Katrín M. Þórðardóttir,
Jens S. Halldórsson, Alexía M. Ólafsdóttir,
Ástbjörg Halldórsdóttir, Teitur Jónasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Kæru vinir. Hjartans þakkir til ykkar allra fyrir
auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
okkar elskulega
VIÐARS ÞÓRS ÓMARSSONAR,
Lautasmára 24,
Kópavogi.
Megi góður Guð blessa ykkur öll.
Aðalheiður Jóhannesdóttir, Friðjófur Friðþjófsson,
Ómar Þórhallsson, Magnea Richardsdóttir,
Geirlaug Geirsdóttir,
Þórhallur P. Halldórsson, Guðbjörg Jónsdóttir,
Guðbjörg Ósk, Ríkharð, Lilja Dröfn og Rúnar.