Morgunblaðið - 21.10.2000, Blaðsíða 83

MORGUNBLAÐIÐ
_______________________________LAUGARDAGUR 21. OKTÓBER 2000 83
FÓLK í FRÉTTUM
Ég býð þér í dans
Karen Björk Björgvinsdóttir og Adam
Reeve atvinnudansarar eru þessi misserin
að ná góðum árangri í alþjóðlegum dans-
keppnum. Jóhanna K. Jóhannesdóttir hitti
parið og skyggndist inn í fagran en oft á tíð-
um harðan heim þeirra þar sem dansinn
dunar frá sólarupprás til sólarlags.
ÁRALÖNG þjálfun dansarans sést á
mjúkum og kvikum limaburði þeirra
Karenar og Adams. Hún er lágvaxin
og þýðróma, nítján ára og hefur
dansað síðan hún man eftir sér og
æft dans frá sex ára aldri. Hann er
Ástrali, með hlýtt viðmót og er dans-
inn honum í blóð borinn. Þau eru
enda mörg dansskópörin sem hann
hefur slitið á þeim tuttugu árum sem
dansinn hefur átt hug hans allan.
Þau kynntust í London fyi'ir
þremur árum þegar hvort um sig
átti rússneskan dansfélaga. Smátt
og smátt fækkaði kósakkasporunum
og svifléttur vals ástarinnar tók við.
Ástralskur sveinn og íslensk snót
létu fjarlægðir heimshvelanna lönd
°g leið og tóku saman, jafnt innan
dansgólfsins sem utan þess. í dag
eru þau trúlofuð „og gifting í vænd-
um á næsta ári,“ segir Kai-en og
sendir geislandi bros til unnustans.
- Hvernig er líf atvinnudans-
arans?
Karen: „Það getur verið mjög
skemmtilegt en stundum er það líka
mjög, mjög erfitt. Vinnutíminn er
langur og maður æfir á hverjum degi
frá morgni til kvölds. Þess vegna er
nauðsynlegt að kunna að skipu-
leggja tímann sinn því ski-áningar í
allar keppnir og sýningar eru á
ábyrgð dansarans sjálfs.“
Karen og Adam tóku þátt í sýn-
ingunni „BurnThe Floor“ sem hlaut
mikið lof gagnrýnenda og fyllti sýn-
ingarhallir um heim allan. Þáttur
með völdum köflum úr sýningunni
var m.a. sýndur í Ríkissjónvarpinu í
Vor.
- Eruð þið í einhverri sýningu
núna?
Adam (með áströlskum hreim og
jafnvel svolítið íslenskuskotnum):
„Já, við höfum verið beðin um að
taka þátt í tveimur nýjum sýningum,
annai'ri sem er hugsuð sem fram-
hald á „Burn The Floor“ en við erum
bara svo upptekin við okkar eigið
sýningarhald og erum á heims-
hornaflakki með okkar eigin dansa,
förum um Asíu og Evrópu í stöðug-
um rússíbana. Þessa mánuðina erum
við samt að einbeita okkur algerlega
að keppnum því við höfum náð góð-
um árangri á þeim vettvangi að und-
anfömu svo við erum með hugann
allan við framann sem við viljum
hlúavel að.“
- Hvað hafíð þið verið atvinnu-
dansarar lengi?
Karen: „í tvö ár,“ Adam jánkar og
bætir við: „Þegar fólk fer úr áhuga-
mennsku yfir í atvinnumennskuna
fer það næstum aftur á byrjunarrcit
og þarf að kynna sig vel, vekja at-
hygli rétta fólksins og byggja upp
góðan orðstír, svo þetta er mikil
vinna.“
- Eru keppnir þá mikilvægar í
þessu samhengi og eigið þið eftir að
halda áfram strangri keppnisþátt-
töku?
A: „Já, algjörlega," Karen kinkar
kolli, brosir í kampinn og segir: „Eða
að minnsta kosti á meðan líkami og
heilsa leyfir.“
- Já, þú segir nokkuð. Hvað er
starfsævi dansarans löng? Hvernig
sjúið þið fyrir ykkur framtíðina -
næstu ár ogáratugi?
K: „Konur hafa styttri tíma en
karlmenn í þessu fagi. Þær hætta
keppni yngri en karlmenn en marg-
ar kenna alveg þar til um sextugt
eða sjötugt og jafnvel lengur. Þetta
er bara val hvers og eins.“
A: „Maður hættir keppni í s-amer-
ískum dönsum hátt á fertugsaldri
eða snemma á fimmtugsaldri en í
ballroom-dönsum getur maður hald-
ið aðeins lengur út. Okkur Karen
langar til að þróa dansinn og þekk-
ingu okkar á honum eins mikið og
við getum og ná árangri í samræmi
við metnaðinn til þess að leggja
grunninn að blómlegri framtíð."
Hver dans hefur
sína sögu að segja
- Keppið þið bæði í s-am-
erísku dönsunum og ball-
room?
K: „Já, það er
alveg tvöfalt
álag og vinna á
okkur en um leið
tvöföld ánægja."
A: „Flest pör
dansa bara
annaðhvort og
því getur dag-
skráin okkar
verið ansi
strembin þegar
við erum að
keppa í öllum
dönsunum."
- Hver er þá
uppáhaldsdans-
inn?
A: „Það er
mjög erfitt að
svara þessu því
við höfum bæði
svo mikla ánægju
af því að dansa og
sérhver dans hefur
sína sögu að segja.“
— K: „Við lærðum
líka að meta nýja og
ólíka hluti þegar við
vorum í Burn The
Floor því þar dönsuð-
um við alla dansa
tuttugustu aldarinnar
frá charleston,
rokkdansi o.s.frv.
þannig að þröngsýnin
vék fyrir víðsýni og
ánægju."
- Getið þið þá dansað
næstum hvað sem er?
(Segir blaðamaður í
forundran)
A: „Hmm... við
erum nátt-
úrulega
þjálfaðir _________
dansarar þannigaðjá,
við getum með tiltölulega
lítilli fyrirhöfn og þjálfun lært nýja
dansa eins og flamencó, salsa því við
beitum líka sköpunarkrafti inn í
dansana okkar og reynum að festast
ekki í einhverjum einum stíl.“
- Það var einmitt gerð áströlsk
mynd fyrír nokkrum árum sem fjall-
aði um uppreisnargjaman dansara
sem reyndi að brjótast gegn „dans-
mafíunni"...
A: „Hún hét Stríctly Ballroom og
það er fyndið að þú skulir minnast á
þetta (verður hálffeiminn) því ég
kom sterklega til greina í aðalhlut-
verkið.“
- Hvemig stóð á því?
A: „Við vorum þrír sem komum til
greina, ég og einn besti vinur minn
og svo sá sem fékk hlutverkið að lok-
um. Leikstjóranum fannst ég aðeins
of ungur í hlutverkið og gaurinn sem
hreppti hlutverkið átti mikla kvik-
myndareynslu að baki. Þetta var
engu að síður skemmtilegt og gaman
að segja frá að handritshöfundurinn
lærði í dansskólanum hjá pabba mín-
um og
sagan er
lauslega
byggð á honum
pabba - en vissu-
lega með vænum
skammti af skáldaleyfi."
- Em margir dansarar í
fjölskyldunni?
A: „Já, við erum öll dansarar.
Ætli það sé ekki bara í genunum.
Annars tók þessi mynd á raunveru-
legu máli því það eru ennþá vissar
reglur í dansheiminum en það er að
breytast því við viljum ekki að dans-
inn staðni og verði bara eins og hvert
annað laugardagskvöld eldri borg-
ara í gömlu dönsunum.“
K: „Það er svo margt sem spilar
Frá sýningunni „Burn The Floor“. Karen og Adam eru lengst t.h.

*
Karen Björk og Adam í hversdagsklæðum.
inn í ímynd dansíþróttarinnar; ýkt
hárgreiðsla, mikil andlitsförðun og
glys í búningavali, það er svona
staðalímyndin en málið er að
þetta allt hefur breyst og er orðið
miklu stílhreinna og fágaðra."
A: „Fyrir nokkrum árum voru
til dæmis bara þrír litir sem
komu til greina í hárlit hjá
kvendönsurunum - hrafnsvart,
snjóhvítt eða fagurrautt. Eins
fjarri eðlilegum háralit og
mögulegt var því þá jukust lík-
urnar á að sjónvarpsmynda-
vélarnar næðu fólki í nokkrar
sekúndur. Nú hefur dans-
klæðnaðurinn færst nær há-
tískunni svo það nú er
mögulegt að klæðast fal-
legum og áhugaverðum
búningum án þess að þeir
séu drekkhlaðnir semel-
íusteinum og pallíett-
um.“
K: „Nú skipar
dansinn aftur aðal-
hlutverkið rétt eins
og hann á að gera.“
- Hvemig er með innbyrðis
samkeppni á milli dans-
aranna, em engir katta-
slagir, klór oghvæs?
(Karen og Adam líta
hvort á annað og skella
svo upp úr) A: „ Jú, jú, það
kemur sko oft fyrir, því
verður ekki neitað. Strák-
arnir eru meira að segja
verri en stelpurnar, einu
sinni vorum við að keppa
og komin í úrslit þegar
einn keppinautur okkar
ákvað að nú þyrfti að
gera út um keppnina svo
hann tók góðan sveig, eða
tilhlaup, og dúndraði sér
utan í mig - hann hafði nti-,
ekkert upp úr krafsinu
nema að vera hundeltur
um gólfið það sem eftir
var keppni. Fólk lætur
stundum keppnisskapið
alveg fara með sig villur
vega. Við Karen reynum
að halda okkur fyrir utan
þetta því maður lærir
fljótt að það er dansinn
sem á að stjórna þér en
ekki keppnisárangurinn.
Þetta er íþrótt en dansinn
er líka listgrein þar sem.-J
við erum að túlka tón-
listina og gefa áhorfand-
anum hluta af lífinu í leið-
- Þetta er mjög kostnaðarsöm at-
vinnugrein, ekki satt?
K: „Jú, mjög dýr. Meðalkeppnis-
kjóÚ kostar svona 150.000 og maður
þarf einn kjól fyrir hverja keppni.
Það eru 5-6 keppnir yfir haustið sem
við tökum þátt í þannig að það er
auðvelt að reikna útgjöldin. Fyrir ut-
an kjólana eru svo auðvitað skórnir,
ferðalögin, æfingai-nar og allt uppi-
hald, fæði og húsnæði, á keppnis-
stað.“
A: „Þetta er vissulega dýrt en við
skulum ekki gleyma því að umbunin^j
getur líka verið ríkuleg. Við ferð-
umst út um allt og sjáum staði sem
við fengjum kannski aldrei að kynn-
ast öðruvísi. Tækifærin opnast líka
strax og maður nær árangri - góður
dansari er aldrei atvinnulaus.
K: „Það sem hefur gerst hjá okkur
er að við kepptum í Blackpool í maí
og af þrjú hundruð pörum komumst
við í úrslit. Það er besti árangur sem
íslenskii' atvinnudansarar hafa náð.
Þetta opnaði dyrnar fyrii- okkur og
nú liggur leiðin bara upp á við. Þetta
er mikil vinna en í dagslok er allt
streðið þess virði."