Morgunblaðið - 09.12.2000, Blaðsíða 65

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 9. DESEMBER 2000 65
■■■
REYNIR NEIL
SVEINSSON
(NEILSHAVE)
+ Reynir Neil
Sveinsson (Neil
Shave) fæddist í
Bretlandi 27. ágtíst
1946. Hann lést 8.
nóvember síðastlið-
inn. Hann átti eftir-
lifandi bróður sem
btísettur er í Eng-
landi og systur sem
btísett er f Kanada.
Reynir bjó í Þýska-
landi á námsárum
sfnum og um nokk-
urt skeið þar á eftir,
þar stofnaði hann
fjölskyldu og eignaðist tvo syni.
Reynir og seini kona hans ætt-
leiddu tvo syni. Hann og kona
hans slitu samvistir fyrir nokkru
en gott samband var þó á milli
þeirra. Synir hans eru uppkomnir
og btísettir í Bretlandi og Banda-
ríkjunum.
Útför Reynis fór fram frá Norð-
fjarðarkirkju 23. nóvember.
Reynir var að eigin ósk jarðsettur
í Norðfjarðarkirkjugarði.
Ég vil í fáum orðum mirmast vinar
míns, Reynis Neils Sveinssonar, sem
kvaddi svo alltof fljótt. Hann bað mig
sérstaklega í kveðjubréfi sínu að
segja um sig nokkur minningarorð
frá hans dögum hér á landi og lét
fylgja með að það ætti ekki að vera
um ævi hans í Bretlandi eða Þýska-
landi. Það yrði líka of löng saga að
segja því það dreif margt á daga hans.
Reynir kom fyrst til íslands um
1980, þá sem kajakkennari, og marg-
oft eftir það til að kenna á kajak og
þannig voru hans fyrstu kynni af Nes-
kaupstað. Þau eru mörg ungmennin,
aðaÚega þó strákar, sem nutu leið-
sagnar hans og nutu með honum
ferðalaga um hans heimaslóðir. Hann
átti orðið kunningja víða um ísland,
sem hann kynntist á ferðum sínum
hingað til að kenna kajakróður. Hann
var viðurkenndur kajakræðari og
hafði alþjóðleg kennsluréttindi. Hann
hafði líka skrifað kennslubók um róð-
ur.
Leiðir okkar Reynis lágu fyrst
saman er hann kom hingað til Nes-
kaupstaðar í febrúar 1998 og var þá
að kanna aðstæður og atvinnumögu-
leika með það í huga að koma hingað,
setjast hér að og eyða seinni hluta ævi
sinnar hér, eða eins og sagði seinna:
„Ég er kominn hingað til að lifa og þá
einnig til að deyja.“
Hann kemur alkom-
inn í lok maí sama ár og
hóf störf við sundlaug-
ina, þar sem hann var
góður starfskraftur,
kurteis og fljótur að
setja sig inn í starfið þó
að honum hafi fundist
margt vera gert öðru-
vísi, en hann átti að
venjast.
Hann var nákvæmis-
maður en hann vildi þó
ekki alltaf fylgja
reglum. „Reglur eru
fyrir þá sem ekki geta
stjómað sjálfir,“ sagði hann. Það
mátti vel merkja aukna aðsókn bama
í laugina enda var hann ötull að hvetja
þau og fara með þeim í leiki. Upp-
áhaldsleikurinn var Bless-bless, þar
sem bömin sátu á brettinu og hann
snéri. Og ég held að allflest böm sem
sóttu laugina hafi farið í þennan leik
með honum.
Hann kenndi ensku einn vetur við
Verkmenntaskólann og var gæslu-
maður á heimavistinni. Það var þar
eins og í sundlauginni, honum fannst
hlutimir ekki vera gerðir eins og
hann hafði vanist, að ég þurfti oft að
segja við hann: „Reynir minn, svona
er þetta nú bara á íslandi."
Honum tókst bara vel að aðlagast
samfélaginu og læra íslenskt mál,
hann talaði orðið mjög góða íslensku
eftir nokkurra mánaða veru og var
það orðið góðlátlegt grín hjá okkur,
sem unnum með honum í sundlaug-
inni, þegar hann var að læra ný orð,
þá sagði hann: og hvað segir þú,
hvaða kyn er það og í hvaða falli.
Hann hafði verið hér í tæplega eitt
ár þegar upp kom mál sem varð til
þess að hann átti ekki möguleika
lengur á að vinna með bömum, hvort
sem það var í skólanum eða sundlaug-
inni. Þetta var mjög erfitt fyrir mann,
sem lifði í þeirri trú að hann hefði ver-
ið sendur í þennan heim til að hjálpa
krökkum og það kunni hann líka vel.
Þau eru mörg bömin sem eiga um
hann góðar minningar og hann gaf
mikið.
Lífsviðhorf hans var þetta:
Égvæntíþessaðfara
aðeins einu sinni um þennan heim.
Látmigþvísýnanú
hverrilifandiveru
þágóðvildsemégget
Lát mig ekki fresta því eða vanrækja
þvi ég á ekki leið hér um framar.
RÚNAR SVEINN
SIGURÐSSON
+ Rtínar Sveinn
Sigurðsson
fæddist í Háagerði
við Dalvík 9. ágtíst
1919. Hann andaðist
í Dalbæ, heimili
aldraðra á Dalvík,
30. nóvember síðast-
liðinn. Hann var son-
ur hjónanna Kristín-
ar Gunnlaugar
Jóhannsdóttur, f. 9.
maí 1887, d. 20. sept-
ember 1982 og Sig-
urðar Bjarnasonar,
f. 14. ágúst 1881, d.
10. jantíar 1964. Systkini Sveins
voru 1) Rósa, f. 18. apríl 1910, d.
26. október 1981, htísmóðir á
Dalvík, maki Haraldur Ólafsson,
matsveinn, f. 25. september 1900,
d. 5. nóvember 1963. 2) Jóhann, f.
Sveinn frændi er dáinn. Hann dó
hægt og hljótt eins og hann lifði.
Sveinn móðurbróðir okkar var
yngstur systkinanna frá Háagerði,
sem nú em öll dáin. Hann var samof-
inn lífi okkar frá upphafi. Hann
kvæntist aldrei, en bjó lengstan
hluta ævi sinnar hjá foreldrum sín-
um í Svalbarði, en þar bjuggu einnig
foreldrar okkar og var sambýlið því
18. mars 1912, d. 11.
jtílí 1987, sjómaður
á Dalvík, maki Est-
er Lárusdóttir htís-
móðir, f. 9. jtílí 1918,
btísett á Akureyri.
3) Friðleifur, f. 30.
desember 1913, d.
20. apríl 1996, smið-
ur á Dalvík, maki
Aðalheiður Árna-
dóttir, húsmóðir, f.
23. nóvember 1921,
ntí á Dalbæ.
Sveinn hafði vél-
stjórnar- og skip-
stjórnarréttindi á minni báta.
Hann vann alla ævi við sjó-
mennsku og fiskverkun á Dalvík.
Sveinn verður jarðsunginn frá
Dalvikurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
mikið og líka gott. Sveinn bjó í litla
herberginu uppi að vestan. Þar átti
hann m.a. „hvítan hest“ sem hann
notaði þó ekki mikið sjálfur, en hafði
gaman af að skenkja gestum. Sveinn
stundaði lengst af sjómennsku, bæði
á vetrarvertíðum fyrir sunnan og sí-
ldveiðum frá Dalvík. Eftir að hann
kom í land vann hann við fiskverkun.
Hugur hans var því jafnan tengdur
Til að hafa eitthvað fyrir stafni eftir
að hann hætti kennslu og til að hafa af
lifibrauð fór hann að kenria ensku og
var margt fólk sem sótti námskeið hjá
honum. Hann setti einnig á stofn smá-
fyrirtæki sem bauð uppá Ijósmynda-
töku, tölvuvinnslu og heimasíðugerð.
Hann hefur öðrum mönnum frem-
ur komið Neskaupstað á kortið og það
fyrsta sem hann gerði í því, var að
þegar hann hafði verið hér í mánuð
eða svo útbjó hann fréttabréf sem
hann sendi til um 50 einstaklinga þar
sem hann fræddi þá, vini, ættingja og
fyrrverandi samstarfsfólk, um bæinn
okkar, lífið þar og tilveruna. Það var
svo uppúr þessu að hann setti upp
heimasíðu sem upphaflega hét „Dag-
legt líf í Neskaupstað“ en svo seinna
bara Neskaupstaður. Þar mátti fá
fréttir, að mestu í ljósmyndum, af því
sem var að gerast hér í okkar litla
byggðarlagi, sem honum var svo hlýtt
til og kunni vel að njóta þennan stutt
tíma sem hann var hér. Hann gerði
sér far um að kynnast bæjarfélaginu
sem best. Hann spurði um ættar-
tengsl, um atvinnuhætti og hvenær
fyrst var plantað í skógræktina, svo
dæmi sé tekið.
Hann var alls ekki sáttur við lífið og
tilveruna síðustu mánuðina og kom
það mér ekki mjög á óvart þegar hann
kvaddi. En það var samt erfitt að taka
því.
Það grípur enginn til slíkra ráða að
svo vandlega hugsuðu máli eins og
Reynir gerði nema fullsaddur lífdaga.
Hann sagði alltaf: Ég verð ekki gam-
all. Það stóðst. Hann talaði um að
hann væri líkamlega veikur, var viss
um að hann væri haldinn ólæknandi
sjúkdómi, sem myndi leiða hann fljót-
lega til dauða. Reynir taldi líka að
hann væri búinn að ljúka sínu ætlun-
arverkihérájörð.
Guð gaf okkur lífið og aðeins hann
getur tekið það. Það er mjög erfitt að
sætta sig við það að svona geti gerst,
en það gerist. Reiði fyllir huga okkar,
en við getum aðeins beðið og fyrirgef-
ið.
Ég vil að leiðarlokum þakka Reyni
góð kynni, sem aldrei bar skugga á.
Ég þakka honum margskonar aðstoð
og leiðsögn bæði mér og fjölskyldu
minni til handa. Ég þakka honum fyr-
ir allar fallegu myndimar sem hann
miðlaði okkur af Neskaupstað, af
bömunum í bænum, fullorðna fólkinu
og síðast en ekki síst þakka ég honum
fyrir að vera eins og hann var. Hann
tók sér nafnið Reynir svo hér gæti
hann skotið rótum eins og tréð sem
hann dáði svo mjög. Þær rætur fest-
ust ekki. Hans er saknað, en í þeirri
vissu að honum h'ði nú betur kveð ég
hann. Ég og fjölskylda mín geymum
um hann góðar minningar, sem aldrei
bar skugga á. Blessuð sé minning
hans.
Petra.
sjósókn og aflabrögðum. Síðustu ár-
in hringdi hann oftast daglega til að
fylgjast sem best með fiskiríinu.
Sveinn hafði gaman af laxveiðum á
meðan heilsan leyfði og nutum við
systkinin oft góðs af feng hans. Einn-
ig naut hann ferðalaganna með vist-
fólkiriu á Dalbæ eftir að hann fluttist
þangað. Sveinn var félagslyndur og
hafði mikla ánægju af vistinni á Dal-
bæ og var einn af hinum landsfrægu
veðurspekingum Dalbæjar. Síðasta
ævidag sinn var Sveinn að undirbúa
sig fyrir ferð með félögum sínum í
veðurklúbbnum á fund heilbrigðis-
ráðherra til að taka við viðurkenn-
ingu. Hug sinn til Dalbæjar sýndi
Sveinn m.a. með peningagjöf til
kaupa á nuddpotti, á tuttugu ára af-
mæli Dalbæjar, l.júlí 1999.
Sveinn frændi skilur ekki eftir sig
stóra minnisvarða, en hann skilur
eftir sig minninguna um þægilegan,
góðviljaðan mann, sem fylgdist vel
með sínu fólki, ekki síst unga fólkinu
í ættinni. Sá sem lætur sér annt um
ungt fólk vill að heimurinn batni.
Þannig var Sveinn frændi.
Systkinin frá Svalbarði.
CAarðshom
k v/ Possvogski^Ujugapð .
Sími: 554 0500
SERÍNA
STEFÁNSDÓTTIR
tSerína Stefáns-
dóttir fæddist í
Neskaupstað 24. des-
ember 1914. Hún lést
í Fjórðungssjtíkra-
htísinu í Neskaup-
stað 8. nóvember síð-
astliðinn og fór títför
hennar fram frá
Norðfjarðarkirkju
18. nóvember.
Elsku amma mín.
Ég vildi bara skrifa
þér nokkrar línur til
að þakka þér fyrir öll
þau yndislegu ár sem við áttum
saman. Þessar heimsóknir voru
margar meðan ég var lítill en
fækkaði svo með árunum. Ég hefði
viljað koma oftar en þar sem þú
bjóst hinum megin á landinu var
ekki svo auðvelt að koma því við.
Það var alltaf líf og fjör í kring-
um þig og passaðir þú upp á að
mér liði alltaf sem best meðan ég
var í heimsókn. Það var líka alltaf
stutt í hláturinn þegar þú varst
nálægt og man ég að þegar ég og
bróðir minn hlógum að einhverju
komst þú iðulega inn í hópinn
hlæjandi þó þú hefðir ekki hug-
mynd um hverju var verið að
hlæja að. Þú varst bara svo lífs-
glöð.
Þegar maður kom í Lúðvíkshús-
ið gat maður alltaf verið viss um
að fá nóg að borða. Þú sást til þess
að alltaf væri nóg til af alls kyns
kræsingum og að allir fengju
nægju sína og gott betur, enda var
maður alltaf orðinn vel pattaraleg-
ur þegar kom að
heimferð. Þú sást líka
til þess að maður
hefði alltaf eitthvað
fyrir stafni og leiddist
ekki. Þú kenndir mér
t.d. að leggja kapal og
líka hvernig hann gat
alltaf gengið upp.
Þegar ég fór svo í
nám til Danmerkur
héldum við sambandi
með bréfaskriftum.
Það var alltaf gott að
fá bréf frá þér með
fréttum frá íslandi og
Norðfirði. Þú sýndir því sem ég
var að gera alltaf mikinn áhuga og
stóðst með mér í einu og öllu. Þú
sendir líka alltaf pening með sem
kom sér oft vel þegar þröngt var í
búi.
Nú þegar þú ert horfin og farin
á annan betri stað er gott að geta
hugsað til baka og minnst liðinna
tíma bæði á Norðfirði og einnig í
Reykjavík. Ég þakka þér allt sem
þú hefur gefið mér og vona að þú
hafir það sem best á þínu nýja
heimili.
Ástar- og saknaðarkveðjur.
Stefán.
+
Við þökkum innilega fyrir auðsýnda samúð og
vináttu vegna andláts og útfarar
SIGURÐAR GUÐJÓNSSONAR
bifvélavirkja,
frá Vogatungu,
Háholti 31,
Akranesi.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Guðbjörg Þórólfsdóttir.
Vesturhlíó 2
Fossvogi
Sími 551 1266
www.utfor.is
Þegar andlát
ber að höndum
Önnumst aila þætti útfararinnar.

Við Útfararstofu kirkjugarð-
anna starfa nú 14 manns
með áratuga reynslu við
útfaraþjónustu. Stærsta
útfararþjónusta landsins
með þjónustu allan
sólarhringinn.
Prestur
Kistulagning
Kirkja
Legstaður
Kistur og krossar
Sálmaskrá
Val á tónlistafólki
Kistuskreytingar
Dánarvottorð
Erfidrykkja
% w
UTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA EHF.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar btía yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
Sverrir
Eitiarsson
útfararstjóri,
sími 896 8242
Sverrir
Olsen
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen
útfararsljóri,
stmi 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
CL