Skírnir - 01.01.1877, Blaðsíða 164
164
AMERÍKA.
a8 hjer var flest frá Bandaríkjunum sjálfum, sem í vændir
mátti vita, og aS sögurnar af sýningunni voru samhljóða um, a8
i?Sna8ur Vesturbeimsmanna og smíSar, aS því hugvit snerti og
nýbreytni, hefSu boriS af flestu, er kom þangaS frá öSrum
þjóSum.
í fyrra sumar 4. júlí hjeldu Vesturheimsmenn 100 ára
júbílminning þess, aS Bandaríkin lýstu sig laus og skilin viS
England. Mest kvaS aS því hátíSarhaldi í Fíladelfíu, því hjer
var flest stórmenniS saman komiS frá öllu ríkinu, og hjer var
líka fyrir flestum fögnuSinum aS lýsa. HátíSin var haldin bjer
2. júlí, og bar upp á sunnudag, en þann mánaSardag hafSi
þingiS ályktaS yfirlýsinguna. Norskur maSur, sem viS var
staddur, hefir lýst hátíSarhaldinu, og segist honum svo frá, a8
vart geti gefizt neitt kynjalegra aS sjá og heyra enn skrúð
borgarinnar, fjör og fagnaSarlæti fólksins, skotdynkina, litglær-
ingarnar og skoteldana, fánaburSinn og skrúSgöngurnar aS
Frelsishöllinni (Independence Hall) — enþang aS sóttu mörg hundr-
uS þúsunda — bumbusláttinn og . dryn hljóSfæranna. A þessu
gekk fram yfir miSnætti, og um þaS bil gullu slög nýrrar klukku,
klykkjandi út dýrSardaginn, en þaS stórbákn hafSi veriS steypt
úr fallbyssum, sem teknar voru frá Englendingum í bardaganum
viS Saratoga og frá suSurríkjamönnum í Gettysborgarorrustu.
þegar slög hennar hættu, sungu 600 söngmanna hinn fagra og
hjartnæma þjóSsöng Vesturheimsmanna:
My country ’tis of thee
Sweet land of liberty
Of thee I sing;
Land, where my fathers died,
Land of the Pilgrims’ pride
From every mountains side
Let freedom ring!
') þ. e. „Landið mitt, það er um þig, indæla land frelsisins — um
þig er það, að jeg syng! þú landið, þar sem feður mínir dóu, þú
vegland pílagrímsins, láttu frelsið bergmála í hveijum fjallstindi!“