Skírnir - 01.04.1905, Blaðsíða 50

Leturgerð og leturtegundir.
Eftir
N. Filskov.
1. Fyrsta leturgerð.
Þegar Sigurður Fáfnisbani (í Eddu) biður Sigrdrífu að
kenna sér speki, þá svarar hún meðal annars með vísum
þessum:
Limrúnar skaltu kunna,
ef þú vilt læknir vera,
ok kunna sár at sjá:
á berki' skal þær rísta
ok á baðmi viðar
þess, er lúta austr limar.
Hugrúnar skaltu kunna
ef þú vilt hverjum vera
geðsvinnari guma:
þær of réð,
þær of reist.
þær of hugði Hroftr,
af þeim legi,
er lekit hafði
6r hausi Heiðdraupnis
ok ór horni Hoddrofnis.
Á þessu sést, að forfeður vorir í heiðni hugðu töfra-
mátt í rúnunum fólginn. Rúnirnar voru í þeirra augum
heilög og dularfull tákn. Faðir guðanna, Oðinn, hafði
sjálfur hugsað þær upp, til þess að sefa sóttir og sorgir,
til sigurs í stríði, til að komast lieill undan holskeflum
hafsins, til eflingar mannviti og snilli, yflr höfuð til hags
og heilla hverjum þeim er kunni þær rétt að rista. Og
Norðurlönd eru ekki ein um þetta; hvervetna hefur letur-
gerðin verið talin gjöf frá guðunum, ómetanlega dýrmæt.
Jósefos, hinn alkunni sagnaritari Gyðinga, segir þannig,
að engill hafi að guðs boði kent Seth að skrifa. Egiptar
segja að helgirúnir þeirra séu komnar frá guðinum Thot,