Þjóðólfur - 23.04.1877, Blaðsíða 2

54
lúðra við nefnt tækifæri, voru þessir: Helgi Helgason, söng-
kennarinn (1. Cornet), Gísli Árnason (Gíslasonar pólití) gull-
smiðssveinn (Bass), Eyjólfur gullsmiður J>orkelsson (frá Borg)
(1. Tenor), Sveinn snikkari Jónsson (frá Djúpadal) (2. Tenor),
Páll Jónsson, snikkarasveinn (2. Cornet), og Oddleifur Bryn-
jólfsson (Oddssonar bókbindara) (Alt).1
— En — hvernig líður Handiðnamannafelaginu f Itvík!
I’ví miður þekkjum vér lítið til þess nema nafnið, enda sjáum
því miður enga ástæðu til að ljúka á það nokkru lofsyrði.
Skýrslur um það eða skil sjást hvergi, og nú hin síðuslu ár
heyrist þess varla getið; hetir oss verið sagt, að fjárhirðing
þess sé komin (hafi húu ekki ávallt verið) á ringulreið. þetta
er stór skaði og stór minnkun svo fjölmennu félagi með all-
góðum lögum og ómetanlega dýrmætu ætlunarverki. Félög
lifa ekki nema á fjöri og framkvæmd; það er ómögulegt, að
þetta félag geti þrifist fyr en það fær framkva:mdarmeiri stjórn
og h ú s! Félag þetta þarf að vera líkt og lag — «Laug» og fá viss
réttindi, t. a. m. lil að rneta prófsmfðar, o. fl. Vér höfum
ekki rúm til að fjölyrða um þetta að sinni, en vildum hér
með benda viðkomendum f bróðerni til að sjá f tíma skyldu
sína, sóma og gagn í þessu mikilsvarðanda máli. Að félagið
falli um koll af sjálfu sér, getum vér ekki ætlað, því bæði á
það að sögn töluverð efni og bókasafn, og telur marga máls-
metandi félaga.
— Frá hinum hörmulega mannskaða frá Útskálum, viljum
vér skýra með orðum húsbónda þeirra, sem drukknuðu,
herra Helga Sigurðssyni á Utskálum :
«Síðla dags þann 7. þ. m. varð hér að Útskálum hörmu-
legt og sviplegt manntjón, er 6 mannvænlegustu menn frá
heimili mínu drukknuðu allir hér á sundinu «Króksós». Strax
á eptir að þeir voru komnir frá landi, hleypti í ógurlegri brim-
ólgu með ósjó (sem opt á sér stað hér fyrir framan í svæs-
inni norðanátt og umhleypingum).
j>essir menn vorn bæði vinnumenn mínir og sjómenn,
og úrval úr fólki mínu.
1. Pórarinn Sveinsson, vinnumaður minn, 24 ára, for-
maður fyrir skipinu. Hann var maður hinn efnilegasti, at-
gjörvismaður, gáfaður og vel að sér, og mér hinn ástúðlegasti.
llann var systursonur þeirra bræðra, Árna sýslumanns og síra
Skúla á Breiðabólstað; átti móður lifandi og systkyn.
2. Þórhallur Jónsson, 20 ára, einn vinnumanna minna,
formaður fyrir öðru skipi (en hafði í þetta sinn iagt saman
við þórarinn), hann var efnismaður og formannsefni hið bexta.
Hann álti hér heima föður á lifi og systkyn.
3. Bergsteinn Bergsleinsson, 18 ára, frá foreldrum sín-
um á l’orfastöðum, atgjörfismaðnr á sínum aldrí, og talinn hér
fyrirmynd ungra manna að siðprýði og slillingu.
4. Páll Ásgrímsson, 26 ára, frá foreldrutn sinurn á Ileið-
arseli, atgjörvismaður að karlmennsku og atorku, hægur og
spakur í viðmóti og framgöngu.
5. Jón Sveinsson, uiri 30., vinnumaður frá Móeiðarhvols-
hjáleigu. Hann var duglegur og vandaður maður, sfglaður og
skemmtinn; ætlaði að byrja búskap i vor með unnustu sinni,
og átli móður á lifi.
6. Sigurður Nathanaelssson, nm 40., vinnumaður frá llauf-
arfelli, dugnaðarmaður, ráðsettur og vel metinn. Ilann var
kvongaður og átti börn á lifi.
Eptir þessum fáorða vitnisburði, sern allir hinir áður
nefndu áttu með rétlu, er auðvitað, að söknuður varð hér mik-
ill, þegar þeir allir frá sama heimili burikölluðiist allt í einu,
og hversu munu þá ekki fjærverandi foreldrar og aðrir ást-
vinir þeirra harma og sakna, þegar þeir heyra þessa sorgar-
fregn.
Góðnr Guð gleðji hina grátnu fereldra þeirra og ástvini
nær og fjær, og græði allra hjarlasár með huggun sinna náð-
arorða.
Útskálum, 9. april 1877. IJ S.
— 17. aprd er oss skrifað að allir mennirnir hafi verið
fundnir nema einn.
— Nýiega andaðist merkisbóndinn Guðmundur Eggerlssonú
1) pað er ekki síður eptirtektavert en gleðilegt, að jafnframt pví,
sem iðkan og ástundan siings og hljóðfæralistar tók að tíðkast hér í
bænum meðal liinna yngri handverksmanna (og enda sumra sjómanna),
hefir einnig allt annað gott háttalag telcið bersýnilega framförum í þeirra
stétt. parf og ekki nema að uefna pá bræður Jónas og Helga til að
sanna mönnum, að hér búí þó nokkrir s n i 11 d a r m e n n, sem að vísu
eru „ólærðir", en sem má ske einmitt því heldur geta hafið og menntað
6ína félagsbræður, af því þeir sjálfir hafa ungir gjörst sínir eigm lærí-
meistarar. Og fieiri munu eptir fara.
Sólheimatungu f Mýrasýslu; sömuleiðis húsfrú Helga J°
dóttir frá Hofstöðum í sömu sýslu, nafnkunn yfirsetuko ^
f>au munu bæði hafa verið rúml. sextug. Hér í Mosfells*'
er nydáinn Jón Bernharðssnn, silfursmiður, er mörgum
kunnur ; lianu var atorkumaður, en þó fátækur, og ept*1
þunga ómegð.
— Af enskum blöðum höfum vér séð, að þar í b'intb
breyting merkileg komin npp á kjölsölu og sláturfjárkaupou •
Amerikumenn liafa í vetur byrjað rneð miklum krapti að sen
kjöt á markaði hinna helzln borga á Englandi ; hafa þeir foö
upp að geta varðveitt kjötið ferskt alla leiðina (með is °g kó^ ^
lopti). Geta þeir þrátt fyrir allan flulningskoslnað selt kjöt s*
ódýrara en Englendingar, þvi víða í Ameriku eiga menn eb1
miklar nautahjarðir, sem ganga sjálfhala. í ríkinu Texas ■
mælt, að stöku menn eigi svo hundruðum þúsunda skipt|r
naulum. . •
Út af þessu skrifar hra Siimon í Leith oss, að litiö ú111 * ■ '
til, að nokkur Englendingur muni framvegis ágiruast slátof
frá íslandi.
SANSKOT TIL AUSTFIKÐINGA. ,
Afhentar á skrifstofu l’jóðólfs í marzmán. Ávísun lil lnnt.|
fógetans, hljóðandi upp á 69 kr. 22 aura, undirskrifuð af Lnr" ^
f>. Blöudal, sýslumanni i Dalasýslu ; þar með fylgdu áteiknj]
boðsbrjef, er sýna hvað hver hreppur í Dalasýslu hefir ge 1
af nefndri upphæð, og var það þannig: Úr Saurbæjarpresta •
14kr. (L. I*. Blöndal 5 kr., Gnðbr. Stnrlögsson 5 kr., sira •>°1_
Thorarensen 2 kr. og Jón Brandsson 2 kr ). Úr Fellsstrandt",
hr. 30 kr. 38 a. (Frú H. Thorarensen 6 kr , H. Oddsson
Kjallakstöðum 3 kr.) Úr Ilaukadalshreppi 13 kr. 53 a., og 11
Ilörðudalshreppi I I kr. 31 a.
— N ý 11 r i t. Á kostnað Einars prentsmiðjustjóra er út k°,n.
iA • I.nnrlcvfirr^lIiirHnmnr nv Hflp«h»rAllarrlnm:ir I hnnti
ni9t
ið: Landsyfirréttardómar og Hæstaréttardómar, I. hepti
1875, 8 bb. I—92 bls. kostar í kápu 70 a. Rit þetta sý. (
vera einkar vandað, og málin fram sett svo stutt, Ijóst og skýr i
sem mest má verða, enda er það gjört af assessor M. Stepbý11
sen sjálfum ; það er og vel vandað hvað prentunarfrágang'’’^
snertir. Viljum vér því fremur ráða almenningi til að kaup^
rit þetla, sem hið vaxandi rúmleysi blaðanna veldur því, ,
merin eiga á hæltu að geta fengið kost á að fylgja og fr®
ast á dómsmálatíðindum landsins.
KláðinníHvammkoti og áBústöðum-
(Sbr. pjóðólf þ. á. bls. 46 og 51.
1. Skoðtin læknanna, eins og hinar aukaskoðanirnar,
fóf'1
Vei1
ína lögreglnstjór® ð(1
lustjóra, jiegar k ‘
og
a-
fram á laun við lögreglustjóra og aðstoðarmenn hans. ■ j
eg eigi til að enn hafi komið fram nein lagasönnun fyrit', , f
kindur þær, sem læknarnir skoðuðn 5. f. m. hafi verið bj"^
sömu, sem fnndust með kláðavotti við skoðun lögreglustj
og aðstoðarmanna hans á Bústöðum og í llvammkoti, fj°’ ‘
dögum aður. ar
2. Hinar síðast nefndu kindur voru látnar vera Fy'
hjá eigendunum í ólæstum húsum, og hafa ekki að eins |f ^
endurnir heldur einnig aðrir, gelað borið ótakmarkaö í P" (
þeim 14 dögum, sem liðu milli skoðana
lækna; báðir eigendurnir lofuðu lögreg
votlurinn fannst, að bera í féð þegar í stað.
3. Kindurnar fundust með þykkildisblettum, sem
klæjaði sumar ákaft i, þegar þuklað var um blettina. e[
maur var ekki leitað, enda er reynsla fyrir því, að jaIj 0-
dýralækningafróðnm mönnum er mjög örðugt, eða jafnv
mögulegt að finna maur í kláða, sem er að byrja, e?nv0tti
reglustjóri gat þvf siður gengið þegjandi fram bjá . Jnð l'r
þessum, sem bondinn í Hvammkoti er nýfluttur Þanc,.ial-ét,:>
Þingvallasveit, og mun í haust hafa heimt fé úr f>ir)Sva 0ttu>'
sem gengið halði saman við Stiflisdalsféð, sem kláon
kin
d,
fannst I þegar um veturnætur. ,
4. Fyrst er mikill vandi að finna þykkildisbletli a Ijjöí
og dugar ekkert skoðunargler við þá rannsokn, og
örðugt að finna maur innanum aörar agnir úr þýkk,11 narí>r
fiösubleltum; með því að ennfremur hinir háttvirtu ,te jjiáðo'
við læknaskólann munu hingað til hafa fengizt lítíð v' v(,rið
skoðanir, sé eg ekki, að vissa sé fyrir því, að ekki
luifi
hi'ii
el,k'
manr á kindum þeim, sem þeir skoðuðu, þó að "jfajoii?'
Iíláða- oe
getað furidið unnað en fellilús á þeim.
ar liafa lækuarnir ekki sagt kindurnar.
5. Eg álit það skyldu bæði mína og sérhvers
manns, að heimta upprættan hvern kláðavott, sern
ekki sannfærðir nm, að sé «ósaknæmur», þar a
hégorni af okktir að fara að fást við mauraranneo^ þa^
skoðnnarmenn á kláðasvæðinu, sem eg hafi átt sv°
aldrei séð maur, sjálfur hefi eg séð kláðakindur,^!' vori0 1°'
•kfeSS
.vlðJþað
móti 'Ytestf
kallaðar, svo hundruðum skiptir, frá þvl e° (jullbri°^
skoðaði með dýralækni allt féð ( 4 suðurhreppum