Sæmundur Fróði - 01.01.1874, Blaðsíða 10

10
að ópörfu, og það til mikls skaða fyrir grásræktina, er
við haft til eldsneytis. J>etta kemur að miklu leyti af Jjví,
að menn vantar næga þekkingu til að íinna mótök þau,
er mjög almenn eru lijer á landi, en sem opt og tíðum
eru svo lmlin 'ýmsum öðrum jarðlögum, að mjög örðugt
veitir, að íinna pau, nema menn Lcri gott skynbragð á
]>að, bveniig slík jarðlög eru mynduð lijá oss. Með á-
burð á tún, engjar og kálgarða cr pví nokkuð líkt hátt-
að, pví að víða má lijer finna kalkblandin og leirbland-
in jarðlög, og ]>egar pau væru hæfilega blandin með
öðrum áburði, t. a. m. mykju, hrossataði og fjárhúsaskán,
mundu ]>au gefa hinn frjósamasta áburð, eins hjer eins
og erlendis, ]>ar sem pað nú er mjög almennt, að menn
blanda mykjuna með ýmsum jarðtegundum, til að gjöra
iiana enn pá kröptugri og haganlegri, eigi að eins til
grasræktar, heldur og í kálgarða og kartöplugarða. I
Fjelagsritunum gömlu má finna ýmsar ritgjörðir uin
petta efni, og með ]>ví að pau eru nú orðin mjög fágæt,
ætla eg mjer að nota úr peim einstaka kafla í rit petta,
en laga pcssa kafla ]jó svo, sem kunnátta hinna nýjari
tímanna heimtir.
Gjafatími hinn mikli, sem nú auösjáanlega fer í
hönd, bendir mönnum á, að vjer íslendingar purfum
að hafa allar klær úti, til að auka grasvöxt vorn, og
nota allar fóðurjurtir vorar sem haganlegast, og ]>að
virðist, eins og nú stendur á, vert fullkomnustu íhugun-
ar, livort ckki sje ástæða til, að peir, sem efni hafa á
]jví, fari að hafa kornfóður til drýginda við heyið, ]jví
kornfóður með fram mun eigi svo fráleitt, eins og sumir
kunna að gjöra sjer í grun, enda er herra skólakenn-
ari II. K. Friðrikson farinn að sýna frarn á ]>að í