Fjallkonan - 22.11.1906, Blaðsíða 4

244
FJALLKONAN
Kaupið
K.VOT1 sli ísa- og iiramvöruvcrzlun
í Ingólfsstræti Nr. 6.
Yandaðar TÖrur, gott yerð á öllu.
Biðjið um sýnisliorn af okkar prýðisfögru nýjungum, stórmikið úr að velja-
Sérstakt fyrirtak:
Silki-damast f y r i r ísl. búning, svart, hvitt og með fleiri lit-
um frá 2,15 fyrir meterinn.
Yér seljum að eins sterkar silkitegundir, sem vér áhyrgjumst keint til ein-
stakra manna, og sendum vörurnar tollfrítt og flutningsgjaldslaust til
heimilanna.
Vörur vorar eru til sýnir hverjum sem vill hjá frú Ingibjörgu Johnsen, Lækj-1
argötu 4 í Beykjavík.
Schweizer & Co Luzern Y 4 (Sehweiz).
Silkivarnings-útflytjendur. Kgl. hirðsalar
Fallegust og ódýrust liroliliiii sjöl
fást nú í
Elrauns verzlun Hamborg:
-A-Ö^lstireÐtÍ 0 Telefón 41.
Stórt úrval af smekksvuntum, Barnasvuntum o. s. frv.
K.læöslioraverzlnnirL
„Xjiverpool1
heíir enn þá fengið úrval af
sKólatnaöl
handa karlmö mum.
Allskonar tegundir — mjög ödýrar.
af alfataefnum, vetrarfrakkaefnum,
sérstökum buxnaefnum hjá
1, Acáersea í, Sii,
Til lækna og almennings.
Simonscn og Weels Efterf. Kaupmannahöfn, sem almennir og herliðs
spítalar fá vörur sínar hjá, hafa falið mér einkasölu á íslandi á öllu
sjúkravatti — sáraumbúðum — hjúkrunargögnum
o. s. frv., o. s. frv. Alt nteð afar-lágu verði.
Keykjavík, 28. september 1906.
Elgjill Jacohsen.
Dan-motorinn.
I
[Í
I
i
Það hefir nú verið hlé á auglýsingum um þennan heimsfræga motor. og
stafar það af þvi að aðsóknin lrefir verið svo mikil, að verksmiðjan hefir tæplega
haft undan, þrátt fyrir það að hún er sú stærsta og hefir mest vinnuafl af slik-
um verksmiðjum á Norðurlöndum, og þrátt fyrir meirí yfirvinnu nú en nokkru
sinni áður. — Það mætti ætla, að_ allur sá aragrúi af mótorverksmiðjum, sem
siðustu árin hafa þotið upp eins og gorkúlur, hefðu dregið frá þeim sem fyrir
voru, en það er okki tilfellið
Aðsóknin að Dan hefir aldrei verið meri en nú
Þetta virðist hin áþreifanlegasta sönnun fyrir því, hvað „Dan“-motorinn
um allan heim þykir bera af öðrum
steinolíumotorum.
Bnglendingar, sem sjálfir eru með hagsýnustu og verkhygnustu þjóðum
heimsins, og eru viðurkendir íyrir að grípi ekki til útlends fabrikats nema knýj-
andi nauðsym beri til, — þeir hafa þrátt fyrir fjölda motorverksmiðja i land-
inu sjálfu, eftir nákvæma rannsókn, sem sjálf stjórnin hefir hafið, ekki kynokað.
sér við að kveða upp þann dóm
að „Dan“ væri yfirburðamesti motorinn.
Japanar, sem í öllum verklegum greinum eru mesta uppgangs þjóð, hafa
einnig fengið sér Dan-motor til fyrirmyndar. — Og 1 öllum löndum heimsins
ryður hann sér afram með slíkum hraða, sem engiu dæmi eru til.
Það sést varla útlend tímarit, verkfræðislegs efuis, sem nokkuð kveður að,
að ekki minnist það á Dan-motorinn. Og gjörir hann því Dönum mikinn heiður
Þeir sem ætla að fá sér Dan-motor í vetur eða næsta vor eru vinsamlega
beðnir sem allra fyrst að snúa sér til næsta agents Dan-motorsins, svo motor-
arnir geti orðið tilbúnir i tæka tíð.
Sérstaklega er nauðsynlegt að senda pöntun sem fyrst, ef bátar eiga að
fylgja með. — Til þess að grynna á því sem senda þarf af bátum frá Dan-
mörku, verða í vetur smíðaðir bátar eftir pöutuu, á bátasmíðaverkstæðl, er
undirritaður setur á stofn á Patreksflrði, og verða motorarnir líka innsettir
þar. — Til þessara báta verður aðeins notað gott efni, og úrval ssmiðir. — í
Reykjavík, áSeyðisfirði og ef til vill á Eyjafirði geta menn einnig fengið smíðaða
motorbáta með þvi að snúa sér til Danmotor-agenta á þessum stöðum.
Patreksfirði
GÍUP
ágúst 1906.
i. Ilafsson.

I
i
1
OTTO MONSTED”
danska smjorlíki
er bezt.
270
og getur gifst hverjum sem þú vilt, og þá sýnist mér jóneitanlega,
að sú fásinna sé í meiral agi fráleit, að neita öðrum eins biðli og
greifanum af Preval, í því skyni einu að giftast nngum blaða-
snáp . . .“
„Hvernig geturðu sagt þetta? Hann er enginn snápur; hann
ritar ágætlega; eg hefi. lesið allar hans ritgerðir, og þær ern allar
gáfulegar.“
Baróninn héit áfram sínu máli. „Að eg nú ekki tali um það,
að hann húkir uppi á kvistherbergi og er blásnauður, síðan hann
varð saupsáttur við föður sinn.“
„Já, en óneitanlega er það sæmd fyrir hann. Má eg spyrja
þig, hvernig á því missætti stóð?“
„Hann verðnr sjálfur að sjá fyrir því; það kemur mér ekki
við. Eg skifti mér aldrei af því, sem mér kemur ekki við.“
„Alveg satt. En mer kemur það við . . . að eg elska hann.“
„Þú elskar ungan mann, sem þú þekkir naumast í sjón, og
hefir ekki talað við lengur en fimm mínútur.“
„Hvað ertn að segja? Fimm mínútur. Fyrst þrjár eða fjórar
í Boulogneskóginum, þá tíu mínútur á árbakka, og að minsta kosti
tuttugu á bekk í aldingarði, og ugglaust eins lengi í kvöld. Legðu
nú þetta saman. Og auk þess hefir þú sagt mér, að ástin komi
í einni svipan, og að enginn viti, hvernig hún kemur.“
„Segðu nú ekki nokkurt orð framar, annars verð eg reiður
svo um munar.“
„Ekki held eg það,“ sagði hún brosandi.
Baróninn rétti úr sér, keyrði höfnðið aftur á milli herðanna
271
og setti á sig hátignarsvip, sem hann ekki gerði oftar en einu
sinni á ári í mesta lagi. Á þessari stund var hann líkastur ein-
hverjum þjóða-forföður, rómverskum ráðherra eða einhverjum af sjö
vitringum fornaldarinnar.
„Klara,“ mælti hann, „eg ætla ekki að halda áfram að þreyta
neina kappræðu við þig. Þú gleymir því alveg, við hvern þú ert
að tala. Eg hefi ekki hngsað um annað alt mitt líf en þína ham-
ingju, og þér er óhætt að trúa því, að lífið er alvarlegt, miklu
alvarlegra en ungar stúlkur gera sér í hugarlund. Já, þú ert
ekki annað en barn, og þú ætlar að fara að kenna fullorðnum
manni, hverjar skyldur hann hafi, þroskuðum manni, sem mikið
hefir hugsað! Nú er eg fulltrúi skynseminnar og gætninnar, enþú
ert að verja augnabliks-gaman og dutlunga-iéttúð.
Nú brýndi baróninn raustina, hvort sem það nú var til þess,
að föðurleg áminning hans fengi meiri þunga, eða til hins, að síð-
ur beyrðist sívaxandi hávaði, sem barst gegnum lokaða hurðina
og þung dyratjöld, innan úr stofunni, sem baróninn var nýkominn
úr. „Já, Klara, menn verða að líta á lífið alvöruaugum, og ekki
láta augnabliksæsingar fá vald yfir sér. Eg finn ríkt til siðferðis-
ábyrgðar minnar á þessari stund. Þess vegna fær þú ekki leyfi
til að giftast öðrnm en greifanum að Preval.“
Um leið og hann sagði þetta lagði hann böndina á öxl henn-
ar og ýtti henni með varúð að dyrunum fram í ganginn og mælti:
„Jæja, góða mín, nú verðurðu að fara; eg verð að fara inn
til gestanna11.
í sáma bili heyrðist óttalegt skrölt innan úr borðstofunni, bak