Lögberg - 20.12.1893, Blaðsíða 2

2
LAaBRRO, mVIKUO-VQINV 20 DESEMBER 1893.
: :
| MUNID EPTIR j
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
... .að vjer seljuin nú ....
SKO OG YFIRSKO,
VETLINGA,
MOCCASINS, ETC.
billepfar en nokkur búð í borginni.
Vjer seljum yð'ur yfirsók fyrir Sl.OO.
Góð’ar Gum Kubbers uieð hringju fyrir $1.25.
Vjer vitum að f>að er slæmt að ná í peninga nú og þess vegna erum vjer
reiðubúnir að selja billega.
KOMIÐ OG SJÁIÐ
KILGOUR RlflIER & Co
541 Main Str.,

Winnipeg.
Horninu á James Street.
J ö g b c x g.
Genð út a8 148 Prinoess Str., Winnipeg Min
f The /.öfberg Printing Publishing Co'y.
(Incorporaíed May 27, lH9o).
Ritstjóri (Editor);
E/NAR HföRLEZFSSON
B ;sinkss managrr: JOHN A. BLÖNDAL.
AytJLÝSINGAR: Smá-auglýsingar I eitt
iVipti 25 cts. fyrii 30 orö eða 1 þuml.
dálkslengdar; 1 doll. um mánuðinn. A stærri
auglýsingum efSa augl. um lengri tíma at-
sláttur eptir samningi.
BÚSTAD A-SKirTI kaupenda verfiur að til
kynna skrtjlega og geta um fyrvtrandi bú
staC jafnframt.
UTANASiCRIKT til AFGKEIÐSLUSTOKU
blafisins er:
THE LÓC8ERC PRIMTIHC & PUBLISH. 00.
«=». O. Box 368, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIKT til RITSTÍÓRANS er:
KIMTOK LÖCBKRfi.
P. O. BOX 368. WINNIPEG MAN.
— MIÐVIKUDA.TINN 20. DES. 1893. —
tír Samkvæm lanaslögum or uppsöen
kaupanda á blafii ógild, nema hann sé
ekuldlaus, begar hann segir upp. — Ef
kaupandi, sem er í skuld við blafi-
ifi flytr vistferlum, án þess afi t.ilkynna
heimilaskiftin. i>á er bafi fyrir dómst/d-
unutn álitin sýnileg sónuun fyrir preft-
▼isum tilgang’.
ty Eptirleiflis verðnr hverjum beirn sem
sendir oss peninga fyrir blaóió s«nt viðu
kenning fyrir borguninni á brjefaspjaldi,
hvort sem borganirnar hafa til vor komiú
frá Umboósmönnum vorum eöa á annau
hátt. Ef menn fá ekki slíkar viðurkenn-
ingar eptir hæfllega lángan tíma, óskum
vjer, að þeir geri oss aðvart um það.
— Bandaríkjapeninga tekr blaðið
fullu verði (af Bandaríkjamönniml.
og frá íslandi eru íslenzkir pen-
ingaseðlar teknir gildir ful'.u verfii sem
borgun fyrir blaðið. — Sendið borgun í
P. 0. y/oney Ordere, eða peninga í Kr
pútered f.eHer. Sendið oss ekki bankaá
visanir, sem borgast eiga annarstaðar en
Winnipeg, nema 25ct.s aukaborgun fylw
fyrir innköllun.
T>að má ganira að því vísu, að
jóla^jafir meðal landa vorra verði rneð
ininna nióti Jietta ár vegna peninfra-
skortsins og atvinnubrestsins. Marg-
ir góðir menn munu líta svo á í Jietta
skipti, sem rjettara sje að verja því
er peir kunna að geta sjeð af, til að
rjetta bágstöddum hjálparhönd, held
ur en í misjafnlega þarfar gjafir til
kunningjanna. En J>að eru til gjafir.
sem menn ætiu ekki að láta legtrjxst
jjjður __ til barnanna. Það befur
stundum mátt sjá átakanlega sjón við
jólatrjeð hjer í íslenzku kirkjunni.
l>egar búið hefur verið að útbyta öll-
um gjöfunum, hefur pað koinið fyrir,
pð nokkrir barna-aumingjar hafa farið
sð gráta, af J>ví að [>au hafa ekkert
fengið. I>arna hafa J>au setið allt
kveldið, starið eptirvæntingar-auginn
á allar gjafirnar, allt af vonað að heyra
sitt nafn nefut næst — og svo hafa
allar vonirnar brugðizt. Oss liefur
sannast að segja furðað á J>vf, að
nokkur 'aðir eða móðir eða aðrir að-
standendur barnauna skyldu geta
fengið af sjer að senda þau á jóla
gleði pessa, án pess að sjá um að pau
fengju par citthvað til að gleðjast af.
Slíkt er hugs'inar'eysi, sem ek'<i ætti
að eiga sjer stað. Og yfir höfuð er
pað mjög fagur siður, og sjilfsagt
pjfðingarineiri en margur liyggur, að
gera jól n, fagnaðarh'uíð all< hins
menntaða lieims, svo ánægjuleg fyrir
börnin, sem inöunum er frekast unnt.
Mrs. Sigríður Einarsdóttir Magn-
ússon hefur sent Lögbergi langt og
allbiturt svar t:l sjeia Hafsteins Pjet-
urssonar, sera prentað er á öðrum stað
lijer í blaðinu. Sjera H. P. er vitan-
lega pví vaxinn að svara fyrir sig
sjálfur, ef bonum pykir þess J>örf. En
rjett finnst oss að geta pess, að hann
er ekki eini maðurinn, <era befur fært
oss fregnir ac s/ningarmunum frúar-
innar, pótt hann hafi einn um pá ritað
í Lögbergi. Og það gctum vjer sagt.
að pað hefur verið átakanleg samhljóð-
un í öllum peim fregnum, sem hingað
hafa komið viðvfkjandi peim munum
— nema að pvl leyti, sem sjera H. P.
fór utn pá vægari orðum en aðrir. Og
ekki getum vjer neitað því, að oss !
tiiinst freinur ósamiirjarnt, að banna
honum að seoja sitt álit um pað, sein
hsnn sjer á heiinssyoingii, af þeirri á-
stæðu, að hanji er prestnr, og blessar
j'fir söfnnð „með upplyptiim augnm
til hirnins oir fórriandi höndum‘‘, eins
oar Mrs. Maonússon kemst að orði.
Að liann hafi verið að „safnasaman ó
hróðri“ um Mrs. Mairnússon, nrer alls
engri átt t>að veit fyrst og fremst
hver sem lesið hefur pessa grein, sem
frúin hefur pykkzt af, og svo er pað
alkunnugt meðal peirra sem þekk ja
sjera H. P„ að honum er ekki hætt við
slíknm yfirsjónum. Hann mundi ekki
gera pað, J>ótt hann ætti að einhverju
leyti sín f að hefna, hvað [>á við konu,
sem óhugsandi er, að hann beri hinn
minnsta persónulegan kala til.
G r ý 1 it r.
Niðurl.
l>að er að líkindum nokkuð hæft
í pvf, se-n .Vlr. Hopkins talar um, að
Bandaríkja-congiessinn hafi eefið út
yms li)g miður hugsuð en skyldi, og í
nokkru fl jótræði. En vel ber þess að
uæta, að [>að er ef til vill rneira vanda
verk, að tíefa út lög fyrir Bandarfkin
en nokkurt annað land. Þar ern at-
vinnuvetíir martjbrotnari en í nokkru
öðru landi, otf par ttf leiðandi f afar-
inörg horn að lita. Rikjssainbands-
fyrirkoinulatíið gprir og Gonoresslötr-
tíjöfina flóknari í sumuin efnum held
ur en til dæmis á Stórbretalandi, og
naiimast er sannojarnt að bera hana
saman við Canada-löggjöf, par sem
lijer er svo iniklu minna umvjelis
Samt sein áður fer því mjög fjarri, að
pað sje Ópekkt í Canada, s<:m Hop
kins pykir svo mikilsvert í Bandaríkj
unuin, að „dómstólarnir verði að ver ja
rniklum tima til að reyna lögmæti
yrnsra laga“. I>au cru orðin nokkuð
mörg, lilgin, sem hæði liæstirjettur
Canada og brezka leyndarráðið haf
o-ðið að dæma utn, og merkilegt ei
pað, að venjnlegast hefur sá úrskurð
nr að lokmn fallið á O tawastjó.rnina
1>V eru lijónaskilnaðar-málin í
Bandaríkjun in, sem svo mikið núm
er hefur venð gert út. Því er ekki
að neita. að pau eru miklu fleiri syðr
tiltölulega en hjer í Canada. Annað
mál er pað, hvort J að er eins mikil
sönnnn fyrir siðleysi i Bandaríkjiinuin
• )g siðgæði lijer, eins og Mr. Hopkins
ng margir C’anadainenn virðast halda
Canada er, að pví er hjónaskilnaða’'
lö/gjöf snertir, eitt af mestu fhald>
löndum lieieisins. Hjer er hjrtnuin
gert illuiögulegt að skilja, prttt pau
sjeu stöðugt hvort öðru til kvalar.
Afleiðingin af pví ersvo venjulega sú.
þegar illa fer á antiað borð, að annað
hvort helzthjrtnabandið að nafninu til.
til lítillar upphyggingar fyrir hlutað
eigendur og náungann, eða að hjrtnin
leita suður fyrir landainærin til að f
kilnað. Auðvitað eru þau mál skrif
uð á dálk Bandaríkjanna, en pað ligg-
ur í augum uppi, að pað er ekki með
öllu sanngjarnt.
Manndráp pau sem framin eru
svo opt syðra án drtms og laga af
heilum lirtpum annars meinlausra
borgara á mönnum, sem sakaðir eru.
stundum með rjettu, stundum með
röugu, um hina og aðra glæpi, eru
vitanleoa einna rtvi feldnasta hliðin á
Bandarftja I finu. En ekki virðist oss
hún purfi að vera Canadamönnum „ó-
skiljanleg“, eins og Mr. Hoj)kins seg
ir. Þetta atriði stendur meðal annars
f miög nánu sambandi við pað, að
Bandarfkjunum ht-fur tekizt pað ssm
Canada hefur hingað til sótzt. eptir
með tiltölulega litlum árangri: að fá
útlendin^a inn í landið. Þar hefur
verið misjafn sauður í mörgu fje, og
frá stimuni lönduin liefur lítið annað
komið en versta ruslið. Sumstaðar í
Bandaríkjunum hefur pessi lakari
hluti útlendiuganna, sannarlegt ill-
pyði, náð svo miklu tangarhaldi á
hinu borgarlega fjclagi, eins og t. d.
f New Orleans, að alminnilegir menn
hafa fundið sig knúða til að taka til
ötprifsráða. Það er lítil sönnun enn
fengin fyrir pvf, að lfk tilfinning
kunni ekki að geta vaknað í Canada,
ef landið byggist nokkurn tima af
|ymsra pjóða inönnum líkt og Banda-
ríkin. Svo liofur hatrið milli hvítra
manna og svertingjanna í suðurríkj-
unum mikla J>yðiug í pessu efni, og
eins pað, að sutnir partar Candaríkj-
anna liafa bygu-zt að nokkru, án pess
veruleg lögreglustjórn væri samfara
hygging landsins. Sá h'igsunarhátt-
ur komst svoeðlilega inn lijá niöiinum
parfarinnar vegna, að þeir yrðu að
taka sjer sinn rjett sjálfir, og pað bef-
ur gengið *einna, en ákjósanlegt er,
að útryma honum. En full ástæða
virðist til að búast við, að hann fari
stöðugt dofnandi eptirþví sem dregur
úr iriiiflutiiingunum og pjóðin verður
fastari, samgrónari heild. En hvað
mikill stuggur, sem mönnum kann að
standa af þessari /ync/t-rjettvísi út af
fyrir sig, [>á er |>að naumast annað en
fyrirsláttur og hjegómi að tala uin
hsna sem þýðingarrnikið atriði í sam-
bandi við innlitnan Canada í Banda-
ríkin. Þótt ýmsar hroðalegar lynch-
sögur berist sunnan að, pá verða menn
að gæta pess, að par í landi eru meira
en 60 millfónir manna, svo að pað er
ekki furða, pótt margt misjafnt gerist
þar. Þeir atburðir e.u ævinulega
undantekningar, miklu meiri undan-
tekningar í raun og veru en menn
jrera sjer aln ennt grein fyrir. Það er
með þá atburði eins og slysin; pað er
sagt frá ferðutn manna þegar eiithvað
hlekkist á, eri pað er þagað um [>ær,
pegar allt gengur ágætlega. Þegar
menn lesa um öll járnbrautarslysin í
Bandarfkjunum, eða hjá hvcrri annari
stórpjóð heimsins, pá muudu menn
halda, að sjer væri hráður bani búiun
við að ferðast par um landið — ef
'iienn hefðu pað ekki jafnframthugfast,
hve óendanh ga miklu fleiri [>ær járn-
brautarferðir eru, sem ekkeit sögulegt
gerist í. Eins verða menn að hafa
pað hugfast, pegar menn lesa um
hryðjuverlj í Bandaríkjunum, að |>ar
er um slórpjóð að ræða, og að sjaldn-
ast er skýrt frá [>ví, pegar rj' ttvísin
hefur sinn gang par, al eg eins og f
öðrum lön lntn. Sum rfkin, oss ligg
ur við að segja flest, eru svo að segja
eða alveg laus við lynch-dórna, og það
-r sönnun fyrir pví, að pað er ekki
neina annaðhvort fávizka eða látalæti,
að búast við J>ví, að slikir dómar
pvrftu endilega að fara að tíðkast hjer
í Cmada, pótt aldrei netna hún rynni
saman við Bandaríkin.
Það er vitaskuld margt í hiuu
opiiibera lifi Bandtrfkjanna, sem vjer
fellum oss illa við, ekki sízt kosuing
dóuiaraiina. Vjer sjáum og niikla
^alla á [>ví fyrirkomulagi, sem Mr.
Hopkins fordæmir svo ha t, að reka
menn frá öllurn embættum, hveuær
se n stjórnarskij)ti verða, og setja
nyja, opt óreynda og sjálfsagt stund-
'im lakari menn í peirr.i stað. Og þó
má mæla pvf fyrirkomu’.agi bót frá
-mmum hliðum. Þaðerekki ólíklegt
að pað efli sjálfstreðis-anda manna, og
rótfesti pann hugsunarhátt, að pað
sje vissast að geta spilað upp á sfnar
eigin spýtur, hvernig sem allt veltist,
og stakasta óráð, að hugsasjer að hafa
allt af uppeldi sitt af almennings fje.
Lakari hugsunarháttur gæti komizt
inn í menn. En hvað sem um pað
má segja, pá eru Bandaríkin ekki
eina landið, par sem eitthvað iná finna
að liinu opinhera lífi. Það hefur ein
stöku sintium verið vikið að því í
Lögbergi, að það væru til gallar á
pví líka hjerna mecjin lfnunnar.
Og eitt liggur oss við að fullyrða:
Ef stjórnmálamenn Canada væru pess
umkomnir, að gera á tiltölulega
skömmum tfma sitt land eins og
Bandaríkin með þeirra göllum, koma
tölu landsmanna upp í 60—70 mill-
iónir og framleiða alian pann auð,
allan pann dugnað og alla pá menn-
ing, sem par er, þá mundu þeir ekki
að eins geri það, heldur líka tslja sig
með mestu velgjörðamönnum og snill-
ingum mannkynsins. Og, pað sem
meira er, J>eir hefðu rjett til pess.
Vjer liöfum ekki ritað pað sem
hjer að ofan stendur af því að vier
sjeum með innliintin Canada í Banda-
rlkin. V'jer höfum, fyrir margra hluta
sakir, enga trú á [>eirri hugmynd, og
pað er sannfæring vor, að hún niuni
hverfa með öllu, að pví er Canada-
menn snertir, pegar svo verður rýink-
að uni viðskijitin, að þeir fá að njóta
til fulls hluunindanna af nágrenninu
við hina iniklu pjóð við hliðina á
peim. Eu hitt virtist oss rjett, að
taka sig einu sinni til og sýna löndum
vorum fyrir sunnan, sem svo mjögeru
farnir að unna sinni nyju ættjörð, að
vjer íslendingar í Canada erurn ekki
blindaðir af slíkum fortölum nje tök-
um mark á slíkum grylum, sem peiin
er sutnir Canadamenn, t. d. Mr. Hop
kins, viðhafa, til pess að koma inu
hjá löndum sfnum beig 4 hinni miklu
og ágætu fravnfarapjóð fyrir sunuan
okkur.
Jóliigfjstíir.
Vetuiinn er kominn í algleym-
i.igi sínuiii; þaðeru harðir tfmar, ekki
eiiiungis f fylkinu Mauitwba, lieldur
svo að segja yfir alla [>essa miklu
heitnsálfi', og úr ölliun áttum koma
frásagnir inn vinnuskort og þar af
leiðandi neyð ineðal verkamannalyðs-
íus og annara peirra sern lifa 4 hand-
afla síiium. Jólin fara í hönd; á peirri
hátíð vilja allir vera glaðir og gleðja
hver annan, og vjer íslendingar í
[>essu landi fylgjuin trúlega liinum al
tnenna heiinssið og gefum jólagjafii
<>g tökum við gjftfum. Nokkur hiu
síðustu ár hafa verið lijer S bænum
höfð eitt og fleiri jólatrje meðal vor,
og hefur á þeim mátt sjá fjölda gjafa,
sem bæði hafa borið vott um örlæti
gefeudanna og góðan efnahag. Gull-
skart fyrir menn og konur, siltur-borð
búnaður, dyfr „Albuins“, málverk og
niargt annað, sem menn geta án verið
jafnsælir, hafa par veiið, og pað hef-
ur fleiri hundruðum dollara skipt, er
jólatrjen hafa haft meðferðis.
En að breyta nú til í þessu harða
árferði? En að kaupa nú ekkert,
sem óparfi heitir, handa sínum nán-
ustu? Mundu menn ekki liafa meira
af sannri jólagleði með þvf að verja
þeim peningutn, sem peir hafa af-
gangs, til að veita eitthvað nauðsyn-
legt einhverjum hinna mörgu, sem
líða skort? Og hver einasti maður
pekkir einhvern, sem annaðhvort fyrir
vinnuleysi, sjúkdóin eða annað höl
skortir pað sem heyrir til Jífsnauð-
synja.
Þjer, sem efni hafið, og ætluðuð
að gefa vinum yðar eitthvað fallegt
og dyrt, látið pað í petta sinn vera
eitthvað s ávegis, en sendið nú held-
ur pá peninga, eða virði þeirra, í mat,
fötum eða eldivið, í hús einhverra s.jm
bágar eiga, eða látið peningaseðil í
umslagi og með adressu á jólatrjeð,
og munuð pjer með glaðara lijarta
leggjayður til hvíldar hátíðarkveldin,
sem í hönd fara, vitandi, að pjer hafið
gert vilja hansog hreytt eptir honum,
sem fæddist í Betlehemsjötunni.
Winuipeg 18. des. ’93.
M.
ÍTTerKet Square % Winnipeg.
(Amlspænis Markaflnum).
Allar nýjustu endurtK-tur. Keyrsla ókeypis lil
og frá vagnstoðvum. Aðbúnaður hinn bezti.
John Baird,
eigandi.
RaFITRM AGNRLÆKNINGA STOFNUN.
Prófessor W. Bergman læknar
með rafurmagni og nuddi. Til ráð-
færslu er Dr. D’Eschabault ein sjer-
stök grein Professorsins er að nema
burtu yms lyii, á andliti, hálsi, hand-
'sggjum og öðrnm líkamspörtuni, s> o
sem nióðurinerki, hár, hrukkur, frekn-
ir o. fl. Kvennfólk æiti að reyna
tiann. Telephone 557.
* KOSTABOD *
byður hið íslenzka verzlunarfjelag um
pessar mundir; lágt verð, góðar \ örur,
og 2 prct afslátt á öllu sem keypt er
fyrir peninga og með mánaðarborg-
unum. Allir velkomnir, ríki maðurinn
með $100.00 og fátæklingurinn með
*J.OO.
Sigbalíit (StgitríiBfíott
flytur fólk milli Nýja Islands og Winni-
peg á hvafa tíma sem er. Hefur betr
útbúnaS en nokkurn tíma liefur sjezt á
brautinni áður. Fljótari flutningur en á
nokkurn annan hátt, fram rg aptur á
fjórum dögum. Tjaldaöur sleði með
þretöldum botni og ofn. Eins vcl fer
um farþegja eins og inni í húsum þeirra.
Menn snúi sjer til kaupmannanna GuSmundar
Jónssonar og Stefáns Jónssonar á horni Koss og
Isabell, eða Mrs. Rebekku Johnson á Young St.
Undarlega odyrt.
IJeyrðu vinur! hvernig stendur á
því að pessi nybyrjaði kaupmaður Á.
Thordarson getur selt okkur billegri
vörur eptir gæðum en við höfum átt að
venjast? Það skal jeg segja J>jer,
þv$ er svo varið að hann borgar sínar
vörur með peningum út $ hönd, hann
leg'gor líka fyrir sig að finna út hvar
billegast er að kaupa, hann hefur inn-
dælar jólagjafir fyrirnnga og aldraða,
til dæmis Albúms með ýmsu verði frá
dollar ujijj $ fimin dollars, og margt
lleira; ennfremur hefur hannsleða fyr-
irlitlu drcngina^ sleða 4 $J,75 sem
hinir selja á $2.50. Hefir heita og
kalda drykki sífellt á reiðum höndum;
allir pekkja staðinn í stóru Blokkinni
hans G. Johnsons, horni líoss og Isa-
bella stræta.
HOUCH & GAMPBELL
Málafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: Mclntyre BlockMainSt.
Winnipeg, Man,