Lögberg - 29.07.1897, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 29. JULÍ 1897.
u
Islands frjettir.
Rvlk 12. mat 1897
Pkestvígðib í gær, firiðjudag-
11. mat, í dómkirkjunni, af biskupi
landsins, herra Hallgrtmi Sveinssyni,
peir prestaskólakand. Bjarni Símon-
arson (sem steig í stólinn) til Brj&ns-
lækjar;prestaskólakand. Björn Björns-
son, aðstoðarprestur hj4 sjera Magn-
ósi Jónssyni t Laufási; háskólakand.
Geir Sæmundsson, prestur að Hjalta-
stað; og prestaskólakand. P&ll Hjalta-
lín Jónsson, prestur til Fjallapinga.
Gakðykk.jufkæðingub. Einar
Helgason lauk í vor hinu munnlega
prófi frá Garðyrkjuskólanum t Vil-
vorde & Sj&landi tneð 1. einkunn;
verklegt próf hafði hann tekið I haust
einnig með 1. einkunn. Einar Helga-
son er sem stendur & tilraunastofnun-
inni t Askov & Jótlandi, en fer stðan
til Svtpjóðar og sennilega einnig til
Noregs og Skotlands til að fullkomn-
ast enn betur l sinni mennt, og hefir
hann fengið til þess styrk af almanna-
fje bæði erlendis og hjeðan að heim-
an. Til Reykjavtkur verður hann
kominn fyrir næsta vor.
Rvtk 15. maí ’t)7
Ambbísk fiskiskóta, seglskip,
„Sahra E. Lee“, kom bingað fyrir
nokkrum dögum með brotið stýri, ept-
ir 23 daga ferð frá heimkynni sínu,
Gloucester t Massachusetts; hreppti
veðrið mikla. Skúta fessi liefur
stundað ílyðruveiðar hjer við Vestur-
land 14—15 &r (Dyrafirði), lengst all.-a
peirra skipa, og er nú að sögn hið
eina, sem heldur peim veiðum &fram
enn; pau voru 10—12 einu sinni. Með
skipinu eru tslenzk hjón, er dvalið
hafa um hríð f Gloucester. I>að fer
vostur til D/rafjarðar, pegar búið er
að gera við styrið.
Rvtk 19. mat ’97
Stkandasýsuu (miðri) 13. aprtl :
Það m& heita að veturinn hafi verið
mildur, þvt að frost hafa veriö lftil
og stórbyljir sjaldgjæfir, en J>ó er inni-
stöðuttmi fyrir fje orðinn með lang-
lengsta móti, þar sera peningur kom
vtða & gjöf um veturnætur — bæði fje
og hestar — og & stöku bæ jafnvel
)i&lfum m&nuði fyrir vetur; og hag-
laust hefur par verið til pessa. Haust-
ið v;»r ákaflega vont og dyngdi niður
feikna snjó h&lfan m&nuð af vetri, svo
að þ& tók algerlega fyrir haga um
miðbik syslunnar, en & jólaföstunn1
br& til ptðu og góðviðra, er hjeldust
fram & porra; kom s& bati vtst aðgóðu
liði, en & niörgum bæjum leysti pó
ekki snjó, svo hagi kæmi, og & stöku
bæjum fram til dala mun vora hag-
laust enn; hefur pó vorið allgóð leys-
ing sfðustu daga. A fjöllum er liver-
vetna feiknasnjór, svo að hvergi sjer
& dökkvan dtl, og færð hin versta.
Heyskortur or almcnnur; hafa nokkrir
þegar rokið pening suður fyrir fja.ll á
haga, pvt þar er alauð jörð. Utlitið
er pví sfður en eigi gott, ef vorharð-
indi skyldu verða.
Ekkert hefur orðið vart við fs á
þessum vetri, og er vonandi, að hann
sje ekki í n&nd, þvf að aldrei hefur
lagt á fjörur, og firðir, sem vant er að
leggi, hafa ávallt verið auðir inn I
botn.
V.-Sicaptafellssýslu (Skaptárt.)
3. maf ’97: Nú er veturinn liðinn
og sumarið komið, og mretti J>að verða
fagnaðarefni fyrir mögum manni hjer,
sem hefur átt að strfða við jafn-þreyt-
andi ttð og hefir verið & nú ny liðnum
vetri, J>ar sem varla verður talið, að
nokkurn tfma hafi komið staðviðri
deginum lengur, en mikið opt mörg
veðrin sama daginn. í fám orðum
sagt: hjer hefur ekkert verið stöðugt
— hvað veðráttuna snertir — nema
umhleypingurinn, og mikið optast hof-
ur hvert snjólagið safnast ofan á ann-
að, pví mjög sjaldan hefur komið
hláka. svo að liði gæti komið, með
haga fyrir skepnurnar.
Vfða mun hjer vera heylftið, og
er pað auðvitað aldrei nema eðlilegar
afleiðingar af óvanalega löngum gjafa-
tfma á húsfjenaði, og sömuleiðis af á-
kaflegum grasbresti sfðasliðið sumar,
og par af leiðandi litlum heyföngum
hjá almenningi undanfarinn vetur..
Heilbrigðl má hjer heita almenn.
Ekki eru uein bindindis samtök farin
að gera vart við sig hjer enn; pó má
geta pess, að all flestir munu vera
komnir til þeirrar skoðunar, að áfeng-
ið sje — 1 stuttu máli — eitur bæði
fyrir lfkama og sál, par sem pess er
ekki neytt mjög hóflega; sjón er hjer
lfka sögu rfkari, pvf áfengra drykkja
er hjer almennt mikið gætilega neytt
og vfða eru peir alls ekkert um hönd
hafðir.
MannalIt. Skrifað úr Vest-
mauneyjum 17. f. mán.: Hinn 7. p.
mán. dó hjer merkiskonan Guðfinna
Jónsdóttir, prests Austmanns, kona
Arna meðhjálpara Einarssonar á Vil-
borgarstöðum, móðir peirra bókhald-
ara Einars Arnasonar við Thomsens-
verzlun I Rvík og Jóns við Brydes
verzlun par. Hún var 73^ árs, kvenn-
skörungur og góð kona. t>au hjón
Arni og Guðfinna höfðu verið saman I
hjónabandi t 48^ ár (gipt 15. nóv.
1848).
Hinn 29. dag aprflm. andaðist að
heimili sfnu Kambshóli f Hvalfjarðar-
strandahreppi fyrrum bóndi par, Þor-
steinn Jónsson, háaldraður, fæddur
1804, hinn 20. dag júlfinánaðar. Átján
sfðustu æfiár sfn var hann alblindur,
hafði þó jafnan fótavist, að undan-
teknuin sfðasta mánuðinnro, sem liann
lifði. Allan búsap sinn bjó hann að
Kambshól, vel efnum búinn, reglu-
fastur, sparsamur og útsjónarmaður
mikill. Konu sína Sigrúnu Oddsdótt-
ur missti hann 24. sept. 1890. Sex
börn peirra eru á lffi, 4 mannvænlegir
bændur í H valfjarðarstrandahreppi og
2 dætur, önnur gipt, hin ógipt.
Rvfk 2. júnf ’97
Spítalaskipið franska, St. Paul,
sem sleit upp hjer á höfninn f garð-
inum f upphafi f. mán., varð pó ekki
að reglulegu strandi, heldur tókst að
lokum cg seint og sfðar meir að slæma
pvf einhvern veginn inn úr Skugga-
hverfisklettunuin binum megin f fjör-
una mill bryggjanna. Er svo verið
að reyna um hverja fjöru að bæta pað
svo, að fleyta megi því utan einhvern
tfma f sumar til almennilegrar við-
gerðar. Skipið er framúrskarandi
traust og vandað, úr hinum óbrothætt-
asta við, sem hjer hefur nokkurntíma
sjezt, og allt eirvarið. En mjög er
pað skemmt allt neðan, nuddað sund-
ur á mörgum stöðum við kjölinn af
pví að lemjast svo lengi við klettana.
Þessi viðgerð hjer er búizt við að
standi yfir 8—10 vikur vegna pess,
að ekki er hægt að vinna að henni
nema um háfjöru, og alls ekki, ef
smástreymt er.
Rvfk 9. júnf ’97
BotnvbbpingabNib ensku eru nú
aptur komnir hingað f flóann, Faxa-
flóa, á Norðursviðið, eptir hjer um bil
mánaðar brottvist, eða frá pvf f veðr-
inu mikla í upphafi f. mán. Af pví að
friður hefur verið fyrir þeim, hefur nú
aflazt vel hjer um flóann sfðustu vik-
urnar. En nú má búast við, að fyrir
pað taki aptur að mestu, með pví að
ðmögulegt er að vera með lóðir inn-
an um þá, hvað sem öðru líður.
Saga uýbyggjarans.
Hann pjáðist nótt og dag í fjögur ár
af eptirstöðvum af La Grippe-
veikinni—Alpekktur prestur ber
vitni með konum.
Eptir blaðinu Record, Windsor, Out.
Af öllum fbúum Kingsville, Ont.,
er enginn betur kynntur en Mr. Jas.
Lovelace. Hann er ekki eiuuugis
vel þekktur I bænum heldur er hauu
vfða pekktur út um allt Essex County.
Þegar frjettaritari frá blaðinu Record
kom til hans og bað um skyringar
viðvíkjandi orðróm um, að honum
hefði batnað margra ára gömul kvala-
full veiki, p& gerði hann það mjög
góðfúslega, með þeim orðum sem
fylgja:— „Fyrir fjórum ftrum sfðan
fjekk jeg slæmt kast af La Grippe og
frá peim tfma hafði jeg stöðugan verk
í magaopinu. Jeg reyndi fyrst ýma
húsmeðöl, en pegar það dugði ekki
fór jeg til læknis, en pótt hann stund-
aði mig í langan tíma batnaði mjer
ckkcrt, svo að jeg inissti móðinn og
hjelt að mjer mundi aldrei geta batn-
að. Þrautin yfirgaf mig aldrei nótt
eða dag í fjögur ár, og jeg var stund-
um svo slæmur að jog varð að liætta
við vinnu mína. Jeg hafði opt lesið
um ágæti Dr. Williams Pink Pills, og
meira af forvitni en að jeg hefði
nokkra von urn að þær bættu mjer
fjekk jeg injer eina öskju. Jeg varð
forviða af að finna að injer fór þá
heldur að skána. Jeg gat ekki skilið
hvernig pessi eina askja gæti bætt
mjer, par sem svo mörg önnur meðöl,
er jeg hafði brukað mik ð af, hefðu
ekkert getað gert. Jeg hjelt pví á-
fram með góðu geði, að brúka pill-
nrnar og pegar jeg var búinn úr fimm
öskjum var öll preitin horfin og jeg
var eins frískur og jeg hafði nokkurn
tíma verið. Jeg er í dag „as sound
as a dollar“ og fmynda mjer að pað
sje engiun maður f Essex County sero
polir harðari dagsvinnu en jeg“.
Sjera R. D. Herrington, baptista-
prestur í Kingsville, segir:—„Jeg hef
pekkt Mr. James Lovelace í síðustu
prjAtíu ár og álft ofangreinda frásögu
hans rjetta. Jeg mætti lfka bæta
pvf við, að jeg hef sjálfur haft mjög
gott af að brúka Dr. Williams Pink
Pills.
Nýrnavclki.
Ilversu margir eru það ekki tem misheppnast
að lcskna nítrnavciki—Þjer gctið ekki
staðið við uð spila með heilsu yðar—Ef
þjer erub 1irœddir um að þjer hafið
nýrnaveiki œttuð þfer að forðast allar
pillur, púlvera og meðöl setn allt eiga mð
Itrkna—South Amcrican Kidney Gure
er margreynt og hefur reynst vel.
Meðal sem leysir allar stíflur og giæðir
og styrkir veikluðu partana. og sem, sam-
kvæmt eðli sfnu, hreinsar burt tír líkam-
anum ö[l óheilnæmindi, er eina meðalið
sem er visst að lækna nýrnaveiki. South
American Kidney Cure er einmitt þess
konar metial. Þetta er ekkert skrum, það
er btíið að marg reyna og kanna þetta
raeðal af mörgnm bestu læknum lieimsins
sem segja, að iagar meðal sje liið eina
sem eigi við nýrnaveiki þareðönuur með-
öl geti ekki linað og uppleyst hörðu agn-
irnar, sem setjast að i nýrunum. Fljót
andi efnið fer rakleiðis í gegnnm allan
likaman og nær því strax til veiku part-
anna, þar sem pillur og ptílver og þess-
háttar meðöl aptur á móti geta það ekki.
í>að borgar sig ekki að trassa að fá bót á
nýrnaveikinni. Fljótasti vegurinn ei
vissasti vegurinn. Þetta mikla meðal
liefur aldrei brugðist. I>að er fljétandi
og uppleysandi meðal, sem á að eius við
nýruaveiki.
Gamalmonni ogaðrir,
iiios pjást af gigt og taugaveiklan
ættu sð fá sjer citt af hinum ágætu
Dr. Owbn’s Eleotkic beltutn. I>au
eru áreiðanlega fullkoinnustu raf-
inrgnsbeltiu, seni búin eru til. I>að
er hægt að tempra krapt þeirra, og
leiða rafurmagnsstraumiun í geguum
Ifkamann hvar sem er. Margir ís-
lendingar hafa reynt þau og heppnast
ágætlega.
Menn geta pví sjálfir fengið að
vita hjá peim hvernig pau reynast.
Þeir, sem panta vilja belti eða
fá nánari upplysingar beltunum við
vfkjandi, snúi sjer til
B. T. Bjöknson,
Box 368 Winnipeg, Man
0. Stephensen, M. D„
473 Pacific ave., (þriöja hús fyrirneðan Isabel
træti). Hann er aS finna heiina kl. 8—l()Tá
,m. Kl. 2—4 e. m. og eptir kl. 7 á kvöldin.
Stranahan & Qamre,
PARK RIVER, - N. DAK.
SELfA ALLSKONAR MEdOL, IiŒKUK
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o. s. fr.-.
Mr. Lárur Árnason vinnur i búðinni, og er
því hægt að skrifa honum eða eigendunum á ísk
þegar menn vilja fá mcir af einhverju meðali, sem
þeir haía áðurfengið. Bn œtíðska! munaeptirað
sanda númcrið, sem er á miðanu n a meðala-
glösunnm eða pökknuum,
PROMPTLY SEGUREdI
NO PATENT NO PAY-
Book on Patents
Prfzes on Patents
200 Inventions Wanted
Any one sending Sketch and Pescription may
quickly aacortain free, whethcr an invontion is
probably patentanle. Cominunictttions sirictiy
confidential. Fees modcrate.
MARION & MARION, Experts
TElfLE W II.BIJS, 185 ST. JAJES ST., HOKTREIL
The only firra of GKADUATE ENGINBKKSin
the Dommiou transacting patent hueinesa ea,
clueiveljr. Mentionthia Paper.
Northern
PACIEIC
RAILWAY
GETA SELT TICKET
TIL VESTURS
Til Kooteney plássins,Victoria,Van-
eouver, Seattle, Tacoma, Portland, og
samtengist trans-Pacific línum tíl
Japan og Kfna, og strandferða og
skcmmtiskipum til Alaska. Einnig
tljótasta og bezta ferð til San Franciso
og annara California staða. Pullmau
ferða Tourist cars alla leið til San
Francisco. Fer frá St. Paul á hverj-
nm Miðvikudegi. E>eir sem fara frá
Manitoba ættu að leggja á stað sama
dag. Sjerstakur afsláttur (cxcursion,
rates) á farseðlum allt árið um kring.
TILSUDURS
Hin ágæta braut til Minneapolís,
St. Paul, Chicago, St. Louis o. s. frv.
Eina brautin sem hefur borðstofu og
Pullman svefuvakna.
TIL AUSTURS
I.ægsta fargjald til allrastaðí aust*
ur Canada og Bandaríkjunum í gegn-
um St. Paul og Chicago eða vataðleið
frá Duluth. Menn geta haldið stans-
laust áfram eða geta fengið að stanza,
í stórbæjunum ef peir vilja.
TIL GAMLA-LANDSINS
m
Farseðlar seldir með ölluin gufu-
skipalfnum, sem fara frá Montreal,
Boston, New York og Philadeljihia
til Norðurálfunnar. Einnig til Suður
Ameníku og Australíu.
Skrifið eptir verði á farseðlum eða
finnið
H. Swinford,
GeD. Agent,
á hornina á Main og Waterstrætum
Mauitoba hótelinu, Wiunipeg, Man.
77
deyfublær á augunum, sem eiukennir marga Frakka,
og sem ef til vill er afleiðing af að neyta stöðugt
kriddaðrar fæðu og af að reykja of margar sfgarettur.
M. de Chauxville ljet sem ekkert hefði slettst
upp á fyrir honum og sagði stillilega :
„l>að er alls ekki sjálfsagt. Mrs. Bamborough
er ekki vön að gera hvern J>ann að trúnaðarmanni
sfnum sem svo hittist á með, að hún situr til borðs
með honum. l>ær konur, sem gera hvern mann að
trúnaðarmanni sfnum, eru vanalega lygnar“.
Steinmetz var að láfa f pfpuna sfna. Ilann haföi
pann Ijóta sið að reykja sterkt tóbak f trjepfpu eptir
að liann var búinn að reykja vindil.
„Kærasti De Chauxville", sagði Steinmetz án
þess að líta upp, „snjallyrði yðar hafa engin áhrif á
mig. Jeg pekki ílest peirra; jeg hef heyrt pau áð-
ur. Ef pjer hafið nokkra sögu að segja mjer af Mrs.
Sydney Bamborough, þá segið mjer hana hreint og
beint í öllum haraingjunnar bænum! Mjer falla bezt
óbrotnar, rjettarog skrúðlausar sögur. Jeg er pjóð-
verji, eins og pjer vitið; það er hið sama og vera
maður sem hefur daufan smekk og pykkt höfuð“.
M. de Chauxville hló, en hlátur hans lysti engri
einlægri kæti frarnar en áður.
„Þjer breytist lftið“, sagði hann. „Hin hispurs-
lausu orð yðar vekja hjá mjer endurminniugar um
Pjetursborg. Já, jeg viðurkenni, að Mrs. Sydney
Bamborough vakti talsverðan áhuga hjá nijer. En
jeg tek mjer of mikið leyfi; slfkt er engin ástæða
f^rir, að hún skyldi vokja áhuga hjá yður“.
84
horfði ekki á Alexis, heldur á rósirnar á gólfteppinu.
Það varð dálftil pögn, en svo sagði Alexis blátt á-
fram:
„Það er ekki ólíklegt, að jeg biðji hennar um
leið“.
„Og það er ekki ólfklegt, að hún taki yður“,
sagði Steinmetz.
„Það er jeg nú ekki svo viss um“, sagði Alexis
hlæjandi; hann var laus við allt sjálfsálit. Hann
hafði smátt og smátt neyðst til að kannast við, að
pað eru til menn, sem að eðlisfari eru hneigðir til
hinsilla—menn, sem ekki virða sannleikann og hirða
ekki um ráðvendni. En hann var nógu saklaus til
að álfta, að kvennfólki sje öðruvfsi varið. „Jeg sje
ekki hvers vegna hún ætti að gera það,“ hjelt hann
áfram með alvörugefni. Hann stóð við hinn eld-
lausa arn, og var hann hár, rjettvaxinn og karlmann-
legur, maður, setn var alls ekki kænn, slunginn eða
bráðgáfaður, fremur seinmæltur, en pað var áreiðan-
lega vfst, að fnllkomin ráðvendi og drengskajrar
rjeði f öllum áformum hans.
Karl Steinmetz leit á hann og brosti, án pess að
reyna að dylja það.
„Hafið pjer nokkum tfma sjeð hana?“ spurði
Alexis.
Steinmetz hikaði sjer eitt augnablik; en svo
laug liann, laug lfklega og með yfirlögðu ráði, og
sngði: „Nei.“
Við ætlum á leikhúsið í kveld—verðum í ákorf-
73
M. de Chauxville horfði fyrst í nokkrar sekúnd-
ur í gegnum glerhurðina. Svo sneri hann uppá hið
vaxborna yfirskegg sitt og labbaði inn. Steinmetz
var aleinn í herberginu, og M. de Chauxvillo hafði
auðsjáanlega enga liugmynd um—vildi auðsjáanlega
láta álíta pað—að Steinmetz var J>ar inui. M. de
Chauxville gekk að borðinu og fór að leita árang-
urslaust að blaði, sem hann hefði gaman af að lesa.
Hann leit upp frá þessari iðju sinni af hendiugu,
og pá mættu augu hans augum Steimnetz, sa;n
starði rólegur á hann.
„Ó“, hrójiaði M. de Chauxville.
„Já“, sagði Steinmetz.
„Eruð pjor kominn til—Loudon? ‘ sagði M. de
Chauxville.
Steinmetz kinkaði kolli með alvörusviji, og
sagði svo aptur: „Já“.
„Það er aldrei á yður að ætla“, bjelt Claude de
Chauxville áfram og settist f djújmn hægindastól
með dagblað í hendinni. „Þjer eruð reglulegur
farfugl“.
„Jeg er orðinn nokkuð pungur til flugsins—nú
orðið“, sagði Steinmetz.
Um leið og Steinmetz sagði þetta, lagði bann
blaðið, sem bann hjelt á, á digra, feita lærið á sjer
og horfði á Chauxville fyrir ofan gullspengdu gler-
augun sfn. Hann reyudi ekki hiö minnsta að dyljs^
að hann var að undra sig yfir, hvað pessi rnaður
vildi konum. En baróninn virtist vera að undra sig