Lögberg - 06.06.1912, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. JÚNt 1912.
3
Kvæði
Til séra Rögnv. Péturssonar og
k'onu hans fí tilefni af heim-
för þeirra til íslands.J
4 ------ 4
Æfikjör og ættarband
Ýmsa líka gera,
Mörgum sýnist sæiuland
sitt í fjarlægð vera.
Vonir þó aS velji sér
Vegi óskum hæfa,
í»ar ab lenda ekki er
Allra manna gæfa.
Sálar ljósbrún instu á
Inn’í geislum dreyina
Verur þær, sem veröa þrá
VængjuS út um heima.
Blánar fyrir fremstu strönd—
Fegurfi birtist heimi,
í>ar sem andinn á sér lönd
Út’ í ljósi og geimi.
Þá eru hugum viöa væb
Vötn til fjarra tanda
Þegar yfir hlíö og hæö
Helgar sýnir standa.
Þar er eins og æskulands
Yndi í minning dregið,
Þá um útsýn anda manns
Eldi hefir slegib.
Gestkvæmt þætti lýönum lands
Liti hann þann grúa,
Væri hérna vilji manns
Vængir til aö fljúga.
En svo nokkuð autt og tæmt,
Efni nýtt til saka,
Þegar öllUm afturkvæmt
YrSi þeim til baka.
Þar sem hafiö hringar sinn
Hlekk 1. vatna-keöju,
Findu, vinur, fjöröinn minn,
Færöu honum kveöju.—
Þar var okkar bernsku ból,
Brosiö fyrsta’ í tárum.
Okkar sté þar æfi sól
Upp úr tímansi bárum.
Þar sem o’ná bergiö blátt
Baxnsins tár nam hníga,
Nú má heyra hjartaslátt
Heilags friðar stíga. —
Yfir höf og ókunn lönd
Ykkur gæfan leiöi,
Verndarkraftur, verndarhönd
Vegi ykkar greiöi.
Kr. Stefánsson.
15. Maí 1912.
Kóróna og krossburð-
ur kvenfólksins.
Stúlka segir þá sögu nýlega, aö
háriö á henni fór aö þynnast, svo
aö hún keypti sér hárpúða á hvirf-
ilinn og skömmu síöar fylgdi hún
tízkunni og fékk sír fléttaöa hár-
kollu á höfuöiö. Þar kom, aö hár-
iö varö svo gisið, aö hún undi ekki
viö svo búiö, heldur fór og leitaöi
ráöa og aðstoðar á einum þeirra
staöa, þar sem hárkollur eru setd-
ar og höfuðsvörður kvenna og hör
unds litur er stundaöur eftir listar
innar reglum. Þar liittist svo á,
að stútkan sem afgreiddi hana, var
bæöi skynsöm og greinagóð, og
tókst meö þeim tal og kunnings-
skapur; sú stúlka haföi þykt og
fallegt hár; gesturinn haifði orö á
þvi, og segir nú sjálf frá á þessa
leið:
“Eg passa það vel,” svaraöi
stúlkan brosandi.
Þaö er litill vandi, hún sem þarf
ekki annað að gera en greiöa þaö
alkn daginn, hugsaði eg;
“Eg bursta það hundraö og
tuttugu sinnum á hverju kveldi,”
segir hún svo; rétt í þvi aö eg var
aöi gera henni rangt til í huganum.
“Þó ekki á' hverju kveldi!” varð
mér aö orði. Eg mintist þess,
hvernig eg fór aö á kveldin: kipti
af mér hárkollunni meö annari
hendinni, tók ofan af rúminu með
hinni og svo ofanundir án frekari
umsvifa.
“Jú, á hverju einasta kveldi.
Háriö hefir reglulega gott af því.
Þú ættir aö reyna þaö; en þaö má
ekki kasta til þess höndunum, því
þá er lítið gagn aö-því. Eg átti
bágt meö aö venja mig á það fyrst
í staö ; eg kveiö fyrir því alt kveld-
iö ef eg var úti að skemta mér, aö
þurfa aö byrja á því þegar eg
kæmi heim, og gera þaö ekki
minna en 120 sinnum þar á ofan.
En eg lét mig hafa þaö, og hárinu
varö það aö góöu.”
Eg svaraði á þá leiö, aö mismun-
urinn væri .sá, aö hennar hár
rnundi vera gott af náttúrunnj, en
mitt ekki.
‘‘Hugsaðu ekki þaö,” svaraöi
hún. “Fyrir tveimur árum var
háriö á mér svo þunt. að eg gat
ekki falið í því stuttan blýanfs-
stubb, hvaö þá hárkollu. Líttu á,
hvaöí þykt það er oröið, og það er
ekki nokkur falskur lokkur í því,
■skaltu vita.”
Hún sýndi mér hárið á sér, og
eg fyrirvarð mig fyrir tortrygn-
ina; eg haföi haldið þaö falskt.
Eftir þaö tók hún til viö hárið á
mér og mér varð svo vært und-
ir hennar lipra fingrabragði, aö eg
var eins og milli svefns og vöku,
þamgaö til eg heyröi tvær vinnu-
stúlkurnar tala saman í næsta
klefa. ,
“Viltu vita, eg tók vist ein tvö
pund af kollinum á konunni sem
fór út áðan. Hún haföi fyrir vist
'fimm hárkollu snepla og aila ó-
samstæða, og veiztu hvað hún
sagöi:— ”að hún heföi mikla and-
lega vinnu og væri þess vegna far-
in aö missa háriö!”
“Eg spurði hana,” heyröi eg
röddina segja enn fremur, “hvort
hún gæfi hárinu nokkurn tima,
hvild. Hún lézt ekki skiljai hvaö
það meinti; svo eg tók upp snepl-
ana hvern af öðrunn og sýndi henni
þá: “eg á við þetta, frú mín, og
þetta og þetta!” Hún virtist þykkj
ast viö og sagöi mér aö ftýta mér.
hún mætti engan tíma missa. Nú
er þaö svo sem auðvitað. aö ekk-
ert hár getur lifað undir sliku
fargt, og hugsaölu þér,” sagöi
röddin enn, “hárkollumar voru úr
Asiu-hári!”
“Já, já, hún má þá eins vel eiga
von á ” Hér var farið að hvísl-
ast á, svo eg heyröi ekki meira.
hvað mikið sem mig langaði til.
‘‘Hvað er Asíu-hár, Milly?”
spuröi eg stúlkuna, sem var aö
dedúa við mig.
“Þaö er hár, sem keypt er langt
að,” svaraði hún og vék sér undan
að svara mér skilmerkilega. “Eg
held aö kollan þín sé úr Asiuhári,’
segir hún svo. “Því hættiröu ekki
viö hana, um stundarsakir að|
minsta kosti og gefur hárinu færi
að vaxa?”
“Mundi þaö gera nokkuö til né
frá?” spuröi eg.
“Að bera hárkoflu á hári, sem
er eins á sig komiö og þitt hár er,
er álika eins og aö gefa sjúklingi
sóttkveikjur. Háriö á þér má ekki
viö aö þvi sé ofþyngt. Gott bað
einu sinni á mánuði. enga hvirfil-
kollu eöa fléttupúða og aö fara
um það meö hárbursta eitt liundr-
að og tuttugu sinnum 1 á hverju
kveldi, — þetta er alt og sumt.,
sem háriö þarf. Ef þú gerir þetta
i heilt misseri. þá máttu trúa mér
til aö þú færð fallegt og gott hár.”
Eg hristi höfuðið og sagðist
ekki mega viö því aö hta út eins
og fuglahræöa; eg mætti ekki
missa höfuöprýðina vegna þess að
eg yröi aö líta vel út.
“Þetta segiöl þiö allar saman,”
svaraði hún. “Þið haldiö, aö ef
þið hrúgiö á ykkur nógu miklu af
þessu falska dóti, þá haldið þið
að iþið litið vel út. En það er
mesta fjarstæða. Og ef þú trúir
því ekki, þá skal eg segja þér ann-
að, sem ef til vill bitur á þig: —
hárkollari þín er úr geitarhári.”
‘'Geitar!” sagð'i eg og spraft
upp.
“Eöa Asíu-hári, ef þér þykir
það betra. Þaö er sama hvort er.
Hverju geturðu búist viö fyrir
einn eöa tvo dali?”
Eg fann vel, að hún sagði þetta
ekki i illri meiningu, þó að mér
þæktu illar fréttir. “Ertu viss um
að það sé geitarhár?”
“Vitaskuld; og það er betra en
margt annað, sem í hálrkollur er
sett. Hefirðu nokkurn tima hugs-
aö út í það, hvaö gert er viö hár-
iö sem tint er úr sorpi og ösku-i
tunmim?”
Mér rann kalt vatn milli skinns
og hörunds, og langajöi; til, ög
kveiö þó fyrir að hún héldi áfram.
Hún gaf mér samt engar frekari
tipplýsingar um þaö, heldur sagöi:
“Eg býst við, að þú hafir hakt-
iö, að hárkollur væni búnar til úr
egta hári?”
Eg kinkaöi kolli.
"Sumar eru það, vitanlega; en
egta hár kostar aldrei minna en
þrjá dali hver únza, og þar lf
máttu sjá, að egta hárin i hárkoll-
umím eru fá.”
Mér var farinn aö standa stugg-
ur af hárkollum. “Eg held eg
megi reyna að komast af án þeirra
um stund, Hvað—hvaö helduröu
um hvirfilfléttuna mína ?”
Hún skoöaöi hana vandlega cg
mælti þetta eina orö: “kínversk.”
Ef hún hefði sagt mússarróa, þá
hefði nvér ekki orðið verra viö.
Það var eins og mér sýndist flétt-
an fá líf, þegar Milly kaistaöi
bursta ofan á hana, og hún hreyfö-
ist til kolgljáandi, svört og stíf.
Eg hugsaði með mér, aö eg skyldi
ekki einu sinni senda þvott til
Kínamanns framar, og því síöur
bera hár af Kína karli á höifö'inu.
Mér komu í hug ýmsar sögur af
óþrifnaði Austurlanda, og aftur
rann mér kalt vatn milli skinns og
hörunds. “Er þaö alveg víst?”
spurði eg.
“Já, alveg,” svaraöi hún. “Það
er mjög mikiö selt af Kína hári i
'hárkollur; eg veit ekki hvað þeir
mundu gera. er meö slíkt verzla,
ef ekki væru fléttur af dauðum
Kínverjum aö verzla meö. Þegar
sú tízka var tekin upp fyrir fánv
árum, aö vefja fléttum um höfuð-
ið, og allar stúikur sóttust eftir
l>ví, þá urðu kaupmenn nauöugir
viljugir að kaupa hárið hvar sern
Jiað fékst; það var hvergi ódýrara
en í Kína og hvergi meira til af
þvi og þess vegna er mjögj mikið
af því í verzlunum. Eg get sagt
þér til samanburöar, að hvirfit-
flétta lík þinni mundi ikosta 25
dali, ef hún væri búin til úr f rönsku
hári eða itölsku.”
Eg fór að hugsa um ýmsar sög-
ur, sem eg haföi heyrt umi áhrif
hárkollunnar á hársvönðinn, og aö
lokunum sagði eg upphátt svo að
Milly heyrði: “Farðti vel flétta !’’
Hún hló og mælti: “Þú ert orð-
in smeyk, og þaö er rétt eins gott.
Hárið á J)ér er heilbrigt í sjálfu
sér og getur oröiö þykt og fail-
egt.”
Mér líkaði vel við Milly, (hún
var svo hrein og bein og alminni-
leg.
“Ef fólk vissi alt sem eg veit,
þá mundi enginn kvenmaöur nokk
urn tíma setja á sig falskt hár,”
mrelti hún. “Eg veit að húsbónd-
inn vill ekki að maður tali svona
í trúnaöA viö iviösklftavinina, en
eg álít það. vera rétt að segja
hverjum eintim eins og er.”
“Hvaö er bezt til aö örva hár-
vöxtinn?” spurði eg.
‘‘Sólskin og útiloft,” svaraöi
hún strax, að nudda hársvörðinm
dálitiö meö gómunum og greiða
J)a,ð og bursta eins mikiö og hægt
er. Aö beita rafurmagni við hár-
iö, á J)ví hefi eg litla trú, )>ó aö
sumum hafi komið að góðu haldi
við vissa sjúkdóma í hársveröin-
um. En það er sama hvað höfuð-
svörðurinn er nuddaður, hvað mik
iö er borið1 í hárið eða hvaö mikið
rafmagn er brúkaö viö það, — alt
er slíkt til ónýtis, ef kvenífólkið
hrúgar fölsku hári á höfuðið.”
Eg fékk mörg ráð og bendingar
hjá Milly smámsaman, og fylgdi
þeini samvizkusamlega alt ]»etta
síöasta ár og nú er svo komið, aö
eg sé ekki oft fallegra hár heldur
en eg hefi.
Þegar eg afréð aö kasta burtu
hárkollunni og hvirfilfléttunni, J»ál
gekk eg i það sem næst kom eins
og hugprúöur hermaöur. Milly
kom hárkirtlunum á staö með sín-
um lipru fingrum og eg hélt áframi
meö því aö fara gómunum um
hársvöröinn á hverju kveldi, eftir
því sem! hún kendi mér. Og eg
hélt mér trúlega við stórt hundr-
aðið/. Það var i fyrstunni þung
tilhugsun að þurfa að gera það.
Mér fanst það margoft ‘eyöileggja
kvöldið’ fyrir mér, og margt eitt
kvöld formælti eg þeim manni,
sem fann fyrstur upp bursta og
hárgreiður og baö bölbæna hégóma
og tildri, en á endanum komst eg
upp á það, og nú er eg svo spræk
að komast í gegn um stórthundr-
aðið, aö mér verður ekkert fyrir
pví.
“Maöur verður aö hafa góðá
lieilsu, til Jæss að hárið veröi reglu
lega fallegt,” sagöi Milly inéjr.
“Hárið dettur ekki af manni við
þankabrot og andega vinnu, held-
ur af því aö háriö er vanhirt og
heilsan ekki góð.”
“Taugaveiklun?” spuröi eg.
“Þaö getur vel' veriö ein orsök-
in, en þungir hattar eru engu
betri.”
Hún lét sér fátt finnast um
taugaveikhm.
“Þú getur ekki búist viö, að
náttúran vinni þar sem henni er
bægt frá. Þú mundir ekki sækja
þangaö J)ar sem þú fyndir að þú
værir ekki velkomin, eöa hvað?”
Eg kinkaði kolh og beið eftir
meiri fræðslu.
“Náttúran er eins. Undir eins
og þú Jækur háriö á þér meö hár
kollu eða þungum og þykkum liatti
svo aö^ivorki kemst aö bárinu ljós
né loft, ]»á hættir hún aö láta háriö
á þér vaxa. Skilurðu? — það er
engin þörf aö byrgja þann brunn
sem ekki er til.”
“Það er vel liklegt, aö hárið i
henni hafi ,verið verr^ en skyldi;
það er heldur ekki óliklegt, að
stúlkan hafi veriö óhraustur aump
ingi; eg kenni hárkollunni ekki um
það alt; fólk ætti aö hafa vit fyr-
ir sér og láta vera að kaupa ódýr-
an óþverra, og allra heljzt þtrúkal
ekkert falskt háir af neinu tagi.”
Eg komst að því, aö feikna mik-
ið af hári keniur frá Ivína, því aö)
þar fæst þaö fyrir lítiö; siðan upp-
reisntin varðl, og farið var að
leggja þar niður flétturnar, hefur
hár falliö þar mikið í veröi; nú er
hægt að fá þar stóreflis tfléttu fyr-
ir 25 cent. Hárið er grófgert og
strítt, en tekur vel Iit, og með það
stássar kvenfólkið hér í landi alla
vega litt, bæöi jarpt og glóbjart og
svart. Þegar hár féll svo mikiði
í verði, þá hætti fína kvenfólkið aö
byggja •turna úr því ofan á höfð-
inu, heldur lét það slúta niður
með eyninum, eins og sést á Mari
íumyndum.
Falska háriö hefir komiö jskáld-
unum illa. Áður fyrri var ]»aö
siöur þeirra, að kvaka um lokka
og fagrar fléttur þeirra rnevja jer
þeir kváöu um. Nú er orðið svo
mikið um falska háriö. aö! jafnvel
skáldin foröast aö mefna lokka á
nafn, heldur kveöa um röskleik
stúlkna sinna i íþróttum eða verk-
um. Þau syngja um hvað hraust-
ar þær Iséu og harðvítugar og
þróttmiklar til líkama og sálar.
Skáldin kveða ekki lengur á
þessa leiö:
“]>á hrundu lausiq' lokkar
um ljósan meyjar háls”
—slík oröatilliæki eru nú úr móö
og úr sögunni. i
Karlmenn hafa áöur fyrri haft
inætur á ntiklu hári, sem víða kem
ur fram í sögum. Þess getur í Is-
lendingasögum. að menn höföu
hár á heröar niöur og urn Bróður
er þess getið í Njálu, að ihann
drap hárinu undir belti sér. Úr
bibliunni er alþekt hár Absiak»ns|
og Samsons, og úr sögum Noregs-
konunga er öllum kunnugt nafn
Haralds. er kallaður var lúfa og
hinn hárfagri. Þessir herrar hafa
allir staðiö sæmilega hóirprúðu
kvenfólki á sporöi. Enn þann þag
í dag sést þessi viðleitni karlfólks-
ins ’til hárprýði á iiárkollunumi,
sem dómarar hafa á Englandi og
á hjálmskúfum riddara .
, Nú er sú öld, a'ð flestir karl-
menn eru sköllóttir, og rakarar
raka saman fé á þvi að beita raf-
magni á skallana og fara um þá
meöi loftvana, togléöurs-stöínpum|
og ber á þá hin furðulegustu
smyrsl, og ábyrgjast aö meö þessu
móti veröi hárið látiö vaxa, þó aö
hárræturnar séu- dauðar. Sami út-
búnaöur finst á þeim stööum,
þar sem hár kvenna er tekið til
meðferðar.
Áreiðanlega menn
viljum vér tá
til þees að selja lóðir í .
Grand Trunk Pacific
bæjarstæðum
Þessu félagi hefir verið á hendur
falið, að selja landeignir Grand Trunk
Pacific Railway fél. í f>eim stöðum þar
sem járnbrautir skiftast, sem fylgir:—
Watrous, Wainwright, Melville og
Ðiggar og í baenum Tofield.
Hjá oss er gott færi fyrir mann að selja
Þessar lóðir: vér borgum rífleg umboðslaun
þeim kvenmanni e&a karlrnanni, sem getur
varið öllum eða nokkrum hluta af tíma sín-
um til þessa starfs. Meðal verð ló&anna er
$100 hverrar. og afborganir alt ofan í $10 á
mánu&i. Ef þér skylduð hafa hug á þessum
nýju or ótt vaxandi bæjum, eða umbo&ssöl-
unni, þá segið til skrijlega e&a munnlega
H. E. MORTON,
Iqterrtatioqal Securities Co., Lirrjited,
842 Somerset Block, Winnipeg, Man.
The UNION LOAN and
INVESTMENT CO.
F»STEICflAS*lAR_ FASTEICJtASALAR
Kaupa og selja hús, lóðir og bújarð-
ir. Utvega peningalán, eldsábyrgðir
o.fl. Leigja og sjá um leigu á smá-
og stórhýsum. Finnið oss að máli.
Hannes Pétarsson, John Tait, E. J.Stephsn-
«on, Jón Fri&hnnssoa, Thorl. Jónasson,
FianK O. Anderson-
45 Aikins Bldg. 221 McDernoot. Phone G- 3154
ÓLL
SÖGUNAR
MYLNU
TÆKI
Nú er tími til
kominn, að panta
sögunar áhöld til
að saga við til
vetrarins.
THB MEQE EURBKA PORTABLB SAW MILL
Mountcd _ 4on whcels, for saw-
ing logs /2 / 90 in. x íöft. and un-
der. ThisimV ᣠmillis aseasily mov-
* ed as a porta-
ble thresher.
THE STUART MACHINERY
COMPANY LIMITED.
764 Main St.,
Winnipeg, Man.
Milfy sagöi mér á .nieðaii eg
gekk til hennar, ýmsar sögur sem
fáir vita nema þeir sem fást viö
aö selja kvenmannshár.
“Stúlka kaupir fimtiu centa hár
kollu. Og hvaö fær hún ? Stund-
um hár, eða þá hör og tog. Þaö er
vitanlega ekkert að' því aö finna áö
vissu leyti, en slíkur vamingur er
náttúrlega ekki eins vel vandaður
og sá sem kostar meira. og þær
sem kaupa ódýru vöruna ættu alls
ekki aö skella skuldinni á káup-
manninn, ef illa fer. Sá sem kaup-
ir fimm centa ket, verður aö taka
})ví sem hann fær, og svo er þaö
með alt annað.”
Milly sagöi mér sogu at stúlku,
sem keypti ódýra hárkollu í stórri
og góöri búö. Hún fékk útbrot á
hörundiö eftir nokkrar- vikur;
læknir var sóttur og gat ekki aö
gert og var þá 'leitaö til annars, er
haföi sérstaka þekkingu á hörunds
kvillum. Hann taldi útbrotin vera
illkynjuö, skyld vissri tegnndi áf
höldsveiki. Hárkollunni var kcnr
um og lá viö málsókn á hendur
stórbúöinni. Þeir, sem áttu hana,
geröu alt sem stóö í þeirra valdi,
sendu stþlkuna til New York, tit
bezta læknis þar, borguðu læknis-
hjálp og allan kostnaö og skaöa-
hætur, og létu brenna alt ódýrt hár
sem til var í búðinni.
Urn sama leyti sá eg sagt frá
þvi í blaði vestur í landi, aö stúlka
hafði dáiö af blóðeitran, og að
bárkollunni var kent um. Eg sagöi
Milly frá þessu, og tók hún undir
þaö á þessa leiö:
Frá Wynyard, Sask.
2Ó. Mai 1912.
Brúðkaup.
Þann 10. þ.m var Paul Bjarna-
son fásteignasali og ungfrú Dóra
Johnson gefin samati i hjónaband
á Kandahar aö heimili T. Halldórs
sonar og konu hans. Hónavígsl-
an- sjálf fór fram eins og allar aör-
ar hjónavígslur, sem eg hefi veriö
viðstaddur. En unt brúðkaups-
veizluna er annaö aö segja. Hún
er aö minum dómi og allra, sem
eg hefi talað viö og þar voru við-
staddir, sú lang fullkomnasta og
mvndarlegasta. sem haldin hefir
hefir verið hér um slóðir.
Þau hjónin, T. Halldórssn og
kona hans sáu um allan veizlukost
og mun varla hægt aö hafa það
rnikiö fullkomnara. Um hundraö
manns sóttu veizluna, og meöan
undir boröúm var setið, fór fram
skemtiskrá sem haföi inni aö halda
ræður. söng og hljóöfæraslátt; auk
þess sem Jón Jónsson frá' Mýri
flutti þar kvæöi til brúðhjónanna,
sem birtist hér á eftir. Ekkert var
til sparað aö láta fara sem allra
bezt um gestina og munum vi*ö hér
um slóöir fara að dæmi þeirra
Kandahar hjóna, er vanda skal til
veizlu sem bezt. Samsæti þetta
var hinum íslenzka þjóöflokk til
sónia er þess er gætt, að þar voru
ekki allfáir menn af öðrum þjóö-
flokkum en íslendingum og hafa
þeir boriö lofsorö á viÖMrgerning
og niðurröðun. Séra H. Sigmar
gaf brúðhjónin saman og stýrði
hann einnig skemtiskránni.
PáH Bjarnason er fæddur i
North Dakota. • gekk um tíma á
Grand Forks báskólann og fleiri
skóla þar syðra. _Hann hefir um
nokkur undanfarin ár veriö. hér aö
Wynyard, fyrst sem bóntli, síðan
sem verzlunarmaöur og síðast sem
fasteignasali, og heldur hann þeim
myndar stúlka i pjón Á>g Jreynd
og veröur óefaö afbragös kona.
J ' S D pp % )C)í,y
Krœði til Páls Bjarnasonar
og Halldóru Jónsdóttur
flutt í brúökaupi þeirra 10. Maí
1912 af höfundinum, Jóni Jóns-
syni frá Mýri.
Hið nafnkunna, fornhelga fóst-
bræðralag,
sem fornaldarsögumar lýsa,
meö trúfrelsis hugsjón og hetju-
lífs brag, .
menn hrifnir. aö veröleika, prísa.
En félagskap annan vér þekkjum
öll þó,
sem þúsund falt heldur má prísa:
hann hugljúfast yndi og hamingju
bjó,
sem hrökkva ei orö til aö lýsa.
Þann félagsskap hafa menn hjóna-
band nefnt,
hann heimslánið stutt hefir þýðast.
Nú til þessa félags er enn þá hér
efnt;
vér óskiun þaö verði sem fríöast.
Aö ástúö þaö prýði, meö ávöxtum
þeim.
sem indælast skarta i heimi,
aö kurteisin veiti þvi hugljúfan
hreim,
sem hjartans-friö stööugan gevmi.
Og félagslund sjái alt sameigin-
kgt
í seimi, í harmi og gleði.
Og frjálslyndi'ð. meti meö mann-
lífsins spekt,
ef miskift er hugsjón og gleði.
Og alt þaö, sem hefir bezt hjú-
skapinn prýtt,
þaö hjónunum nýgiftu veitist.
Og alt það, sem veizt getur and-
byri strítt
til yndis cg farsældar breytist.
Framfarir í Wynyard.
Talsvert er hér um nýjar bygg-
inigar á þessu sumri og skara land
ar þar fram úr. íbúðarhús eru al-
staöar hér í smíðum og einn landi
er nýbyrjaöur á að byggja hús, er
hann ætlar að nota fyrir kvik-
mvnda sýningar.
íslendingadagur verður haldinn
hér annan Ágúst i sumar eins og
aö undanförnu.
Paulson á vísan sigur.
Þó þaö sé nokkuð seint að geta
um það, skal þess samt getiö, aö
consen'ativar höföu hér útnefn-
ingarfund 9. Mai. Og “conserva-
tive” var sú útnefning. Engum,
sem ekki haföi sauðar mark þess
flokks var leyft aö koma þar.
öllum öðrum vísaö út. Tveir voru
í kjöri: Jón Wium frá Foam Lake
og Bonce lögmaöur frá Lanigan.
Benze þessi náði útnefningu, en
meö hvað mörgum atkvæönm, er
flestum eöa öllum ókunnugt. Var
ekki gert uppskátt á fundinum.
Annars er ekki mikiö urn pólitík
hér, sem i frásögur sé færandi. W.
H. Paulson hefir meira fylgi al-
staöar þar sem eg þekki til. Hann
er fylgiinn sér og hefir betri hli^
málsins. Það mun engum vafa
bundiö. að landar hér í þessu kjör
dærni munu meta hans mörgu góöu
kosti sem þingmannsefni. Viö erura
allir vissir um kosningu Paulsons
og erum ekki með neinn conserva-
tiskan gauragang; en engu aö síð-
EDDY’S ELDSPfTUR ERU ÁREIÐANLEGAR
ÞEGAR kveikt er á Eddy’s eldspýtum þá kviknar
altaf fljótt og vel á þeim og brenna meö stööugum,
jöfnum loga.
ÞŒR frábæru eldspýtur eru gerBar úr ágætu efni
tilbúnar í beztu vélum undir eftirliti æföra manna.
EDDY’S eldspýtur era alla tiö með þeirri tölu, sem til cr tekin
og eru seldar af beztu kaupmönnum alstaðar.
THE E. B. EDDY COMPANY, Limited
HULL, CANADA.
Búa líka til fötur, bala o. fl.
Góður, þur \/ I D U R
Poplar....................$6.00
Pine......................$7.00
Tamarac...................$8.00
Afgreiösla fljót og greiöleg
Talsímar:
Garry 424, 2620, 3842
CANADIAN INDIISTTJAL
EXHIBÍTION
WESTERN Canada s centenary
THE GREATEST YEAR OF
THE WEST’S GREAT FAIR
kth.
JijJxIO-20
EXCURSIONS FROM EVERYWHERE
Canadian Northern Railway
Aukirtn lestagangur
BREYTINGAR Á UMFERÐATIMA 2. JÚNI
TYŒR LESTIR Á DAG
WINNIPEG SASKATOON EDMONTON PRINCE ALBERT
THE ALBERTA EXPRE88
Electric Lighted
11.00 p.m. Lv. . . Wlnnipegj Ar. 7*20 a.m.
8.15 P*oa. Ar... . Pr. Allöert. -Lv. 7.15 a.m.
6.00 p.m. Ar. Saskatoon Lv. 9.15 a.m.
7.15 a-m- Ar. .. Edmonton Lv. 8.15p.n1.
THE LAKE SUPERIOR EXPRE83
5.50 p.m. Lv.... Winnipcg . Ar. 9 05 a.m.
8.31 p.m. Ar. Duluth .. Lv. 7.10 p.m.
9-45 a.m. Ar. Ft. William . Lv. 4.42 p.m.
10.00 a.m. Ar. . Pt. Arthur . Lv. 4.30 p.m.
THE CAPITAL CITIES EXPRE88
ia.45 P.m. Lv. .Winnipegr .Ar. 5.15 P.m.
5 20 p m. Ar. ... Brandon .. Lv. 12-50 p,m.
1.00 a.m. Ar. Rearlna . Lv. 3.30 a.m.
7.00 a.m. Ar. Saskatoon .Lv. 9.40 p.m.
1120a.n1. Ar. Pr. Albert . Lv. 5.15 p.m.
9.10 p.ni. Ar.. Edmonton..Lv. 7.30 a.m.
THE 8A8KATCHEWAN EXPRE88
10.20 a.m. Lv... Winnipegr • Ar. 3.15 p.m
6. lop.m. Ar.Dauphin .Lv. 7.30 a.m.
10.50 p.m. Ar. Iwan River Lv. 315 a m.
9.50 a-m- Ar.... Pr. Al bert, . Lv- 2-20 p.m.
/\DR/\R BREYTINCAR, NYJ/\H LESTIR, SKEtyRI UMFERDARTiMI
Niðursett fargjald fram og aftur með gufuskipum á stórvötnunum til Austur-
Canada og Bandaríkja. Upplýsingar fóst hjá C. N. umboðsmönnum eða
flí. CREELMAN, General Passenger Agent, WINNIPEG
Canadian Northern Hotel, Prince Edward, Brandon, Man.
Opnað til viðskifta 1. Júni 1912. Prísar [roeð Evrópu sniði] $1.50 á dag 6g yfir.
Mikið af sýnishórna stofum. Prýðilegasta Hotel í Canada.
starfa áfram hér framvegis. Hann ur €run» viö vakandi bæöi sem
á hér marga vini og knnningja er
óska honum heilla, enda er hann
drengtir góöur.
Kona hans Dóra Johnson, er
einnig fædd suður í Bandankjum.
Ung misti hún fööur sinn og hefir
móöir hennar Elízabet séö um upp-
eldi hennar aö öllu leyti. Dora
hefir fengiö góða mentun, er
sannir íslendingar og liberalar.
Fylgjum eindregiö Paulson sem
íslending og sem góöum og traust-
um stuöningsmanni stjórnarinnar.
Jón þrersum — rctt einu sinni,
aldrei þessu vant.
Eg sé þaö í síðustu Heimskringlu
aö Jón Einarsson segir aö íslenrí-
ingar eigi ekki aö> kjósa landa, sé
hann lakari maður en mótsækj-
andi, aí því aö hann sé landi. Eg
ikrifa undir þetta. En ef nú land-
inn er hæfari maöur en hinn, fær-
ara þingmannsefni, kunnugri hög-
um þjóðarinnar og betur þektur?
Þá er þaö tillaga min, að íslend-
ingar, hvaöa pólitiskum flokk sem
þeir annars fylgja, greiði atkvæöi
sin með landanum. Og sérstaklega
ætti þaö aö vera hvöt fyrir alla
sanna fslendinga, aö fylgja land-
anum, þegar það er fyrir fram
vist, að hann veröi þjóöflokk vor-
um til sóma. W. H. Paulson hef-
ir’ svo tugum ára skiftir staöiö
/ramarlega í fylking Vestur-íslend
inga, og flestir munu verða aö játa
aö yfirleitt hafi hann komiiö fram
þjóðflokk vorum til sóma. íslend-
ingar! nmniö þess vegna aö sæti
þaö, sem W. H. Paulson skipar, er
vel skipaö.
Sveinn Oddsson.