Lögberg - 19.06.1919, Blaðsíða 1

SPIERS-PARNELLBAKING CO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lœgsta verð sem verið
getur. REYNIÐ ÞAÐ!
TALSfMI: Garry 2346 - WINNIPEG
Það er til myndasmiður
í borginni
W. W. ROBSON
490 Main St.
Garry 1320
32. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 19. JÚNÍ 1919
NUMER 25
Ráðsmenn járnverksmið j anna gera grein
fyrir því hvernig að þeir skilja sam-
eiginlega hagsmonasamninga
[Collective Bargaining.]
öllu fólki til athug’unar hafa
ráðsmenn jámverkstæðanna í
Winnipeg, sem verkfallið var
gjört hjá, gefið út yfir-
lýsingu um það, á hvem hátt
að þeir skilji sameiginlega hugs-
muna samninga (oollective bar-
gaining), og að hverju leyti að
þeir séu fúsir til þess að viðhafa
þá aðferð í verksmiðjum þeim,
sem þeir veita forstöðu. Og
hljóðar sú yfirlýsing á þessa
leið:
Winnipeg, 16. júní 1919.
TiJ borgarbúa í Winnipeg:—
Vér undirritaðir höfum frétt,
að nokkrir jámbrautarþjónar
hafi tekið þátt í þessu hlut-
tekningarverkfalli hér í Winni-
peg, og gefið sem ástæðu fyrir
þeirri athöfn að nokkrir ráðs-
menn járnverksmiðjanna, sem
hlut eiga að þessu máli, hafi ekki
viljað viðurkenna rétt verka-
manna sinna til sameiginlegra
hagsmuna samninga (colleetive
bargaining).
Pað er meining vor að hér hafi
verið og sé um misskilning að
ræða, að því er snertir afstöðu
vora gagnvart sameiginlegum
hagsmuna samningum (collec-
tive bargaining), og til þess að
gjöra afstöðu vora sem allra
ljósasta, þeim er hlut eiga að
málum, viljum vér taka eftir-
fylgjandi fram.
f stjórnarráðssamþykt, sem
Ottawastjórnin gerði í júlí 1918
er tekið fram, meðal annars:
“2 AHir verkamenn skulu
hafa rétt til þess að mynda fé-
lag sín á meðal, og skal sá rétt-
ur þeirra skýlaust viðurkendur,
og skulu þeir hafa rétt til þess
að semja í gegnum sína umboðs-
menn, er þeir sjálfir kjósa, við
vinnuveitendur um vinnufyrir-
komulag, kaupgjald og annað
sem lýtur að velferð þeirra.”
’petta ákvæði Dominion stjórn-
arinnar í sambandi í spursmálið
sem um er að ræða, ætti að voru
áliti að vera viðurkent af þeim
málsaðiilum, sem hlut eiga að
máli. Og það hefir verið vilji
vor að það kæmist á í verksmiðj-
um þeim, sem vér eigum yfir að
ráða. Vér höfum oftar en einu
sinni lagt fram skriflega og
ákveðna stefnu vora í sambandi
við þetta ^triði, en það virðist
ekki hafa náð ákvörðuðum til-
gangi, eða oss virðist ekki hafa
tekist að gjöra stefnu vora nógu
ljósa í þessu atriði. pess vegna
setjum vér hér fram afstöðu
vora í sambandi við sameigin-
lega hagsmuna samninga (col-
lective bargaining) í von um að
misskilningur sá, sem verið hef-
ir á milli verkamanna vorra og
vor, bæjarbúa og vor, og almenn-
ings yfirleitt mætti eyðast og
hverfa.
1. Verkamönnum skal á eng-
an hátt misboðið af vinnuveit-
endum, né heldur vinnufólki
hvort heldur það tilheyrir verka-
mannafélögum eða ekki.
2. Meðlimum hinna ýmsu
verkamannafélaga, sem vinna á
verksmiðjum þeim sem vér und-
irskrifaðir eigum yfir að ráða,
skal vera heimilt að leggja fram
texta yfir kaupgjald, vinnutima
og annað sem að vinnu þeirra
lýtur, fyrir ráðsmenn hinna
ýmsu verksmiðja, eða allir sam-
eiginlega fyrir alla ráðsmenn
verksmiðjanna.
3. Vinnumenn þeir, sem eru
meðlimir hinna ýmsu félaga
þeirra manna er við járnverk-
stæði vinna, að undanteknum
jámbrautarverkstæðunum skulu
hafa rétt til þess að kjósa um-
boðsmenn sína út hópi þeirra
manna er vinna í því, eða þeim
verksmiðjum sem hlut eiga að
máli.
4. Eftir að samkomulag á
þeim grundvelli sem hér að
framan hefir verið tekið fram
er fengið, og samningar undir-
skrifaðir af báðum málsaðilum,
skál ráða öllu ósamkomulagi
sem upp kann að'koma til Iykta
sem hér segir:
a) öll misklíð sem upp kann
að koma ætti að vera jöfnuð af
ráðsmanni félagsins, ef unt er.
b) pegar samkomulag getur
ekki komist á milli ráðsmanns-
ins og verkamannadeildar þeirr-
ar, sem hlut á að máli, skal
nefnd manna frá félaginu sem
hlut á að máli ræða málstað
sinn við nefnd frá verksmiðju-
eigendunum.
c) Ef samkomulag næst ekki
á þann hátt, skal nefnd frá öll-
um verkamanna félögum sem
þjónar verksmiðjunnar eða verk-
smiðjanna sem hilut eiga að máli
tilheyra, reyna að koma á sam-
komulagi.
ö. Ef samkomulag getur
ekki náðst á þann hátt, skal um-
boðsmanni ailsherjar verka-
mannafélagsins tilkynt og em-
bættismaður frá þeirri deild þess
félags beðinn að koma og hjálpa
til þess að jafna sakimar.
6. Á meðan að samningstil-
raunir þær, sem að ofan er bent
á standa yfir, skulu verkveitend-
ur halda áfram verkstæðum sín-
pm og ekki heldur skulu verka-
mennimir gjöra verkfall.
VULCAN IRON WORKS,
Per E. G. Barrett.
MANITOBA BRIDGE &
IRON WORKS,
Per H. B. Lyall.
DOMINION BRIDGE CO.,
Per H. W. Warren.
pessi yfirlýsing er álitin að
vera sprottin eða til orðin fyrir
milligöngu sáttanefndar þeirrar,
sem frá félögum jámbrauta
þjónanna hefir að undanfömu
verið að leita sátta í verkfalls-
málunum. Var afrit af henni
sont til verkamálaráðherrans G.
D. Róbertson, sem er staddur hér
í bænum, einnig til sáttanefnd-
ar jámbrauta verkamannafé-
laganna, sem nefnd er hér að
framan og til yfirmanna jám-
brautanna þriggja, sem eru bú-
settir hér í bœnum.
Svör þeirra eru sem fylgir:
Winnipeg 16. júní 1919.
Mér hefir verið afhent eintak
af yfirlýsing sem Vulcan Iron
Works, Manitoba Bridge & Iron
Works og Dominion Bridge Co.
hafa gjört til aímennings í
sambandi við sameiginlega hags-
muna áamninga (collective bar-
gaining) að því leyti sem þeir
snerta verksmiðjur þeirra.
Stefna félaganna, eins og hún
er sett fram í þessari yfirlýsing
er full viðurkenning á sameigin-
legum hagsmuna samningum
(collective bargaining), eins og
það hugtak hefir verið skilið og
eins og því 'hefir verið beitt, og
er nákvæmlega samhljóða við-
tekinni reglu sem verkamenn
járnbrautanna hafa fylgt í
þessu efni, og að mínu áliti ættu
verkamenn að hallast að þeim
skilningi og láta sér hann
lynda.
G. D. ROBERTSON,
Minister of Labor.
Winnipeg 16. júní 1919.
Við undirskrifaðir umiboðs-
menn félags þeirra manna, sem
á jámbrautarlestum vinna, er-
um kunnir hugtakiflu um sam-
eiginlega hagsmuna samninga
(collective bargaining), eins og
það hefir verið skilið af oss og
af þeim mönnum, sem tilheyra
þeim félögum sem við erum um-
boðsmenn fyrir, og eins og því
hefir verið beitt þegar um það
hefir verið að ræða að koma því
í framkvæmd, lýsum hér með
yfir því, að skilningur sá sem
fram kemur hjá mðsmönnum
jámverkstæðanna í yfirlýsing
þeirra í sambandi við sameigin-
lega hagsmuna samninga (col-
lective bargaining), er sú sama
frumregla sem félög þau sem
vér erum umboðsmenn fyrir,
hafa fylgt og lagt til grundvall-
ar þegar um framkvæmdir í þá
átt hefir verið að ræða frá
þeirra hendi.
ASH KENNEDY,
Asst. Grand Chief Engineer, Brother-
hood of Locomotive Engineers.
GEO. K. WARK,
Vice-President, Brotherhood of Loco-
motive Firemen and Engineers.
JAMES MURDOCK,
Vice-President, Brotherhood of
Railroad Trainmen.
H. E. BARKER,
General Chairman, Order of Railway
Conductors.
D. McPHERSON,
General Chairman, Order of Railroad
Telegraphers. 1
A. McANDREWS,
Acting General Chairman, Mainten-
ance-of-Way Employees.
Vér undirritaðir höfúm lesið
yfirlýsing þá frá Vulran Iron
Works, Manitoba Bridge & Iron
Works og Dominion Bridge Co.
dagsetta 16. þ. m. og sem stýluð
er til Winnipegbúa.
pað er álit vort að það sem
þar er tekið fram, sé viðurkenn-
ing á sameiginlegum 'hagsmuna
samningum (collective bargain-
ing) á sama hátt og það fyrir-
komulag hefir verið notað og
skilið í öllum samningum á milli
járnbrautafélaga Canada og
vinnufólks þeirra, eða réttara
sagt félaga þeirra sem vinnu-
fólkið tilheyrir og ætti að vera
undirstaða fyrir sanngjömum
jöfnuði á misklíð þeirri, sem á
sér stað milli ráðsmanna járn-
verksmiðjanna og verkamanna
þeirra.
D. C. COLEMAN,
Vice-President, Canadian Pacific Rail-
way Company.
A. E. WARREN,
General Manager, Canadian National
Railways.
W. P. HINTON,
Vice-President and General Manager,
Grand Trunk Pacific Railway Co.
Verkamannaþing
Bandaríkjanna.
pann 11. þ. m. hófst hið ár-
lega verkamannaþing Banda-
ríkjanna í Atlantic City, N. J. —
Framkvæmdarnefnd hinna
sameinuðu verkamannafélaga
lýsti yfir óskiftu fylgi sínu við
grundvallarlög þau, er friðar-
þingið í París hefir samið fyrir
Alþjóðasambandið, og hva^ti
alla flokka í Bandaríkjunum til
þess að sameinast um þetta
stórmerka nýmæli. — í skýrslu
téðrar nefndar er farið svofeld-
um orðum um friðarsáttmálann
í heild sinni:
öll grundvallarskilyrðin fyrir
varanlegum heimsfriði, eru tví-
mælalaust fléttuð inn í friðar-
sáttmálann, og með slíku fyrir-
komulagi hlýtur lýðfrelsinu í
í íheild sinni að vera íborgið. —
Engin mannaveric eru alfullkom-
in, en að vorum skilningi, ná
meginatriði friðarsáttmálans
næst fullkomnunartakmaricinu
sjálfu — að minsta kosti miklu
lengra og hærra, en nokkru
sinni hefir áður komist verið í
því, að vinna að alþjóðaheill.”
Áhrif frá verkamannafélögum
Bandaríkjanna, þvngst á
metunum.
“Hinir 9 liðir friðarsáttmál-
ans, um almennar umbætur á
kjörum verkamanna, að því er
snertir siðferðislega og líkam-
lega vellíðan ásamt tryggingu
fyrir fullnægjandi launakjörum
þeirra, hljóta að hafa hin bless-
unarríkustu áhrif á hag einstak-
linganna og iðnaðar og viðskifta-
líf um heim allan.”
“Aldrei áður hafa slík ákvæði
verið sett inn í nokkum alþjóða-
samninig, og aldrei áður hefir í
sögu heimsins nokkur friðar-
sáttmáli innihaldið jafn vitur-
legar ráðstafanir, og umfram alt
annað, er það beinlínis að þakka
áhrifum frá verkamannafélög-
um Bandaríkjanna.”
Stefnuskrá framkvæmdar-
nefndarinnar, lagði fyrir þingið
margar og merkilegar uppá-
stungur í sambandi við 'bætt
kjör verkamanna, og krefst
þess að þeim verði hrint í fram-
kvæmd umsvifalaust.
Frjálslegt iðnfyrirkomulag.
Lögð er mikil áherzla á það í
skýrslunni, að verkamenn skuli
krefjast fulls og ótakmarkaðs
réttar til stofnunar og starf-
rækslu sameinaðra verkamanna-
félaga, og að samþykt verði lög
þess efnis, að glæpsamlegt skuli
talið, að brjóta í bága við þann
viðurkenda rétt, á hvaða hátt,
sem fram kynni að koma.
Launakjör.
Eftir að hafa lýst yfir því, að
engin önnur leið sé ihugsanleg
fvrir verkamenn til þess að ná
sanngjörnum vinnulaunum, en
samtakaleiðin, farast fram-
kvæmdarnefndinni þannig orð í
skýrslu sinni:
“Verkamenn þjóðarinnar
krefjast allir fyrir einn og einn
fyrir alla lífvænlegra launa fyr-
ir alla flo!kka verkamanna, jafnt
viðvaninga, sem æfða menn,
þannig að sérhver verkamaður
geti ásamt fjölskyldu sinni lifað
heilbrigðu og ánægjusömu lífi.”
Vinnutími.
Skýrsla framkvæmdarnefnd-
arinnar krefst 8 stunda vinnu á
dag, og að yfirvinna sé bönnuð,
Forsprakkar verkf allsins teknir
fastir af Oominion-lngreglunni
nema þá aðeins að brýn nauðsyn
krefji.
pess er og krafist að konum
séu greidd jafnhá laun og körl-
um, ef þær leysa af hendi sömu
störf, en bannað skal með lög-
um, að þær séu látnar vinna
nökkur þau verk, sem verið geti
líkamskröftum þeirra um megn.
Vinna barna.
“pung refsing skal við því
lögð, ef vinnuveitendur mis-
bjóða bömum og unglingum við
áreynslu, í eigin hagsmuna
skyni, og skal krefjast frekari
lagasetninga, er enn betur
tryggi atvinnuskilyrði og drengi-
Lga meðferð unglinga og annara
litilmagna.
pjónar hins opinberlega skulu
einskis í missa af almennum
fcorgararéttindum. —
Skýrslan mælir með meiri og
nánari samvinnu á meðal allra
hlutaðeiganda, að því er snertir
framleiðslu fæðutegunda, úthlut-
un þeirra og flutning, og telur að
á þann hátt einan geti þjóðfé-
lagið losast við milliliðina, sem
í mörgum tilfellum séu ein af
höfuðorsökunum fyrir óeðlilega
háu vöruverði—dýrtíð.
Mælt er með því, að lög, sem
í fyrstunni kunna að hafa talin
verið ósamrýmanleg stjórnar-
skipuninni, skuli öðlast gildi ef
samþykt eru óbreytt í annað
sinn.
Skýrsla nefndarinnar mælir
eindregið á móti því, að verka-
menn stofni sérstakan, pólitísk-
an flokk, og telur þá leiðina
heillavænlegri, að verkamenn
einungis styðji til kosninga þá
menn af öðrum flokkum. sein
vinveittir eru málefnum þeirra.
Starfræksla opinberra þjóðnytja
á kostnað hins opinbera.
“Hvar sem því verður við
komið ættá stjórnin að starf-
rækja opinberar þjóðnytjar, al-
menningi til jafnra hagsmuna.
En hvaða fyrirkomulag, sem
um er að ræða við rekstur jám-
brauta o. s. frv. þá skal þess
stranglega gætt, að hagur jám-
brautarþjónanna og annara
verkamanna sé að f ullu trygður.
Einnig skal ríkisstjómin eða
stjórnir hinna einstöku ríkja
starfrækja alt vatnsafl, og skal
löggjöf sett því til tryggingar,
eins fljótt og auðið er.
pá er og mælt með því, að
stjórnin hlutist til um að al-
menningi sé gert auðveldara
með að eignast ábýlisjarðir sín-
ar, en verið hefir að undanförau.
pess er einnig krafist, að taf-
arlaust séu úr gildi numin höft
öll, sem lögð hafa verið á rit og
málfrelsis meðal þjóðarinnar.
Tryggingarfélög vinnuveit-
enda, er uppvís hafa orðið um
óleyfilegan gróða, skulu missa
erindisbréf sín og skal fram-
kvæmdarstjóm þeirra dregin
fyrir dóm.
Innflutningur fólks.
Loka skal landinu fyrir inn-
flutningi fólks um næstu tvö ár,
og koma því til leiðar að allir út-
lendingar, sem í landinu eiga
heima, taki út borgarabréf, ef
þeir hafa eigi áður svo gert.
Skatt skal leggja á allan gróða
af allri framleiðslu, þó eígi svo
háan að framleiðslan bíði hnekki.
Einnig er mælt með hækkuðum
tekju og erfðaskatti ásamt
skatti ónotaðs lands.
Leggja skal alla hugsanlega
rækt við skóla þjóðarinnar, og
viðurkenna rétt kennara til þess,
að ‘bindast samtökum í þeim til-
gangi að fá betri launakjör.
Einnig er þess krafist, að
verkamenn eigi alment fulltrúa
úr sínum flokki í skólanefndum.
— Allar vistnáðningaskrifstofur
skulu reknar á kostnað ríkisins.
— Vistráðningaskrifstofur ein-
stakra manna, skulu lagðar nið-
ur eins fljótt og því verður við
komið.
Húsagerð.
Stjómin skal koma á fót lán-
félögum í þeim tilgangi, að létta
undir við húsafoyggingar og
hvetja einstaklinga til þess að
eignast heimili, og að bæja og
sveitarfélögum sé leyft að gang-
ast fyrir að slíkum fyrirtækjum
sé hrint í framkvæmd.
pá er þess einnig krafist að
herliði rikisins sé safnað og við-
haldið á lýðfrjálsum grundvelli,
svo því verði aldrei vikið frá
hinum sanna tilgangi.
Greiða skal hermönnum kaup
þar til þeir hafa fengið atvinnu
aftur, og hlutast til um að þeir
geti fengið lönd til ábúðar með
aðgentgilegum skilyrðum. —
Skýrsla framkvæmdamefnd-
arinnar sýnir að í hínum Samein-
,uðu verkamannafélögum Banda-
ríkjanna eru 3,260,068 meðlimir.
Þar á meðal tveir úr bœjarstjórninni,
Mr. Heaps og Queen. Allir fluttir
til Stony Mountain fangelsisins og
bíða þar, þar til mál þeirra verða
tekin fyrir.
Orsök afarverðs á ull-
arfatuaði í Cauada.
Óheyrilegur gróði verksmiðjanna.
Nefnd sú, sem er að rannsaka
verð á lifsnauðsynjum manna í
Canada, hált fund í Ottawa ný
lega og yfirheyrði þar verk-
smiðjueiganda einn frá Sher-
brooke, Ont. sem W. E. Patton
heitir. Er hann einn í félagi því
sem Patton Manufacturing Co.
heitir og í því er ullarfatnaður
búinn til. Er sumt af því sem
hann bar fram aJl fróðlegt, og
sýnir manni ástæðuna fyrir því,
að u'llarfatnaður er seldur fyrir
afarverð vor á meðal.
Mr. Patbon sagði að hagnaður
verksmiðjunnar hefði verið 6.88
af hundraði 1914, 26.15% 1915,
35.38% 1916 og 46.81% 1917.
Lögmanni nefndarinnar Mr.
Pringle, þótti hagnaðurinn álit-
legur og mælti: “Hefir þetta
ekki áhrif á verð á fötum í
Canada ?”
“Jú, það hefir ekki lítið að
gjöra við það,” mælti Mr. Patton.
í yfirheyrzlunni kom það fram
að árið 1917 græddi þetta félag
17% á höfuðstól sínum, sem er
$600,000, eftir að félagið var
búið að borga í pjóðræknissjóð
og allar skuldir.
31. janúar 1919 var hagnaður-
inn hjá þessu sama félagi kom-
inn upp í 72.9%, og afgangur fé-
lagsins, sem það þurfti að borga
tekjuskatt af eftir að hafa borg-
að allan kostnað var $1,010,427.
“Eg býst við að þú kallir þetta
sanngjaman hagnað,” mælti
Mr. Pringle.
“Eg kalla það mjög myndar-
lega afkomu,” mælti Mr. Patton.
“óhæfileg ágengni,” tautaði
einn nefndarmaðurinn.
Mr. Pringle benti á að ef
Canada borgari kæmi til Sher-
brooke og vildi kaupa ullarfatn-
að, sem væri búinn til þar á
staðnum, þá yrði hann að borga
72.9% til verksmiðjueigendanna
umfram það, sem fatnaðurinn
tilbúinn kostaði þá (og til þess
að fá góð ullarföt yrðu menn að
fara alla leið til Englands), og
svo ef að heildsölu og smákaup-
mennirnir legðu 70% á vöruna,
sagðist hann ekki sjá hvar þetta
mundi lenda.
“Ef þú gjörðir þig ánægðan
með minni ágóða, væri þá ekki
hægt að selja mönnum ódýrari
fatnað til þess að klæða sjálfa
sig og skyldulið sitt?” spurði
Mr. Pringle.
Við þesisari spurningu þagði
Mr. Patton.
“Gætir þú ekki fært niður
verð á fatnaði, með því að gjöra
þig ánægðan með minni hagn-
að?” spurði Mr. Pringle.
“Vissulega”, mælti Mr. Pat-
ton.
Mr. Patton sagði að í Canada
væru frá 100—150 ullarverk-
stæði og sagðist hann ekki vita
til þess að landstjórnin hefði
sett einu einasta þeirra hin
Á þriðj udagsmorguninn var
voru tuttugu og einn af leiðtog-
um verkfaillsmanna í Winnipeg
og annara sem við verkfaHið
voru riðnir teknir fastir, sam-
kvæmt skipun frá Dominion
stjóminni. Voru þessdr menn
teknir á heimilum sínum frá því
kluikkan 2 og þar til klukkan 4
á þriðjudagsmorguninn, og voru
flestir þeirra fluttir í fangelsið
í Stony Mountain.
Á meðal þeirra sem teknir
voru og kærðir eru um að vera
í samsæri með landráða tilraun-
um, eru:
John Queen, bæjarráðsmaður.
Abraham A. Heaps, bæjar-
ráðsmaður.
William Ivans, ritstj. Wes+ern
Labor News.
George Armstrong.
Róbert B. Russell.
R. E. Bray.
Max Charitonoff.
Moses Almazoff.
Mike Rerenczuk.
A. Schopplerei.
Á meðal þeirra sem kærðir em
fyrir að hræða verkamenn, em:
Wasyl Gawolok.
Bil Mayee.
Richard Walker.
E. Brown.
A. J. Bradley.
Frank Leitner.
John Malcom.
S. Miller.
F. G. Palmer-
J. Haweck.
Dan Boatl.
Um aðferð Dominion stjóm-
arinnar í þessu máli getum vér
lítið sagt, emm ekki nógu kunn-
ugir málavöxtum til þess að
leggja dóm á málið að svc
stöddu. En í fljótu bragði sýn-
ist oss að heppilegast hefði verið
að láta tímann og réttlætistil-
finningu verkamannanna sjálfra
gjöra þessa menn útilæga úr sín-
um félagsskap, þegar þeir sáu,
sem þeir hefðu hlotið að gjöra,
að þessir leiðtogar vom að leiða
þá út á glapstigu, og hegna þeim
svo fyrir afbrot sdn.
En Dominiön stjórnin hefir
máske haft einhverja ástæðu til
þess að framkvæma þetta ein-
mitt nú, sem vér vitum ekkert
um — og kemur það þá í ljós við
yfirheyrsluna.
minstu takmörk að því er prísa
snerti.
Mr. Pringle fór hörðum orðum
um þetta ástand. Hann benti á
að sökum erfiðleika með inn-
flutning á vörum, sem stafað
hefði af stríðinu, þá hefði Pat-
ton félagið getað sett upp vömr
sínar um 72.9%, og yrði að bæta
þar við kostnaði og hagnaði
heildsa'la og smákaupmanna, áð-
ur en vömmar kæmust í hendur
kaupendanna.
“Sá eini verulegi keppinautur
sem þið hafið,” sagði Mr.
Pringle, “er Dominion Textile
félagið, og það mun ekki hafa
verið langt á eftir yður í þessu
efni.”
Mr. Patton hélt fram að í síð-
astliðin sjö ár, þá hafi hagnaður
félagsins jafnað sig upp með 7%
og að eigendurnir hefðu ekki
fengið neina vexti af peningum
þeim sem þeir ættu í félaginu.
Mr. Stevens, M.P.: “Heldurðu
að fólkið eigi ekki heimtingu á
að þú lækkir verðið á vöru
þinni ?”
Mr. Patton: “Verkstæði okk-
ar var ekki bygt í guðsþakka
skyni — að eins til hagnaðar
fyrir þá, sem lögðu fé sitt í fyrv-
irtækið,” og svo bætti hann við:
“Sá maður sem ekki getur grætt
peninga á stríðstlmum, hann er
pkki mikils virði.”
Við þessa sömu yfirheyrs'lu
kom það í Ijós að Dominion
Textile félagið hafði grætt yfir
300% á uppborguðum höfuðstól
SÍnum árið sem leið. En höfuð-
stóúl þeirra sem upp var borgað-
ur nam $2,440,000, og $1,940,000
af þeirri upphæð hafði verið
gefin í hlutabréfum til eigenda
þeirra félaga, sem Dominion
Textile félagið hafði keypt af,
en að eins $500,000 borgaðir í
peningum. Hagnaður þessá fé-
lags á síðasta ári, eftir að a'llar
skuldir og allur kotetnaður var
borgaður var $l,5i59,888, og
hagnaðurinn sem það borgaði
hluthöfum sínum 1918 nam 76%.
Kirkjuþing komanda.
pað verður haldið í Árborg,
Manitoba. Byrjar kl. 11 f. h.
miðvikudag, 25. júní.
Byrjað verður með því að
vígja kirkju Árdals-safnaðar,
þar sem þingið á að foalda. Við
guðsþjónustuna verður altaris-
ganga, og ætlast er til, að þing-
menn allir eigi þátt í henni.
Ársskýrslur embættismanna
verða lagðar fyrir þingið eftir
hádegi hins fyrsta þingdags.
par á eftir verða emfoættismenn
kosnir fyrir næsta ár.
Auk þeirra mála, sem einstak-
ir þingmenn kunna að flytja, er
víst að fyrir þingi verða þessi
mál: Trúboð, a) foeimatrúboð,
b) heiðingjatrúboð; Stofnanir
kirkjufélagsins, a) Skóli Jóns
Bjamasonar og minningarsjóð-
ur um Dr. J. Bj., b) Betel; Út-
gáfufyrirtæki kirkjufélagsins,
a) Sameiningin, b) Sálmabókin,
c) Sunnudagsskólaritin, o> fl.;
Aðstaða kirkjufélagsins gagn-
vart öðrum deildum lúterskrar
kirkju; Sunnudagsskólar; Ung-
mennastarf.
Fimtudagskvöldið, 26. júní
flytur séra N. Steingr. Thorláks-
son fyrirlestur í þinginu.
Föstudagskvöldið, 27. júní,
verða umræður um trúmál, og er
valið til umtals í þetta sinn,
trúargrundvöllur sá, er fulltrú-
ar kirkjufélaganna í Vesi/ur-
heimi í Lutheran National Coun-
cil hafa komið sér saman um.
Var hann birtur í síðasta blaði
Sameiningarinnar í ritgerð eftir
séra Guttorm Guttormsson.
Laugardagskvöldið, 28. júní,
flytur séra Haraldur Sigmar
fyrirlestur.
Sunnudaginn, 29. júní, verða
guðsþjónustur í öllum kirkjum
prestakallsins, kl. 2 e. h.
Tvær skemtiferðir í bílum um
norðurhluta Nýja íslands eru
fyrirhugaðar, ef timi leyfir.
Vonanda verður þing þetta
fjölment og gott.
B. B. J.
—Sameiningin.