Lögberg - 19.06.1919, Blaðsíða 2

Síða 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 19. JÚNÍ 1919
Fréttabréf.
Seattle, Wash., 1. júní 1919.
Tíðarfar.
Veturinn iiðni var einn af
þeim beztu er við höfum haft
hér við “Pug-et Sound”. Aldrei
langvinnar rigningar eftir nýár,
rigndi mjög sjaldan lengur en
dag í senn, <jg oftar að eins
hálfan dag. Fnosts ekki að geta
og snjó festi aldrei hér við borg-
ina, en talsverður snjór kom hér
norður með ströndinni seinni
hluta febrúar mánaðar, sem lá
um tvær vikur. Vortíðin hefir
verið iheldur óstöðug, en þur þó
að yfirvarpinu og ágætis vinnu-
veður altaf að heita má, en loft-
ið ekki orðið verulega hlýtt enn,
enda nokkuð snemt fyrir þetta
pláss, svo norðarlega. Vanalega
koma hér ekki stöðug vorhlýindi
fyr en í júní, enda þótt góð tíð
megi kallast alt vorið. — Heilsu-
far fólks hér á meðal íslendinga
er yfirleitt 'heldur gott nú.
pungt kvef hefir að sönnu geng-
ið að undanfömu og loðir við
marga enn, en sú sending er
enginn nýr gestur hér á vorin,
•»
Mannalát og slysfarir.
)?ann 5. maí 1919 lézt að
heimili dóttur sinnar og tengda-
sonar Mr. log Mrs. C. B. George,
konan Herdís Gísladóttir (auka-
nafn) Mrs. Siverz, 74 ára gömul.
Panamein hennar var nýrna-
veikiHbg langvarandi gigjt. Tvær
dætur hinnar látnu fylgdu henni
til grafar ásamt mönnum þeirra,
Margrét og María. Sú fyrnefnda
Mrs. George og hin Mi^. Indriða-
son frá Pt. Roberts, Wash.
Vönduð blóm voru lögð á kistu
hinnar framliðnu af ísl. vinum
ar nýjar “contracts” fyrir viðar-
skipum hafa verið teknar á þessu
ári og sumar ónýttar af lands-
stjórninni, sem gefnar voru út
síðastliðið ár. Flestir tréskipa-
smiðir hætta því að búa til skip
af iþeirri tegund jafnóðum og
þeirra “contracts” renna út, og
sem sumum er lokið nú þegar.
Aftur á móti halda járnskipa-
smíðar áfram enn í eins stórum
stíl log áður, sem gefur um 25
þúsundum manna atvinnu. Svo
er meira bygt hér í borginni af
húsum á þessu vori en verið
hefir þrjú undanfarin vor, og
utlit er fyrir að það haldist í
sumar, og kom það vel smiðum
sem sviftir voru atvinnu við tré-
skipasmíðið. — Meiri stræta-
vinna verður hér nú á þessu ári
og er þegar byrjuð, en verið
hefir í mörg undanfarandi ár.
Finkum verður það “asphalt”
lagning; gjörist þess líka þörf,
því margar götur bæjarins eru
illar yfirferðar á vetrum og á
sumrin með öllu ófærar, einkum
fyrir bifreiðar. Margar aðrar
atvinnugreinar Krefjast ótölu-
Iegs f jölda fólks við allskonar
verzlun og iðnað.
Mikið uppistand hefir verið
gert hér í borginni á þessum
fyrri hluta ársins með verkföll-
ýmsra flqkka, manna og
sama kjölfari síðar og gjörðu þá
betur, og mundi þá Seattle
Unions finnast sér væri borgið.
Mörg fleiri félög hafa verið
hér á “strike” að undanfömu,
sem flest hafa þó jafnað með sér
aftur nú með málamiðlun.
Félagsskapur, heimsóknir og
burtferðir.
um
kvenna. Allir skipasmiðir og
menn þeir sem unnu að tilbúning
skipa, 35 þúsundir að tölu, gerðu
verkfall þann 21. janúar og báðu
um meira kaup, sérstaklega fyr-
ir verkalýðinn, sem sagt var að
hefði of lítið í samanburði við
handverksmennina. Alment kaup
manna þar, var fjórir dollarar á
dag, en kaup ihandverksmanna
6 dollars og 88 cent og þar yfir.
— Var mælt að handverks og
vélamenn væru ánægðir með
og vandamönnum og einnig af J kjör sín, en hefðu gert verkfall
annara þjóða fólki. Mrs. Siverz 1 líka hinum til hjálpar. Má vera
var jarðsungin þann 7. s. m. af I að tilgangur þeirra með því hafi
hérlendum presti í Washelli I verið góður, en ekki varð hann
grafreit. itilætluðum notum. Verkfall
pann 13. maí andaðist eftir! Þetta stóð yfir þar til ellefta
ianga sjúkdómsþraut kona Krist-
jáns Skagfjörð hér 'í ibæ, Sæunn
porsteinsdóttir að nafní. Dauða-
dæguV hinnar látnu bar upp á 48
fæðingardag hennar og varð hún
því réttra 48 ára. Jarðarför
hennar var ein sú fjölmennasta
meðal íslendinga í þessum bæ
og ,fór fram frá útfararstofu
* W. S. Mayfield. Séra Sigurður
Ólafsson frá Blaine flutti tvær
ræður í kapellunni, á íslenzku og
ensku og auk þeirra flutti hann
hlý orð, tveggja fjarverandi
presta, til hinnar látnu og syrgj-
andi ástvina, séra Jónasar A.
Sigurðss/onar og séra B. E.
Bergesen, sem einnig þekti vel
hina látnu.
Mrs. Skagfjörð var jarðsung-
in af fyrstnefndum presti í
Washelli grafreit sunnudaginn
þ. 18. s.m. Hennar verður getið
frekar síðar.
pann 17. maí dó á sjúkra-
hælinu í Sedro Woolley, Wash.
Iljálmar (Vopni) Amgrímsson,
64 ára gamall. Hjálmar heitinn
var fluttur hingað og jarðaður
hér, því hér hafði hann átt
heima í meir en 20 ár. Hinn
látni var búinn að Iþjást nokkur
síðastliðin ár af taugabilun og
dvaldi síðast á áðumefndu hæli,
þar sem hann dó. Hérlendur
Unítara prestur talaði yfir þeim
dána og jarðsöng hann, að nær-
stöddum mörgum íslendingum
og annara þjóða manna.
Er þetta óvanalegur mann-
dauði meðal íslendinga hér á svo
stuttum tíma, en alt þetta fólk
þurfti hvíldarinnar með og þráði
að fá hana.
Laust fyrir miðjan maí vildi
það slys til á strætuim borgar-
innar að tveir járnbrautarvagn-
ar rákust saman. Varð þar af
eitt dauðsfall, en átján meiddust.
Af þeim sem meiddust var ein
íslenzk kona, Mrs. S. Bjömsson,
kona Sveins lögmanns Bjöms-
sonar, búsett hér í norðurenda
bæjarins. Mrs. Bjömsson marð-
ist öll fyrir neðan mitti og á
handleggjum og hefir verið
rúmföst síðan, en er nú í aftur-
bata.
Seinna í sama mánuði skaðað-
ist Kristján Skagfjörð við vinnu
sína í trjáviðarmylnu. Timbur
rakst á hann og marði hann mikr
ið á mjöðm og fótleggjum, svo
hann varð að fara í rúmið
fyrir nokkra daga. En nú er
hann einnig á góðum batav-egi.
Tvær bifreiðar köstuðust um
af árekstri í strætisbugðu og
beið þar af þrent bana, tveir
ungir menn og ein stúlka. Slys
þetta skeði fyrir fáum dögum
síðan og var eitt af þeim ógur-
legustu.
Slysfarir og dauðsföll sem or-
sakast af slysum eru hér dagleg
í þessari borg. Einkum eru þau
af bifreiðum, strætavögnum, en
þó mörg í mylnum og víð skipa-
smíðar.
Atvinna og verkföll.
'Rmarnir mega enn heita góð-
ir hér í borginni hvað atvinnu
snertir. Að vísu hefir skipa-
marz að byrjað var aftur, og var
mikið tjón beðið við það. Fyrst
það, að þessi tími tapaðist fyrir
flestu þessu fólki frá að leita sér
lifibrauðs, því ekkert mátti helzt
gera meðan á verkfallinu stóð.
f öðru lagi unnu verkfallsmenn
engan sigur , og í þriðja lagi
komst ekki nærri eins margt fólk
að aftur, þegar vinna var opnuð,
fiins og voru þar áður en verk-
fallið hófst, einkum á tréskipa-
plássunum. En atvinnan þá
annarsstaðar í bænum naumast
orðin eins góð og hún er þó nú.
Urðu því margir út af vinnu
eftir það um æði tíma. Sam-
bandsmenn (Labor Unions), sem
réðu þessu verkfalli (yfirboðar-
arþeirra), þóttust hafa grætt
eða bætt málstað sinn með verk-
falli þessu. En almenningur
fékk ekki séð annað en tómp tap
við það.1— Mitt í þessu verkfalli
5. febrúar, hófst alment verkfall
um alla borgina, hið margum-
rædda og vítt útbreidda “Seattle
General Strike”. petta verkfall
stóð yfir í 6 daga þar til alt
komst í samt lag aftur. Sömu
flokkar manna—“Unions” orsök-
uðu það sem hitt, að sjálfsögðu.
ófágaðar sögur fóru víðsvegar
um þetta almenna verkfall
Seattle iborgar, og sííka ósvinnu
átti engin borg í landinu að hafa
séð fyr, sömu tegundar.
óneitanlegt er að ráðist var í
stórt með því að loka upp allri
borginni og stöðva þar með alla
yerklega hreyfingu í henni. En
gæta má þess, að þetta verkfall
var einnig samihygða^ verkfall
eins og hitt, og stofnað í þeim til
gangi að bæta kjör nokkurra
sérstakra vinnulýðs deilda, sem
óánægðar voru, og átti engin
stjórnarbylting að hafa staðið á
bak við það.
En 'borgarstjóri Ole Hanson
greip þetta á annan veg og safn-
aði að sér vopnuðu- liði frá her-
búðunum í kring og bjóst til að
berja á “Union” mönnum ef á
þyrfti að halda, en sem sýndu
þó enga vöm log komu aldrci
fram á neinn orustuvöll, því þeir
höfðu aldrei ætlað sér að gera
uppreist eða árás á bæinn, þrátt
fyrir það þótt þeir séu liðsterkir
hér, sem sýnir sig bezt með því
hvað þeir gátu gert, því nálega
alt stöðvaðist fyrir tvo sólar-
hringa, nema bærinn varð aldrei
í myrkri, eins og sum blöðin
Félögin fjögur: Vestri, Ungra-
fólksfélagið, kvenfélagið og safn-
aðarfél. hafa haldið uppi fund-
um og samkomum með talsverðu
fjöri í vetur og vor, hvað sem
verður nú yfir sumartímann, því
margir fara burtu og koma ekki
aftur fyr en í haust. Flest þessi
félög munu þó halda uppi fund-
um sínum reglulega, en sam-
komur hljóta að verða færri.
Stórmálin þrjú, sem urðu til í
Winnipeg síðastliðið ár, nefni-
lega þjóðræknis, Jóns Bjama-
sonar og minnisvarðamálið,
vöktu talsverða eftirtekt hér í
vetur, á “Vestri” félagsfundum
sérstaklega, því það félag tók
þau öll til umræðu, (auðvitað
var J. B. málið eldra en hin tvö,
þó það sé talið ihér með). Tveim-
ur hinum fyraefndu málum var
vel tekið, og peningalegur styrk-
ur veittur nú þegar öðru þeirra.
Pjóðræknismálið var gamalt mál
hér á vesturströndinni. Fyrir 5
til 6 árum síðan vann séra Jónas
A. Sigurðsson og aðrir góðir
menn hér vestur frá að því að
mynda allsherjar félag meðal fs-
iendinga á Kyrrahafsströndinni,
sem miðaði að því að viðhalda
tungu vorri og íslenzkum bók-
mentum og öllu þvi fegursta úr
arfi íslenzkrar þjóðar. En fyrir
daufhey^n 'og hluttökuleysi
vissra manna varð ekkert af að
sú grein íslenzks þjóðfélags
kæmist hér þá á fót, og málið
dó út um tíma. Nú hefir það
verið endurreist austur í Winni-
peg í stærra stíl Og víðtækari
merking, og vonandi að það fái
nú að lifa langan aldur.
Á því mál þetta hlýjan blett
í hjarta margra íslendinga hér
á ströndinni, og ekki sízt þeirra,
er gengust fyrir stofnun þess
áður.
Minnisvarðamálið mætti hér
mótspyrnu einna Ihelst, sérstak-
lega fyrir deildar skoðanir á því
máli, og niðurstaðan varð sú að
fundarályktan var gerð þess efn-
is, að vera á móti stein eða málm-
varða, en með nálega að segja
hverju helzt minnismerki öðru,
sem heild manna kæmi sér sam-
an um, einkum þó stofnun sér-
stakra líknarþarfa, ef í þann
strenginn yrði tekið í því máli.
Lengra varð ekki komist að sinni.
Kvenfélagið og Ungraf. fél.
hafa stofnað til nokkurra sam-
koma að undanfömu, og hafa
sýnt mikið örlyndi hjálparþurf-
um með afrakstri þeirra. —
Söfnuðurinn hafði tíðari guðs-
þjónustur í vetur eftir nýjár og
þar til á páskum en áður, og
sunnudagsskóla á hverri helgi.
pó fámennur sé ennþá, er hon-
um sýnd sérstök viðleitni af A.
S. Sumarliðason. forstöðumanni
hans nú. Annars ér okkur hér
í mörgu ábótavant sem söfnuði,
enn sem fyr, hvað sem því veld-
ur. Hér er margt af góðu kristi-
lega sinnuðu fólki, og ber furðu
lítið á mismunandi trúarskoðun-
um meðal þess, en samtök og
samhygð á þeim efnum sýnist þó
að vera það sem er til fyrirstöðu.
Séra Jónas A. Sigurðsson, sem
þjónað ihefir þessum söfn. nú
um tíma tók köllun íslenzks
safnaðar vestur í Saskatc'hewan,
Canada og flutti þangað 6 maí
s. 1., kona hans og böm leggja
af stað héðan og til hans, 3. j úní.
Býst séra Jónas við að koma hér
vestur aftur með haustinu og
dvelja 'hér yfir veturinn. En
óákveðið mun enn, hvoru megin
fjalla hann þjónar eftir það.
Um þann 20. marz s. 1. var hér
á ferð norðuríshafa konungurinn
ar
hefir nokkur undanfarandi
i Washington ríki á almennum
skólum. Ungfrú Edwards er
ættuð úr austurbygðínni íslenzku,
í Minnesota ríkinu og kom hér
að eins við á leið þangað til að
sjá nokkra kunningja sína það-
an, sem hér eru búsettir nú.
Margir fleiri íslendingar hafa
komið hingað að austan og sum-
ir af þeim sezt að.
pann 26. apríl s. 1. giftu sig
ihér í borginni Sigurður Magnús
Oddson og Margrét Th. Vigfús-
son. Gifting hinna ungu persóna
fór fram í dómhúsi bæjarins.
austan fjalla báru með sér um
eitt skifti.
Ljót"var sagan sem barst frá
hafi til hafs í vetur um þetta al-
menna verkfall, eins og mörgum
er kunnugt, en ekki var hún öll
þess verð að leggja trúnað á
hana. Og hefði Ole Hanson
“Mayor of Seattle” ekki þeytt
úr sér öðru eins moldviðri
og hann gerði, nær og fjær, um
það verkfall, þá hefði sagan að
iíkindum orðið öfgaminni.
Til að skýra þetta mál betur
útheimtir bæði tíma og rúm og
meiri stjómfræðing en eg er.
Bkkert vanst fyrir Union-
mönnum með þessu verkfalli,
frekar en hinu, nema ef vera
smíðin niinkað að mun, því engv- kynni að einhverjir sigldu
Fáséður söngskari ungra sveina.
Eitt þúsund ungum drengjum
frá 12 til 15 ára hefir verið
safnað saman í einn flokk af H.
E. K. Whitney (Director) til æf-
inga í song, 600 eru héðan úr
borginni en 400 úr öðrum bæj-
um ríkisins. 200 af þessum
skara eru æfðir hljóðfæraleikar-
ar, 80 þessara sveina eru héðan
frá Ballard, að eins tveir íslenzk-
ir drengir eru í hópnum sem
spurst Ihefir af héðan, Kári
Johnson og Elmore Anderson.
Sefnt í júní leggur þessi hópur
af stað héðan og þvert yfir land-
ið, frá hafi til hafs í sérstakri
járnbrautarlest, fyrir 60 daga
burtuveru, og er ætlast til að
ferðin nái yfir 40 ríki, og að
stanzað verði í 70 borgum og
bæjum. Söngflokkur þessi
gengur undir nafninu: “Whitney
íirengjasöngflokkur Washington
ríkis”. Heill 'hópur stjórnara
fylgir þessu liði héðan fram og
til baka, einnig læknar, hjúkrun-
arkonur, ræðumenn, matreiðslu-
menn og fleira þjónustufólk, og
altaf verður búið í ferðavögnun-
um, sem hafa marga aukavagna
með öllum útbúnaði eins og í bæ
væri. f þeim 70 bæjum sem
staðið verður við, verður sungið,
og seldur inngangur til að hjálpa
til að bera kostnaðinn. þess
utan verður safnað hér tvö
hundruð dollars fyrir hvern
dreng, áður en lagt verður af
stað. Ferð þessi á að vera gerð
til þess að manna unglingana og
lofa þeim að sjá meira af fegurð
náttúrunnar og stórvirkjum
mannanna.
Aldrei hefir jafn stórum hóp
ungra sveina boðist hér annað
eins tækifæri að skemta sér yfir
sumarfríið frá skólanum, eins og
nú, þeim alveg að kostnaðar-
lausu. Og sennilega ihefir aldrei
fyr í landinu verið gerður út
annar eins hópur ungra söngv-
ara frá einu plássi. Vonandi er
að þeir kunni að meta þessa ferð
og nota sér hana réttilega. Sagt
er að foreldrar hvers drengs séu
beðnir að gefa 10 dollara þeim
til gamans á leiðinni. En allir
þeir peningar sem afgangs
kostnaði verða þegar heim er
k'omið, ef nokkrir verða, eiga að
gefast til munaðarlausra bama
i Armeniu og Belgíu. —
Á miðju síðastliðnu sumri
bauðst bæjarstjórnin hér til
þess að leggja út í þann fá-
heyrða kostnað að kaupa út alla
strætisvagna útgerð þessarar
borgar, járnbrautir og bygging-
ar m. m. fyrir $15,000,000, og
elftir langvinnar rannsóknir og
málaleitanir þings og laga voru
kaup þessi dæmd réttmæt, og 1.
aþríl síðastliðinn gekk alt undir
nafni Seattle borgar sjálfrar.
Er því alt strætisbrautakerfið
sagt aé vera eign bæjarins nú,
sem borgast á á næstu 20 árum.
Engin önnur borg í heimi, nema
Glasgow á Skotlandi, á sínar
strætisvagnabrautir enn, segir
aðai umsjónarmaður þessara
strætisbrauta Murp’hine”. Er
frægi, Vilhjálmur Stefánsson. [því naumast hægt að segja að
Seattle sc á eftir stórborgununi
austur frá með alt ! —
Rétt þegar eg er að ,loka þessu
bréfi, fréttist að Jón Maríus
Guðmundsson fóstursonur þeirra
hjóna pórðar pórðarsonar og
kristínar Siveinsdóttur konu
hans, ihafi látist þann 27. maí
s. 1. í Kent, Wash. Verður Marí-
us jarðaður við ihlið fósturföður
síns, sem lézt fyrir fáum árum
síðan í Bremerton', Wash.
---- H. Th.
Mrs. Chas. Peden
þyngist um 27 pund.
Var tvisvar sinnum skoðuð af
lækni og sagt að uppskurður
væri eina vonin.
Hélt hann fyrirlestur áheyrileg-
an að blöðirn sögðu, um ferðir
sínar í norðurihöfum og sam-
fundi við Eskimoa þar. Til-
tölulega fáir íslendingar komust
að til að hlusta á hann, svo var
húsið pakkað af fólki löngu fyrir
tímann. En vel þótti þeim lönd-
um, sem heyrðu til ihans, hann
koma fram og ferðasaga hans
fræðandi og skemtileg.
Einnig kom hingað um miðjan
maí prófessor Sigurður Péturs-
’son, og dvaldi 'hér í borginni um
tvo sólarhringa. Próf. Péturs-
son er kennari við háskólann í
Corvallis, Oregon, og hefir
stundað þar kenslu nú í átta ár
sam^Jeytt. Hann dvaldi hálfan
dag hjá Gunnari B. Thorláks-
syni hér í Ballard, og mætti þar
um leið nokkrum gömlum vinum
sínup og samtíðarmönnum frá
Mínniota og Minnesota og ná-
grenninu þar, hvar hann ólst
upp þar til hann fór í University
í því ríki, hvaðan íhann útskrif-
aðist fyrir 9—10 árum síðan
með beztu einkunn.
Litlu seinna kom hér til borg-
arinnar ungfrú Christina Ed-
wards, skólakennari, sem kent
Júlíana skáldkona.
Um heiminn fékstu farartálma
þig flýði heilladís.
Ef þú spurðir eftir pálma
þá að þér rétt var hrís.
pú hlógst en aldrei heyrðist
kvarta
þótt hrykkju tár á kinn.
Banvænt sverð þér sat í hjarta—
það sá ei heimurinn.
pú vandist meira vetrar hörku
en vorblæ suðri frá,
eins og rós á eyðimörku
sem enginn virðist sjá.
R. J. Davidson.
“Eg hefi nú nýlokið úr þriðju
Tanlac flöskunni og þyngst um
tuttugu og sjö pund,” sagði Mrs.
Chas. Peden, að 550 Mill Street,
Huntsville, Alabama. Mrs.
Peden er ein af nafnkunnustu
merkiskonum í þeirri skemti-
legu borg og hefir dvalið þar svo
árum skiftir.
“pegar eg byrjaði að nota
meðal þetta var eg að eins 98
pund að þyngd,” hélt hún áfram,
“en nú er eg komin upp í eitt
hundrað og tuttugu og fimm
pund, og hefir mér aldrei liðið
betur á æfinni. í fjölda mörg
ár hafði eg étt við alvarlega
magaveiki að stríða, og fundið
til mikils sársauka í bakinu.
Stundum urðu þjáningamar svo
magnaðar, að eg hafði helzt
ekkert viðþol, leitaði eg þá
læknis, og tjáði hann mér að
ekki væri um annað að gera
fyrir mig en ganga undir upp-
;skurð. Heilsu minni fór hnign-
andi dag frá degi, og var eg orð-
in aðeins níutíu og átta punda
þung og gat með herkjum staul-
ást um ihúsið.
“Matarlystin var alveg á för-
um, og það lítið sem eg gat etið,
jók mjög á gasólguna í magan-
um, varð orsök til höfuðverkjar
og óeðlilegs hjartsláttar. pegar
þessi tilfelli sóttu mig heim,
varð eg venjulega mjög tauga-
slöpp og kveið eg hverju augna-
bliki, og á næturnar fækk eg
ekki sófið, sem nokkru næmi.
“Mér var stöðugt að hnigna,
var helzt ekkert orðin annað en
beinin og bjórinn, eins og kom-
ist er að orði. Kvíðinn ætlaði al-
veg að gera út af við mig; mér
fanst eg aldrei sjá annað fram-
undan, en uppskurðarborðið og
fagurgljáandi. hnífinn. Eg var
ákaflega hrædd við uppskurði
y.firleitt, en hafði einsett mér að
láta skríða til skara, með því að
ekki var um annað að ræða, en
að tefla upp á líf og dauða. Eg
bjó mig því að öllu leyti undir
þá alvalegu athöfn og fór að
finna systir mína sem í nágrenn-
inu bjó, til þess að kveðja ihana,
ef til vildi í síðasta sinn, því ekki
var unt að segja nokkuð um það,
hvort eg mundi standast eld-
raunina eða eigi — lifa eða deyja.
Systir mín bað mig í öllum
hamingju bænum, að láta fresta
uppskurðinum um hríð, og
reyna að minsta kosti um hríð
eitthvað uppbyggjandi heilsulyf.
Næsta dag þegar eg kom frá
lækni mínum, fór eg að hugsa
alvarlegar og dýpra um uppá-
stungu systur minnar, og með
því eg ihafði nýlega heyrt getið
um tanlac, hugsaði eg sem svo,
að það fjteti naumast spilt nokkru
þó eg reyndi af því eina flösku
eoa svo. Eg fór því rakleift inn
í næstu lyfjabúð og keypti
flösku. pess skal getið, að eg
hafði fyrir löngu mist trú á
meðölum, og gerði þetta því
fremur af hlýðni við systur
mína, en af því að eg héldi að
það myndi koma mér að nokkru
haldi, — en hvílíkur hamingju-
dagur það varð fyrir mig!
Eg hefi algerlega sloppið við
að þurfa að ganga undir upp-
skurðinn, því með því að nota
Tanlae hefir heilsa mín batnað
svo ótrúlega fljótt, að eg er vaxin
upp úr öllum fötum, sem eg not-
aði, áður en eg tók að nota þetta
undralyf. Mér fór að batna
undir eins. pað var eins og
meðplið fengi fullkomið vald yf-
ir mér, þegar eftir fyrstu inn-
tökuna. pað mýkti mig alla, og
innan fárra daga var bakverk-
urinn úr sökunni. Eg var svo
glöð og Iétt á lund að eg réði mér
varla, heldur flýtti mér á fund
nágranna minna til þess, að
skýra þeim frá umskiftunum.
Eg sendi það bráðasta eftir
annari flösku, og eftir að hafa
klárað úr þeirri þriðju, var eg
orðin 'heil heilsu — alveg eins og
önnur kona.
“Eins og eg hefi áður sagt, þá
er eg nú orðin eitt hundrað
tuttugu og sjö pund á þyngd, og
öll föt mín orðin svo þröng að
eg þarf að spretta þeim upp og
auka í þau dúkum. Matarlystin
er orðin svo góð, að eiginmaður
minn segir að eg geti á fáum
dögum etið hann út á húsgang.
Og eg get meira að segja drukk-
ið eins mikið kaffi og mig lang-
ar í, og var mér þó harðbannað
það áður af læknum. — Bak-
verkjarips ícenni eg ekki tíðar og
sef vært og draumlaust eins og
barn. — Taugamar eru orðnar
styrkar, eg vakna með brennandi
starfslöngun á morgnana og finst
heimilisverkin aðeins leikfang.
Eiginmaður minn ræður ekki
við sig fyrir fögnuði, og ná-
grannar okkar tala ekki um ann-
að, en hina dásamlegu heilsubót,
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið tilúr hin-
um beztu. elstu,
safa- mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir aÖ innihalda heimsin
bezta munntóbek.

The Campell Studio
Nafnkunnir ljósmyndasmiðir
Scott Block, Main Street South
Simi M. 1127 gagnvart iðnaðarhöllinni
Stœrsta og elzta Ijósmyndastofan í Winnipeg og
ein af þeim stærstu og bcztu í Canada.
Áreiðanleg og lipur afgreiðsla.
Verð við allra hœfi.
•í r?»t ,v»si rría/tf.rré;
Sérstaklega gott boð.
Ágætur Frystiskápur og Sumars forði af ÍS á
HÆGUM MÁNAÐAR AFBORGUNUM
No. 1.—“Little Arctic” (Galvanized) ........$24.51
$3.50 niðuhborgun og $3.50 mánaðarlega.
No. 2—“Arctic” (Galvanized) ................$28 00
$4.00 niðurborgun og $4.00 mánaðarlega.
No. 3—“Superior” (White Enamel) ............$35.00
$5.00 niðurborgun og $5.00 mánaðarlega.
Vor 35 ára orðstír et yður fullnægjandi trygging.
Dragið ekki pantanir yðar.
Allar upplýsingar fást og sýnishom skápanna að
156 Bell Avenue og 201 Lindsay Bldg.
THE ARCTIC ICE CO., LTD.
Phone : Ft„ Rouge 981
Leggurðu nokkra peninga fyrir ?
Vér greiðum 4% um árið af Sparisjóðsfé, sem draga
má út með ávfsunum, nær sem vera vill. 4V£% um árið af
peningum, sem standa ósnertir um ákveðinn tíma.
The Home Investment and Savings Association
S. E. Cor. Portage and Main.
(Xext Bank of Montreal)
M. BuU W. A. Windatt
President Managing Director

BLUERBBON
TEA.
Þa6 jafnar allar stéttir! Sá
ríki verður að haía það at því
annað er ekki betra, hinn fáiæki
heíir lyrir löngu siðan tundið að
Blue Ribhon Te er sparnaðar-te
ánægju og segi hverjum kunn-
ingja frá töfralyfinu Tanlac.
“Eg er svo .óendanlega þakk-
lát fyrir að hafa sloppið frá
uppskurðarborðinu, að eg gef
undir eins samþykki mitt ail þess
að láta gera almenningi kunn-
ugt um reynslu mína í þessu
efni, og það fær mér sérstakrar
ánægju að konum, sem af líkum
sjúkdómi þjást, gefst kostur á
að kynnast þessu töfralyfi.”
Tanlac er selt í flöskum, og
fæst í Ligget’s Drug Store,
Winnipeg, og lyfjabúðum út um
land. Salan fer fram undir
persónulegu eftirliti umboðs-
manns verksmiðjunnar. — Adv.
íslenzk tunga.
íslenzk tunga einkar fögur
ættarlantisins kæra skraut,
lifir gegnum ljóð og sögur
lýsigull á fræða braut.
það að vilja lesa og læra
landa ýmsra spekingar:
vora tungu, eilíf æra
er og þjóð til virðingar.
pjóð vor getur þúsundfaldast
þessum mikla Leifs í heiip,
og þess vegna æ við haldast
ætti tungan stáls með hreim.
Máli sem þeir Egill áttu
ólafur Pá og synir ihans:
Gunnar, Njáll og Grettir máttu
ei gleyma þjóð var slíkum
kranz.
sem eg hefi 'hlotið. Eg nýt
hvers einasta dags í óslitinni Inst í dölum, upp til fossa,
yzt við. sker og fjarðar sund:
ástar tendrar blíða iblossa I
ibraga vina dýrast pund.
Feðra vorra ei tínum tungu
traust er geymir vit og list,
kennið mæður ykkar ungu ,
óska börnum hana fyrst.
Allir virða móðurmálið
merkisberar fróðleikans,
vilja sízt á bera bálið
bezta hnoss í eigu manns.
pó mig um heiminn mætti bera
og margar hefði eg tungur
lært:
feðra málið mundi vera
mér af öllum fremur kært.
í munni ungra meyja ertu
mærri frægstum hljómsnilling.
Blómið tungna blessað vertu
í barmi á hverjum fslending.—
Okkar prestar og ritsmiðir
Áa bezt hér styðja mál,
skálds og mestu mærðar kliðir
margra festa það við sál. —
pökkum bræður þeim er sungu
.þjóðelsk kvæði vísdóms há,
vernda og græða vora tungu
vits á svæðið okkur hjá.
Meðan renna ár að unni
og ársól spennir 'blómsturreim,
ást í 'brennur íslenzknnni
eiga menn hér betri seim ?-
25 maí 1919.
Sv. Simonsson.